't Was weer een druk weekendje!
Zaterdagochtend vroeg zijn we weer naar Leiden gegaan voor onze, inmiddels traditionele, Musical Scratch dag: een hele dag musicalnummers oefenen met koor en orkest en 's avonds HET concert voor 400 man publiek!
Bij binnenkomst hebben we gelijk een plekje op één van de tribunes bemachtigd. Ons zangclubje wordt steeds groter dus het viel niet mee om goeie plekken te vinden. Je wilt per slot van rekening wel bij elkaar zitten en niet tegen die grote pilaren aankijken, toch? Dit keer zat ik op de allerlaatste rij. Even wennen... nu hoor je niemand achter je zingen. Maar je krijgt ook niet steeds andersmans map in de nek!
Hoewel ons groepje steeds groter wordt, wordt de algemene deelname aan de Scratch steeds kleiner: 334 sopranen, 335 alten, 41 tenoren, 36 bassen en 80 man in het orkest. Minder dan vorig jaar, maar wel mooi in balans!
Een paar producenten van 'De Soldaat van Oranje' musical zijn in de ochtend komen beluisteren hoe wij hun nummers instudeerden. Het was een primeur dat de Scratch deze nummers 's avonds zouden uitvoeren! Leuk! En we hebben die nummers maar één keertje vluchtig op de dag geoefend. Dat had wel iets langer en grondiger gemogen van mij.
Tussen de middag zijn we weer en masse bij V&D gaan eten. Druk, druk.
Om daarna weer verder te gaan met oefenen. Het was opvallend dat de dirigent de gehele dag veel tijd uittrok voor het orkest. Langer dan anders. Waarschijnlijk zaten er veel nieuwe orkestleden tussen? Maar ja, dan zitten wij maar te wachten en te wachten. En dan ga ik me een beetje vervelen. Dan schiet het niet op! En dan word ik een beetje ongedurig. Een beetje recalcitrant... (Sorry, dames, mochten jullie je geërgerd hebben). :-p
En 's avonds, na ons buffet bij het krapzittende en aan de gerechten weinig smaak zittende, WEL heel praktisch gelokaliseerde chinese restaurant, begon dan eindelijk het concert. En oh, wat ging dat goed!
Het orkest speelde de sterren van de hemel, boven verwachting! De nummers uit de Soldaat van Oranje liepen ook best goed. Had ik ook erger verwacht. De nummers uit Fiddler on the Roof waren ronduit prachtig! Kippenvel! Wat ook zo grappig was, nu we zo hoog op de tribune zaten....elke keer veranderde de spotlichten in een andere kleur. Dan hadden we weer groene blaadjes in onze map, dan weer oranje, paars, geel.
Robbert Besselaar en Evelyn Kallansee namen op geheel eigen wijze de solo's voor hun rekening. Toppers!
En met Jesus Christ Superstar als toegift kunnen we terugkijken op een geweldige dag/avond! Heel vermoeiend, maar wel heel gaaf!
Bij thuiskomst stond er al een kopje thee met vers gebakken marmercake voor me klaar. Lekker om even mee bij te komen!
En gister was mijn moeder jarig! Negenenzeventig winters...schoon aan de haak! En wat staat ze er nog goed op, hè? Dat hebben we ook weer gevierd. Met een kamer vol visite, taart, hapjes en drankjes...
Op naar de tachtig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten