Kerst....

Het loopt tegen de kerst als je de kamer weer aan het versieren bent. De kerstboom valt tegen. Verstandelijk is de maat prima voor deze kamer, maar psychisch vind ik het maar een boompje van niks. Ik hou van groter! Volgend jaar maar weer een echte 'sta-in-de-weg'.

Het loopt tegen de kerst als ik alvast stoofpeertjes aan de maken ben. Heerlijk die geur in huis! Elke keer verwachtingsvol kijken of ze al rood aan het worden zijn. Om ze daarna te vergeten tot ze bijna droog gekookt waren. Wel heeeeeel donkerrood met nog maar een beetje sap!

Het loopt tegen de kerst als ik appelmoes ga maken. Niet mijn eigen recept, maar eens een frans recept. Tja, daar gaat appelstroop en kaneel doorheen. Mijn appelmoes zag eruit als een hoop stront. Helemaal bruin. In paniek heb ik nog maar 4 appels erdoorheen gedaan, maar de kleur bleef. Zag er niet appetijtelijk uit, maar de smaak was wel erg lekker. Hoe tegenstrijdig kan iets zijn!

Het begint kerst te worden als ik Carols from King's kijk. Een kerstdienst vol koorzang vanuit King's College in Cambridge. Elk jaar kijk ik weer. Ik ga er echt voor zitten. De King's Singers brachten o.a. een prachtige versie van Stille Nacht ter gehore. Je hoorden ze bij wijs van spreken zingen over de Beierse bergen.

En dan is het echt kerst. In de ochtend had ik binnenshuis in mijn pyjamaatje al bijna 4 kilometer gelopen. Even dit, nog even dat. Tijd om me maar eens aan te kleden. En dan begint het gedonder. Het aantrekken der panty. Mijn ene been gaat altijd goed. Been twee ligt altijd dwars. Tenen erin, enkel erin, dikke kuit erin, ophijsen, en ja, hoor, het been zit gedraaid. Dan krijg ik hem niet verder over mijn dikke dijtjes getrokken. Been weer eruit. Poging twee. Tenen erin, enkel, kuit, hijsen... weer gedraaid. Poging drie...hou recht, die panty...tenen erin, enkel erin, kuit erin, ophijsen... gedraaid! &%#$%^^Poging vier... gedraaid, maar iets minder dan de vorige keren. Ik was allang blij. Niet met het feit dat de rest van de dag het kruis zowat op mijn knietjes hing, maar al voor het feit dat ie nog heel was. Dan is het pas echt kerst, he, als je je panty aan hebt!

Eerste kerstdag kwamen Mariska, Alex en mijn moeder. Was gezellig. Lekker gegeten. Als voorgerecht een pasteitje met kalfsragout, gebakken champignons, granaatappel en basilicum, Opgerold filet met mozzarella en pesto, sperzieboontjes met geroosterde hazelnoten, Surinaamse erwten, bruine appelmoes en hyperdonkerrode peertjes, Pommes Duchess. als nagerecht een ijstaartje van Zuliani's. 

Tweede kerstdag hebben Jan en ik alle overgebleven hapjes opgemaakt. Mijn moeder had gevulde dadels gemaakt, Maris en Alex hadden een citroen/oreo's taart, gevulde wraps en peppadews gemaakt. Ikzelf had nog bladerdeeghapjes met geitenkaas en rode uienchutney, spicy nuts en toastjes met Stilton met Port (echt kerstelijk!) en toastjes roomkaas met ananas (vindt mijn moeder zo lekker) We hebben uitgezakt tv gekeken. Een concert van Queen met Adam Lambert en daarna een concert van Muse/ Simulation Theory. Lekker relaxed...

Kerst is weer voorbij. Ik begin al met een scheef oog naar de versieringen te kijken. Begin het weer zat te worden. Ik wil hyacintjes, ik wil narcisjes... Maar ja, waar kun je ze kopen? Maar even wachten tot deze lockdown weer voorbij is.....

Van alles wat.....

En zo loopt het alweer tegen de kerst. Hoewel het normale gangbare leven tegenwoordig in een heel rustig tempo voortschrijdt lijkt de tijd toch heel snel te gaan. De dagen gaan ook weer lengen. Ik begin al naar de lente uit te kijken. Zonnetje, bollen die gaan bloeien, licht en lucht. En hopelijk komt iedereen er zonder kleerscheuren door deze saaie, sombere, donkere winter heen. Ik las net dat de planbare reguliere zorg gestaakt wordt. Daar maak ik me zorgen om. In mijn omgeving zijn mensen die of zorg NU nodig hebben, of zorg in de nabije toekomst of zorg die nu nog niet acuut is maar dat wel kan worden. Geen fijne tijden. Maar we houden vol. 

Wist je trouwens.... dat Jan inmiddels een vast contract heeft gekregen? Op 62- jarige leeftijd! Netjes, toch? Maar ja, nu besluit hij natuurlijk helemaaaallll niet meer om eerder met pensioen te gaan. 

Wist je trouwens... dat er al twee keer een lijst met print van de muur af is 'gevallen'? Een keer in september en vorige week nog een keer. Hij hangt met een opstaande haak aan de muur. Met de haak is niks mis. Met het haak op de lijst ook niet. Als hij eraf valt moet hij eerst omhoog 'vallen'. Hoe kan dat nou? Iets kan niet omhoog vallen, toch.... ?? Raar!

Wist je trouwens wat nog meer heel raar was?  Dat je een aflevering zit te kijken van Say Yes to the Dress/Lancashire en dat daar voor je gevoel je eigen dochter jurken staat te passen. Zelfde gezicht en uitdrukking, zelfde soort haar, zelfde figuur, zelfde bewegingen. Jan en ik zaten met open mond te kijken. Mariska was het met ons eens. Ze vond het meisje Celise (leuke naam trouwens) verdacht veel op haarzelf lijken. Spooky!

Wist je... dat ik ook weer druk doende ben geweest met het maken van allerlei dingen? En oh, wat een frustaties vielen mij ten deel met het maken van de gehaakte sneeuwvlokringen. Het idee leek zo goed. De vlokken trokken krom, dus ik heb ze weer allemaal opnieuw gesteven. Nu in lijm en water. En elke vlok moest ook weer drogen, dus daar ging veel tijd in zitten. Toen moesten ze natuurlijk op een of andere manier vastgemaakt worden aan de ring. Daar nam ik visdraad voor. Voor mijn gevoel ben ik daar eeuwen mee bezig geweest. Dat spul krult onder je vingers vandaan. Gepriegel met het rijgen en het knopen aan de randen. Visdraad laat zich niet makkelijk knopen. Ik zag de sneeuwvlokken na een dag of twee zieligjes naar beneden glijden. Wat een ellende met die dingen. De vlokken trokken alsnog krom als ze de rand van de ring raakten. Maar goed, ze zijn af en ik ben er helemaal klaar mee! :-)  Het maken van de kerstdingen ging me makkelijker af. Amaryllisbollen met mos en lampjes, dennentakjes en frutsels. Of die deurhanger met takken, bellen, lampjes die ik jaarlijks voor mijn moeder en mezelf maak. Dat ging allemaal prima. Ook probeerde ik weer twee broeken korter te maken met de naaimachine. Ik heb echt een naaimachine from Hell. Alsof hij weet dat IK er achter zit. Lus, nog meer LUS, LUSSENNNN. Verwondering, irritatie, FRUSTRATIE van mijn kant. 

Wist je... dat ons koor zich ook door de Corona beperkingen probeert te slaan? In de afgelopen 9 maanden hebben we gebruik gemaakt van Zoom, we hebben buiten op een parkeerterrein uit volle borst gezongen (uiteraard netjes op minimaal anderhalve meter van elkaar, tot dat niet meer mocht) en we hebben zelfs twee keer in een afgehuurde kerk kunnen zingen (tot dat ook niet meer mocht). Oh, wat was dat heerlijk. Samen zingen is sowieso veel leuker dan individueel via Zoom. Maar ja, we roeien met de riemen die op dat moment voorradig zijn. We hopen op betere tijden. Gelukkig krijgen we af en toe een nieuw nummer om m.b.v. MP3's thuis in te studeren. De laatste nieuwe is Fix You van Coldplay. Ik ben zooo benieuwd hoe dat gaat klinken met zijn allen. 

Wist je....dat ik iedereen fijne kerstdagen toewens? Maak er wat van! 

Zo blijven we bezig....

En zo modderen we voort in deze Covid pandemie. Handjes wassen, afstand houden, niet naar drukke plekken, en sinds vandaag dus verplicht zo'n niet- of amper werkend (de meningen zijn verdeeld) mombakkes op. Lang leve de lol, maar niet heus. Ik ben geen fan. Ik trek me dus zo veel mogelijk uit het openbare leven terug. Met Picnic voor de boodschappen en 90% van de rest van de aankopen online. Funshoppen deed ik toch al niet meer. Dan maar liever gewoon aan de wandel in de frisse lucht. 

Voor kerst heb ik bijna alles al in huis. Nu nog maar even afwachten wie ik allemaal mag laten komen! Pfff. Het liefst zou ik een heerlijke winterslaap houden. Dan kijk ik in de lente/zomer wel hoe de wereld en de mensjes ervoor staan....:-) Wat een verloren jaar! Klaag, klaag :-)

Thuis vermaak ik me prima gelukkig. Ben nog steeds druk met het haken van de tweede grote mandala die op de slaapkamer komt te hangen. Driekleurig, aqua/wit/donkerbeige. En weer kom ik tekort aan garen. En weer is het al een hele tijd niet op voorraad. Maar dat geeft niet. Ik kan nog vooruit met mijn sneeuwvlokringen. Ik heb van mijn schoonzus een stapel ijzeren ringen gehad. Die kwamen nog uit de tijd van de oude tantes en hingen al jaren in haar schuur niets te doen. Nou, daar wist ik wel weer raad mee. Een aantal ervan heb ik inmiddels omgehaakt (geen leuk werkje) en in de ringen komen sneeuwvlokken te hangen. Ben benieuwd of dat leuk staat. 

Op Pinterest kwam ik ook weer wat tegen: Tatting. 'Tatting?'; vraag je je nu vast af. Ja, tatting. Had er zelf ook nooit van gehoord. Maar dat blijkt een soort van kant maken te zijn. (Neem de vorige zin niet te letterlijk, hè....ik ga echt niemand, en zeker mijzelf niet, van kant maken, hoor.) :-D

Maar het zag er zo mooi uit. Nog fijnere sneeuwvlokjes kun je ermee maken. Je had er speciaal fijn garen en een shuttle met spoeltje voor nodig. En laat Aliexpress dat nu voor een habbekrats te koop hebben! Dat is inmiddels ook binnen. Weet je trouwens dat ze tegenwoordig wel vijf pakjes van Ali in één pakket afleveren? Mooi geregeld! Binnenkort ga ik dus kijken of ik er weer een nieuwe hobby bij heb of dat ik het na één keer in de hoek gooi. Het kan alle kanten op bij mij.