vrijdag 27 december 2019

Hoi kerst, dag kerst...,

Het zag er naar uit dat ik dit jaar niets van kerstconcerten zou zien. Tot ik hoorde dat Patricia in haar eentje naar het kerstconcert van de Sprinter Singers zou gaan. Lenie is lid van dat koor. En op het Enjoy kerstontbijt hoorde ik van nog iemand dat ook zij mee zou zingen, niet als vast lid maar als kerstprojectlid. Van september tot en met december kan je dan kerstrepertoire instuderen en dan met twee concerten mee zingen. Lijkt me erg leuk, dus dat ben ik volgend jaar ook van plan.
Op het laatste nippertje heb ik nog een kaartje kunnen reserveren. En wat een leuk concert was het! Voor de pauze zong het koor diverse kerstnummers, samen met het Orke(r)st en soms samen met een soliste. Nella Fantasia vond ik erg mooi klinken. Na de pauze stond er ‘Little Lion, Little Lamb’ op het programma. Een cantate voor kerstmis, bestaande uit een negental, mij onbekende, nummers. Ook wel eens leuk, dat niet geijkte. Ze hebben prima gezongen en Patricia en ik hebben ervan genoten. 

En zo rolden we de kerstdagen in. De dagen ervoor had ik al besteed aan het maken van Rocky Road Cake, bladerdeegballetjes met zelfgemaakte amandelspijs, spicy nuts, peperroomsaus met champignons etc.
Eerste kerstdag kwamen de kinders en mijn moeder met haar vriend. Allemaal te laat!! Pffff. Op zo’n dag heb je best een strakke planning in je hoofd. Wanneer moet wat en hoe laat. En dan druppelen ze allemaal laat binnen. Maar goed, dat soort dingen moet ik dan loslaten, hè? Knarsetandend probeer ik dan de kerstgedachte vast te houden... :-) Ik ben gewoon veel te plannerig.....Maar ik probeer het gewoon goed te laten verlopen, weet je.
Het was trouwens wel gezellig. Ik had zo’n kletsdoosje gekocht en aan de hand van die vragen kwam er best wat los. Grappig! 
Het was een fijne tijdinvulling. Het avondmaal ging eigenlijk heel goed. Alles was gelukt. Dit jaar geen dopjes van thermometers in het vlees. Alle pommes duchess waren tegelijkertijd klaar nu ik weer twee ovens heb. De stoofpeertjes waren weer lekker. Jammer dat ze nu op zijn. Verder had ik tomaten- en kippensoep, varkenshaas, spinaziesalade à la Jamie Oliver, erwtjes en appelmoes. IJs toe met slagroom en koffieboontjes. Niks bijzonders, maar makkelijk en toch lekker.
Ik had voor bij de middag borrel spicy nuts gemaakt en die vergat ik neer te zetten. Dus in die trommel zit ik nu in te graaien.  De toastjes met Stilton met port en met ananaskaas gingen er ook goed in. 
Tweede kerstdag hebben Jan en ik de restjes opgegeten.  Het was toch een lanterfanterdag. Lekker, hoor. Even niks. Een beetje tv gekeken. De musicals ‘Oklahoma’ en ‘Guys and Dolls’ gezien. En nog veel meer muziekprogramma’s gezien. Ik wist niet dat Queen aan het toeren was met Adam Lambert als zanger! Geweldig! Verrassend. Ze geven eind mei een concert in de Ziggodome. Helaas kunnen we niet, anders hadden we zeker gegaan. 

Nu gaan we weer richting het nieuwe jaar. 2019 was een prima jaar. Stukken beter dan 2018 in ieder geval. Laten we hopen dat 2020 voor iedereen een topjaar gaat worden! In ieder geval komt er weer een uitbreiding in de familie: nicht Roxanne is weer zwanger. Nummertje vier komt er aan in de zomer! Ben benieuwd wat het gaat worden! We zullen het zien.... :-)
Voor iedereen de beste wensen alvast!

donderdag 19 december 2019

Er gaat soms wat mis.....

Tussen de keuken en de kamer hangt bij ons elk jaar zo'n kerstslinger met lampjes erin. Vorig jaar had ik er een snoer twinkellichtjes bij gehangen, en dit jaar had ik een nieuw tussenstuk dennengroen gekocht. Misschien was het wel leuk om dan de oude lichtjes eruit te halen en een extra snoer twinkellichtjes erbij te doen. Daar begon de ellende al. De Driesprong had ineens twee kleuren twinkellichtjes, dus ik moest eerst weer thuis kijken welke ik al had. En weer terug om ze te halen.
De oudere gewone lampjes moesten eruit. En die zaten uiteraard allemaal vast en in de knoop. Daar ben ik twee uur mee bezig geweest, met die ^#$@#$ slinger! Maar hij hing!
Ik ben voor de kerstboom naar Praxis gegaan. Daar kun je makkelijk parkeren, hoef je niet zo te slepen met je boom. Hij voelde dit jaar veel zwaarder aan dan andere jaren, maar dat kan ook aan mij liggen.
Achterbank plat, voorstoel plat, boom erin. Sjorren, proppen, gelukt!
Thuis heb ik er vier centimeter af staan zagen, want zo stond dat op de gebruiksaanwijzing. Hup, in een emmer met water om een nachtje in de schuur te acclimatiseren. Ja haa, je trapt zo'n boom op zijn zieltje als je hem in ene keer in de kamer zet. Kan ie niet hebben, wordt ie gestoord van! Pappen en nathouden dus.
Volgende dag... Er moest een gat in zijn stam geboord worden voor de standaard. Diep de kast ingedoken en onder allerlei andere troep de boormachine opgeduikeld. Maar waar waren de boren?? Die zaten er natuurlijk weer niet bij. GRRR. Weer de kast in. Gereedschapskist opgeduikeld. Allerlei boren, maar geen houtboren! En een gat boren in hout met een betonboor of een ijzerboor werkt niet, kan ik je vertellen. De boom liep hoogstens een deukje op. Jan maar eens een appje gestuurd... Waar zijn de houtboren??? Geen sjoege. Boom maar weer terug gehesen in de emmer met water, die uiteraard omkieperde. Sloffen zeiknat. En probeer dan ook nog maar eens die gereedschapskist weer dicht te krijgen. Elk dingetje heeft zijn eigen plekje en verschuif je iets dan gaat ie never nooit meer dicht. *%#$$%^.
Jan komt thuis. Nogmaals gevraagd naar de houtboren. Weer lauw sjoege en hij ging naar het koor. Ik weer de kast in. We moesten toch ècht houtboren hebben. Ergens!! Werkelijk alles overhoop gehaald. Nog een verdekt opgestelde gereedschapskist gevonden! Met jawel, houtboren! Jippie, ik kon weer verder. Gat erin, boom in de standaard gehesen en hup, alvast de streng lichtjes erin die we vorig jaar hadden gekocht. Maar hmmmm, dit waren wittige lichtjes en de slinger in de keuken was nu volledig warm gelig. Dat ging hem niet worden! Ik zat me er al gelijk weer aan te ergeren.
De volgende morgen weer naar de Driesprong een nieuwe streng gekocht en de rest van de dag de boom opgetuigd en de kamer versierd. Hè hè, klaar. En dan ben je dus drie dagen bezig met een boom. En heb je dus drie dagen een vreselijke rotzooi in de kamer.
Ik had voor mijn moeder ook een boompje gekocht. Zo'n cipres-achtig ding. Zelfde soort als vorig jaar, want daar had ze de versierselen nog van. Vorig jaar hadden ze de ballen en versierselen er in geplakt, hij was toen kant en klaar gekocht. Maar nu zaten er dus nog geen haakjes aan de ballen. Die moesten we nog even kopen. En dan komen we terug en dan sta ik bij haar aan te bellen. Ze was uiteraard niet thuis, want ze stond dus naast me met de sleutel. Ik had echt niks meer nodig. Bij haar ook de boom opgetuigd.
Boom op het dressoir... boom op de grond stond beter...boom staat scheef, nee, rieten mand is scheef. Wig ertussen... Boom recht. Toch maar op een tafeltje. Met tafeltjes slepen. En net toen ze de telefoon vast had om hem terug te zetten gaat ie rinkelen. Telefoon van schrik een zwieper door de lucht. Pffff.
Maar het is allemaal gelukt. Ik heb ook nog twee stukken met kerstgroen, bellen en lichtjes voor aan onze deuren gemaakt. Ook weer gebeurd. Maar nu ben ik er wel even klaar mee, met kerst.
Nou, niet echt met kerst... met de versierselen.

Vanmorgen hebben we met het koor gezellig een kerstontbijtje gegeten met zijn allen. Altijd weer leuk. Oh god, dat is waar ook. Nog zo iets... ik had gisteravond nog voor het koorontbijt van die met Philadelphia gevulde salami rolletjes, gedipt in bieslook, gemaakt. Want dat gaat snel en is makkelijk! Tja, toevallig gisteren weer niet. Mijn garneerspuit gaf halverwege de geest. Zat ineens een breuk in. Ik kon met mijn duim pompen wat ik wilde maar hij dacht: doe het zelf maar. De spuit spoot niet meer. De Philadelphia kwam er aan alle kanten uit. En krijg dan die rolletjes maar eens vol. Met één hand zo'n rolletje openhouden, met de andere hand de plastic huls vasthouden en met mijn buik de pomp naar beneden duwen. Wat een ge-etter. Ik was er zo klaar mee! Maar goed, het was weer gelukt. En het was een gezellig ochtendje waar we ook nog een aantal kerstnummers hebben gezongen.
Fijne kerstdagen allemaal! 

woensdag 18 december 2019

Drankavond....

“Komen jullie ook naar onze drankavond aanstaande zaterdag?, aldus zwager Nico zomaar ineens. Drankavond? Hoezo dan? En wat bedoel je daarmee? Zuipen, zuipen, zuipen? Niks voor mij, joh. Maar nee, gewoon een borrel en wat hapjes, voor de gezelligheid. Gewoon, omdat ze met de kerst andere plannen hadden. De kinderen en kleinkinderen zouden ook komen. “Ja maar, Roxanne moet toch zaterdag de hele dag werken en zondag zouden ze Joséphines verjaardag vieren. Die heeft het dan toch veel te druk? En dan ook nog een borrel... weet je het wel zeker...op zaterdagavond??” Ik had het idee dat het op kwam als poepen en verwachtte halfjes dat het uiteindelijk niet door zou gaan. 
Maar afgelopen woensdag lag ik in bed en dacht nog eens goed na. Waarom nou toch zo spontaan een borrel? Op zo’n onmogelijke dag. Tot het me ineens daagde: ze zijn ooit in december verloofd. Licht weer aan. Ipad erbij. Blog geraadpleegd en ja, hoor. 14 december, hun 45e verlovingsdag! Zaterdag dus. Met voorbedachte rade dus. En tegen ons niks zeggen, hè? De gluupjes. En dan lig je gelijk een paar uur wakker. Te denken. Over een felicitatiekaart die dan gemaakt moet worden enzo. :-)
En zaterdag werd het feestje gevierd. Met champagne en taart. Met nog een uitgebreide maaltijd erbij ook. Gezellig! Er kwam nog een oud fotoalbum boven tafel. Zo leuk om weer door te kijken!
En we kregen ook nog een totaal onverwacht nieuwtje te horen, maar daarover later meer.... ;-) Wel een leuk nieuwtje, hoor.

Ik kreeg ook Die zelfde avond nog een niet zo leuk bericht: vriendin Els was met spoed in het ziekenhuis opgenomen. Ze was van de trap gevallen en had een bloeding in haar lever opgelopen. Met gillende sirenes werd ze naar het UMC gebracht en daar met spoed geopereerd om de bloeding te stoppen. Jemig, daar schrik je van. Inmiddels gaat het weer een beetje met haar, gelukkig.... het herstel heeft zijn tijd nodig. 

En zondag zaten we weer met zijn allen in Wassenaar. Nu op het feestje van Joséphine. Zij werd 11 jaartjes oud. Ook al een hele jongedame. En weer taart. En weer hapjes. Ik groei nog eens dicht.

En dan moet de kerst nog komen.....

zaterdag 7 december 2019

Sinterklaas.....

Sinterklaas... In eerste instantie hadden we niet afgesproken om sinterklaasavond te vieren. Want tja, de kleine kinderen zijn inmiddels groot. Cadeautjes kopen, gedichten maken, die tijd is voorbij. Cadeautjes....wat zou je trouwens moeten kopen? Iedereen heeft alles al. Het sinterklaasspel hebben we ook al een aantal jaar gedaan. Ook geen zin meer in. Surprises dan? Daar zou alleen IK blij van worden. De rest zit daar niet op te wachten, want geen tijd, geen zin, geen crea bea. Ja jeetje, weer een feestje dat in de soep zou lopen. En normaliter maak ik ook altijd een grote pan erwten- of bruine bonensoep voor sinterklaasdag. Vers! Met geweekte erwten of bonen. Te veel werk voor een lullig pannetje soep voor twee personen. Oh, maar soep komen eten wilden de kinderen wel. Aha, dat gaf weer perspectieven! Mijn moeder en vriend lustten ook wel soep! En mijn zus en zwager ook. Bingo! We vieren geen Sint, met ècht geen cadeautjes, maar we zouden wel gezellig met elkaar eten. Helemaal goed! Ik helemaal blij.
Ik heb bruinebonensoep gemaakt, broodjes met luie-wijven-gehakt, gevulde dadels (omdat ik daar trek in had), en ik heb twee recepten uitgeprobeerd. Eentje van Warme Winter Sangria. Zo dan, die voelde ik wel zitten, zo halverwege mijn glas. ;-) Ben natuurlijk niks gewend qua alcohol. Ik kreeg het warmer en warmer. Hij was wel lekker trouwens. Voor herhaling vatbaar! Waarschijnlijk met kerst.
Ik had als toetje nog een recept wat ik er wel lekker vond uitzien. Een toetje met speculaas, yoghurt, vanillevla, mandarijn, sinaasappelsiroop. Hmm, zag er leuker uit dan het smaakte. Was er niet weg van, dus dat recept kan weer weg. Maar al met al hebben we lekker gegeten met zijn allen.
En ja, toen kwamen er toch cadeautjes boven tafel. Jeetje, waarom nou toch? Dan voel je je zo opgelaten. Ik had zelf niets gekocht. Maar lief, hoor. Ik werd o.a. verrast met een lichtbal van iriserend glas. Voor op het randje boven het toilet waar nog meer iriserend spul staat. Staat leuk!!
Laatst werd er ook zomaar een pakje bezorgd. Huh? Wat ik bij AliExpress had besteld zou er nog lang niet moeten zijn. Het bleek een pakje uit Engeland te zijn. Van Suzanne. Er zat een (kerst)bal in in pauwenkleuren. Prachtig! Ook die heeft een permanent plaatsje gekregen in de toiletruimte. De cadeau doos waar de bal in zat was op zichzelf al zo leuk. Met een lief zelfgemaakt kaartje eraan. Die doos krijgt ook weer een tweede leven. It made my day, Suzanne, thanks!
En dan ligt er vrijdag een envelop op de mat van achternicht Loes. Met een sinterklaascadeautje erin dat 'per ongeluk' in Zaandam was bezorgd. Ook dat bracht weer een lach van oor tot oor op mijn gezicht. Bedankt, Loes! :-) Het is allemaal hartstikke lief. Het doet een mens goed.
Ik ga proberen zelf ook wat attenter te zijn op dat gebied. Mooi, dit is gelijk mijn nieuwjaarsresolutie! Waarvan akte. :-)

zondag 1 december 2019

Lunch en theater....

Nog ter ere van haar 70'e verjaardag had Hennie ons, de Scratch club, uitgenodigd voor een lunch bij Hotel van der Valk in Nootdorp. En net als laatst zaten we weer met z’n zevenen aan de grote ronde tafel. En gek genoeg zat iedereen weer op zijn ‘eigen’ plek, net als de vorige keer. Wat zijn we toch gewoonte-mensen! Het was weer gezellig, zo met zijn allen. Aan gespreksstof geen gebrek!
We hebben het ons weer lekker laten smaken. De maaltijd werd afgerond met een toetje. Mjammie.
Bedankt, Hennie, het was weer heerlijk!

Met Mariska ben ik vrijdag naar het stadstheater geweest. We hadden kaartjes voor Peter Corry. Ik had hem ooit toevallig zien optreden bij de uitvaart van voetballer George Best in 2005. Dat werd live uitgezonden door de BBC. Ik ken heel die voetballer niet, maar ik stuitte toevallig op de uitzending. Brian Kennedy (had ik toen ook nooit van gehoord) trad ook op met 'You Raise Me Up' , een nummer dat toen ook indruk op me maakte. Inmiddels ken ik zijn muziek stukken beter. Peter Corry vertolkte tijdens de dienst 'Bring Him Home, uit Les Miserables. Erg mooi! 
Maar goed, een avondje Peter Corry dus.Wat een afwisselende avond! Er was een zes koppige band bij. Per persoon bespeelden ze verschillende instrumenten en ze zongen ook niet onverdienstelijk.
De samenstellingen waren divers. Dan weer Peter Corry met band, dan weer alleen de pianiste met zang, dan weer de violiste met zang, dan weer orkest met het meisje dat normaal de bohràn speelt maar nu diverse dansjes maakte. Leuk! Verder natuurlijk veel Ierse muziek. Blij verrast was ik met het mooie nummer ‘Falling Slowly’ uit de muziekfilm Once. Prachtige versie!
Geinig was de Ierse en tegelijkertijd Nederlandse versie van het ‘Kleine café aan de haven’ dat de hele zaal uitbundig meebrulde.
Een ander mooi nummer dat Peter zong eindigde met ‘ Silent Night’, ook weer tweetalig. Erg mooi!
Uiteraard mocht ‘Whiskey in the Jar’ en een aantal andere Ierse dijenkletsers niet ontbreken. Ja, het was een erg leuke avond.
Volgende keer weer.... :-)

maandag 25 november 2019

BCC sucks....

BCC en ik kunnen niet meer met elkaar door één deur. Wat een ballentent met hun mooie logo! Altijd een oplossing in huis, hahaha.
Bij onze oudste oven ging nu, na al eerder het magnetrongedeelte, ook het ovengedeelte kapot. En om het gevaarte alleen voor het grill gedeelte te laten staan is niet handig.
Er moest dus een nieuwe bijkomen, zodat ik er weer twee had.
Al eerder hadden we bij BCC een oven gekocht, dus ik kwam weer daar uit. Op hun website kon je aangeven wanneer je hem bezorgd wilde hebben. Vrijdag, tussen 14.00 en 18.00 uur via DHL. Prima, dacht ik toen nog. Ik kon ook aangeven of de oude oven mee terug moest. Aangeklikt. Bestelling de deur uit en ik kreeg netjes de bevestiging. Alleen stond niet op de bevestiging dat de oude oven mee terug ging. Dus maar even een what'sappje gestuurd of dat wel goed was doorgekomen. Ja, hoor, dat kon kloppen, kreeg ik als antwoord. De klant ziet dat helaas niet op de bon. Maar ^Sarah had het er voor de zekerheid er nogmaals bij gezet.
Nou, dat geloof je dan, toch??
Vrijdag, de dag van bezorging tussen 14.00 en 18.00. Ik kom om 12.30 thuis, ligt er een briefje: DHL: We hebben u gemist!. We komen de volgende werkdag nogmaals aan de deur. Nee, DHL, jullie hebben me niet gemist, jullie waren te vroeg! Waren ze om 12.15 aan de deur geweest. Frustrerend! Op een tijdstip, in een tijdvak, waarin ze volgens hun eigen website niet eens in de buurt zouden moeten zijn! De volgende werkdag zou m.i. dan op zaterdag moeten zijn. Want volgens hun eigen website werken ze op zaterdag.
Maar weer een what's appje naar BCC gestuurd. Waarom heb je op de BCC site een keuze aan bezorgingstijden als DHL zich daar niet aan houdt? Beetje zinloos, lijkt me.
^Mitchel vond het erg vervelend en ging het oppakken met zijn teamleider. (niks meer van ^Mitchel gehoord uiteraard)
Inmiddels zag ik via track and trace op de DHL site dat ze pas mààndag weer zouden komen tussen 8.00 en 18.00. Lekker ruim tijdvak ook! Een hele dag wachten! Ineke pisnijdig.
Weer een what'sappje naar BCC. Waarom die 'keuze' over bezorging niet van de BCC site afhalen of een betere samenwerking met DHL bewerkstelligen??
^Jeffrey ging zich er mee bemoeien... Helaas hebben wij geen invloed op de levering van DHL. (zouden ze wel moeten hebben, lijkt mij, ze werken toch samen??) Dat de bezorger zegt dat hij je gemist heeft is iets wat buiten ons om gaat, hoe vervelend ook) ^Jeffrey kon er ECHT niks aan doen. Ahhhh.
Vandaag... wachten, wachten, wachten op DHL. Uiteraard bleef het tijdvak op tussen 8.00 en 18.00 uur staan. (zou ze gesierd hebben als ze wat explicieter zouden zijn)
Tegen enen, ja, hoor, DHL voor de deur. Mijn oven. Jippie, eindelijk!
En hier staat de oude die jullie mee gaan nemen, zei ik nog onschuldig en vol vertrouwen.
Neeeeee, zei de DHL meneer, daar hebben we geen opdracht voor van BCC. Hij had geen sticker gekregen en hij zat niet eens in een doos! Zo mocht hij hem niet meenemen. Ik sprong haast uit mijn niet meer zo strakke velletje. Hij zijn baas bellen. Nee, de oven mocht niet mee. Ik zijn baas aan de telefoon. Even gezegd wat ik op mijn hart had. Ik moest het maar opnemen met BCC. Er kon dan een ander tijdstip gekozen worden om de oven op te halen. Vast weer tussen 8.00 en 18.00 uur. Zodat het me weer een dag kost!
Inmiddels is er weer een what'sappje en een tweet richting BCC gegaan. Nog geen antwoord van ^Sarah, ^Mitchel, ^Jeffrey etc.
Ik breng de oude oven zelf wel naar het grofvuil. Maar nooit of de nimmer zal ik nog bij BCC bestellen! Voortaan bij een firma met een EIGEN bezorgdienst. Zodat ze bij niemand anders de schuld kunnen neerleggen. Bah! Laat dat tevredenheidsonderzoekje na aankoop via de mail maar komen! Ik zit klaar.
Nu maar hopen dat de oven het doet.....:-/ Let it go, Ien, let it goooooo :-)

maandag 18 november 2019

Golden Earring...

Golden Earring.... Dat is nog eens terug in de tijd! Mijn eerste echte afspraakje met Jan ooit was naar Golden Earring op het Scheveningse strand. Jee, dat moet ongeveer in 1986 geweest zijn. Ik kan me van het concert zelf weinig herinneren. Alleen dat de auto gewoon op de boulevard stond geparkeerd. Jan haalde een plu uit de achterbak en het viel me op dat hij een heel lullig jasje aan had. Een regenjasje van zijn vader, bleek achteraf. Vreemd dat dàt me eigenlijk alleen is bij gebleven van die dag. Dat rare jasje. Ik voelde toen wel wat plaatsvervangende schaamte. Maar lieflijk zoals ik toen nog was heb ik er op dàt moment niets van gezegd. Later...uiteraard wel. Maar nu, na 31 jaar huwelijk, weet ik dat dat altijd verspilde moeite en energie is geweest. Ook nu zit hij weer in een holbewoner-fase en loopt hij rond met een grote bos haar in ook weer rare oude jassen. Terwijl er nieuwe jassen aan de kapstok hangen en er iets van twintig kapsalons in Zoetermeer hun deuren wijd open hebben staan. La ma gaan.....alles op z'n tijd. ZIJN tijd. Pfff.

Een ander concert waar we naartoe zijn gegaan van Golden Earring was 'The Last Blast Of The Century' in de Groenoordhallen van Leiden, december 1999. IJzersterk! Verder hebben we ze ooit nog gehoord in het stadstheater hier in Zoetermeer. Raar, eigenlijk, achteraf.... in zo'n klein zaaltje.

Afgelopen zaterdag zijn we naar Ahoy geweest. Samen met Mariska, Alex, André, Henk en Tatiana. Met twee auto's racen naar Rotterdam en dan toch nog een gratis plekje in de omgeving kunnen bemachtigen! Dat plekje heb ik nu maar in Google maps getagd. Altijd makkelijk, toch?
In het voorprogramma stond de Nederlandse band 'de Wolff'. Ik kende ze niet, maar het was ook niet mijn ding. Knijterhard en onverstaanbaar. Gelukkig had ik een paar oordoppen in mijn broekzak gedaan. Die kwamen goed van pas.
Toen de Golden Earring aan de beurt was hebben we ons een weg door de massa wat meer naar voren gewurmd. En je hebt eigenlijk geen idee hoe druk het is. Je ziet alle mensen voor je, maar je weet niet wat er allemaal nog achter je staat. Dat zie je pas achteraf op de foto's! Jemig, druk!! Je schoenen zogen zich vast aan de plassen gemorst bier op de vloer. Wat een sfeer, gaaf! En wat een muziek. Ze kunnen het nog, hoor, die ouwetjes! Alle bekende nummers kwamen voorbij. We hebben heerlijk mee kunnen blèren. Sommige nummers werden enorm verlengd door solo's van de bassist of drummer. De solo in Radar Love duurde zelfs zo lang dat we dachten dat ze dat nummer voor de tweede keer speelden toen ze eindelijk weer doorgingen. :-) Oh, die solo van Cesar Zuiderwijk op zijn drumstelletje. Wat genoot die man! Geweldig om te zien en te horen. ZIJ hadden het naar hun zin en wij als publiek ook. Geweldig concert.
Na afloop kluunden we door een enkelsdiepe laag afval richting de toiletten en zie daar.... door het hoge testosterongehalte bleek het bij de dames toiletten heel rustig te zijn! Nu stonden de kerels eens in de rij om het amusementsbier af te kunnen wateren. Nog nooit meegemaakt!

maandag 11 november 2019

Weekje in de Ardennen...

We zijn weer terug van een weekje Ardennen. Het begon niet helemaal goed. Regen, regen, regen. Bij aankomst in het huisje bleken er geen lakenpakketten te zijn. Volgens de receptie medewerkers was dat een optie. Dat we ervoor betaald hadden moesten we zelf maar even bewijzen. Klantvriendelijker zou zijn als zij dat zelf even hadden nagezocht in de computer. Na het laten zien van de factuur bleken we er wel degelijk recht op te hebben. Ok, welk huisje? 319. Dat is op dit moment onverhuurd... Ik ontplofte bijna! Het bleek een misverstand te zijn. Duh! Aan mijn gezicht was wel te zien dat ik niet pleased was. Dus kwamen ze snel met een kadootje voor het ongemak; een baddersetje voor onder de douche. Dat konden we ‘s avonds niet gebruiken, want ja.... er kwam geen water meer uit de kraan. :-) Ook dat werd weer opgelost. Pfff.
Onze vakantie kon beginnen.
Het weer speelde niet mee. Tussen de buien door hebben we Vielsalm bekeken. Een bijna uitgestorven stadje als je buiten het seizoen komt. De hele omgeving is natuurlijk wel prachtig. Zeker met die herfstkleuren. Helaas bleek een laarsje van mij lek te zijn, dus ik liep al snel te simpen, sampen, sompen. Later moesten we enorm de berg opklimmen, terug op weg naar ons huisje! Zo hee, zo kregen we wel goeie lichaamsbeweging! Hijg, hijg.
Op een erg regenachtige dag zijn we naar Luxemburg gereden om kasteel Vianden te bezoeken. Leuk om de audiotour te doen daar. Aan het eind van de tour werd het zelfs droog en scheen nog even de zon. Bij een uitzichtpunt konden we het kasteel in volle glorie zien liggen. Op de heenweg was het niet te zien door de miezer en de regen.
Ook op een goede dag hebben we de waterval van Coo bezocht. De laatste keer dat we daar geweest waren was een jaar of 23 geleden met de hele familie. Hij bulderde flink nu het zoveel geregend had. Gaaf om te zien. De weg van Vielsalm naar Coo is ook schitterend. Zeker als de zon even doorkwam.
Jan houdt ervan om op knooppunten te staan. Dus we togen naar een drie landen punt. Daar waar Duitsland, Luxemburg en België elkaar raken. Een mooie rit ernaartoe. Stelt verder niet veel voor. Drie stenen op de oevers van een klein riviertje die aangeven welk land waar ligt. Wel weer in een prachtige omgeving waar we een mooie wandeling hebben kunnen maken. Het had leuk geweest als ik een paar lieslaarzen bij me had gehad. Dan had ik wijdbeens in het riviertje kunnen staan in twee landen tegelijk, terwijl ik met een hand het derde land had kunnen aanraken.
Verder weer veel miezer en regen gehad. En ja, wat moet je dan? Je wilt toch weg, ondanks dat je geen mooie uitzichten hebt. Eerste instantie waren we van plan om naar Dinant te rijden. Dat zou ook nog iets van een uur en een kwartier rijden zijn. Maar dat was alleen leuk geweest met zon of al was het maar droog geweest. We kozen maar voor Malmédy. Daar waren we beiden nog nooit geweest. Malmédy in de miezer.... neuh, niet leuk. Een druk stadje waar een hoop verkeer door komt. Uitlaatgassen! Was het ook niet.
Op nog een regenachtige dag hebben we gewinkeld, net over de grens, in Luxemburg. Daar was het Knauf Schmiede, winkelcentrum. Daar liepen we lekker droog. Zelfs boodschappen doen is dan leuk. :-)
Buienradar was onze vriend afgelopen week. Zodra het droog werd (en even bleef) gingen we op pad om te wandelen. Vanuit het vakantiepark waren er diverse routes. Heerlijk! En soms liep je ergens een hoek om en kwam je uit in een hemelse weerwar van herfstkleuren. Zo mooi. Echt genieten! Dan was ik helemaal in mijn element!
Al met al, een leuke week. Ondanks het weer....

Op de terugweg zijn we nog even op bezoek geweest bij mijn vader in Eindhoven. In maart had hij een traplift aangevraagd en afgelopen week werd hij eindelijk geplaatst. Daar wilden we natuurlijk even een demonstratie van zien. Tergend langzaam kroop het ding omhoog en weer naar beneden. Ik hoop dat mijn vader zich kan weerhouden om het ding op te voeren. ;-) Echt hoor, als het aan hem zou liggen... Hij houdt graag de vaart erin. Hij is er wel heel erg mee geholpen in ieder geval....

dinsdag 29 oktober 2019

Van alles wat...

Ze zeggen toch wel eens dat je kleiner wordt met het verslijten der jaren? Klopt! Dat merkte ik laatst bij mezelf toen we op uitnodiging van Mariska en Alex (als verjaardagscadeau voor Jan) uit eten gingen bij de Heeren van Zoetermeer. We hadden daar zo'n hoge tafel met van die hoge stoelen eraan. Met mijn korte beentjes zat ik mezelf tegen te houden om er niet vanaf te glijden. Bij de grond kon ik sowieso allang niet meer. En iets uit je, op de grond geparkeerde, tas pakken was al helemaal onbegonnen werk. Mijn armpjes waren daarvoor ook al een halve meter te kort. Ik voelde me verheven. Het eten was er trouwens lekker. Veel te veel, dat wel.

Wat een mooie stad is Den Haag toch. Ik was er vorige week weer eens een keertje. Even winkelen en rondlopen. Croissantjes en stokbrood halen bij Michel in de Oude Molstraat. Gelijk even een rondje Hoogstraat, Plaats en Lange Vijverberg. Schoenwinkel Dungelmann bleek er niet meer te zitten. Hopla, weer eentje weg. Jammer.
Toch geniet ik altijd wel weer even van het Haagie. De panden zijn mooi. Op de Lange Vijverberg heb ik alvast even een amandelspijs croissantje gegeten. Die werd me zowat uit de hand gepikt door een paar lawaaierige zeemeeuwen. Brutale apen.

Intussen is dochterlief ook jarig geweest. Negenentwintig herfsten! Daar zijn we zaterdagochtend vlaai(en) wezen eten. Ik kon niet kiezen tussen appel/citroen en tompoucenvlaai. Dus van beiden maar een punt. Ja, toch? Hoe kun je anders een vergelijking maken? ;-)

's Middags had Enjoy een optreden in de Morgenster. Hoewel dat gewoon in Zoetermeer was hadden we daar in ons 30-jarig bestaan nog nooit gezongen. De ontvangst was allerhartelijkst. Koffie, thee, drankjes, koekjes, alles stond al klaar. En we stonden lekker ruim opgesteld. Halfrond. Ook wel zo prettig. Ik was er alleen niet helemaal met mijn hoofd bij. Ik stond zo, dat ik uitzicht had op het buitengebeuren. Zing zing... Hee, waarom komen er drie Picnic autootjes achter elkaar voorbij? Oh, er is zeker een hub in de omgeving. Dalijk even opzoeken waar dan wel? Zing zing...Oh, kijk, AH is ook aan het bezorgen. Zing zing...Verrek, stopt bus 72 hier voor de deur? Wist ik helemaal niet. Dan komt mijn moeder hier vaak langs richting Rokkeveen. Ik zal het eens aan haar vragen. Zing zing...Oh kijk, hele gezinnen zijn op visite geweest bij opoe in de flat en nemen nu afscheid. Zing zing...Kijk ze zwaaien... Ach god, triest eigenlijk. Zing zing...Nu zit opoe alsnog alleen boven. Zing Zing... Tja, zo ging dat bij mij. En ja, dan zing je wel wat woordjes verkeerd. Te veel afleiding. :-) Volgende keer beter.

En vanmorgen zat ik alweer vroeg bij de dierenarts met Kiwi. Weer een hele flinke blaasontsteking. Dat is altijd weer een beproeving voor haar. Ga er maar aan staan...doof en blind zijn en dan in een mand gestopt worden, niet weten waar je naar toe gaat. Eng. Ze is naderhand altijd dagen van slag. Maar ja, ze heeft weer een spuitje gehad, medicijnen mee voor de ontsteking, haar nageltjes zijn gelijk geknipt. Vandaag maar even verwennen met lekkere stukjes kaas. Het is wel een taaie draadnagel, onze Kiwi.
 

woensdag 23 oktober 2019

Technische probleempjes....

Telefoontje van mijn moeder: 'Oh, Ien, ik ben helemaal in paniek!' Hoezo, wat is er, ben je gevallen, een heup gebroken?, denk ik dan. Nee, ze had een email van de ING gehad dat er binnenkort geld van haar rekening afgeschreven zou worden door een derde partij. En als dat niet de bedoeling was moest ze op de roodgekleurde link klikken. Dus...KLIK. :-) Yep, een phishing mail. Shit. Zo vaak voor gewaarschuwd. Lezen, rustig nadenken, klakkeloze klik-impulsen onderdrukken en beheersen, nog eens nadenken, kijken of het op het internet al bekend is, en anders bellen/vragen.
Gelukkig heeft ze op de volgende pagina niet ingelogd of gegevens verstrekt. De ING raadde aan om een nieuw wachtwoord in te stellen en een virusscan erover heen te laten gaan. Inmiddels gedaan.
Nu had ze laatst ook problemen met het overmaken van geld via de computer. Ook al voerde ze een bedrag in, even later vroeg ie weer om het bedrag in te vullen. Raar! Maar weer even kijken waar dat aan lag. Blijkt dat dat aan Edge lag. Een verouderde versie binnen Windows 10. Maar Edge wordt toch SAMEN met Windows geupdate?? En haar Windowsversie was up to date. Ik zou de cache kunnen legen, wilde ook wel eens helpen. Maar dan is ze overal haar inloggegevens kwijt. Ook onhandig. Dus maar een omweg genomen en Chrome gedownload en geïnstalleerd. En hopla, ook weer opgelost! Je bent wel weer even bezig.
Thuis werkt alles ook niet meer optimaal sinds de iOS 13 versies op de iPhones en iPads. Hebben meer mensen er last van? Voor het eerst gaat het niet soepeltjes. Downloads op de Ipad kan ik niet meer rechtstreeks naar mijn Dropbox dirigeren. Moet nu met een omweg. Op mijn iPhone had ik ineens mailproblemen. Sommigen app's, zoals Moldiv, werken ineens niet meer. Ook niet na een update. Erger, erger. En dan ben je weer uren bezig, hè. Pfff.
Laatst had ik ook nog iets. Op tv bij ONS is de serie 'Pride en Prejudice' bezig. Helaas op onmogelijke tijden. Nu heb ik zelf ooit de DVD ervan gekocht. Dus ik denk: ik stop hem even in de DVD speler. Deed mooi niks. Huh? Ok, dan stop ik hem in de computer en stream hem wel naar de tv. Ik hoorde hem draaien, maar de computer zag de DVDspeler niet.. Huh? Nog eens in de losse DVDspeler proberen. Die kreeg ik niet eens meer AAN. Nog eens in de computer. Mooi niet. Misschien is de DVD beschadigd en doet een andere DVD het wel. Ook lauw sjoege. Nou zeg! Weet je wat? Ik heb boven ook nog een DVD speler staan, dan stop ik um daar in. Kan ik gelijk even strijken. Strijkplank uit, strijkijzer alvast aan.
DVD speler aanzetten. DVD erin. Verrek, geen beeld. Huh? Oh, hij staat niet aangesloten! Waarschijnlijk nooit meer gebeurd na het opknappen van de slaapkamer zes jaar geleden. Waar is het kabeltje? Uiteraard niet erbij. Dan ga ik in huis zoeken naar een kabel. Trap op, trap af. En dan moet je je voorstellen dat we geen doos hebben met 'kabels en snoeren' erop, hè? Nee, ik moet dan in de donkere krochten van Jan's (rommel)kamers op zoek. Daar kan ik amper staan, dus het vroeg nogal wat kunst en vliegwerk om iets boven tafel te toveren. Als ik iets te pakken dacht te hebben dan vielen er nog wel eens wat stapels om. Dat kan me dan niet bommen. Uiteindelijk: JA, kabel gevonden! Maar jeetje, die was wel erg kort. Hij redde het niet van de linkerkant van de tv naar de DVD speler. DVD speler op zijn kant gezet, schuin achter de tv. Jippie, kabel stond strak, maar ik had beeld! Het menu stond voor. Uhhh, er zit geen knopje op de speler om het menu te bedienen....*zucht*. Waar is de afstandbediening? Die lag er natuurlijk niet bij. Maar weer alle laadjes in het huis afzoeken. Trap op, trap af. Jippie, JVC, gevonden! Richten op de DVD... werkte niet. Oh, batterijen natuurlijk op. Batterijen eruit, schoonmaken, want ja... jaren niet gebruikt, waren leeg gelopen. Weer naar beneden. Batterijen zoeken. Gevonden. Kastje waar ze lagen gelijk opgeruimd, want er viel weer van alles uit. Weer naar boven. Richten op de DVD en ja, hoor: mijn serie begon! E.i.n.d.e.l.i.j.k!
Als ik gelijk was begonnen met strijken was ik allang klaar geweest! :-) *zucht*

woensdag 16 oktober 2019

Enjoy the Oldies...jubileumconcert

En ja, hoor. Eindelijk was het afgelopen zondag zo ver: Enjoy's 30-jarig jubileum concert!
Om 10.30 werden we geacht aanwezig te zijn op locatie. Voor dit concert was de theaterzaal van het CKC afgehuurd. Er werd heel wat naar binnen gesleept. Kleding, stoelen, tafeltjes en zelfs een heuse staande schemerlamp uit de jaren 60. Dat was ook ons thema voor het eerste gedeelte van het concert: muziek uit de sixties.
We zijn de dag begonnen met het nog eens doorlopen van de choreografie. Wie staat waar en wanneer. Marja, een koorlid die het allemaal uitgedacht had, heeft haar handen vol gehad aan ons. Het viel niet mee om alle neuzen op het goede moment dezelfde kant op te krijgen. De jongen van de techniek kreeg zo ook de kans om het geheel goed uit te lichten. Toen onze dirigent aanwezig was hebben we met hem ook nog het nodige geoefend. Noten, teksten, choreografie. Er komt behoorlijk wat kijken bij zo'n concert. En we beginnen ook nog allemaal dames 'op leeftijd' te worden... het wordt wat moeilijker om alles te onthouden, zeg maar. :-) God zij dank hing er steeds een lijst met de volgorde en opstelling aan de vleugel! Onze 'hou vast'!
De achtergronden bij de gezongen nummers zijn gemaakt door Ine. En wat heeft zij dat prachtig gedaan! Ook daar zijn heel wat weken,dagen, uren tijd in gaan zitten. Top!
We waren er klaar voor. We hadden onze sixties outfitjes aan. Het publiek zat klaar. Het kon beginnen. Spannend!
We trapten af met California Dreamin' . Een vrolijk nummertje van de Mama's & the Papa's. Daarna Ruby Tuesday, (Rolling Stones), Daydream Believer (Monkees) en Goodbye (Mary Hopkin). Twee nummers van de Beatles, Yesterday en (niet mijn favoriet) She's Leaving Home. Van de Beach Boys zongen we de mooie nummers In My Room, God Only Knows en Break Away. Heerlijk!
Om onze keeltjes te ontlasten kregen we nu een intermezzo van de dames van Wij van Fleur. Ik heb er niets van meegekregen, maar ik hoorde van het publiek dat het helaas niet te verstaan was op de bovenste rijen van de zaal. Jammer.
Wij waren weer aan de beurt. Een blokje met Songfestival nummers. Puppet on a String (Sandy Shaw), Knock Knock Who's There (Mary Hopkin) (met ook weer leuke achtergrondentertainment van Ine erbij), Beg Steal and Borrow (The New Seekers), en de nummers Love of my Life en Somebody To Love van Queen. Oh oh, dat laatste nummer! Dat kunnen we veeel beter zingen als dat we nu gedaan hebben. Nu klonk het erg onzeker. Kwam ook door de choreografie. Ik had er moeite mee. Op bepaalde plekken, bij Find Me Somebody To Love, moesten we een stap naar voren doen. Dan denk je al: met welk been, en wanneer. En onze Find me's veranderen halverwege ook nog eens van ritme. Dus je staat te tellen, te denken, te peinzen. Pffff. Niet ons beste nummertje van het concert. :-)
Gelukkig, pauze! Omkleden in de koorkleding, even lekker wat drinken. Even horen wat het publiek er van vindt... (positieve reacties)
Het tweede gedeelte.... Pastorale van Ramses Shaffy/Liesbeth List. Weer met een, oh zo mooie, achtergrondfilm van Ine! Daarna het ingetogen 'Mag ik dan bij Jou' van Claudia de Breij. (vond het publiek erg mooi)
Het blok van Musical en Film was aan de beurt.
Uit de Westside Story zongen we America en Tonight. De battle tussen de Sharks en de Jets. My favorite Things (zeker niet de mijne!) en Do Re Mi uit de Sound of Music stond ook op het repertoire. Hmmm. Bwlaah.
Het prachtige 'I Know Him So well (uit Chess), I dreamed a Dream (uit Les Miserables) en Sun and Moon (uit Miss Saigon) kan ik dan wel weer waarderen. Terwijl Walking in the Air (uit The Snowman) zelfs mijn favoriete nummer één is.
We eindigden met nog twee bijzondere nummers. Een nummer uit Estland, Muusika, (Pärt Uusberg) en het Adagio van Mozart. Van Pärt Uusberg zou ik graag nog wel iets willen zingen, Othul ofzo. Apart, maar mooi!
En, samen met het publiek, eindigden we met Thank You For the Music van Abba.
Het was weer leuk. Ik was na afloop wel helemaal kapot. Jemig, wat was ik moe. Zal ook wel aan mijn leeftijd liggen.... Over tot de orde van de dag.
Hier staan de meeste filmpjes die Jan en zwager Nico voor me hebben opgenomen. Wist ik niet! Ik had niks gevraagd want ik had gehoord dat het concert opgenomen zou gaan worden. Toch een leuke verrassing want zo konden we als koor zien en horen hoe het gegaan is. Dat weet je niet als je ertussen staat....Ik had zelf nergens meer plek om ze online te zetten. Fijn dat Manon nog een plekje op Flickr had. Bedankt, Manon!

zaterdag 5 oktober 2019

Midweekje Domburg

Leuk, een midweekje weg! Van te voren is het natuurlijk een hoop geregel en gedoe. Alles in huis hebben voor de poezen en de piet. Kattenbakken en ook nog even het vogelkooitje schoonmaken. Dan hoeven de oppassen dat niet te doen. En dan pak je de kooi en dan ligt je pietje op de bodem. Dood! Nou, ik was helemaal over mijn toeren. Had het totaal niet verwacht en ook niet aan zien komen. Kijk, zit zo'n beestje al een paar daagjes met een opgeblazen verentooi als een bolletje zieligjes op een stokje te simmen dan verwacht je zoiets wel. Maar nu dus totaal niet. Tranen met tuiten. Ik kon het gewoon niet geloven. Rauw op mijn dak! Ze mocht 14 jaar worden. R.I.P.

Maandag... Op naar Buitenhof Domburg. We hadden een huis aan het Eb en Vloed. Alleen het adres vind ik al helemaal top. Mooi park trouwens. Op loopafstand van Domburg zelf en het strand. 's Middags zijn we over de Domburgse markt gelopen en hebben we al gelijk een flinke strandwandeling gemaakt. Heerlijk! Totaal 6,1 km gelopen.

Dinsdag.... Het weer was boven verwachting, dus we zijn naar Goes gegaan. Daar waren we beiden nog nooit geweest, vandaar. Wat een gezellig stadje. Er was markt, dus dat pikten we gelijk even mee. Bij de ANWB winkel zijn we geslaagd voor een 3 in 1 jas voor Jan. Nu hij vaak op de fiets naar zijn werk gaat is het wel handig dat hij dan een wind- en waterdichte jas heeft, leek me. Nu maar hopen dat hij hem ook daadwerkelijk gaat dragen. ;-)
Tijdens de lunch begon het ineens te regenen. Was maar een buitje gelukkig. Naderhand hebben we Goes verder verkend en kwamen we bij het oh, zo schattige, stadshaventje. Allemaal pandjes van rond 1570. We waren trouwens niet de enigen daar; enorm veel Duitsers! Overal in Zeeland, ook op ons park.
Totaal 11,3 km gelopen.


Woensdag.... na een stormachtige regenachtige nacht was het 's ochtends toch opgeklaard. Het was wel een stuk kouder. Geeft niks, we gingen toch naar Veere. Toen we de auto hadden geparkeerd hoorden we ineens een hoop kabaal: een hele meute geiten begon te blèren! Misschien zongen ze Jan toe want hij was die dag jarig! Lief van hen.
Veere is ook al zo'n schattig stadje. Ik dacht dat ik er nooit geweest was, maar ik herkende toch het plein. Ik ben er ooit met een personeelsuitje van TNO geweest, in combinatie met Neeltje Jans. We hebben een wandeling over de stadswal gemaakt. Er stond behoorlijk veel wind en in de verte zagen we over het water een flinke regenbui aankomen. Hij heeft ons bereikt. Maar ook dat was maar een buitje.

Aan het einde van de dag zijn we nog even Domburg ingegaan en later hebben we nog een strandwandeling gemaakt. Het strand is er zo mooi en schoon. Prachtig licht. We hadden het geluk dat de zon bijna onderging met maar hier en daar een wolkje ervoor. De lucht werd helaas niet erg mooi rood. Alhoewel...misschien wel. Maar dat hebben we dan niet gezien omdat we weer ergens aan het eten waren... :-)
We hebben nog even naar mijn zus gezwaaid bij de live webcam van strandtent Oase. Ik weet het: het slaat nergens op, maar we vinden dat altijd leuk! :-) Even een teken van leven, zeg maar....
Totaal 11,7 km gelopen.





Donderdag.... Het zou de mooiste dag van de week worden volgens buienradar. Dus voor deze dag hadden we een wandelroute in gedachte.
Een wandeling door 'de Manteling'. Heen over het strand, gewoon omdat we daarvan houden. Door de duinen, door  het bos, Kasteel Westhove, thee met gebak, en door de duinen weer terug. Een heel afwisselende wandeling. Frisse lucht. Rust. Vogeltjes. Bessenstruiken langs het hier en daar met grijs (waarom grijs, de rest van het pad is beige) opgekalefaterde pad. De paden op, de lanen in, zeg maar. Klimmen en dalen! Puf. Maar een hele mooie wandeling. Ik raad hem aan. En het weer hield zich ook goed. Geen regen en tot vijf uur amper wind. Een mooie dag.
Totaal 11,2 km gelopen.


Vrijdag...inpakken en wegwezen. Wat is me zoal opgevallen aan Zeeland? Dat we onze brillen tig keer per dag schoon moesten maken! Wind en zee...geen goeie combinatie voor brillenglazen.
Dat er overal, ook op het park waar we verbleven, rijen rozenstruiken stonden met massa's rozenbottels. Dat zal in de zomer mooi geweest zijn, al die witte bloeiende rozen.
Die vieler Deutscher..... soms waanden we ons in Duitsland zelf.
En de totaal blanke bevolking! Ook dat viel ons gewoon op.
In fifty shades of grey reden we weer naar huis. Langs het deprimerende Botlekgebied. Daar wil je niet dood gevonden worden. Jasses. En dan kom je thuis en dan is je pietje nog steeds dood. :-/
Komt goed, Ien. Over tot de orde van dag.....

zondag 29 september 2019

Dagje Gouda...

Gisteren was het tijd voor het jaarlijkse uitje van ons koor!
Dit jaar werden we in de siroopwafelfabriek Kamphuisen in Gouda verwacht. Een leuk pandje aan de Markt. Eerst kregen we een soort van 3D videopresentatie te zien over hoe dit fabriekje was ontstaan. Ik zal je de details besparen. Aan de hand van een medewerkster begon daarna de tour door het fabriekje waar ze zo'n 10.000 van die wafels per dag produceren. We kregen allemaal een haarnetje op. Dat zag er gelijk al heel feestelijk uit. Ze vertelde van alles over de SIROOPwafels. En wee je gebeente als je het over STROOPwafels had, die waren uiteraard van inferieure kwaliteit! Onderweg  kwamen we langs een soort van looprad. Die stond in verbinding met een deegmaakmachine. Word ik uitgekozen om in dat rad te gaan lopen om zodoende het deeg te kneden. Ja, daar moet je mij toch niet voor uitkiezen? Voor iets sportiefs?? Dat is niet mijn sterkste kant, ik bakte er dus niks van. :-) Manon, onze kei, nam het van me over en liep zich de tandjes! Ging goed! 
Onze smaakpapillen werden getest. Welke van de zes siropen was de juiste. Er zat van alles tussen... drop, citroen, gember, chocolade, karamel met zeezout. Weet niet meer welke de andere smaak was. Niet alles was even lekker!
We kregen uitleg en zagen het proces van het maken van de wafels. Leuk om te zien. Met een wenteltrap gingen we naar boven. Daar stond een kluis die je met een geheime code kon openmaken. Patricia heeft hem gekraakt en kreeg gratis siroopwafeltjes. 
Met een glijbaan kon je weer naar beneden. Roetsjjjj. (Vond ik stiekem het leukst) Ik moet vaker van een glijbaan af... (notitie voor mezelf). Beneden aangekomen kregen we een nog warme knapperige wafels die uitstekend smaakte. Daarbij nog koffie, een gebakje en een likeurtje. 
Erg leuk om met kinderen die rondleiding te doen! (notitie voor Roxanne!)
Na afloop hebben we nog even gewinkeld en hebben we met z'n zessen geluncht bij Bagels and Beans. Al met al een gezellig dagje! Ondanks de regenbuien....

Bij Thomas is de Cook op.....

We hebben een week van wikken en wegen, denken, uitzoeken en overleggen achter de rug. Dat krijg je als de één een echte weegschaal is en de ander een kreeftje met een weegschaal als ascendant. Moeilijk om dan zomaar beslissingen te nemen. Wie hakt de knoop door?
Het gaat hier om onze Lanzarote reis die niet doorgaat vanwege het faillissement van Thomas Cook.
In juli had ik al helemaal tot in de puntjes uitgezocht in welk hotel, op welke dag en van welk vliegveld we wilden gaan. Bij de meeste reisburo's was alles vol (hoofdzakelijk de vlucht vanaf Rotterdam), maar we konden nog wel, ook van Rotterdam, via de Vakantiediscounter.  Prima.
Na de boeking hoor je dan pas welke reisorganisatie je trip uitvoert. Thomas Cook dus. Achteraf helaas voor ons. Tja, wat nu? We werden netjes op de hoogte gehouden van de stand van zaken via de Vakantiediscounter. We konden onze reis omboeken of een claim indienen bij de SGR. Tja, wat zullen we doen? Nogmaals onze reis ingetikt en warempel... nog steeds plek, zelfde hotel, zelfde dag, zelfde vliegtuig, maar.... de prijs was een derde omhoog gegaan! 650 euries meer! Ja, dahag!
Maar eens kijken hoe de prijzen waren als we het uitstelden naar april/mei... Je zag letterlijk de prijzen voor je ogen stijgen! Nou, zeg. Wat nu? Andere plannen maken dan maar. Tja, als we dan toch de reis gingen uitstellen, konden we misschien beter in de lente naar Madeira gaan? Dat moet rond die tijd prachtig zijn met al die bloeiende bloemen. We gaan sowieso niet voor een echte strand vakantie, we willen aan de wandel! Ok, ik weer het internet opgedoken en heel Madeira uitgeplozen, gebied uitgezocht waar ik wil zitten, dingen die ik wil bekijken, een hotel uitgezocht wat bij ons past, datum gepland, prijzen vergeleken....Poeh. Daar gingen ze weer, hopla, ze schoten weer omhoog! Tja, dat krijg je met vraag en aanbod. Vijftig duizend mensen willen hun reis omboeken. Dat geven ze ook toe bij de Vakantiediscounter: reisorganisaties hebben nu hun prijzen verhoogd en zij moeten die volgen.
Andere data bekeken... Madeira moet vanaf Amsterdam. Bij de ene datum was de vertrektijd en maatschappij nog niet bekend. Bij een andere datum zag ik weer dat je dan met de TAP vlogen met een tussenlanding op Lissabon. Reistijd 10 uur 55! Nah, dat zal toch wel niet??? En dalijk boek je die reis met de onbekende vertrektijd en zit je alsnog in dat TAP toestel....
En dan gaan we zo twijfelen. Waar doe je goed aan? Toch omboeken en gewoon weten dat je nu de hoofdprijs betaald? (voelt niet goed). Bovendien...omboeken doen ze op basis van vertrek. Als we NU omboeken, met de prijs van nu, dan kunnen ze niet garanderen dat we dezelfde prijs krijgen van dit moment, maar wel de prijs op de dag dat zij gaan omboeken. Kan dus ook weer hoger zijn! Het zal nooit in ons voordeel zijn. En trouwens, ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben. Niet van dat vage. Nou moet ik wel zeggen dat wij moeilijker zijn dan andere mensen. Waarschijnlijk zijn er zat mensen die denken: maakt niet uit waar en in welk hotel we zitten. als de zon er maar schijnt en we maar met vakantie kunnen! Waren we maar zo. Maar nee. :-)
We hebben nu de knoop doorgehakt: we hebben de claim bij het SGR neergelegd. Kan ook 'even' duren. Ik las op het internet dat toen Travelbird failliet ging (een vrij kleine maatschappij) het uitbetalen van de claim soms wel een jaar in beslag nam. Zal nu dus nog wel langer gaan duren. Maar dat vinden we weer niet erg. Dat geld komt wel weer terug, ooit.
Inmiddels hebben we een weekje Ardennen geboekt. Ook mooi in de herfst. Lanzarote, Madeira... ze blijven toch waar ze liggen. Ze lopen niet weg. We wachten nog wel even met boeken tot die 50.000 andere 'gedupeerden' hun reisjes hebben geboekt. Het is al met al toch maar een luxe probleem, toch?

maandag 23 september 2019

Zaandam en Zing je Rijk....

Mijn achterste achternicht Loes werd 70 en vierde haar verjaardag in hartje Zaandam. Het was even de vraag of mijn moeder en ik de tocht ernaartoe zouden kunnen maken aangezien ze zich niet zo goed voelt de laatste tijd. Maar op het moment suprême hebben we het erop gewaagd. En naar de binnenstad van Zaandam te moeten rijden vind ik best een dingetje. Dagen van tevoren had ik al uitgeplozen via Google Maps hoe ik moest rijden en vooral waar ik zou moeten/kunnen parkeren. Het werd 'de Burcht' aan de overkant van de Zaan. Een groot parkeerterrein, volgens het internet nooit druk. In de auto tikte ik het adres ervan in op de navigatie en we gingen op weg. Bij Amsterdam stuurde hij me rechtdoor, terwijl ik voor mijn gevoel voor Schiphol eraf moest. Uiteraard had ik verzuimd om mijn telefoon in te pluggen voor Google Maps. Ik kon het dus niet controleren. Tja, wat nu? Eraf en de rest van de weg uit mijn geheugen rijden? Of toch maar blind de navigatie volgen? Aan mijn moeder heb ik in dat geval noppes. Die zit, die kijkt en die kletst en die let niet op. :-)
Dan rij je toch maar rechtdoor en dan zie je dat er links ineens een nieuwe extra baan is, die niet op de navigatie te zien is. Hmmm. Toch maar doorrijden. En ik kwam gelukkig goed uit. Ik zie de afslag die Google Maps had aangegeven. Maar de navigatie gaf weer rechtdoor aan. Twijfel, twijfel. Toch maar weer rechtdoor. Keurig bracht ie me naar het enorme parkeerterrein.
De looproute naar het restaurant was geen probleem. Maar wat hing er toch een rare weeïge lucht in Zaandam! Mijn moeder rook niks. Ineens schoot het me te binnen, ik joeg met mijn luide kreet mijn moeder de stuipen op het lijf... OOOHH, chocolade van de Verkade fabriek!
Het feestje was in een leuk zaaltje met uitzicht over de Zaan. Er was taart! Heleboel taart! Er waren twee violisten die verschillende deuntjes speelden. Loes had flink uitgepakt! Ze straalde van oor tot oor. Mooi om te zien. Ik denk wel dat ze het naar haar zin heeft gehad.... 70 jaar.
De terugweg duurde bijna twee maal zo lang. Wat een crime is de A4 in de spits, zeg! Je zal er elke dag moeten rijden. Bwlaah.

Zaterdag was de dag van de 'Zing je Rijk' scratch in de Ichthuskerk in Scheveningen. De hele dag, vanaf 10.00 uur, de zes ingestudeerde nummers oefenen met de rest van de zangers. We waren met z'n veertigen. En soms werden er gedeeltes 8 stemmig gezongen. Soms ook 10 stemmig, maar dat bleek niet de bedoeling. :-)  Onze dirigent voor de dag was Oz Sasha. Hij heeft ons vriendelijk en met humor door de moeilijke partijen geloodst. Onze eigen dirigent, Peter, speelde de begeleiding op de piano. Maar oh, wat klinkt het toch mooi als er mannenstemmen bij zijn. Ik heb er echt van genoten. En in een kerk zingen is sowieso al heel prettig. Een verademing eigenlijk. De tent waar we normaal repeteren geeft niks mee. Is daar eigenlijk helemaal niet geschikt voor.
De generale repetitie aan het eind van de dag ging nou niet echt helemaal soepeltjes. Maar de echt uitvoering, met wel iets van 25 mensen publiek, ging stukken beter. Ik vind dat we best trots mogen zijn op het uiteindelijke resultaat.. Een dagje repeteren met zangers die niet op elkaar ingespeeld zijn, die thuis wel of niet hebben geoefend, een dirigent die je niet kent en dan de hele pittige partituren. Het kwam toch allemaal wel samen. Het geeft een goed gevoel waar we weer eventjes op kunnen teren. We hebben er opnames van, maar ik weet niet of ik die zomaar mag delen, dus dat doe ik maar niet. Ik ga dalijk weer even luisteren en kijken....

En dan is Thomas Cook failliet! En laat onze reis naar Lanzarote daar nu net onder vallen.... :-)
We hebben al een mailtje ontvangen, maar er is nu nog niets bekend over het wel of niet doorgaan. Even afwachten maar...


vrijdag 13 september 2019

Het moet niet gekker worden....

"De tuin is overdekt. Neem eventueel een plaid mee vanavond" appte het appje dat ik zaterdag van mijn jarige schoonzus kreeg. Viert ze het in de tuin?? Jemig! Dat had ik niet verwacht. Zo goed was het weer niet. Het zou zelfs gaan regenen. Oeehh. Ik was tot de tanden bewapend met warme sokken, laarzen en een donzen jasje. Het viel mee met de temperatuur. Mijn meegebrachte plaid kon in de tas blijven.
Ik heb allerlei typische hapjes gegeten. Gekarameliseerde druiven, blauwgeaderde kaas gedoopt in chocoladesaus, ik geloof nog iets van brie of camembert met karamelsaus, toastjes met stilton en port (erg lekker). Altijd wel leuk om dat soort dingen te proeven!

Maandag- en woensdagmiddag hebben we hier thuis 'geoefend' voor het Zing Je Rijk project. Tja, wat doen we nu? De erg hoge sopraan 1 partij of wagen we ons aan de veel moeilijkere sopraan 2 partij? We hebben ze beiden uitgeprobeerd en nu weten we het nog niet. We zien wel. We hebben eigenlijk meer zitten praten en snoepen dan dat we echt serieus bezig waren. Het was zelfs zo gezellig dat het maandag flink uitliep. Oeps, het was al zes uur voor de dames opstapten. Het eten had ik nog niet klaar dus ik had me bedacht dat ik wel even een chineesje kon gaan halen. Is de toko dicht! Sta ik daar voor Jan met de korte achternaam. Ach, een broodje kroket uit de oven is ook lekker, toch? Jan is niet moeilijk. Hij eet wat ik hem voorzet. Wel zo gemakkelijk.

Vandaag eten we weer eens uitgebreid Indiaas. De Balti Beef staat te pruttelen. Het ruikt hier verrukkelijk. De citroenrijst is klaar om gekookt te worden. De bloemkoolcurry is ook al bijna klaar. De raita is gemaakt. Nu dalijk nog een kwestie van de naanbroden bakken. Ik heb er nu al trek in!
Ik werd op het idee gebracht door Patricia. Zij kwam maandag met twee Indiase kookboeken aan. Die had ze gevonden bij het oud papier in haar flat. Zonde om weg te gooien, toch? Ze zijn aan mij wel besteed. De Indiase keuken is mijn favoriet.

En oh ja, ik heb het bovenaan tot de tanden bewapend zijn.... Schrik ik vannacht wakker van geweerschoten! Ta Ta Ta Ta. Ik heb er vier gehoord. (er bleek achteraf 18 maal geschoten te zijn). Wat is dit toch voor een rare wereld? Eerst geloof je je oren niet. Hoorde ik dat nou echt? Maar ja, als je dan politieauto's met sirenes hoort... Maar eens Twitter en de Alarmeringen erop nageslagen en ja, hoor.... Er was weer geschoten bij een of andere nachtclub. Was ook niet de eerste keer. Niemand gewond. Er bleken ook nog tientallen (!) mensen in het restaurant boven de club aanwezig te zijn. Huh? Om drie uur 's nachts? Aan het eten? Wat doen die daar nog??  Normale mensen slapen dan. Een rare, rare, wereld wordt het. Ik vind het drie keer niks! :-/ Maar wat kun je er aan doen.....

dinsdag 3 september 2019

Aan vakantie toe! :-)

Ik ben inmiddels alweer een week terug uit Yorkshire en ik ben al weer aan vakantie toe. In rap tempo volgen de dingen elkaar weer op

Dinsdagmiddag, in de bloedhitte, hadden we de crematie van de vader van de Antoine, de jeugdvriend van Jan. De goede man is 90 jaar geworden, dus best een respectabele leeftijd. Het was een mooie dienst in Delft. Het koor waar hij ooit lid van was heeft een aantal nummers uitgevoerd. Er was een dia-presentatie met foto's van zijn hele leven gemaakt. En beide zonen hebben wat verteld. Een mooi en waardig afscheid.

Woensdag kwam 's ochtends Paulien een bakkie doen (met uiteraard Engelse koekjes erbij) en 's middags zat ik weer bij mijn zus in de tuin een bakkie te doen (ook weer met taart) want zij was een jarige Jet.

Donderdag was onze eerste koorrepetitie. Een weekje eerder vanwege ons jubileumconcert in Oktober. En ja, er moet geoefend worden! Vooral met de choreografie die bij sommige nummers in het leven is geroepen. Dat is hier en daar nog wel een dingetje. Tekst, noten EN beweging. Linkerbeen vooruit of was het nou het rechterbeen eerst? Dat moet in mijn hoofd nog tegendraads vertaald worden, want ik ben links. Dus als je daarmee bezig bent, dan is de tekst weer weg.... Komt goed, komt goed! We hebben nog wel wat weekjes.

Maar ja, er moet ook geoefend worden voor het project 'Zing Je Rijk', waar een aantal van ons aan meedoen. Zes, ietwat jazzy nummers, vaak 8 stemmig, moeten we ook nog onder de knie zien te krijgen. En daar is nog minder tijd voor. Best pittige nummers. Maar ik heb al behoorlijk vaak geoefend, dus ik durf het inmiddels wel aan. Nummers als Let's Do It, Tea For Two, I Got Rhythm, Summertime, Over The Rainbow en mijn absolute favoriet Autumn Leaves. Ik heb er zin in!

Zaterdag hadden we een etentje bij Els en Antoine in Houten. Het was wederom mooi weer, dus het kon in de tuin. Heerlijk 'geplaatbakt'. ;-) In de verte werd het wel steeds donkerder en uiteindelijk begon het toch nog even te spetteren. ( de bekende druppel op de gloeiende plaat?) Dochter Babette en vriend Brent (ja, al 5 maanden verkering, lief!) hebben nog schepijs gehaald. Mjammie. Uiteraard hebben we ook weer herinneringen opgehaald aan vroeger. En hoe verweven onze levens eigenlijk zijn. Mooi is dat toch. Dat moeten we koesteren. Was weer gezellig. Volgende keer weer bij ons!

En maandag, gloeiende gloeiende.... borsten! Weer tijd voor een mammogram. En weer was er wat op te zien, dus aansluitend gelijk een echo. En weer was het vals alarm, gelukkig. Een extra cyste van 4 mm in mijn linkertiet. Ik heb er nu twee. Elke twee jaar komt er eentje bij, blijkt. Ach, de radioloog vertelde dat sommige vrouwen er wel 40 hadden in één mem. Mag ik nog blij zijn.
Ik heb mezelf maar weer een mooie bos lelies kado gedaan voor het weer doorstane onderzoek.

donderdag 29 augustus 2019

Terug van Yorkshire....

Mijn dagen bij Suzanne in Yorkshire zitten er ook weer op. En wat een fijne dagen waren het!
Toen ik aankwam was het nog een beetje frips en bewolkt. Een mooie dag om te winkelen. Zeker omdat Suzanne een jurk nodig had voor een aankomende trouwerij. We gingen daarvoor naar een enórm winkelcentrum 'Meadowhall' bij Sheffield. Winkel in, winkel uit. Niet geslaagd, helaas. Na wat boodschappen gedaan te hebben bij Tesco's in York (ik had voor mezelf een lijstje gemaakt) hebben we thuis gegeten.
De volgende dag gingen we terug naar York en is Suzanne alsnog geslaagd voor een jurk die ze al op het oog had. Precies in haar favoriete kleur blauw met wit. York is echt een leuke stad. Daar kun je wel wat uurtjes vertoeven. Wij niet...we hadden andere plannen! The Breezy Knees Gardens stond op het programma. Eerst natuuurlijk weer koffie gedronken met iets lekkers erbij. Het zal eens niet... ;-)
Erg mooie tuin. Heerlijk om te wandelen. Rustig ook. Het weer speelde ook mee. Zonnetje en niet te warm.
's Avonds zijn we naar de beste pub in North Yorkshire geweest, The Carpenter's Arms in Felixkirk, Oh, die weg ernaartoe... Ik zat op het puntje van mijn stoel met de billen geknepen. Een bochtig weggetje waar maar één auto tegelijk kon rijden. Niet aan mij besteedt, maar Suzanne vindt dat juist leuk. Lekker gegeten, dat wel. Dat maakte het weer goed!


De volgende dag zijn we naar het Sculpture Park gegaan, ook in de omgeving van York. En ja, eerst koffie met taart uiteraard. Zonder dàt kunnen we niet lopen. Het is een heel groot park met echt enorme beelden.  Sommige beelden zijn daar permanent, andere staan er tijdelijk. De een wat mooier dan de ander. Ik hou niet zo van abstract. Het moet wel wat voorstellen...
Op de terugweg hebben we, denk ik, nog wat boodschappen gedaan. Ik weet het niet meer zo precies. Maar vast wel, want mijn koffer was flink gevuld toen ik weer thuiskwam. (thee, prawn cocktail chips, Camps koffie-essence, orange-cranberry koekjes, lemon koekjes, chutneys, indiaas kruidenspul, dressings, relishes. Ahh, lekker, hoor!

Het weer bleef mooi, dus de volgende ochtend vroeg zijn we richting de kust gegaan, Flamborough Head/ North Landing. Het was Bank Holiday in Engeland, dus druk druk druk. Wij kwamen al vroeg aan dus we hadden nog een parkeerplekje. Er werd geadverteerd met boot tripjes. Dat leek ons wel wat. Het vissersbootje lag al te wachten maar de kapitein was nog niet gearriveerd. We hebben in het zonnetje op hem gewacht. Helaas was het niet de kapitein die ik voor ogen had, met zo'n wit pak met koperen knopen en zo'n kapiteinspet op. Nee, dit was een wat norse man, met een norse zoon en een norsige vrouw die de kaartjes verkocht. Ze hadden er allemaal echt zin in! NOT! :-)
En dan moesten wij, als ouwe taarten, nog over een piepklein loopplankje aan boord zien te komen. Oh, gottegot. Het tochtje was leuk. Mooie uitzichten over de krijtkust. Een grot ingevaren. Vogels gezien. En toen de boot weer af. probleempje! Suzanne eerst. Met hulp van twee man. Toen ik... Oh, no, not another one..... hoorde ik hem zeggen, met een zucht. :-)
Daarna hebben we nog een wandeling gemaakt OP de kliffen. Zo mooi. Wel warm nu. Zon op de bol.
De maaltijd hebben we gebruikt in The Coachmann Inn in Snainton. Voor een prikkie hebben we daar ons bord vol kunnen scheppen bij de carvery. Prima eten! En lekker nog even in het zonnetje gezeten in de tuin. Daarna op huis aan, maar nog wel even over de hei. Daar hou ik zo van, van hei. Genoten.
De laatste dag.... het plan was om naar Bolton Abbey te gaan. Prima. Zonnetje scheen, temperatuur liep al aardig op. Rijden, rijden. Zon weg. Zo de mist in! En geen klein beetje mist. MIST! We zagen de temperatuur zakken van 21 naar 18 naar 17 naar 16. Oeps. Wat nu? Het zag er ook niet naar uit dat het binnen no time op zou klaren, dus zijn we maar naar Ilkley gegaan. Ook weer een erg leuk plaatsje waar we al vaker geweest zijn. Koffie gedronken... gewinkeld.... en in de rij gaan staan bij
Bettys, DE bekendste tearoom van Yorkshire. Ik vind het altijd weer een beleving. Lekkere gerechten, mooi opgediend. Leuke theeserviezen. Je gaat er bijna met je pinkje omhoog van je thee nippen. Bijna, hoor.
Na de lunch nog een beetje gewinkeld en daarna een wandeling op Ilkley Moor gemaakt. Nog even  het Yorkshirese landschap op me in laten werken en met pijn in het hart weer afscheid genomen van Suzanne op Leeds Bradford. Lief en leed gedeeld. Het waren fijne dagen! Thank you, Suzanne! Miss you! x

Filmpje!

dinsdag 13 augustus 2019

Kunt u mij horen? Uhhh, nee!

En dan hoor je ineens niets meer met je ene oor.... Hoe irritant is dat? Je bent gelijk je hele oriëntatie kwijt. Heel onhandig met autorijden. Want waar komt het geluid van die ambulance nou vandaan? En thuis...is dat een bliepje van jouw telefoon of de mijne? En op verjaardagen... Een hoop gekakel. Dat gaat normaliter het ene oor in en het andere weer uit. Maar als dat ene geblokkeerd is... Ik had me met liefde een nieuw oortje aan laten naaien, maar helaas. Inmiddels is de boosdoener weer uitgespoten, maar ik moet nog wel terug voor een nieuwe sessie. Mijn oorsmeer smeerde hem niet in één keer. Ik hoor gelukkig wel weer goed nu. Ik kan de oren weer spitsen.

Afgelopen zondag hebben we weer gebarbecued bij mijn zus in de tuin. Dat kwam weer op als poepen. En gelukkig maar... het bleek de laatste redelijke dag te zijn kwa weer. Het ging halverwege nog wel een paar druppels regenen, dus het hele boeltje werd bij elkaar geraapt en we vlogen naar binnen. De één nam de glazen mee, de ander liep met schalen. Ik had net kleine Elaine-Mae in mijn armen, dus ik heb haar 'in veiligheid' gebracht. Ach, ze is zo lief! Ik blijf maar kijken naar haar donkerblauwe oogjes. Na twee minuten was het alweer droog. Dus hup, weer naar buiten.
De kinderen hebben nog engelvleugeltjes van krijt gemaakt.  Die lagen lekker over de grond te dweilen. Ze zagen er na afloop niet uit. Maar ja, je weet wat ze zeggen: een vies kind is een gelukkig kind. Laat maar lekker gaan! De wasmachine doet de rest.
Het werd 's avonds toch wel frisjes. Dus we gingen weer naar binnen. Er kwam een spel Trivial Pursuit op tafel. Ook wel weer eens leuk om te doen. We hebben het maar niet helemaal uitgespeeld want het werd later en later. We hebben onze eigen draai er maar aangegeven. De reglementen namen we met een korreltje zout. Normaliter ben ik niet zo'n spelletjesmens. Ik zal nooit een spel pakken. Ook niet op de ipad. Heb er niks mee, met spelletjes. Maar zo af en toe een keertje meedoen is toch wel leuk en gezellig.

woensdag 7 augustus 2019

Het kan verkeren in het leven...

Het leven kan behoorlijk grillig zijn. Neem nou de broer van mijn zwager Nico. Een tijdje geleden lag Jan nog op de intensive care en leek het erop dat hij het niet zou halen. Knapte toch weer op. En hij had er ook weer helemaal zin in. Mijn zus en zwager waren nog op visite geweest. Nico had nog wat klusjes in Jan's huis gedaan waar hij blij mee was. Achteraf gelukkig dat Nico dat nog heeft kunnen doen. Want een paar dagen later is hij niet meer wakker geworden. Zomaar ineens! Daar schrik je van. Dat verwacht je niet.
Gisteren was de begrafenis. Er werden lieve brieven voorgelezen. Foto's van vroeger geprojecteerd. Soul muziek gedraaid. Een erehaag gevormd. Daarna werd hij bijgezet in het graf van zijn ouders. Nico is nu als enige nog van zijn ouderlijke gezin over. De moeilijkste tijd gaat nu nog komen. Voor hem en voor de verdere familie.
Het leven kan zo vluchtig zijn, hè? En hoe ouder we worden hoe vaker we ermee geconfronteerd worden. Het leven...en de dood.

Moederlief heeft inmiddels het ruime sop gekozen. Vanmiddag is hun cruiseschip vanuit IJmuiden vertrokken. Op weg naar het hoge noorden, Noorwegen. Ik ben heel benieuwd wat ze ervan gaat vinden. De fjorden moeten ontiegelijk mooi zijn. Mijn zus en ik hebben beiden 'live' de afvaart gevolgd via twee webcams van IJmuiden-haven.
Kanonnen, wat een knoert van een schip! Lijkt me dat je daarin nog wel eens verdwalen kan.
Ze hebben een buitenhut met balkon. Mijn moeder denkt dat ze daar in het zonnetje kan zitten. Ik hoop het voor haar! Ik denk zelf eerder dat ze uit haar hemdje zal waaien. Ik heb voordat ze door Nico weggebracht zouden worden nog maar even twee regenponcho's afgeleverd. Weegt niks, altijd makkelijk voor in je tas. Beter mee verlegen dan om verlegen, toch? Je weet maar nooit of ze ten tijde van een of andere excursie een plensbui over zich heen krijgen. Je gaat toch richting het noorden, niet naar het zonnige zuiden. Maar misschien heb ik het mis en hebben ze de volle trip schitterend warm weer met een lading zon.


Bovenstaand weer eens een scrapje van achternichtje Lorelai. Zo'n leuke foto. Precies zoals ze is. Een lekker wijfie. Vol levenslust! Heerlijk!