Wat een pech, mijn ring weg!

Vandaag is Géneviève officieel 2 jaartjes oud! Gefeliciteerd, kleine meid! Is het geen plaatje? Op het kinderdagverblijf heeft ze uitgedeeld aan de kindjes en de juffen. Ze schuift nu een groep op, de groep van 2 tot 4 jarigen, en komt bij haar zus in de klas.

Met mijn arm gaat het ineens stukken beter! Ik heb mijn kracht weer terug en rare bewegingen doen geen pijn meer. Het enige wat hij nog wel om de haverklap doet is knakken! (rot gehoor!)
Ik heb dus eindelijk de 'voortuin' aan kunnen pakken. Het onkruid en grassoorten tierden welig tussen de tegels. Het leek wel een prairie! En de skimmia's in de twee bakken waren ook al een hele tijd dood, zielloos en armetierig. Inmiddels zijn ze vervangen door een paar mooie lavendel 'Hidcote' planten. Het kan er weer even tegen!

Na 24 jaar nog nooit mijn trouwring kwijt te zijn geweest, overkwam me dat een paar dagen geleden toch! Maar ik wist wel WAAR hij was, dat scheelt! Normaliter als ik thuis kom dan gooi ik al m'n sieraden af en leg ze in een bakje in de kast. Deze keer viel mijn ring ervan af en rolde zo door een wijkend richeltje (tja, IKEA-spul, hè?) aan de achterkant van de kast. Weg ring! Pffff. Was al vaker gebeurd met oorbelletjes etc, maar dat was toch prutspul. Ik heb toen altijd gedacht...ach, laat maar zitten. Deze keer heb ik de onderliggende bar, de laden en het onderkastje van alle inhoud ontdaan om te kijken of hij misschien ergens achter gevallen was. Maar nee.... Ik kwam nog wel vijf wijnflessen uit 1994 en 1999 tegen! Eentje was officieel rode wijn, maar was nu helemaal wit! :-) Toch maar even door de gootsteen gespoeld. Ach, het ruimt weer eens lekker op! :-) Flessen wijn zijn aan ons dus niet besteed!
Maar goed, ik had al hele visioenen dat de kast helemaal uit elkaar moest om bij de ring te komen. Achteraf was het een kwestie van een paar schroefjes losdraaien, plank eruit, binnenkant bar ontmantelen, spiegelruit eruit slopen en voila.... daar lag hij, tesamen met nog twee paar oorbelletjes en een schroefje! (Dat schroefje wordt nu zorgvuldig door Jan bewaard, want ja.... dat schroefje IS ergens van!) Heeft er waarschijnlijk al jaren gelegen en niemand heeft het ooit gemist....:-) Maar mijn ring heb ik weer. Ik voelde me kaal, die dag zonder!

Over printen, een beurt en hoelahoepen....

Het was weer printtijd! De jaarlijkse Hermes-profielwerkstuk-oorkonde (prijs voor het beste profielwerkstuk van het jaar) heb ik weer kwa naam en titel aangepast en uitgeprint. En het grappige is: dit jaar heeft het zusje van Martijn, een jongen die vroeger op de lagere school bij Mariska in de klas zat, de prijs gewonnen. Leuk toeval!

Bovenstaand kaartje komt aan een traktatie te hangen. Géneviève wordt donderdag twee jaartjes oud en gaat dan naar de 'grote kinderen' groep (van 2 tot 4 jaar) op het kinderdagverblijf. Als afscheidskadootje voor alle kindjes maakt Roxanne visjes van mandarijntjes. Dus het kaartje is wel toepasselijk. Aan de binnenkant staat een leuk rijmpje: Visjes zwemmen in het water, Géneviève is nu twee jaar.
Lieve vriendjes, ik zie jullie later. Dan spelen we weer met elkaar.
Goh, die Géneviève....alweer bijna 2 jaar! Wat gaat het toch rap allemaal!

De groene auto is weer APK gekeurd en heeft een beurt gehad. Met de koppeling bleek niks aan de hand te zijn.... kwestie van het matje goed leggen! *schaam* Was Jan al heeeeel lang achter, maar zegt dat dan niet even tegen mij. Zodat ik al die tijd nog steeds krampachtig de koppeling niet te diep in durf te trappen! *zucht*
De kwestie met het grote licht dat zo maar spontaan aangaat, ook al wil je dat niet, is ook opgelost. Een 'nieuwe' oude richtingaanwijzergeval van de sloop was de oplossing.
Er zitten ook nieuwe ruitenwissers op, die GEEN strepen trekken. Wat een verademing!
Het enige wat nog niet is opgelost is het fluttertje dat ik rechtsvoorin hoorde. Net of er water stroomde....
Nou, dat klopt! Dat blijkt een lekke koppakking te zijn! Aj, een flinke kostenpost. Net als de distributieriem die nodig vervangen moet worden. Maar ja, moet toch gebeuren. Ik durf er nu toch sowieso niet meer in te rijden. Hij kan er ineens mee ophouden namelijk! De buurman, die de auto's altijd onderhoudt, zal kijken wanneer hij weer tijd heeft om de reparatie te doen. Afwachten maar. Voorlopig maar even alles op het fietsje of met de benenwagen.

Vanmorgen ben ik met mijn moeder naar mijn tante Tiny in Zevenhuizen op de koffie geweest. Rijdend in mijn moeders 'luie wijven' autootje! Een Suzuki automaat. Jemig, je hoeft haast niks te doen! Het ding rijdt zowat vanzelf, joh! :-)
Mijn tante heeft mijn laatste plukje Herman overgenomen. Ik heb zelf nog wel een portie deeg in de vriezer. Misschien voor in november ergens. Ik kan nu geen Herman meer zien! Helaas wel proeven....Is allemaal niet goed voor de lijn! Misschien moet ik maar, net als mijn vriendin Els die ik vanmiddag aan de lijn had, een bodyhoop kopen! Ooit van gehoord? Ik niet. Een fitness hoelahoep. Ze werd er bont en blauw van aan het begin! Kan dat goed zijn??? Sport dat pijn doet?.... Ik hou het toch maar bij de Zumba!

24 jaar getrouwd.....

Jeetje, de tijd gaat toch wel erg snel! Vandaag zijn Jan en ik alweer 24 jaar getrouwd. En wie weet halen we de 25 jaar ook nog wel. :-) Het zou zo maar kunnen, toch? Geen idee of dat een groot of klein feest gaat worden. We hebben daar gisteren, tijdens ons 'we zijn morgen 24 jaar getrouwd, maar Jan moet dan zingen met het koor dus we gaan maar een dag eerder uit eten' dinertje bij de Griek, al voorzichtig over nagedacht. Zaaltje huren met een buffet voor een heleboel mensen? Of misschien een themafeest? Of naar een dinershow met een kleine club mensen? Of iets ertussen in.... een boottochtje ergens maken met een buffet aan boord? We weten het niet. En ons kennende... daar denken we de rest van het komende jaar ook helemaal niet meer aan. Tot ongeveer volgend jaar mei. Dan vragen we elkaar: doen we nou nog iets? Tja, daar zijn we dan mooi te laat mee. Laat maar weer... En dan vieren we het alsnog niet! We zijn gewoon geen regelaars. Allebei niet.

Goh, als ik zo eens naar buiten kijk.... 't is vandaag hetzelfde weer als 24 jaar geleden. Ook regenbuien, ook wind, ook maar 17 graden! Maar ondanks het weer was het een leuke dag. En onze bruidsjonkertjes dan.....toen zo schattig en klein! Inmiddels zijn er al twee getrouwd en hebben kinderen, en eentje woont er samen! De tijd vliegt echt!

Die bril past ons allemaal....

Goh, hee, dat was snel! Mariska kreeg vanochtend al een sms-je dat haar bril klaar lag!
Dus zijn we vanmiddag weer naar Delft getogen om het ding op te halen. Zelf wilde ze NIET WEEEER op de foto, dus heb ik maar een foto van mezelf laten maken met de bril op. Leuke bril, toch?? Vind ik wel!

Bij het Kruidvat heb ik gelijk maar een pakje hooikoortspillen gehaald. Huh, denk je nu vast. Wat moet ze daar nou weer mee. Zal ik je vertellen....'s Zaterdagochtend bleken de galbulten op mijn ene arm opgeklaard te zijn. Da's mooi, dacht ik nog. Maar 's middags kreeg ik er eentje op mijn buik. En nog eentje. En nog een paar op mijn been. Daarna zat ik weer helemaal onder! Ik word er niet goed van! Jeuken! Ik las dat het slikken van antihistamine pillen de jeuk kon wegnemen, dus die probeer ik nu uit. Ik hoop dat het helpt! Tjonge jonge, 49 jaar heb ik zonder pillen door het leven kunnen gaan, en nu slik ik 3 verschillende. Bwllaahh. Maar ja, ut zal allemaal wel met de overgang te maken hebben. Die galbulten zeker. Daar kun je vaker aanvallen van krijgen. Bof ik even! Wat kijk ik uit naar het leven NA de overgang! Gelijk twee pillen minder! Nog een aantal jaartjes uithouden maar.

Terug in de tijd wil ik niet. Maar soms ontkom je er niet aan. Dat is nu ook het geval nu er geen één stofzuiger in dit huis meer werkt! Ik moet weer in de weer met bezem en rolveger. Fijn, met een kneusarm! Kan ik hem lekker verdraaien....:-/
Jan wil de twee ouwe Mieletjes nog laten maken. Op zich vind ik dat prima. ALS ze gemaakt kunnen worden (ze zuigen als een tierelier) en als het niet te duur kost. Want de Miele van toen is niet de Miele van nu, als ik de reviews op het internet mag geloven. Vroeger was het Miele: Er IS geen betere. NU is het Miele: Er is VAST wel een betere.....:-) Ik heb interesse in een Bosch stofzuiger met een stofreservoir dat je zelf moet legen. Geen zakken meer. Heeft iemand daar ervaring mee? Is dat wat? Ik wil geen miskoop namelijk. Nou ja, eerst maar eens afwachten wanneer Jan ze wegbrengt naar een fix-it-mannetje. Kan even duren... Veeg, veeg.

Stamboom-geboom....

credits:
paper....MZimmermann/PPD
tag...PPD
ribbon, hardware, flower, butterfly...MZimmermann
lace...DS
wordart....Elegant WA
button...Grandma's Quilt

'Jouw man heet toch Rob?' vroeg ik aan Pauline afgelopen donderdag tijdens de pauze van de koorrepetitie. 'Ja', zegt ze. 'Is ie uit 1952?' vroeg ik. 'Ja', zegt ze. (al een beetje verbaasd) 'Onderwijzer toch?' vroeg ik. 'Ja, zegt ze.'Theodorus Robertus toch?' vroeg ik. 'Ja', zegt ze, nu helemaaal verbaasd. 'Zus genaamd Ellie?' 'Ja', zei ze weer.... Dan zijn we aangetrouwde familie', zei ik, 'Aangenaam!' en gaf haar een hand. Totale verbazing alom! :-) Zijn oma blijkt een aangetrouwde nicht van mijn oma van moeders kant te zijn! Nee, zeg nou zelf, dat verwacht je toch niet??? Via het invoeren van de gegevens van die aangetrouwde nicht van mijn oma kwam ik bij Pauline's man uit.
Zo zie je dat de wereld maar klein is. En zo zie je ook wat er allemaal op het internet te vinden is!

Op dit moment ben ik ook iets intrigerends aan het proberen uit te zoeken. Op de stamboom site kreeg ik een vraag of 'Laurentius Cornelis Gelens' dezelfde persoon was als 'Lawrence Gelens' die in 1975 in Los Angeles, Californië, was overleden. Ze hebben beiden exact dezelfde geboortedatum! Dat is toevallig! Ik kon het niet beamen op dat moment. Maar in eerste instantie zag het er niet naar uit dat MIJN Laurentius maar iets te maken zou hebben met Amerika.

Tot ik toch eens ging zoeken op de scheepslijsten van boten die Ellis Island, New York, aandeden.... En wie blijkt er twee keer naar New York gevaren te zijn? Mijn Laurentius! Als passagier, niet als bemanningslid. Met de Holland-Amerika lijn. Zelfs de naam van de boot weet ik... de Volendam!
Inmiddels ben ik er ook achter dat hij ook nog naar Seattle, Washington, is gevaren... Wat heeft ie daar nou allemaal gedaan??
Nu is het dus een kwestie om uit te zoeken wanneer hij voorgoed is vertrokken, waar hij zich gevestigd heeft en wat er met zijn nederlandse vrouw is gebeurd. Ik neem aan dat hij daar zijn naam dus heeft veranderd in Lawrence. Lijkt me ook het meest logische. En hij blijkt met een amerikaanse vrouw in het huwelijk zijn getreden. Hoe dat zit weet ik ook nog niet. Dus ik ben heel benieuwd of ik nog verder kan komen met mijn speurwerk! :-)

Bovenstaande scrap is een foto die uit een laatje komt van een achterneef van me. Op de foto staan mijn oma van moederskant (linker bontjasje) en mijn opa (hurkend, met donkere jas), mijn overgrootvader (grootste vent op de voorgrond)en nog een aantal van mijn oma's zussen, broers, schoonzussen en zwagers. Ik neem aan dat het op een familie uitje was ofzo. Leuk, toch, dat zulke foto's op deze manier niet verloren gaan?
Zo! Genoeg geboomd over mijn stamboom! :-)

Over bulten en brillen....

Ik heb de hele week al geen inspiratie kwa avondeten. Elke dag is het weer een crime te bedenken wat ik nou weer op tafel moet zetten. Ik had nog een pot in de kast staan: Moksi Meti. Een surinaamse woksaus met een extreem rode kleur. Daar dan maar een prutje van maken met rijst erbij. Ik had nog een paar courgettes liggen. Die konden er, naast de uien, ook mooi doorheen. Verder ging er nog een lepel rum en een uitgeperste mandarijn door. Nou, zeg, lekker!!! Voor herhaling vatbaar! (in eerste instantie dan).
Want 's avonds kwam het eerste galbultje opzetten. Ik dacht eerst nog dat het een muggenbeet was. Toen kwam de tweede. En de derde. Oh, hemel, weer een galbulteninvasie! Geen idee of het echt door de Moksi Meti kwam, maar dat was het enige die dag dat ik nog nooit had gegeten!
Het beperkt zich 'gelukkig' tot mijn kneusarm. Hij zit helemaal onder. Fijn, nu doet ie pijn EN hij jeukt! Het liefst zou ik hem afschroeven en in de kast leggen. Weg ermee! :-/

Vanmorgen op het koor hebben we ons beziggehouden met het opnemen van de partijen voor thuisstudie. Da's weer nieuw. Een goed idee trouwens, dat je thuis kunt oefenen. Het helpt mee om alles sneller in te studeren en uit het hoofd te leren (Ons streven is om eens bij optredens zonder map te staan).... Er is inmiddels een opnameapparaat aangeschaft en dat is nu uitgeprobeerd. Ben benieuwd. Ik had het idee dat de partijen door de piano ingespeeld zouden worden, dus ik was eigenlijk een beetje verbaasd dat wij het zelf in moesten zingen. Vooral omdat de noten hier en daar nog een beetje rammelen. Maar het principe vind ik goed.

Vanmiddag zijn Mariska en ik naar Delft geweest. Weer op zoek naar DE bril. En we hebben hem gevonden! We kwamen terecht bij 'de Leeuw'. Daar kun je de monturen niet van het schap plukken om te passen. Nee, daar vertel je wat je zo'n beetje zoekt. Dan gaat de verkoopster allerlei laatjes opentrekken en komt terug met een kistje met allerlei brillen. Haar opdracht was: kunststof (omdat dat toch totaal anders is dan het metalen montuur dat ze nu heeft), groen, bruin, paars, niet zo'n grote supermoderne, maar in onze ogen, oh zo lelijk groot uilenmontuur. En in haar kistje lagen dan ook allerlei kleurtjes. Leuk! Mariska ging passen. De eerste drie brillen was niks. Werden al gelijk met de grond gelijk gemaakt. Ik had er al eentje in het kistje zien liggen die mijn interesse al gelijk wekte. Groen met bruin. Op zich best een opvallende bril maar doordat het van een mat materiaal gemaakt was stond hij toch heel rustig in haar gezicht. Niet dat je zegt van: Hee, daar komt een bril met Mariska binnen. Die werd opzij gelegd. Een andere paars met bruine stond ook heel leuk. Ook opzij gelegd. De volgende lading werd gehaald.
Daar zat er ook weer eentje bij die heel leuk stond. Ook weer een bruine met paarse accenten. Heel apart, maar wel heel aanwezig op haar neus. Intussen de groene en de paarse weer op en af. Nog een rondje metaalmonturen... Neeeee, toch maar niet, dat hebben we al gehad! Groene, paarse, groene, paarse...
T'is de groene geworden. Daar durft ze zelfs mee naar buiten, zei ze! :-) Tssss.
Gelijk een oogmeting gehad. En omdat ik er toch was en degene die de oogmeting deed nog tijd over had heb ik er ook maar gelijk eentje gedaan. Poeh. Mijn rechteroog is weer achteruit gegaan kwa lezen. Dat had ik al in de gaten gehad. In de verte had ik nergens last van. Maar toen ie eenmaal gemeten had en de nieuwe glaasjes stonden in het apparaat keek ik toch heel wat meer ontspannen de wereld in. Ook in de verte was er behoorlijk wat veranderd. En toen ie daarna met het apparaat de sterkte liet zien die NU in mijn bril zit (had hij opgemeten), was het toch een flink verschil. Jeetje, en ik heb deze bril net een jaar. Nou, ik zing het nog even uit, hoor. Als ik hoofdpijn ga krijgen dan sta ik wel weer op z'n stoep! Dan begint de hele zoektocht weer opnieuw......pffff.

Over Clivia's, moord en doodslag en Herman als dader....

credits:
papers....Rena
elements...Lilas/Ptitesouris
alpha...Faba

Kijk nu toch eens hoe mooi mijn Clivia bloeit! Met een DUBBELE stengel met bloemen! Dat is vast als dank voor de nieuwe pot met aarde die ik haar afgelopen oktober heb gegeven! Graag gedaan, hoor, Clief!
En zo mooi oranje ook! En zo mooi op tijd voor deze voetbalperiode. (waar ik totaal geen interesse voor heb!)

Vanmorgen ben ik weer naar de Zumba geweest. Dat was alweer bijna 3 weken geleden. Eerder durfde ik niet te gaan met mijn kneusjesarm. Ik heb de oefeningen maar voor de helft gedaan. Mijn beentjes deden goed mee. En mijn ene arm ook. De 'zielige' arm liet ik maar gewoon hangen. Er zijn gewoon een aantal bewegingen die ik niet moet maken. Een bepaalde draai. En kracht zetten, dat werkt ook nog niet echt. Ach, het zal z'n tijd wel duren!

Intussen ruikt het hier weer heerlijk. Herman staat in de oven! Gevuld met walnoten, chocolade, appels en abrikozen. Ik had trouwens nog even een gevaarlijk akkefietje met mijn hakmolen, zeg! Waarschijnlijk had ik het deksel er niet goed opgedaan...kan haast niet anders! Maar ik had er net chocolade in gedaan om te hakken, vloog alles door de keuken heen! Inclusief mes, hè! Voor hetzelfde geld had ie me in de buik geraakt. Zou ik hier dood liggen in een grote plas met bloed! Vermoord door Herman! Want hem geef ik natuurlijk de schuld! Wat een raar einde zou dat zijn geweest! :-) Ik zag het al helemaal voor me....Op zich hou ik wel van rare eindes. Dat je net ergens loopt en je krijgt een bloempot op je kop ofzo. Dat soort dingen. Dat je NET op het verkeerde tijd op een verkeerd plekje bent. Als ik zo ga hoeft niemand te treuren. Dan heb ik de grootste lol. :-)
Maar goed, waar hebben we het over.... Herman is bijna klaar! Vanmiddag maar lekker een stukje bij de thee oppeuzelen. Helaas raak ik Hermans deegje aan niemand kwijt. Niemand heeft meer tijd of zin om te bakken. Of ze vinden het vies, zo'n gekregen deegje dat hele dagen op de aanrecht staat. Maar echt...het kan geen kwaad! Je kan er niets van oplopen! T'is een zuurdesemdeeg. Lees hier maar!

Stem mee!

1....een groen metaal montuurtje met opengewerkte pootjes in groen met bruin

2....een lichtpaarsig met koperkleurig metaal montuur met ook opengewerkte poten

3....een lilapaarsig metaal montuur met paarse poten

4....een paars kunststof montuur met dito poten

Welke vinden jullie het leukst? Stem mee! :-)

Bloeddruk, Brillen, Venus en PION

credits:
paper...Fran
mask...LindsayJ.
accolades....Amelie Scrap
tulip...Dinphy
text..Lyrics 'Naar de bollen, by Louis Davids'
(ik hoorde het liedje vandaag voor het eerst bewust... ik vond het grappig!)

Het was gezellig, vanmiddag, in de wachtkamer van de dokter. Ik kwam Frida tegen, een vroeger koorlid, dus we hebben lekker even zitten praten. Dan gaat de tijd wat sneller. Bij de dokter zelf was ik ook niet veel tijd kwijt. Bloeddruk nog steeds te hoog, 150/105, ondanks de plaspil. Toch nog even 3 weken ermee doorgaan voor hij eventueel een zwaardere pil voorschrijft. Hij heeft ook nog even gevoeld en getrokken aan mijn arm. Die doet na twee weken ook nog steeds pijn. Vooral als ik een onverhoedse beweging maak. (autoraampje opendraaien, vloeren dweilen) Dan hoor je gewoon een knak! Maar er is niets gebroken, 't is alleen flink gekneusd. Het heeft zijn tijd nodig....

Mariska en ik hebben bijna heel Zoetermeer al uitgekamt op zoek naar een nieuwe bril voor haar. De vorige is al 4 jaar oud, beschadigd en de glazen zijn niet meer goed. Maar het valt niet mee om er eentje te vinden! Te groot, te klein, te donker, te recht, te licht, gekke kleur, mooie kleur maar raar model, te duur (mijn inbreng), 't is um niet, 't zou um kunnen zijn, ware het niet dat.....enzovoort enzovoort! *zucht*. Van de (kleine) kanshebbers maken we een foto zodat ze thuis nog even kan kijken of het wel of niet wat is. Waar bevindt zich haar nieuwe bril? In welk schap, in welke winkel, hangt haar perfecte brilletje? We vinden hem wel. Ut kan alleen weer even duren! :-) Ik weet nog 4 zaken waar we terecht kunnen. Volgende week maar weer verder zoeken in Delft, Leidschenhage en Wateringen.

Jammer dat het afgelopen woensdag bewolkt was, anders had ze mooi de Venus passage kunnen volgen in de Oude Sterrenwacht van Leiden. NASA heeft wel een heel mooi filmpje op YouTube gezet! (Tip van Alex) Wat is het toch allemaal indrukwekkend, het universum!

Vandaag is Mariska, samen met nog 3 medestudenten, de hele dag in Utrecht. Daar is PION bezig. (Project Interuniversitaire Olympiade Natuurkunde). Ze hebben zich als team opgegeven om te strijden tegen andere teams uit het land. Een lezing, een lunch en een hele middag pittige natuurkunde opgaven maken! Jeeee. Ze hebben niet als doel om te winnen. Ze willen alleen maar 1 luttel puntje binnenhalen! Dan is hun eer gered! Da's dan altijd nog beter dan het team van Leiden dat vorig jaar eraan mee deed, die nul punten hadden. :-) Erna is er nog een borrel en een barbecue. Altijd leuk! Ben heel benieuwd hoe ze het vindt!

En als Mariska van huis is......dan piepen de muizen! Uh, nee, ik zeg het verkeerd! Dan eten wij een ovenschotel! Ik ruik hem al! Eet smakelijk allemaal!

Over Daniel, Ilena en Herman.....

credits: 

paper...Dydyge, sheep...Crafty Corner

Wat is hij lief als hij slaapt en schaapjes aan het tellen is, hè? Dit is kleine Daniel, ons achterneefje.
Gisteren hebben we hem in levende lijve kunnen bewonderen. Zijn volumeknop stond op 10 toen we binnenkwamen. Meneer had honger en wenste NU te eten! Maar na eenmaal zijn flesje melk opgelurkt te hebben viel hij tevreden in slaap. Een schattig mannetje, een mooi rond koppie en een grote bos met haar!
Schattig! :-)

Achternichtje Ilena is sinds vrijdag eindelijk uit het ziekenhuis en weer thuis. Voorlopig staan er nog wel veel onderzoeken gepland omdat ze nog steeds niet echt weten wat haar mankeert. Ook heeft ze voorlopig nog sondevoeding. We hopen dat het goed blijft gaan! Aan haar humeur zal het niet liggen, hoorde ik. Ze blijft er vrolijk onder en lacht altijd van oor tot oor! :-)

Kan ik iemand nog blij maken met een deegkwakkie van Herman, de vriendschapscake? Hij is weer in het land! 'T is, denk ik, wel 20 jaar geleden dat ik hem voor het laatst in huis gehad heb. Herinneren jullie je hem nog? Je krijgt van iemand een beetje deeg met gist erin. Dat moet je elke dag even doorroeren. Na 4 dagen moet je hem voeden met meel, melk en suiker. Weer een aantal dagen doorroeren. Weer voeden, weer doorroeren, het deeg in vijfen delen, vier delen weggeven (met het recept erbij), en één deel afbakken met extra ingredienten (naar eigen smaak) erbij. En het is echt lekker, hoor! Heb gisteren nog een stuk gegeten die mijn zus gebakken heeft.
Dus wie wil??? Bel me! Email me! Maak me los!!!!