Happy Halloween!

'Heb jij dat nou ook, dat als je uit de auto wilt stappen... dat dan alle deuren dichtzitten en niet meer opengaan?' Dat was laatst een vraagje van Jan aan mij. En er volgden er in de loop van de tijd nog meer...
'Heb jij dat dan niet, dat als je ergens parkeert... en je kijkt achterom, dat dan ineens de achterklep vanzelf open is gegaan?' 'En heb jij dan niet dat, ook al weet je zeker dat je de auto op slot hebt gedaan, en je hebt het wel zeven keer gecontroleerd... dat bij terugkomst alle deuren open zijn??'
'En heb jij dan niet, dat zomaar ineens je raam opengaat?' 'Of dat je, als je geparkeerd hebt en je bent op koorrepetitie en je werpt een blik naar buiten...dat je geen weerschijn van de ramen ziet en het net lijkt of ze ingegooid zijn?' 'En dat, als je dan na de repetitie bij de auto komt... dat dan inderdaad ALLE VIER de ramen wagenwijd openstaan??' 'Nee?' 'Hoe kan dat dan nou weer?'
Nee, Jan, dat heb ik niet. En ik weet dat het vandaag Halloween is, maar het is ècht geen spookauto! Als je nou je autosleutels eens uit je kontzak zou halen zodat ze geen eigen leven gaan leiden.... dan is je probleem opgelost! ;-)

Halloween. Ik heb er niks mee. Voor wie het wel viert:  Happy Halloween!
Hier nog een scrapje van mijn achternichtjes
.

Vrolijk en sikkeneurig....

En als je dan toch op z'n Keltisch bezig bent geweest, pak je ook vrijdagavond nog maar even een optreden mee van de Dubliners in het stadstheater. Ik had al gehoord dat het oude knarren waren. Maar dat waren de originele Dubliners. Die zijn inmiddels al uitgestorven, bleek.
Niettemin, ook deze versie van de Dubliners bestond toch wel overwegend uit heren op leeftijd.
Deed er niet toe, want ze wisten nog van wanten. Het hele wel en wee van het ontstaan van de groep werd op luchtige wijze uit de doeken gedaan. Op z'n Iers, dus met de nodige zelfspot en humor.
Bij de muziek die gemaakt werd kon je ook niet chagrijnig blijven als je dat al was. Een hoop nummers kende ik al van de Kilkenny's, die net even beter waren. Zij bespelen onderling meer instrumenten. Ik miste de tin whistle,  de bodhràn en de uillean pipes. We gingen na afloop wel weer vrolijk huiswaarts. We hadden het niet willen missen!

Wat me minder vrolijk maakt is de omslagdoek waar ik al maanden aan bezig ben. Mariska en ik hadden in mei weer wolletjes gekocht op de breibeurs in Rijswijk. (zie foto, links de gekochte wol, rechts wat het moet worden) Onder andere twee strengen bijpassende wol kwa kleur bij een andere bol lintspul dat ik vorig jaar in Engeland al had gekocht. Die bijpassende wol was van een merk waar ik nog nooit mee gebreid had; Schaap en Draak. Alleen de naam al. Schaap waarschijnlijk vanwege zijn zachtheid, Draak vanwege zijn andere kwaliteiten. Normaal heb ik aan twee strengen meer dan genoeg voor dat bepaalde patroon. (nog mijn lievelingspatroon ook) Deze wol echter breidt niet lekker uit in de hoogte, maar wel in de breedte. Aan het begin denk je nog wel dat het goed gaat. Maar dan ben je bijna aan het eind van je bollen en dan merk je dat je nog lang niet klaar bent met het patroon. Dan zoek je er nog maar wat andere wol bij zodat je hem toch af kunt maken. Maar hij werd hoe langer hoe breder. Je weet dan nog niet hoe breed, want alle steken zitten zowat vacuüm op de rond breinaald. En de hoogte schoot maar niet op. Eén toer duurde op het laatst zo'n 45 minuten. Nou, dat is frustrerend, hoor. Ik heb er uiteindelijk maar letterlijk een eind aan gebreid. Inmiddels is hij afgehecht. Nu nog even blokken en kijken hoe groot hij is geworden. Ik moet de lintwol ook nog door de gaatjes rijgen. Kijken hoe hij dan is. Ik heb er een hard hoofd in. Ik denk dat het een gedrocht is en blijft. De wol had Schaap, Draak en Geit moeten heten.... want ik heb er een sik van gekregen! Bwlaaahh.
Nu snel over naar wat anders om te breien!
 

A Celtic New Sound

Zaterdagavond zaten we weer in het theater. Deze keer zonder lang van te voren al kaartjes te hebben besteld. Daardoor zaten we bijna achterin op het balkon. 
Op het programma stond het 40-jarige jubileum concert van New Sound '78. Het koor ken ik verder niet, had ze nooit gehoord, maar Nel zingt daarbij en had me geattendeerd op het thema van het concert: A Celtic New Sound! 
Er was een harmonie orkest ingehuurd als begeleiding van het koor. Gelukkig niet bij alle nummers, want het koor viel nogal weg zodra de harmonie van zich liet horen. Het klonk een beetje vlak met weinig dynamiek. Maar de nummers waren mooi. Ze hebben zelfs nog in het Gaelic gezongen ook. Poeh, ik doe het ze niet na. Daar zal wel heel wat tijd in gezeten hebben!
De avond werd opgeleukt door een aantal leden van de Irish Dance Academy. Zij lieten de beentjes flink te keer gaan. Ook waren er nog een paar solisten, een violiste en een man die op de Uilleann- en op de gewone Schotse doedelzak speelde.  Al met al  hebben we weer een leuke avond gehad. Voor Ierse muziek kun je ons altijd wakker krijgen! 

Zondag zijn we naar Linschoten geweest voor de housewarming party van nichtje Laura. Zij blijkt aan diamond painting te doen. Had het al voorbij zien komen op het internet. Ziet er mooi uit, ze heeft een paar schilderijen hangen. Maar oh, wat een kleine priegel steentjes! Zou ik daar het geduld voor hebben?? Of zou ik het zooitje na een half uur een zwieper door de kamer geven? Ik weet niet. Misschien dat ik ooit een kleintje bestel via Aliexpress. Een piepkleintje! Hmm. 

Ik heb wel weer de navigatie uit kunnen proberen op de weg heen en terug. Conclusie: Waze werkt prima, maar de stem kraakt. Google Maps werkt top. Here WeGo werkt (nog) niet. Maar waarom nou weer niet? Ik vind dat juist zo'n fijne app.
Zo blijf je toch bezig..... *zucht*

Over Powerflexxen en Evita

Waarom werkte het nu weer niet: de Google Maps/Waze/HereWeGo apps van de telefoon naar het display in de auto. Ik had netjes iOS 12 geïnstalleerd, had keurig de laatste app versies gedownload. Maar ik kreeg hem niet aan de praat. Niet als de telefoon in de houder op de PowerFlex Bar was aangesloten. Dan zou het via bluetooth moeten werken. Toch??
Gisteren gingen we lunchen bij Karin en René in Montfoort. Ik heb Jan laten rijden. Dan kon ik weer verder aanklooien met de telefoon om het werkend te krijgen. Niet gelukt.
Op de terugweg, na een gezellige en lekkere lunch, bijgepraat te hebben en nichtje Ilena (op wie ze aan het passen waren) weer eens te hebben gezien, heb ik op de terugweg weer zitten aanmodderen.
Thuis heb ik de telefoon via de USB kabel aangesloten en pats....daar waren mijn apps. Alles werkte in ene keer. Nou moe. Wat heeft die Powerflex Bar dan voor zin?? Maar er is maar één USB aansluiting die samenwerkt met het infotainment systeem in de auto. En daar zit altijd een muzieksticky in. De twee USB aansluitingen aan de achterkant zijn alleen voor apparaten op te laden, geloof ik.
Onhandig allemaal. Ik wil EN mijn eigen muziekje EN mijn eigen apps. Tegelijkertijd, por favor!
Wie weet of dat kan?? Is het of/of of kan het ook en/en? Help!!! Ik heb voor de zekerheid maar even een USB splittertje bij Aliexpress besteld. Kan even duren..... Ik hoop dat het ooit gaat lukken.

Evita, the musical. We hadden ons er niet echt een voorstelling van gemaakt, Jan en ik. Gewoon maar de kaartjes besteld. We kenden het verhaal achter Eva Péron niet echt. Ja, de algemene dingen; vrouw van Juan Péron, Argentinië, macht, rijkdom. Maar wat een interessant verhaal. Daar gaan we beiden nog wel even meer over lezen.
De musical zelf was hier en daar een beetje onverstaanbaar. Vooral in de luidskeels gezongen stukken. De wat lieflijker gezongen liedjes kwamen wel heel goed tot zijn recht. Nu zaten we deze keer precies aan de rand van rij E, met de boxen op onze rechter oortjes gericht. Poeh. Dat kwam wel even binnen. Jan had er niet zo'n last van, zijn oren moeten sowieso uitgespoten worden. :-)
We vonden het in ieder geval een heel verrassende musical. Vooral door het verhaal an sich.
Een leuke aftrap van het nieuwe theater seizoen.

Alles groeit en bloeit....

Zaterdag werden we door Mariska en Alex opgehaald om mee te rijden naar Amsterdam voor een etentje bij Alex' vader André en bonusmoeder Cindy. Bij Schiphol heb ik een fantastisch fotomoment gemist. Er kwam precies een giga groot vliegtuig laag over het panoramadak gevlogen. Gaaf gezicht. Jammer, dat mijn telefoon in mijn tas zat. Had een aparte foto geworden. Maar ja. André werkt bij Kwekerij Osdorp. Die verzorgen de grootste dagopvang in Amsterdam voor mensen met een drugs- of alcoholverslaving, met psychische aandoeningen, daklozen etc. Elke dag komen er zo'n 80 a 100 mensen om te helpen in de kassen met het stekken van klimopplantjes, het oogsten van aubergines, paprika's en tomaten en het verpakken ervan. Het geeft ze structuur en ze voelen zich zodoende nuttig.

André heeft ons van alles uitgelegd en het hoe, waarom en waar ter plekke laten zien. Heel interessant om te horen. Ze zijn er goed bezig! Dankbaar werk ook.

En wat een enorme kassen! Het seizoen loopt nu op zijn eind, maar er hingen nog aubergines en allerlei soorten tomaten. 

Het avondeten dat Cindy had gemaakt kwam voornamelijk uit hun eigen tuin. Zo'n landelijke tuin waar de kippetjes vrij rond lopen. Zou ik ook zo graag willen...kippetjes. 

Het is dat er vrij veel vliegjes rondvlogen anders hadden we nog in de tuin kunnen eten ook. Toch niet normaal hoe warm het zaterdag was? 

Het was gezellig en we hebben lekker gegeten. We kregen nog een doos groentetjes mee ook. Daar ga ik dalijk maar eens mee aan de slag. Pompoensoep, Moussaka, Ratatouille en een of andere tomatensoep of chutney. Komt goed! Smul.

Zondag werd een verrassingsmiddagje. We waren thee aan het drinken bij mijn moeder toen mijn zus, Roxanne en haar vriend Dion en de kinderen binnenstapten. Op zich nog niks bijzonders, hoor. Tot Joséphine en Géneviève ineens de aandacht vroegen. Wij dachten allemaal dat ze een dansje gingen doen of een liedje gingen zingen of zo. Maar nee, ze hadden een mededeling: ze krijgen er een broertje of zusje bij! Ohhhh. Leuk nieuws! Mijn zus had toevallig al bijna het kinderbedje de deur uit gedaan. Daar heeft Roxanne maar net op tijd even een stokje voor gestoken. Spannend. We zijn benieuwd wat het gaat worden. De meningen zijn verdeeld.....

Op Facebook hebben ze bovenstaande aankondiging gezet. Ook zo leuk!

Van de herfst wandelen we naar de kerst...

Het is toch niet normaal, dit prachtige weer in oktober? Het is dat het licht anders is en dat de blaadjes iets beginnen te verkleuren, maar anders.... De tuin staat nog volop in bloei. De lavendel bloeit nog of weer. De fuchsia's doen het nog prima. Mijn enorme hangmand hangt erbij alsof hij het eeuwige leven heeft. Mijn Albert Heijn trostomaatjeszaadjes had ik vrij laat gezaaid. Nu zitten er zat trosjes aan, maar die zijn nog lichtoranje. Ik hoop dat ze nog voldoende zon krijgen om rijp en rood te worden en dat ik nog voor de vorst kan oogsten. Duim, duim.
Ik was laatst bij de Driesprong om nog even een aantal heideplantjes te kopen. De kerstshow was ook al weer open, dus ook maar gelijk even een blikje geworpen. Hmmm, niet echt veel verschil met vorig jaar. Ook niet echt nieuwe dingen gezien in de gauwigheid. Ik heb wel al mijn eerste mooie kerstbal van dit jaar gekocht! Ik weet het: een beetje vroeg om al aan kerst te denken. Aan de andere kant: over twee maanden is het al zo ver! De tijd gaat toch al zo snel. Een volgende keer nog maar eens terug naar de Driesprong als mijn hoofd meer naar de kerst staat.
Op het koor zijn we ook weer met het kerstrepertoire begonnen. De nummers van eerdere jaren zitten er best nog goed in. Nieuw dit jaar is 'Walking In The Air'. Niet echt een kerstnummer, meer een winternummer. Klinkt wel heel mooi, denk ik, als we ermee klaar zijn. Mooi arrangement ook. We gaan ons best doen, op ons kerstconcertje op 20 december in de Patio..
Maar nu is het pas herfst. Tijd voor mooie wandelingen. Jan en ik zijn een paar dagen geleden even aan de wandel gegaan in het Westerpark. Het was mooi weer en we wilden de herrie voor de deur ontlopen. De trottoirs zijn her bestraat en liggen er weer keurig bij. Voor het eerst in de 23 jaar dat we hier nu wonen, dus dat mocht ook wel.
Het weer was goed. Het licht sijpelde mooi door de bomen. De vogeltjes floten. We liepen een route door de natuurtuin en over de schapenweide. Maar toch... we vonden het saai. Haast niets meer in bloei. Geen paddenstoel te bekennen. Geen eikel of kastanje gezien. Nog amper herfstkleuren. Waar waren trouwens die schaapjes op die schapenweide?? Bwlaaahh. Waarschijnlijk waren we er in het verkeerde seizoen. Clingendael is mooier. Volgende keer maar weer eens daar naartoe.

Van alles wat...

Zaterdagavond... lekker gegeten bij La Cubanita met Jan, Alex, Mariska en mijn moeder. De laatste twee hebben de poesjes verzorgd tijdens onze trip naar Ierland en Alex bracht ons naar en haalde ons van Schiphol. Daar zijn we altijd blij mee, dus vandaar een etentje. Lekker, hoor, die Spaanse tapas. Ons tafeltje paste precies bij de kleine gerechtjes. Waar vier kunnen zitten, kunnen er ook wel vijf, was blijkbaar de gedachte. Dat er dan eentje in het gangpad zat, was een beetje minder leuk... :-)

Zondag... op naar verzorgingshuis Steenvoorde voor een optreden met ons koor Enjoy. Het was niet de eerste keer dat we daar gezongen hebben. Het podium is smal maar diep. We stonden met z'n allen, (nou ja, met z'n allen... ) met z'n achttien om de vleugel gedrapeerd. Ondanks het kleine clubje hebben we lekker gezongen. Het publiek was, als ze überhaupt wakker waren, enthousiast. Ik dacht nog even dat er eentje het loodje had gelegd. Haar hoofd viel achterover en ze zat met haar mond wagenwijd open. Maar gelukkig zat er nog leven in toen we met het nummer klaar waren. Pfff.
In de pauze verwachtte ik koekjes en bitterballen. Dat kregen we eerdere keren wel. Maar niets van dat al. Dat tehuis zal ook wel aan het bezuinigen zijn...

Maandag... Jan's eerste dag thuis. Na 2 ¾ jaar in Eindhoven te hebben gewerkt is het project waar hij aan heeft gewerkt klaar. Nou, klaar.... Het kan nu overgedragen worden aan (ja, daar heb je ze weer) Indiërs. :-) Dat wordt weer zoeken naar een nieuwe baan. Eentje een beetje dichterbij huis. Lijkt me een goed plan.

Dinsdag... Jan is jarig! Hoezee! 60 jaar! We moesten er van mijn tante een WOEST feest van maken. :-) Uhhhh, dat is niet gelukt. We hebben veel te laat plannen gemaakt over zijn verjaardag. Dus niks bijzonders meer geregeld. Kadootje via het internet besteld. Moet nog binnen komen. Wel een lekkere citroencake gebakken. 's Ochtends ben ik nog gewoon naar de Zumba geweest. 's Middags nog wel visite gehad van mijn moeder, zus en Mariska die na haar werk sowieso op dinsdag komt eten. 's Avonds ging Jan gewoon naar het koor, want ja, dinsdag is kooravond. Dus geen groot feest. Misschien als hij 67 en 3 maanden wordt....

Woensdagochtend..... bloedprikken. Ik had er 26 voor me, de speciale gevallen tussendoor niet meegeteld! Wat een gekkenhuis. Alsof het gratis was. Zo druk heb ik het nog nooit meegemaakt. Wat mankeert al die mensen, hè? Nou hoor je om je heen ook de ergste dingen. Waarschijnlijk ben ik nu op een leeftijd dat je dat in je eigen kring en generatie mee gaat maken. Een vriendin die een ernstige hersenbloeding heeft gehad en waar het nog steeds niet goed mee gaat. En een vriendin die kanker heeft en midden in een zware behandeling zit. Moeilijk. Het zet je wel aan het denken....