Helaas kreeg mijn zus geen goede uitkomst na al haar, inmiddels vele, onderzoeken. Ze is ernstig ziek…. Longkanker. Dat hakt er in, in de familie. Gevoelens van verslagenheid, angst, verdriet, bezorgdheid, stress, alles kwam voorbij. Maar inmiddels sprankt er ook weer hoop! Volgende week beginnen de behandelingen. De komende maanden zullen hartstikke zwaar voor haar worden, maar ze gaat ervoor. De medische wereld gaat in ieder geval haar best voor haar doen. We hopen van harte op goede resultaten. Hou je taai, Jos. Heel veel beterschap! Duimen jullie voor haar mee? ❤️
En midden in deze rot tijd stond ook nog een, al eerder gepland en besproken, midweekje weg op stapel. Op zich een hartstikke leuk vooruitzicht, om een tijdje in een gehuurde stacaravan op dezelfde camping in Helden/Noord Limburg, waar ook onze vrienden Els en Antoine met hun eigen caravan neergestreken waren, door te brengen. Maar mijn hoofd stond er niet naar. Toch gegaan. En achteraf maar goed ook. Het heeft de zinnen wat verzet. Het was gezellig. Helemaal alles van me af zetten ging ook weer niet. Ik hield wel de berichten van thuis in de gaten. Maar toch... we hebben het goed gehad. Alle dagen hebben we samen gegeten. Veel gesprekken gehad. Ook over vroeger. Jan en Antoine kennen elkaar al vanaf Antoine's geboorte, dus 60 jaar. Ik ken Els al vanaf mijn 15e. Ook al 45 jaar. Jeetje. We worden oud. Zulke goeie vrienden moet je koesteren. We hebben samen met hen Indy, de hond, uit gelaten. Een flinke wandeling in de bossen rond de camping. En een wandeling langs de Maas bij Arcen gedaan.
Op andere dagen zijn Jan en ik zelf op pad gegaan. Een dagje naar de Kasteeltuinen van Arcen en een dagje Roermond. Prachtig, zeg, die kasteeltuinen. We hebben daar de mooist aangelegde midgetgolfbaan ter wereld kunnen aanschouwen. Op 'bergen' met watervallen. Het kasteel zelf was ook toegankelijk. Ze hadden daar een mooie trouwzaal, hint hint, Mariska en Alex....;-)
Ik heb er een mooie roos gekocht, Princess Alexandra of Kent. Een mooie geurende gevulde oud Engelse roos.
In Roermond hebben we een stadswandeling gemaakt. En ja, hoor, het gebeurde weer. Hetzelfde als in Sevilla. Ik loop met mijn telefoon in mijn handen de weg te lezen, ik maak een smak en lig languit, en hopla, weer een scherm naar de gallemiezen. Gelukkig doet de telefoon het nog. Maar ik was er wel ziek van. Pff.
Hier is nog een filmpje:
