Jarigen.....hieperdepiep!

We hebben tot nog toe wel een hele mooie zomer, hè? Kwa weer dan. Ik vierde onlangs mijn 60e verjaardag. Jemig, 60! Weet je wel hoe oud dat klinkt.... Ik nu wel. Bedankt voor alle verjaardagswensen en de papieren kaarten. Vind ik altijd net een tikkie fijner om te krijgen, die op de deurmat vallende enveloppen. Ik ben nou eenmaal een beetje ouderwets. ;-)

Mijn verjaardag heb ik twee keer in het klein gevierd. Eenmaal met mijn naaste famielje. En een keer met mijn naaste vriendinnen. En wat stond er zoal op het menu? 

Voor beide keren had ik bowl gemaakt. Altijd lekker fris in de zomer. En een zalmslaatje. De eerste keer ieder twee grote bollen, wat veel te veel was. Daarvan geleerd en de andere keer ieder een bol. Ik had ook weer zo'n Kip in de Hoed taart gemaakt. De helft daarvan ingevroren voor mijn tweede viering. Had nog per ongeluk twee keer te veel kerrie erin gedaan, maar dat viel niet eens op. Is echt een lekkere taart, vind ik. Gemarineerde tomaatjes/kaas had ik ook voor beide keren. Is ook zo makkelijk om vooruit te maken.

In plaats van kleine kaasballetjes te draaien met een korstje van cranberries en uitgebakken bacon had ik er nu een grote bal van gemaakt. Gemak dient de mens, was zo klaar.

Voor de tweede viering had ik een aardbeienkwarktaart gemaakt. Zo hee, dat was toch wel een plaatje.. al zeg ik het zelf. Kletskoppen met geitenkaas met tijm en sinaasappel gaan er ook altijd wel in.

Stokbrood met tapenade/brie en tomaat uit de oven is ook altijd lekker (en makkelijk)

Al met al hebben we het ons weer lekker laten smaken. Zittend in de tuin, zalig weertje.

En ik ben verwend... van de familie kreeg ik, op mijn verzoek, paarse planten. Mijn vriendinnen nemen me in september mee naar een High Tea. Lekkerrrrr. Ik zeg geen nee. Zou eigenlijk wel moeten van mijn diëtiste. Maar zij was er niet bij, hè? ;-) Ik kreeg ook nog een heel leuk fotoboekje met allemaal foto's door de jaren heen van ons gezellige clubje. Lief! Blij mee!

Afgelopen zondag werd mijn achternichtje Lorelai 6 jaar. Het weer zou ook weer prima zijn, dus de viering werd verplaatst naar de dagcamping in Bleiswijk. Was er nog nooit geweest, maar het is er behoorlijk ruim. Veel caravans, veel families die wat te vieren hadden of gingen barbecuen. De kinderen konden lekker spelen in het piepkleine speeltuintje of konden afkoelen in het water. Helemaal goed.

Elaine-Mae, is echt voor de duvel niet bang. Staat rustig tot  haar borst in het water. Brrrr. Maar goed in de gaten houden, dat grietje. :-) 

Jan had helemaal het camping gevoel. Heeft nog staan badmintonnen met Roxanne en Nico. 
Dat voelde hij wel de dag erna... Spierpijn! :-)

Weer een tijdperk voorbij...

Afgelopen zondag vierden Gèneviève en Enrique hun respectievelijke 12e en 2e verjaardag. De tijd vliegt. Géneviève wordt al echt een jongedame en Enrique is een kleine boef. Klimt rustig over de schutting naar de buren als hij de kans krijgt. Zit ook graag op de arm van mama of papa, hoog en droog met ruim uitzicht op de wereld. 

Het weer was goed, dus hebben in de tuin kunnen zitten.

Maandagavond zou Géneviève haar afscheidsmusical hebben. Mijn zus

moet nu zo goed mogelijk haar immuunsysteem op orde houden, dus had ze met pijn in haar hart besloten om niet naar de uitvoering te gaan. De kans is nu eenmaal groot dat je in een gymzaal met zoveel mensen en kinderen een virus oploopt. Er was dus een kaartje over, en ik mocht mee. Het was enig! Een vrolijke musical over een schat op het eiland Albatros. Na afloop was er nog een persoonlijk praatje over elke leerling en een ‘van babyfoto tot nu’ presentatie. Grote hilariteit, want veel kinderen zijn zo veranderd door de jaren heen. Niet meer te herkennen. Zo’n leuke avond gehad. :-)

Dinsdag kreeg ik een telefoontje. Joséphine zou die avond ook haar eindfilm hebben. In eerste instantie mochten er maar twee mensen komen kijken, (speciaal onderwijs), maar later hoorden ze dat ze toch meer mensen mocht meenemen . Of ik mee wilde? Ja, tuurlijk! Dus togen we naar Katwijk. De film hadden de kinderen al eerder opgenomen. Een verhaal over een school die omgebouwd werd tot een zes sterren hotel. Elke keer raakten ze door allerlei gebeurtenissen een ster kwijt. Uiteindelijk kwam alles weer goed. Tijdens het vertonen van de film zat Joséphine samen met haar vriendinnetjes te giebelen op de eerste rij. :-) Het woord ‘beschamend’ viel nogal vaak. Ik denk dat dat een stopwoordje van ze is. :-) Zo knap dat ze die film in één enkele dag hebben opgenomen. 

Na een hapje en een drankje hebben we nog een lied gezongen, kwam er ook weer een persoonlijk praatje voor elke leerling en hebben de leraren een erehaag gemaakt om alle leerlingen onder luid gejoel uitbundig uit te zwaaien. 

Op naar het voorgezet onderwijs! Afscheid en een nieuw begin! Spannend…. weer wennen…. je plekje weer zien te vinden…. Komt goed! Veel succes en plezier, meiden!