Oh, moeder, wat is het weer heet!

Oh, moeder, wat is het heet! De thermometer geeft 35°C. aan. Dat is toch wel net efkes teveel voor mij. Ik heb dan ook gezorgd dat ik voor 11 uur vanmorgen alles heb gedaan wat ik moest doen. Nu zit ik binnen met angstvallig alle ramen dicht gebarricadeerd. De boze bloedhete buitenwereld op afstand houdend. En hoe langer het zo heet blijft, hoe beter. Kan ik mooi even de toch wel spannende serie 'La Casa de Papel' bingewatchen op Netflix. Ventilator aan. IJskoud komkommerwatertje erbij...Goed te doen! Zolang je verder maar gewoon niks doet.

Afgelopen zondag was het tijd voor de inmiddels jaarlijkse Paella-dag. Poeh, ik had weer veel te veel gemaakt. Maar ja, je rekent op elf mensen en twee tekstten er af. Kan gebeuren natuurlijk. Ziek is ziek. Allang blij dat het niet van mijn paella is, hihi. ;-)
We hebben wel weer veel teveel gegeten. Mijn moeder had een kersenchocoladetaart gemaakt. Mijn zus en zwager kwamen ook nog met tal van eterijtjes. De Sangria vloeide rijkelijk. Na twee glaasjes voelde ik hem al zitten en kreeg ik het bloedheet. Kan ook door een opvlieger gekomen zijn. Ja, laat ik het daar maar op gooien. Ik krijg daar weer meer last van. En ik maar denken dat ik er vanaf was...

En als je toch aan het schuilen bent voor de hitte, dan heb je ook tijd om alvast de vakantie voor te bereiden. We gaan dit jaar naar Lanzarote. Jan en ik zijn nog nooit op de Canarische Eilanden geweest, dus we zijn heel benieuwd. Tenminste..IK ben heel benieuwd. Jan heeft er nog niet zoveel gedachten aan besteedt en ziet blijkbaar wel waar we terecht komen. Prima! Ik maak wel een planning van wat ik allemaal wil zien en doen.... Google Maps is mijn vriendje daarbij.
Maar eerst ga ik volgende maand nog een aantal dagen naar Suzanne in Yorkshire. Daar liggen inmiddels ook al aardig wat voetstapjes van mij. Het is er zo mooi! En waarschijnlijk bloeit dan ook de heide. Even lekker kleppen met Suzanne! Ik kijk er nu al naar uit.

Over ouwe taarten...

Oh jeetje, er moet nu echt iets gebeuren. De afgelopen week heb ik me weer ondergedompeld in lekkere hapjes en taart.
Het begon al op maandagavond. Toen had ik een 'reünie' (lees hier: we lusten wel weer wat, dus laten we maar weer uit eten gaan) van het Spaanse clubje. En waar kun je dat het beste doen dan bij La Cubanita. Daar was het opvallend druk voor een gewone maandagavond. Was weer gezellig. Er werden weer een hoop herinneringen opgehaald.

Toen ik erna thuis kwam ben ik aan de slag gegaan met een aardbeienkwarktaart. Misschien had het handiger geweest als ik gewoon zo'n bijna-kant-en-klaar pak had gebruikt, maar dat wil ik dan weer niet. Waarom makkelijk doen als het moeilijker kan?
Dinsdagochtend, (hoera, ik was jarig! en nu dus echt een ouwe taart) heb ik de bovenlaag afgemaakt. Moest ook weer een paar uur opstijven.
Het bleek mooi weer te zijn, dus we hebben 's middags nog met wat familie in de tuin kunnen zitten. Bedankt voor de kaarten die ik heb mogen ontvangen! Blijf ik leuk vinden, post..

Ik had een paar dagen ervoor nog op Facebook geklaagd over het feit dat ik niet kan naaien. Niet met de hand en niet met een elektrische naaimachine. Ik prik mezelf altijd en het wordt dan een bloedbad. Prompt kreeg ik van mijn moeder een handnaaimachientje kado. Kijken of het nu de volgende keer wel gaat lukken. :-)

Woensdagochtend kreeg ik verjaardagsvisite van mijn vriendinnenclubje. Dus weer taart! Ik had nog extra gekocht maar die bleef over. Die moest in de loop van de dagen erna op.
Donderdag heb ik koek en chocola getrakteerd op het koor. Tja, dan blijft er ook weer over. En dat moet ook weer op....

En dan viert ook afgelopen zaterdag kleine Lorelai alvast haar derde verjaardag.. Hup, weer taart. Een blauwe deze keer. Een echte Frozen taart. Achgoss, die Lorelai. Het is echt zo'n meisje meisje. Helemaal gek op kettingen, armbanden, oorbellen en ringen! Staat rond te draaien met haar mooie sieraden. Vol bewondering.
Lief! Ze is echt de eerste in de familie die er een extreme voorliefde voor heeft.

Maar goed, de verjaardagen zitten er nu weer op. Nu maar kijken hoe ik dat extra gewicht er weer vanaf moet krijgen.....

Zon, zee en lekkere hapjes....

Zaterdag... Scheveningen, 33 graden. We hadden een etentje bij 't Zusje, ter ere van Jan en Joke's 30-jarig huwelijksjubileum. Laten we maar een beetje eerder gaan, dan kunnen we nog even over de boulevard en over de pier struinen, dachten we. En laten we voor de zekerheid ook maar met het openbaar vervoer gaan, want het zal misschien wel druk zijn op Scheveningen. Je weet ut niet. Het was ook nog Veteranendag en Parkpop. Verder nog het Circustheater, de bioscoop, de eettentjes en nog prachtig mooi zomerweer ook. Dat ging mensen trekken! En inderdaad: druk in de bus, rijen dik bij de parkeergarages. Wat een gekkenhuis!
Maar wel leuk om even rond te kijken. De pier is echt opgeknapt! Maar er was toch ooit sprake van achterstallig onderhoud? Iets met betonrot of zo? Is daar ooit nog iets aan gedaan? Ik mag hopen van wel. Het ziet er nergens echt nieuw uit. Maar goed, hij hield het wel.
Op het strand was het ook een mierenhoop van zonaanbidders. Bloedheet. Haast geen zuchtje wind.

Om half zes hebben we ons bij de rest van de feestgangers aangesloten. David en Claudia, beiden met aanhang, hadden de boel versierd met vlaggetjes en ballonnen. Zag er feestelijk uit.
Twee jeugdvrienden van Joke (eentje is slecht ter been) waren er nog niet. Maar die zouden zo wel komen... dachten we toen nog. Na een half uurtje werd er toch maar even gebeld. Ze bleken nergens een parkeerplek te kunnen krijgen! Alles vol! En maar rondjes rijden... Na nog een half uurtje  hebben ze het maar opgegeven en zijn ze maar weer naar huis gereden. Zo sneu!
Wij hadden inmiddels alvast het een en ander aan gerechtjes besteld. Het is een soort tapas restaurant, maar dan niet alleen met Spaanse gerechtjes, maar van alles wat. Heel internationaal. Het was nog even een klein probleempje om te onthouden wat je besteld had. Onderling werd er nogal eens wat gewisseld. Was weer erg smakelijk.
En omdat het altijd leuk voor het bruidspaar is om wat gezinsfoto's van deze heugelijke dag te hebben, hebben ze zich opgesteld in rijen van drie op de trap van het aangrenzende Kurhaus. Er speelde nog heel verdienstelijk een manspersoon op de daar aanwezige piano dus we hadden nog achtergrondmuziek ook. Het was een prettige avond!
En toen ging een ieder weer op huis aan. Maar jeetje, wat een massa mensen stonden daar bij de tramhalte en de bushalte richting Den Haag te wachten! Oeps. Jan en ik hebben de eerstvolgende tram de andere richting gepakt om bij het Zwarte Pad (beginhalte) weer in te stappen. Zodoende hadden wij in ieder geval een zitplaats!

Zondagochtend heel vroeg.... App'je van mijn zwager Nico. Hebben jullie zin om te komen barbecueën? Uhhh, ja, hoor. Doen we! Dus hup, ik heb wortelsalade en een tomatensalade en Javaanse pindasaus in elkaar geflanst en we zaten 's middags alweer lekker in het zonnetje. En weer eten, hè? Ik groei nog eens dicht! Ik ga er nu echt wat aan doen! Oh wacht...ik ben binnenkort jarig. :-/