Vrolijk Pasen....

De paasdagen zijn ook weer achter de rug. De versierselen zijn weer opgeborgen. De etensrestjes zijn bijna op. Zo dan, die bokkepootjestaart! Erg gemakkelijk te maken. En met die, speciaal voor de gelegenheid aangeschafte fles, advocaat erin was hij niet te versmaden. Mooi dat ik nog een halve fles over heb, DUS zal ik de taart nogmaals moeten maken. Jammer, zeg! Maar dat is geen straf kan ik je wel vertellen! Daar kijk ik nu al naar uit....
Eerste paasdag was gezellig. We hebben weer eitjes gezocht. Binnen EN buiten, deze keer. Met het oog op regen en wind heb ik ze maar snel overal even verstopt. Maar ja, als je dat 'eventjes snel' tussendoor doet, met je gedachten bij je recepten, dan onthou je niet hoeveel en waar je de handel hebt gedropt. Het zou dus kunnen dat ik komende tijd nog eitjes tegenkom.
Nieuw op de paasbrunch was een recept van een broodtaart met zalm en komkommer dat ik op Pinterest tegenkwam. En mijn moeder heeft een recept gemaakt van gehakt met een jasje van bacon met een mosterd/honing sausje erover heen. Daarvan kwam een filmpje op Facebook voorbij. Ook erg lekker. Mariska heeft zich geworpen op een kaneelbreekbrood. Dat recept kwam, dacht ik, uit een boekje van de Hoogvliet.
Ik vind het altijd wel weer leuk om weer eens wat anders te proberen. De voorpret is bij mij eigenlijk al het verzamelen van recepten.
Tweede paasdag was een rustdag. Toen zijn we alleen even, door weer en storm, naar het Woonhart gelopen. Op zoek naar een wasmand en wat andere manden. Nog niet geslaagd.... Kan zijn dat ik een beetje te kritisch ben over het materiaal en de kleur. ;-) Komt goed...
Ik hoop ook dat het weer goed komt met Jan. De dagelijkse afstand Zoetermeer/Eindhoven begint hem nu toch wel op te breken. Er beginnen ook wat lichamelijke ongemakken te ontstaan. Ik heb het idee dat hij inmiddels op zijn wenkbrauwen loopt en dat is niet goed. We beginnen ons een beetje zorgen te maken.....:-/ Wordt vervolgd....

Wol in een bol.....

Ik heb weer een nieuw speledingetje! Een wolwinder! Want de wolletjes van tegenwoordig zijn allemaal zo losjes opgewonden... Gedurende het breien vielen er hele bundels van de bol en uiteraard raakte dat dan helemaal in de knoop. En dan was ik weer tijden gefrustreerd bezig om dat weer te ontrafelen. En ik heb al zo weinig geduld! Grrrr. Dat moest anders!! Er moest een wolwinder komen! 'Oh, zo eentje die oma vroeger had', zei Mariska gelijk. Als kind blijkt ze enorm gefascineerd te zijn geweest hoe de cone van het apparaatje heen en weer ging tijdens het opwinden. Nooit geweten!

Inmiddels zijn we weer, met een boodschappenlijstje (we hadden nog meer spulletjes nodig), naar Pera en Pasha gegaan. Wat is het toch een fijne winkel. Ze hebben eigenlijk alles wat je nodig hebt. En meer! ;-) Toch heb ik me onlangs weer laten verleiden om bij de Wibra mooie wol te kopen. Weer met een mooi kleurverloop en nu ook nog met een glitterdraadje erin. En niet duur! Dat wordt vast een mooie sjaal of omslagdoek,....


En ik moet zeggen.... doordat de wol van tegenwoordig zo veel mooier is dan vroeger, en omdat het materiaal (zoals een goed merk rondbreinaalden) ook stukken beter werkt dan vroeger is het ook stukken leuker om bezig te blijven met breien en haken. Echt, hoor. Gebruik alsjeblieft nooit rondbreinaalden van Zeeman en dergelijke. Probeer eens een Knit Pro of een Addi. Je zult versteld staan van het verschil. Je wilt niet anders meer...
Tot nog toe heb ik zelfs alle breisels en haaksels, waar ik aan begonnen ben, ook echt afgemaakt! Vind ik best wel knap van mezelf. Ik kwam laatst nog twee onafgemaakte truien van iets van 30 jaar terug tegen in mijn voorraad wol. Gaat nu niet meer gebeuren. Ook het aanbod van patronen op het internet is bijna onuitputtelijk. En het feit dat je via Ravelry precies bij kunt houden hoeveel wol je nog van welke soort hebt en wat je er dan nog mee kunt doen, is allemaal heel prettig en efficient. Mogelijkheden te over!
Ik kan hier niet alles laten zien wat ik heb gebreid, ook niet wat ik nog van plan ben te gaan maken. Sommige dingetjes moeten nog kado gegeven worden. Dus..... ;-)
Maar mijn gehaakte vest is in ieder geval gelukt. Ik was van plan hem aan te doen op ons 'Sound of the Sixties' concert van Enjoy. Maar ik vrees dat hij toch, ondanks de gaten, te warm is. Toch maar op zoek naar andere sixties kleding. Wie heeft er nog wat in zijn kast hangen??

Morgen is het pasen! En ik zit hier maar! Tijd om de keuken in te duiken om alvast heel wat voor te bereiden voor de jaarlijkse paasbrunch van morgen. Ik ben heeeeel benieuwd hoe de ' bokkepootjestaart' gaat smaken.  Deze ziet er in ieder geval lekker uit. Afwachten hoe de mijne wordt!
Fijne pasen allemaal!

The Road Not Taken....

Mochten jullie denken: Nou, zeg, die Ineke schrijft ook niet veel meer op haar blog en we zien ook niet veel scraps meer van haar....dan klopt dat. Niet dat ik mijn interesse heb verloren, niet omdat mijn inspiratie is opgedroogd... ik heb alleen last van mijn nek. En hoe langer ik achter deze computer zit (die ik dus voor bloggen en scrappen enzo gebruik) hoe meer last ik krijg. Deze stoel is gewoon niet ergonomisch verantwoord. :-) Ik denk ook dat het komt van het maken van mijn moeders fotoboek. Toen heb ik wel heel vaak en heel lang in dezelfde houding gezeten. Waarschijnlijk heb ik de boel een beetje geforceerd. Vandaar dat ik mijn nekkie even tot rust laat komen. Komt wel weer goed!

Waar was ik gebleven met bloggen....

Ach ja, vorige zaterdag was dus de crematie van mijn overleden achterneef in Zaandam. Wat was het druk! Ik schat dat er wel zo iets van 160 mensen waren. Zoveel mensen ken ik niet eens. Loes heeft ook het woord nog even genomen. Ik vind dat altijd zo knap. Ik geloof niet dat ik dat zou kunnen in zo'n situatie. Hoe dichter bij het hart, hoe moeilijker (of zelfs onmogelijk) ik dat zou vinden. 

Menno's zus las nog een mooi gedicht voor. The Road Not Taken  geschreven door Robert Frost. Dat heb ik gebruikt voor bovenstaande scrap. 

Wat ik ook heel apart vond aan de afscheidsdienst is dat er een Arabisch muziekstuk afgespeeld werd. Dit had natuurlijk te maken met Menno's liefde voor de Arabische taal. Ook een oud-collega hield nog een toespraak. Al met al een mooie dienst. 

Maar dat neemt niet weg hoe raar het leven kan lopen. Zo ben je er. Zo ben je weg.

Net als gisteren. Toen overleed, nota bene op St. Patrick's Day, een goeie vriend van Sean, mijn Noord Ierse vriend. Hij kende hem 49 jaar. Overleden binnen een week aan het H1N1 virus (varkensgriep/mexicaanse griep) ..

Ik dacht dat dat virus allang de wereld uit was. Of in ieder geval onder controle....

Mooi niet dus. Dus mensen, leef je leven. Maak je niet druk om onbenulligheden. Ga naar buiten. Snuif op die lucht! Eet dat extra plakje cake ook al ben je op dieet! ;-) (ik heb gisteren lekkere kokosmakronen gemaakt!) Doe je ding in ieder geval. Nu het nog kan! :-)

Muse!

Het bestellen van de kaartjes voor een concert van Muse was al een hele uitdaging! Alex en Mariska zaten al klaar met diverse laptops, computers en ipads om zo snel mogelijk te proberen in te loggen. Maar ja, wel samen met nog duizenden anderen. Binnen een poep en een scheet waren de eerste twee concerten uitverkocht. Gelukkig hebben ze nog kaartjes kunnen krijgen voor het extra georganiseerde concert. We zaten in vak 107. En dat was gisteren....
Op naar het uitverkochte ZiggoDome! De auto heeft Alex geparkeerd onder de Arena, P1. Ik was nog nooit in het ZiggoDome geweest. Spannend! We kwamen aan toen net het voorprogramma begon: Nothing But Thieves. Wat een bak herrie! De zware bassen lieten mijn hart met hetzelfde tempo vibreren! Hmmm. Dat voelde niet zo prettig. Zou dat de hele avond zo zijn?
Ik was zo benieuwd naar Muse.Ik hou al sinds het nummer 'Knights of Cydonia' van ze. Ben gek op die snelle gitaarriedel van hoog naar laag. Heet dat geen rif? Geloof het wel. Vooral de eerste CD's liggen bij mij goed in het gehoor. Ik wilde in 2013 al mee met Mariska en Alex naar het concert in de Arena, maar ik dacht dat dat raar zou staan: zo'n oud wijf in het publiek. Maar nu zag ik dat dat reuze meeviel. Er waren een hoop mensen van mijn generatie.
De verwachtingen waren hoog. Het concert ging bijna beginnen. Je voelde de spanning in de hele zaal hangen. En dan de ontlading toen het eindelijk zo ver was! Indrukwekkend! Licht! Muziek! Rondzwevende drones! Prachtige projecties op dunne doorzichtige panelen. Zo gaaf gedaan! Je kwam oren en ogen te kort! Een echte HiTech show. Pure entertainment.
Ze speelden tot kwart over 11. Daarna was het dringen bij de toiletten. Dringen bij de garderobe. En vooral dringen en in de file staan in de parkeergarage! We hebben er alleen al drie kwartier over gedaan om die garage uit te komen! Stond helemaal vast. Er was daar ook nog wel een vorm van entertainment. :-) Twee lichtelijk dronken gasten 'hielpen' op hun manier de file op te lossen. Op een leuke manier, gelukkig.
Om half twee waren we pas thuis. En 's ochtends vroeg liep Jan's wekker alweer af......
Maar het was het allemaal waard! Een heel gaaf concert!
Hier zijn nog wat beelden die ik van YouTube heb afgehaald. Oordeel zelf....

Naar de Pasar......

Afgelopen zondag ben ik met Marianne en Marjan naar de Pasar Malam in de Broodfabriek (voorheen Darlingmarket) geweest. Jemig, wat een drukte met auto's. Met moeite heb ik nog een parkeerplekje kunnen vinden bij McDonalds. Ons toegangskaartje bleek ook te gelden voor de mineralen- en de Indiabeurs. Mooi zo. Eerst maar eens naar de Pasar. Bij binnenkomst stond het al blauw van de rook. De eettentjes maakten al overuren. Lekkere geuren overal. We hebben eerst gezigzagd langs de marktkraampjes. De boel een beetje verkend, zeg maar. Kijken wat er te koop was en of het wel de moeite waard was. Er waren ook optredens waar we even naar hebben staan luisteren. Na de Pasar, nog voor het avondeten, hebben we nog over de mineralenbeurs gelopen. Oh hemel, wat een leuke sieraden zag ik daar. In oktober is die beurs er weer dus ik heb me voorgenomen om er dan met Mariska naar toe te gaan. Kan ze gelijk iets moois voor haar verjaardag uitzoeken! Zelf heb ik er een lichtoranje steenhangertje van calciet gekocht. Had precies dezelfde kleur als mijn t- shirt.
Toen was het tijd voor de Indiabeurs. Ik had gehoopt daar allerlei lekkere kruiden te kunnen kopen, maar de 'beurs' bleek te bestaan uit een rij marktkraampjes waar uitsluitend bollywood kleding en kitscherige sieraden werden verkocht.Viel een beetje tegen.
Weer terug op de Pasar hebben we nasi rames met saté gegeten, onderwijl luisterend naar een muziekoptreden.
Al met al een gezellige middag/avond!

Bij thuiskomst vernam ik dat mijn aangetrouwde achterneef overleden is....
Triest nieuws. En wat het ook nog eens extra diep treurig maakt: is net haar man overleden.... komt mijn achternicht thuis.... is er nog ingebroken ook! Schandelijk! Ze moesten eens weten wat ze aanrichten! Geen woorden voor....:-/

Dag lieve Cloris....

Zo zit je nog feest te vieren en een week later is het kommer en kwel.
Zo is het leven, dat weet ik. Maar leuk is anders.
Eerst kreeg ik het bericht dat een aangetrouwde achterneef (was ook op het feestje) een acute hartstilstand had gekregen en in coma in het ziekenhuis lag/ligt.
Maar afwachten hoe dat af gaat lopen. De tijd zal het leren. :-/
Intussen zakte, precies een week geleden, vrijdagavond, onze Cloris ineens door zijn achterpootjes. Vreselijk om dat te zien. Hij was gewoon op.
Maris en ik hebben de afgelopen week bij hem gewaakt. Eten deed hij na vrijdag al steeds minder. Eerst nog een beetje blikvoer, daarna alleen het sap. Water drinken deed hij niet meer. Gelukkig lustte hij nog wel een paar likjes melk. Daarna ook niet meer. Een paar stukjes kaas kregen we er de eerste dagen nog in. Dat is zijn favoriete voedsel. Daarna ook niet meer. Een geklutst eitje dan? Jaaaa, dat vond hij lekker! Tot hij ook dat niet meer nam. Je ziet hem achteruit gaan. Hij lag hele dagen op zijn stoel beneden. En soms kwam hij even overeind, zwabberde een rondje door de kamer en ging maar weer liggen. Hij was wel heel rustig. En hij was al die tijd ook blij als ie je zag. Maar toch gaat het niet in je koude kleren zitten. Die spanning en die stress. Er zijn bij voorbaat al heel wat traantjes geplengd voor het naderende einde. En je weet ook niet hoe lang het nog zou duren. En je weet ook niet of het nog wel zo kalmpjes als nu zou blijven verlopen. Zou hij geen pijn krijgen? Zou hij niet benauwd worden, zoals onze Droppie was... En als je dan ook nog op het internet leest dat als ie niet meer poept en plast dat dan zijn nieren het op zouden geven en dat hij zichzelf dan vergiftigd....Dat wilde ik voor zijn. Dus toch donderdagochtend de dierenarts maar thuis laten komen.
Moeilijke beslissing zoiets. Maar we zijn er, nu achteraf, blij en opgelucht om. We zullen hem gaan missen. Onze lieve oude Cloris. Jan heeft hem vanmorgen een mooi plekje in de tuin gegeven. Dalijk nog even wat witte narcisjes planten.
En verder blijkt mijn moeder waarschijnlijk huidkanker te hebben. Gelukkig kan ze dinsdag al geholpen worden. Ah, dat loopt wel goed af. Dat voel ik gewoon.
Het wordt nu wel weer tijd voor wat leuke dingen! Iemand nog leuke nieuwtjes???