Terug van Yorkshire....

Mijn dagen bij Suzanne in Yorkshire zitten er ook weer op. En wat een fijne dagen waren het!
Toen ik aankwam was het nog een beetje frips en bewolkt. Een mooie dag om te winkelen. Zeker omdat Suzanne een jurk nodig had voor een aankomende trouwerij. We gingen daarvoor naar een enórm winkelcentrum 'Meadowhall' bij Sheffield. Winkel in, winkel uit. Niet geslaagd, helaas. Na wat boodschappen gedaan te hebben bij Tesco's in York (ik had voor mezelf een lijstje gemaakt) hebben we thuis gegeten.
De volgende dag gingen we terug naar York en is Suzanne alsnog geslaagd voor een jurk die ze al op het oog had. Precies in haar favoriete kleur blauw met wit. York is echt een leuke stad. Daar kun je wel wat uurtjes vertoeven. Wij niet...we hadden andere plannen! The Breezy Knees Gardens stond op het programma. Eerst natuuurlijk weer koffie gedronken met iets lekkers erbij. Het zal eens niet... ;-)
Erg mooie tuin. Heerlijk om te wandelen. Rustig ook. Het weer speelde ook mee. Zonnetje en niet te warm.
's Avonds zijn we naar de beste pub in North Yorkshire geweest, The Carpenter's Arms in Felixkirk, Oh, die weg ernaartoe... Ik zat op het puntje van mijn stoel met de billen geknepen. Een bochtig weggetje waar maar één auto tegelijk kon rijden. Niet aan mij besteedt, maar Suzanne vindt dat juist leuk. Lekker gegeten, dat wel. Dat maakte het weer goed!

De volgende dag zijn we naar het Sculpture Park gegaan, ook in de omgeving van York. En ja, eerst koffie met taart uiteraard. Zonder dàt kunnen we niet lopen. Het is een heel groot park met echt enorme beelden.  Sommige beelden zijn daar permanent, andere staan er tijdelijk. De een wat mooier dan de ander. Ik hou niet zo van abstract. Het moet wel wat voorstellen...
Op de terugweg hebben we, denk ik, nog wat boodschappen gedaan. Ik weet het niet meer zo precies. Maar vast wel, want mijn koffer was flink gevuld toen ik weer thuiskwam. (thee, prawn cocktail chips, Camps koffie-essence, orange-cranberry koekjes, lemon koekjes, chutneys, indiaas kruidenspul, dressings, relishes. Ahh, lekker, hoor!

Het weer bleef mooi, dus de volgende ochtend vroeg zijn we richting de kust gegaan, Flamborough Head/ North Landing. Het was Bank Holiday in Engeland, dus druk druk druk. Wij kwamen al vroeg aan dus we hadden nog een parkeerplekje. Er werd geadverteerd met boot tripjes. Dat leek ons wel wat. Het vissersbootje lag al te wachten maar de kapitein was nog niet gearriveerd. We hebben in het zonnetje op hem gewacht. Helaas was het niet de kapitein die ik voor ogen had, met zo'n wit pak met koperen knopen en zo'n kapiteinspet op. Nee, dit was een wat norse man, met een norse zoon en een norsige vrouw die de kaartjes verkocht. Ze hadden er allemaal echt zin in! NOT! :-)
En dan moesten wij, als ouwe taarten, nog over een piepklein loopplankje aan boord zien te komen. Oh, gottegot. Het tochtje was leuk. Mooie uitzichten over de krijtkust. Een grot ingevaren. Vogels gezien. En toen de boot weer af. probleempje! Suzanne eerst. Met hulp van twee man. Toen ik... Oh, no, not another one..... hoorde ik hem zeggen, met een zucht. :-)
Daarna hebben we nog een wandeling gemaakt OP de kliffen. Zo mooi. Wel warm nu. Zon op de bol.
De maaltijd hebben we gebruikt in The Coachmann Inn in Snainton. Voor een prikkie hebben we daar ons bord vol kunnen scheppen bij de carvery. Prima eten! En lekker nog even in het zonnetje gezeten in de tuin. Daarna op huis aan, maar nog wel even over de hei. Daar hou ik zo van, van hei. Genoten.
De laatste dag.... het plan was om naar Bolton Abbey te gaan. Prima. Zonnetje scheen, temperatuur liep al aardig op. Rijden, rijden. Zon weg. Zo de mist in! En geen klein beetje mist. MIST! We zagen de temperatuur zakken van 21 naar 18 naar 17 naar 16. Oeps. Wat nu? Het zag er ook niet naar uit dat het binnen no time op zou klaren, dus zijn we maar naar Ilkley gegaan. Ook weer een erg leuk plaatsje waar we al vaker geweest zijn. Koffie gedronken... gewinkeld.... en in de rij gaan staan bij
Bettys, DE bekendste tearoom van Yorkshire. Ik vind het altijd weer een beleving. Lekkere gerechten, mooi opgediend. Leuke theeserviezen. Je gaat er bijna met je pinkje omhoog van je thee nippen. Bijna, hoor.
Na de lunch nog een beetje gewinkeld en daarna een wandeling op Ilkley Moor gemaakt. Nog even  het Yorkshirese landschap op me in laten werken en met pijn in het hart weer afscheid genomen van Suzanne op Leeds Bradford. Lief en leed gedeeld. Het waren fijne dagen! Thank you, Suzanne! Miss you! x

Filmpje!

Kunt u mij horen? Uhhh, nee!

En dan hoor je ineens niets meer met je ene oor.... Hoe irritant is dat? Je bent gelijk je hele oriëntatie kwijt. Heel onhandig met autorijden. Want waar komt het geluid van die ambulance nou vandaan? En thuis...is dat een bliepje van jouw telefoon of de mijne? En op verjaardagen... Een hoop gekakel. Dat gaat normaliter het ene oor in en het andere weer uit. Maar als dat ene geblokkeerd is... Ik had me met liefde een nieuw oortje aan laten naaien, maar helaas. Inmiddels is de boosdoener weer uitgespoten, maar ik moet nog wel terug voor een nieuwe sessie. Mijn oorsmeer smeerde hem niet in één keer. Ik hoor gelukkig wel weer goed nu. Ik kan de oren weer spitsen.

Afgelopen zondag hebben we weer gebarbecued bij mijn zus in de tuin. Dat kwam weer op als poepen. En gelukkig maar... het bleek de laatste redelijke dag te zijn kwa weer. Het ging halverwege nog wel een paar druppels regenen, dus het hele boeltje werd bij elkaar geraapt en we vlogen naar binnen. De één nam de glazen mee, de ander liep met schalen. Ik had net kleine Elaine-Mae in mijn armen, dus ik heb haar 'in veiligheid' gebracht. Ach, ze is zo lief! Ik blijf maar kijken naar haar donkerblauwe oogjes. Na twee minuten was het alweer droog. Dus hup, weer naar buiten.
De kinderen hebben nog engelvleugeltjes van krijt gemaakt.  Die lagen lekker over de grond te dweilen. Ze zagen er na afloop niet uit. Maar ja, je weet wat ze zeggen: een vies kind is een gelukkig kind. Laat maar lekker gaan! De wasmachine doet de rest.
Het werd 's avonds toch wel frisjes. Dus we gingen weer naar binnen. Er kwam een spel Trivial Pursuit op tafel. Ook wel weer eens leuk om te doen. We hebben het maar niet helemaal uitgespeeld want het werd later en later. We hebben onze eigen draai er maar aangegeven. De reglementen namen we met een korreltje zout. Normaliter ben ik niet zo'n spelletjesmens. Ik zal nooit een spel pakken. Ook niet op de ipad. Heb er niks mee, met spelletjes. Maar zo af en toe een keertje meedoen is toch wel leuk en gezellig.

Het kan verkeren in het leven...

Het leven kan behoorlijk grillig zijn. Neem nou de broer van mijn zwager Nico. Een tijdje geleden lag Jan nog op de intensive care en leek het erop dat hij het niet zou halen. Knapte toch weer op. En hij had er ook weer helemaal zin in. Mijn zus en zwager waren nog op visite geweest. Nico had nog wat klusjes in Jan's huis gedaan waar hij blij mee was. Achteraf gelukkig dat Nico dat nog heeft kunnen doen. Want een paar dagen later is hij niet meer wakker geworden. Zomaar ineens! Daar schrik je van. Dat verwacht je niet.
Gisteren was de begrafenis. Er werden lieve brieven voorgelezen. Foto's van vroeger geprojecteerd. Soul muziek gedraaid. Een erehaag gevormd. Daarna werd hij bijgezet in het graf van zijn ouders. Nico is nu als enige nog van zijn ouderlijke gezin over. De moeilijkste tijd gaat nu nog komen. Voor hem en voor de verdere familie.
Het leven kan zo vluchtig zijn, hè? En hoe ouder we worden hoe vaker we ermee geconfronteerd worden. Het leven...en de dood.

Moederlief heeft inmiddels het ruime sop gekozen. Vanmiddag is hun cruiseschip vanuit IJmuiden vertrokken. Op weg naar het hoge noorden, Noorwegen. Ik ben heel benieuwd wat ze ervan gaat vinden. De fjorden moeten ontiegelijk mooi zijn. Mijn zus en ik hebben beiden 'live' de afvaart gevolgd via twee webcams van IJmuiden-haven.
Kanonnen, wat een knoert van een schip! Lijkt me dat je daarin nog wel eens verdwalen kan.
Ze hebben een buitenhut met balkon. Mijn moeder denkt dat ze daar in het zonnetje kan zitten. Ik hoop het voor haar! Ik denk zelf eerder dat ze uit haar hemdje zal waaien. Ik heb voordat ze door Nico weggebracht zouden worden nog maar even twee regenponcho's afgeleverd. Weegt niks, altijd makkelijk voor in je tas. Beter mee verlegen dan om verlegen, toch? Je weet maar nooit of ze ten tijde van een of andere excursie een plensbui over zich heen krijgen. Je gaat toch richting het noorden, niet naar het zonnige zuiden. Maar misschien heb ik het mis en hebben ze de volle trip schitterend warm weer met een lading zon.


Bovenstaand weer eens een scrapje van achternichtje Lorelai. Zo'n leuke foto. Precies zoals ze is. Een lekker wijfie. Vol levenslust! Heerlijk!

Naar 't Haagie...

Het hete weer hebben we ook weer achter de rug. Maar voor hoe lang?? Ik ben wel blij. Ik heb ineens weer stukken meer energie. Veel aan de wandel. Veel aan de schoonmaak. Moet ook wel want het is weer flink mis met kleine Kiwi. Aan alle kanten poppen er plekjes open aan haar pootjes en kin. Dat laat dan weer overal bloedspettertjes achter. Verder zit ze weer in een periode van hongerstaking. Mevrouw eet dan gewoon ineens niet meer. Dan denk je dat ze ziek is. Ze kijkt dan niet vrolijk naar je, maar chagrijnig. Hoe zie je dat dan, vraag je je misschien af? Nou, als ze in een goeie bui is dan staan haar mondhoeken omhoog. Is ze ontriefd, dan laat ze ze hangen en kijkt ze je 'vuil' aan. Maar sinds vandaag zijn we weer vriendjes nu ik een ander merk voer voor haar neus gezet heb. Ze smikkelt en smult weer. Ze kan er weer een aantal weekjes tegen. Ik heb inmiddels drie soorten voer in huis. Mevrouw houdt van afwisseling. Ach, zo lang ze er nog is....

Mango is weer van een heel ander kaliber. Die schept er genoegen in om gezellig na het douchen op je handdoek te komen staan zodat je haar na afloop ook even moet 'afdrogen'. Dan staat ze te draaien en te spinnen. Zo sta ik dus steeds met twee poezen tussen mijn benen. ;-P Geintje. :-)

Dinsdag hebben Mariska en ik (op haar vrije dag, oh, wacht, had ik al verteld dat ze al een heleboel maanden een andere baan heeft?? Bij deze!) een dagje Den Haag gedaan. Ze moest acuut op zoek naar een wind- en waterdicht soft shell jasje. De mijne had ik zowel aan haar als aan mijn moeder beloofd uit te lenen. Niet te weten dat ze beiden ongeveer tegelijkertijd op vakantie gaan (Mariska naar Engeland en mijn moeder met een cruise naar Noorwegen). Nou ja, Maris was toch al van plan er zelf eentje aan te schaffen, dus zodoende togen we naar Den Haag. Nou, jammer genoeg niet geslaagd. De keuze was te beperkt. Dat kan ze ook maar beter in Engeland doen. Daar zit in elk stadje wel een paar outdoor winkels. Moet lukken!
Lunchen hebben we weer bij de 'Haagsche Bluf' gedaan. Daar komen we wel vaker, maar we hebben nooit geweten dat ze er ook een buitenterras hebben. Zo, leuk, zeg! We zaten daar heerlijk. Zeker voor herhaling vatbaar. Een rustig plekje, zo midden in de binnenstad.

En nu ga ik maar eens aan het eten beginnen. Vanavond snijboontjes uit Cindy's en André's tuin. Laatst kreeg ik via Alex een 'pretpakket' vol groentetjes. Van alles wat: snijbiet, bieten, koolrabi, snijbonen, courgettes, rode uit, laurier, bramen, stengels maggi, aalbesjes. Het zag er feestelijk uit!
Ik heb van een hoop spul al een wokschotel gemaakt. Vanavond dan de snijbonen. En in het weekend ga ik waarschijnlijk van de bieten chips proberen te maken. Ik hou van groentechips. En de rode bietjes daarin vind ik het lekkerst. Dus ik ben benieuwd of het lukt. Lekker met een Griekse yoghurt dip erbij. Mjammie. Heb er nu al trek in.