Wist je dat....deel 2

Wist je dat...ik weer een ticket naar Leeds heb geboekt? In augustus ga ik weer naar Suzanne toe in Yorkshire. En er staan voorlopig al weer wat dingen gepland. We gaan naar ' The Night Of The Proms' bij Castle Howard. Lijkt me geweldig om dat mee te maken. In de open lucht, dus ook al regent het pijpenstelen, het gaat door. Regenkleding mee! Op de planning staat ook een toneelstuk van Shakespeare in York.  In een speciaal voor de gelegenheid gebouwd theater. Heb er zin in! Kan het nog Engelser? Nee, toch?

Wist je dat....onze andere oude Opel, die uit 1993, weer met gierende bandjes door de APK is gekomen? Elk jaar denk ik weer dat hij op sterven na dood is, maar nee. Niet kapot te krijgen dat ding...

Wist je dat....Mariska afgelopen vrijdag doorgebracht heeft op de afdeling Cardiologie in het LUMC? Niks ernstigs! De afdeling is spiksplinter nieuw en ze hadden mensen nodig om de apparatuur uit te testen. Dus heeft Maris zich via een uitzendbureau in laten huren. Lekker relaxed toch? Acht uur lang was ze gekoppeld aan een hartmachine, (ze heeft een rustige hartenklop) een beetje breien, een beetje tv kijken, wat berichtjes en foto's aan haar nieuwsgierige moeder versturen.... beetje kijken wat de pot schaft. (Varkensschnitzel, Blote billetjes in het gras, Amandelvla met slagroom toe). Ik denk dat het menu is afgestemd op 80 plus...;-) Ze heeft ze weer verdiend.

Wist je dat...Hennie en ik afgelopen zaterdagmorgen al vroeg op pad waren richting Kudelstaart? Daar werd een workshop 'Hanging Basket maken' gehouden. Nou, we waren niet de enigen. Wat een drukte. Maar leuk, hoor. Na de uitleg van de tuinder konden we aan de slag. De keuze aan stekjes was groot. Uiteindelijk moesten er 12 hangenden en 4 staanden plantjes in. Ik dacht dat ik onthouden had welke stekjes ik wel of niet had genomen. Maar op den duur wist ik al niet meer welk plantje in welk gaatje zat. Wie weet zitten alle paarse bloemetjes wel aan één kant. Ik laat me tegen de tijd wel verrassen. Voorlopig worden onze baskets nog door de tuinder verzorgd. Rond de IJsheiligen kunnen we hem weer ophalen. Elke dag moet ie daarna water en eten. Hmmm. Ik hoop dat ik daar niet te laks in zal zijn. Ik ken mezelf namelijk een beetje.....

Wist je dat....zondagavond ons Beach Boys concertje was? We hebben niet alleen nummers van de Beach Boys gezongen, ook nog een blok van wat ouder repertoire. Maar oh, oh, dat ging hier en daar wel wat rommelig. Af en toe was ik hier en daar zomaar een regeltje tekst kwijt. Ach, we worden allemaal een dagje ouder, hè? :-P Na ons eerste blok was ook een intermezzo van 'Wij van Fleur. Twee vrouwen zongen een aantal Nederlandstalige liedjes met erg mooie teksten.
Ons tweede blok, de nummers van de Beach Boys, ging bij mij best redelijk. Ze liggen me ook. Dat scheelt. Na die 8 weken oefenen ligt de fundering op zijn plek. Nu is het een kwestie van de boel afkitten en oppoetsen. Komt dat goed? God Only Knows....

Wist je dat.... deel 1

Wist je dat...we afgelopen zondag een leuk optreden hebben gehad in WZC Magnolia? Je ziet de mensen genieten. Eén van de aanwezigen fleurde ons optreden ook nog eens extra op met humorvol commentaar. Hebben we net een Nederlandstalig lied gezongen, hoor je: Wat was dat? Zweeds?
Of bij een ander lied....Zo, dat was moooooi! Met 'geintjeeee' erachteraan. We lagen in een deuk.

Wist je dat...Mango, onze poes, maandag jarig was? Twee jaartjes oud en nog steeds niet wijs.

Wist je dat... Jan er afgelopen dinsdag vijf uur(!) over heeft gedaan om van Eindhoven naar Zoetermeer te reizen met de trein? Hij was pas om 23.10 uur thuis. Balen. Ook nog zijn koorrepetitie gemist.

Wist je dat... ik woensdagochtend met Mariska naar Delft ben geweest? Ik heb een nieuwe bril uitgezocht bij de Leeuw. Ik kreeg weer last met lezen. Veel te veel inspannen. Bril op, bril af. Vervelend. Kan ik natuurlijk wel nieuwe glazen nemen, maar ik vind een nieuw montuur toch ook wel leuk.
We zijn langer dan twee uur binnen geweest. En alsnog kies ik het montuur dat ik thuis al via het internet uitgezocht had en als eerste gepast had. Alleen in een andere kleur. Hypermodern van Anne et Valentin.
Tussen de middag hebben we geluncht bij Willem van Oranje. Was lekker!

Wist je dat... het ook lekker eten is bij La Cubanita? Daar zat ik 's avonds weer met de scratch club. Was gezellig en zeker voor herhaling vatbaar.

Wist je dat.... Mariska en ik de grootste lol hadden in de auto? Ik probeerde de spraakherkenning uit. Nou, ik weet niet of ik lispel of met een dubbele tong praat of zo. De juffer verstond me meestal niet. Op het laatst gaf ze het zelfs op. We kregen echt het idee dat ze haar middelvinger op stak. :-) Een andere keer nog maar eens uitproberen want ik las dat je verschillende spraakherkenningsstanden kunt instellen. Nog zoveel te leren, pffff.

Hij is er, hij is er!

Op deze ijskoude St Patrick's Day gingen we richting de dealer om onze kakelverse Opel op te halen. Oeh, spannend! Mariska en Alex waren ook benieuwd dus die gingen mee. En daar stond ie dan, gehuld in zijn outfitje van stretchmateriaal. Strak ingepakt, maar je kon zijn vormen wel zien.
Op de vraag of we hem eerst wilden onthullen of eerst de paperassen in orde wilden maken, zei Jan de paperassen en ik de onthulling. Het werd dus uiteraard de onthulling. :-) Ja, dahag, ik had al zo veel weken moeten wachten. Mijn geduld was op.
En we vonden hem mooi! En nog zo prachtig glimmend! Jammer dat dat niet lang meer zal duren.
Na een hele lange uitleg, waarvan ik de helft alweer vergeten ben, mocht hij eindelijk met ons mee naar huis. Dat is even wennen, hoor. De remmen doen het zo goed. joh. Ben ik niet gewend. De remmen doen het natuurlijk wel in de oude Opel, maar je moet ze dieper indrukken, zeg maar. Nu sta je bij het minste geringste al stil.
Jan had vanmiddag een vergadering in Den Haag maar wilde de auto nog niet meenemen. Tja, waar zou ik dan eens naartoe rijden? Mariska en Alex vroegen of ik ze dan naar hun boogschietvereniging wilde brengen. Tuurlijk joh...
Leuk om dat ook eens gezien te hebben. Dat is hun nieuwe hobby, boogschieten, (ik zeg steeds boogschutten) nu ze niet meer op dansles zitten. En wat een mooie bogen bestaan er. En wat klinken ze allemaal anders. Shhuuussshhhh. Tokkk.
Het is een rustige, gedisciplineerde sport. Geen drukke mensen. Netjes wachten tot iedereen hun pijlen hebben afgeschoten, dan allemaal rustig naar de schietschijven lopen om de pijlen op te halen en weer netjes rustig teruglopen, (niet rennen) pijlen weer in de houders, boog weer oppakken, pijl opleggen en het verhaal begon weer van voren af aan. Keurig! Er kwam veel meer bij kijken dan ik gedacht had.
Maris en Alex zijn nog beginners maar ze vinden het heel leuk. Ik denk wel dat ze ermee doorgaan.
Ik was eigenlijk van plan om tijdens het boogschieten de handleiding van de auto alvast door te nemen, maar dat is er niet van gekomen. Ach, al rijdende zal ik ook wel dingen leren.
Op de terugweg heb ik al gelijk de hellingproef met de automatische handrem uitgeprobeerd. Nou, prettig, zeg! Dat werkt. De navigatie werkt ook. Maar er is nog zoveel meer te ontdekken.
Jeetje, we maken wel een sprong vooruit kwa techniek. Ook wel eens leuk. ;-)

Hij komt, hij komt....

Ik moet mijn blog bijwerken, ik moet nu ècht mijn blog bijwerken; dacht ik steeds. Maar tussen denken en doen gaat veel tijd zitten. Tenminste, bij mij, vooral de laatste tijd. Ik ben niet meer zo snel, lijkt wel. Voorbeeldje... Hoe lang zit ik al op het koor? Ruim twintig jaar? En elke week ging ik exact dezelfde tijd van huis. Ging prima. Tot ik merkte dat ik vaak pas op het laatste nippertje binnen kwam kakken. Hoe kon dat nou?? Thuis de klokken nagekeken. Gelijk gezet. Maar steeds gebeurde het weer. Nou, dan is er toch maar één verklaring: niet de klokken lopen achter, IK loop achter! Nou, in ieder geval zal ik dan wel langzamer lopen. Daar merk ik dus aan dat ik een dagje ouder word. Ik verander in een slak. Nou ja, zolang er nog een beetje beweging in zit.....

Volgende week zondag is de uitvoering van ons 'Beach Boys' project. Wat een leuke en soms zelfs mooie nummers. Die nummers liggen me wel. Ik zing ze met plezier.
Ook onze nieuwe koorsjaals zijn klaar. Van zijde, met de hand geverfd in groen met blauw. Dus elke sjaal is anders. Leuk! Wel weer net een andere kleur blauw/groen dan ik in de kast heb hangen, maar ja. Ik heb er in ieder geval één trui bij. Nu maar weer op zoek naar een paar nieuwe t-shirts.

Morgen is het zover! We halen dan de nieuwe auto op.Toch wel een tikkie spannend nu. Vandaag heb ik voor het laatst in onze oude groene gereden. Snif. Maar hij raakt niet helemaal uit zicht want Mariska neemt hem over. Zij gaat na de Pasen in Utrecht werken, dus het kwam goed uit. Goh, deze Opel is een drie-generatie-Opel geworden! Eerst was hij van haar opa, toen van haar vader en nu van haar. De achternaam blijft hetzelfde! Ik heb hem al af getankt, want ja, je geeft geen lege tank mee. Ze mag er ook nog een keer mee door de wasstraat op onze kosten en ook de juni beurt nemen we nog eenmaal voor onze rekening. Morgen de rest van de spullen van de ene auto in de andere auto overhevelen. Volgende week het kenteken nog even overschrijven. Maar ja, eerst moet Jan in zijn gigantische rommel op zoek naar kenteken deel 3 ...Kan even duren. Ik denk dat een vervangend kentekenbewijs aanvragen tijdbesparender is... Nou, we zien wel. ;-)

Het scrapje is van kleine Lorelai. Anderhalf jaar en al helemaal in de ban van tablets en mobiele telefoons. Ze draait haar hand er niet voor om. Swipen maar!

Lunch...

Donderdag..... Tijd voor een uitgebreide lunch bij van der Valk in Nootdorp. Hennie had ons clubje daarvoor uitgenodigd, nog vanwege haar verjaardag in oktober. Het had al een aantal dagen flink gevroren, en deze dag bleek één van de guurste dagen van deze winter te zijn, (overdag een temperatuur van -4°C, oostenwind kracht 5, gevoelstemperatuur -15°C). Gelukkig was het wel droge vorst. Ik hoefde de autoruiten niet te krabben. En hoezee, de auto startte ook nog eens. Altijd fijn.

Ik heb eerst Marianne opgehaald (je blauwe druifjes staan schattig!) en daarna Patricia (ben al begonnen aan je chocolaatjes!). Bij van der Valk troffen we Hennie, Marjan, Lenie en Paulien. We waren compleet en zochten onze tafel op. Gezellig, een ronde tafel. Maar wat was er toch met die stoelen? We gleden er steeds vanaf. We lagen steeds bijna onder de tafel. Sommigen hebben hun stoel verwisseld voor eentje met een armleuningen. Dan hadden ze in ieder geval nog een beetje houvast! 

En we hebben weer heerlijk gegeten. Het ziet er allemaal ook zo smakelijk uit. Mooi opgemaakte borden. Ikzelf had een Croque Madam. Anderen bestelden o.a. een Sandwich Seafood of een Oosterse salade. Alles was even lekker. Na de lunch mochten we nog een dessert bestellen. Degenen die geen keuze konden maken hebben met zijn drietjes een Grand Dessert besteld. Nou, en Grand was ie! Zag er ook weer zo mooi uit. Een groot plateau met alles erop. Daar hebben ze van gesmuld. Ut kon niet op! Letterlijk! Zelfs toen wij mee gingen 'helpen' ging het nog niet op. Veel te veel.

Het was weer een gezellig middagje. Bedankt, Hennie!

Over een paar weken gaan we weer met elkaar eten bij La Cubanita, een tapas restaurant. Als kadootje voor Hennies verjaardag. We grijpen ook elke gelegenheid aan, hè? ;-)