Ahoi en in de kombuis....

Wat een mooie lente is het toch. Wederom liet het weer zich van haar beste kant zien afgelopen weekend. En dat kwam goed uit.
Jan was sinds vrijdagmiddag de hort op. Een weekendje weg met het koor Inspirited. Varen op een klipper van Harlingen naar Terschelling. Perfect weer, mooie temperatuur. Lekker windje erbij. Dus dat werd zeilen i.p.v. de motor aan te zetten.
En terwijl hij buitengaats was heb ik binnengaats, in mijn eigen kombuis, een buffet gemaakt voor mijn vriendinnenclubje.
Ik had via Facebook al een poll geplaatst met allerlei keuzes voor een buffet; India's, Thais, Marokkaans e.d. Meeste stemmen golden. Het werd Marokkaans. De meesten kenden dat nog niet.
Ik had het in 2012 al eens gemaakt voor 15 man. En ik had al mijn aantekeningen nog inclusief mijn boodschappenlijst. Hup, alles door de helft en gaan met die banaan. Easy peasy. Lekker, hoor, Marokkaans. Ik hou er wel van. Beetje zoetig. Totaal niet echt scherp. Ik had een kipgerecht met pruimen en amandelen, kefta in tomatensaus (gehaktballetjes), sperziebonen met een walnootsaus, couscous met kruiden, uien en rozijnen, komkommersalade met feta en za'atar, tomatensalade met rode ui en een aparte dressing. En uiteraard voor bij de thee een walnoot/dadelkoek. Die is zo lekkerrrr.

Als toetje was ik van plan nog iets van yoghurt met banaan, sinaasappelsap, honing, walnoot en munt te maken. Maar gelukkig had niemand er iets op tegen om maar gewoon een Cornetto naar binnen te schuiven. Nou niemand, Patricia lag een beetje dwars. Die wilde eigenlijk als enige nog wel een Marokkaans toetje. Maar zij had al eerder zomaar mijn hele fles olie over de keukenvloer gegooid en ze had ook al een glas water over de tuintafel gekiept.... voor straf kreeg ze ook gewoon een ijsje. :-)
Nee, hoor, Patries, geintje. :-) Je houdt je toetje te goed van me.
Het was een gezellig etentje. We hebben lekker
tot laat in de tuin kunnen zitten.

Ik had nog een heleboel eten over. Dat heb ik gisteren meegenomen naar mijn zus en zwager. Nico vierde gisteren op het laatste nippertje toch nog even zijn verjaardag. Vandaag issie 64. (ik moest gelijk aan het liedje 'When I'm sixty four' denken) Ook daar hebben we weer in de tuin kunnen zitten. Het was wel bewolkt maar de temperatuur nog steeds hoog. Tjonge jonge, wat boffen we het toch met het weer. Dat de zomer nu ook maar mooi mag worden!

Op een (nee, twee) mooie pinksterdag(en)

Wat een mooi weer was het met Pinksteren, hè?
De eerste dag hebben we bij Jos en Nico in de tuin kunnen zitten. Genietend van het zonnetje en onze blauwe drankjes (Hugo Blue). Lekker, hoor, dat smaakte weer goed. Eén zo'n glaasje blauw spul is voor mij wel genoeg. Ben altijd bang dat ik een half uurtje later teut op de tuintafel zal staan dansen. Ben niks gewend, hè? Het risico was maar klein, er zat maar 7% alcohol in, dus waar hebben we het over. Het staat altijd wel zomers en feestelijk, zo'n glaasje 'antivries'.
We konden ook nog onze borden vullen met allerlei Chinese gerechten. Smul. Ook dat ging er prima in. Altijd fijn als je zelf niks hoeft te koken, toch?
In de avond werd het toch wel wat fris in de tuin. De zon was al weg, en er stak een windje op. vlak voor we weer naar huis gingen heb ik nog een paar stekjes meegekregen van een hele mooie Clematis die zij in de tuin hebben staan. Een roze met dubbele bloemen. Ben benieuwd of het gaat lukken om hem op te kweken. Ik doe mijn best. De natuur moet de rest doen.

Tweede pinksterdag werd weer een zonnige dag. Achter-achternicht Loes uit Zaandam wilde graag naar de Japanse Tuin in Den Haag en vroeg of wij mee wilden. Tuurlijk! Er werden plannen gemaakt om ook nog ergens te lunchen. Dat viel niet mee. Er was een hoop dicht. Uiteindelijk had zij een tafeltje kunnen reserveren bij Mama Kelly, op de Binckhorst. Nooit van gehoord. Maar onze navigatie bracht ons er keurig naartoe nadat we eerst Loes van station L. v. NOI hadden geplukt.
We kwamen op een groot bedrijventerrein uit. Je moet echt weten dat daar zo'n leuk restaurant zit. Net zoiets als Bink Rooftop waar we een tijdje geleden zijn geweest met Alex en Mariska.. Moet je ook weten, denk ik. Mama Kelly is een trendy zaak. Met een groot terras waar we wederom lekker in het zonnetje hebben gegeten. Dat is ons ook weer prima bevallen. Voor herhaling vatbaar. Je kunt een uitrijkaart krijgen voor het parkeerterrein. Nu stonden we buiten het gebied. Ach, was ook goed te doen.
Na afloop van de lunch zijn we dan richting Clingendael gereden. Een laatste plekje voor de auto kunnen vinden en door de bosjes van Zanen richting de Japanse Tuin gelopen.
We waren niet de enigen! Maar de tuin stond er weer prachtig bij. De azalea's bloeiden, de Rhododendrons in de omgeving ook. De gele bleken het lekkerst te ruiken. Een zwoele lucht.
Een mooie middag! In prettig gezelschap. In een mooie omgeving. Wat wil een mens nou meer?

Kiwi

Achgoss, onze Kiwi. Er is inmiddels heel wat gebeurd in haar normaliter zo kalme leventje.

Vorig weekend... zag ik ineens bloedspetters overal. Het gezwelletje aan haar poot was opengesprongen. Dat duurde gelukkig maar kort. Maar ze had wel haar sporen achtergelaten. We hebben het wollen vloerkleed voorlopig maar even opgerold en achter de bank gelegd.

Afgelopen dinsdag laat... Verrek. Kiwi loopt overal tegenaan. Ze zag niks meer! Blind! Wat is dit dan? Jeetje, wat nu? Ze stiefelde wel op haar gemak overal naartoe, maar alles op gevoel. Botste met haar kop tegen de kast, kon haar etensbakje niet vinden. Wij waren meer in paniek dan zij. We hebben nu maar een kattenbak in de huiskamer gezet. Dan kan ze in alle rust in de kamer vertoeven. We hebben natuurlijk ook nog een Mango die vaak op Kiwi's rug springt. Als ze niks ziet schrikt ze zich dalijk het apelazarus. We houden de poesjes voorlopig maar even uit elkaar. Weer een aanpassing in huis. Geeft niks.
Maar onze zorgen groeiden alleen maar.

Woensdag...We hadden al een afspraak staan voor een longfoto om het Feline Lung Digit Syndrome aan te tonen of uit te sluiten. Ze kon gelijk blijven voor een aantal bloeddrukmetingen.
Daar kwam inderdaad een veel te hoge bloeddruk uit. Ze is nu aan de medicatie daarvoor. Ze hadden ook bloed geprikt om te kijken of het aan haar schildklier lag. Maar daar kwam niets uit, was goed.
Toen we haar op gingen halen besprak de dierenarts ook de longfoto. Daarop was een massa naast haar hartje te zien waarvan ze niet precies wist wat het was. Ook haar hart had een rare vorm, plat.
De longfoto hebben we naar een specialist door laten sturen voor een second opinion.

Donderdag... Tijd voor een echo van haar hartje. Daarvoor kwam er een externe specialist met eigen apparatuur die toevallig die middag ook in de praktijk was. Kiwi kon erbij ingepland worden. We moesten wel met zijn tweetjes komen om te helpen want er waren geen assistentes beschikbaar op dat tijdstip. Achgoss, ut beestje. Ze is zo lief, hè? Liet alles in eerste instantie zomaar toe. Buikje scheren, gel erop, elektrodes aan haar (zweet)voetjes. Jan hield haar armpjes vast, ik haar beentjes. Ze gaf zich helemaal over. Dat duurde drie kwartier. Haar hartje lag inderdaad plat, ze heeft een galopritme en het slaat soms even over. De hartspier was verdikt. Er werden foto's en filmpjes gemaakt. Ook van haar bijnieren. Die zagen er goed uit, geen verdikkingen. Het was klaar en ze mocht haar mand weer in. Totdat de specialiste een paar foto's over wilde maken. Pff. Beestje weer uit haar mand, weer vasthouden. Nou, toen had Kiwi het helemaal gehad! Begrijpelijk. Ik voelde zo de stress door haar beentjes gaan. Zo sneu.
Maar goed, de echospecialiste zou die avond de foto's doorkijken en haar bevindingen doorspelen naar de dierenarts.

En die belde net op. De longspecialist had goed nieuws. Geen tumoren in haar longetjes. De massa naast haar hart was een ietwat opgezette lymfklier. Was verder geen probleem.
De echospecialiste voorzag ook geen probleem voor een eventuele operatie. Nu is het dus alleen zaak om haar bloeddruk naar beneden te krijgen. Toch nog wel goed nieuws dus...
Volgende week woensdag wordt ze weer een dagje opgenomen voor een paar bloeddrukmetingen. Dan kan eventueel de medicatie nog wat aangepast worden.
We hebben het idee dat ze 's ochtends nog wel wat ziet, maar dat het in de loop van de dag slecht wordt. Hoe groter haar pupillen, hoe slechter ze ziet. En ze heeft ook nog staar, dus ze kunnen niet door haar oog kijken of haar netvlies losgelaten is. Het kan nog herstellen als haar bloeddruk lager wordt, maar het kan ook zo blijven.
Nou ja, als zij zich aanpast, dan doen wij dat ook. Dat doen we gewoon voor het liefste poesje van de wereld.
Het gezwelletje moeten we voorlopig in de gaten houden. Eerst even rust in de tent. Kiwi is vandaag ook een beetje van slag. En Jan en ik hebben het ook wel eventjes gehad nu. We zijn moe. Het zijn al genoeg rottige weken geweest!

Je hebt zo van die dagen....:-/

Je hebt zo van die dagen....
Dan word je gebeld met de mededeling dat een vriendin een hersenbloeding heeft gehad en in coma in het ziekenhuis ligt. Je schrikt je helemaal de tandjes. Zoiets verwacht je niet, toch?
Die dag heb ik voornamelijk op de bank doorgebracht, uit het veld geslagen en wachtend op verdere berichten. Inmiddels is ze geopereerd en hebben ze d.m.v. een clip het gesprongen bloedvat kunnen hechten. Nu na ruim een week is ze eindelijk van de beademing af en begint ze een beetje te reageren. Het is wel heel erg vermoeiend voor haar allemaal. Het kan nog alle kanten op. In ieder geval gaat ze niet achteruit. En het is een vechter. Dus er is hoop. Elk sprankje is meegenomen.We wachten af.
Bij elke PLINGGG van mijn Whatsapp spring ik op. Blijft spannend....

En dan kom je woensdag thuis. Ligt er een rouwkaart op de mat. Ik schrok me weer een hoedje natuurlijk. Maak hem open. Kon weer mijn ogen niet geloven. Huh? De moeder van een vriendinnetje van Mariska was overleden. Zelf uit het leven gestapt. Onverwacht. Vreselijk toch? Aardig mens was het. Ik snap er niks van. Ze woonde vlak achter ons. En het rare is: we hebben de sirenes van de ambulance en de brandweer (aftakeling persoon) gehoord. We zeiden al tegen elkaar: dat klinkt niet best. Niet wetende dat het voor haar was. Gisteren was de afscheidsdienst. Heel druk bezocht. Zoveel mensen om haar heen die haar mochten. En dan toch zo'n beslissing. Ik kan er met mijn pet niet bij.....

En dan ga je met Kiwi naar de dierenarts om haar nageltjes te laten knippen. Blijkt ze bij haar ene teen een gezwel te hebben. Kanker. Haar teen moet geamputeerd worden. Om te kijken of haar hartje de operatie wel aan kan moet er eerst een echo gemaakt worden. Het wachten is voor een afspraak, dat moet weer een externe arts doen. Nu las ik op het internet over het Feline Lung Digit Syndrome.
Hierbij ontstaan primair tumoren in de longen die uitzaaien naar de pootjes. Daar hebben ze het in de dierenartspraktijk helemaal niet over gehad.
Als dat bij Kiwi het geval is, dan wil ik liever dat ze eerst een foto van haar longen maken. Dalijk maar even bellen of dat het niet kan zijn. Als dat wel zo is dan wil ik niet dat ze nog geopereerd wordt. Dan gaan we voor pijnstilling tot het niet meer gaat. Dan is het einde verhaal. Voorlopig ligt ze nog lekker in het zonnetje. Zucht.

En dan gaat de vaatwasser ook nog stuk. Is wel het minst erge, hoor. Hij is tien jaar geworden. De Miele-man heeft nog gekeken of hij nog opgekalefaterd kon worden, maar dat kostte te duur. Vanmiddag komt de nieuwe. Blij toe. Ik vind afwassen met de hand drie keer niks. Heb de laatste dagen alleen maar makkelijk gegeten, luie-wijven-voer, veel van mijn, wel zelf gekookte, diepvriesmaaltijden. Met zo weinig mogelijk afwas. Bwlaahhh.