Ohhh, is het alweer ruim een maand geleden dat ik hier wat heb geplaatst? Hoe ouder ik word hoe sneller de tijd lijkt te gaan. En wat een jaar was het weer. Het begon niet goed toen bleek dat mijn zus longkanker had. De wereld staat gewoon stil als je dat hoort. Na een hoop behandelingen (en helaas ook behoorlijk wat dingen die fout gingen), ondergaat ze nu immunotherapie. Het gaat goed! We hopen dat dat zo blijft, duim duim. Mijn vader kwam te vallen, kwam in een revalidatie centrum terecht, daarna in een kortdurende opvang, kon niet meer terug naar zijn huis, huis moest leeg, en inmiddels is hij doorgestroomd naar de langdurige opvang. Maar nu heeft hij corona. Voor het eerst!
Mijn moeder is vorige maand ook behoorlijk ziek geweest. Geen corona trouwens. Tegen een longontsteking aan. Maar gelukkig zette dat niet door. Nu gaat het wel weer met haar.
Er waren de laatste maand ook nog leuke dingen. :-)
Ons theaterbezoek aan The Kilkennies bijvoorbeeld. Een heerlijke avond, vol met (echt) Ierse muziek. Daar wordt een mens vrolijk van! Je loopt na afloop zowat huppelend weer naar huis.
Ook een avondje gourmetten bij Hennie thuis met ons kluppie was weer gezellig. Dat was precies in de ijselijke glibbertijd. Jeetje, was was het glad, hè? Ik hoop dat het de rest van de winter warm water regent. Ik heb niks met kou....
Met het koor hebben we het jaar afgesloten en kerst gevierd met een lunch bij 'de Zoetelaar'. Een kop (ik had tomaten-) soep, een broodje (perfecte) kroket, en verder nog luxe belegde broodjes. Lekker, hoor. We zaten gezellig te keuvelen tot er ineens "Nants'n gonya mabaki thi baba" door het restaurant klonk. De aankondiging van ons volgende project: de Lion King. De eerste repetitie daarvoor begint op donderdag 23 februari 2023. Voor wie eens met ons mee wil doen....
En toen was het ineens kerstmis. Dit jaar heb ik de boom eens geheel in de rood met gouden ballen gehesen. Ik weet niet wat er met Mango aan de hand was. Ze had ineens een voorliefde om de gouden touwtjes door te bijten. Heeft ze in eerdere jaren nooit gedaan. Dus er zijn wat ballen gesneuveld. Ik heb de touwtjes onderaan nu maar ingespoten met Ajax. Ruikt nog lekker ook, naar Eucalyptus. Hopelijk vindt Mango dat niet te pruimen. Gek beest.
Met kerst zijn we even in de flat van Mariska en Alex wezen kijken. Goh, wordt heel mooi! Ik ben weg van de badkamer. Het is nu bijna klaar. Nog een kleine hick-up: Het mannetje dat de radiatoren aan het vervangen is is ziek. En dat moet af zijn voor het laminaat erin gelegd kan worden. Dus misschien ietwat uitstel voor ze kunnen verhuizen? Nou, ja, het eind is in zicht in ieder geval. Dat ze maar veel woonplezier zullen hebben.
Wat stond er op het kerstmenu? Ik schrijf het hier altijd maar even op is altijd handig voor mij voor volgend jaar. Voorgerecht zalmsalade, hoofdgerecht Kip Madeira, aardappelgratin en pommes duchess, rucolasalade, surinaamse erwtjes, stoofpeertjes (anders is het ECHT geen kerst) en als nagerecht ijstaart Zuliani's (dit keer de Winter Wonder Spices). En natuurlijk toastjes met stilton/port (anders is het geen kerst), ananaskaas (voor moederlief) en stokbroodjes pikante pesto/brie/tomaat uit de oven.
Rest mij nog jullie een leuke jaarwisseling te wensen. Dat volgend jaar maar een beter jaar mag worden! En voor wie het al een goed jaar was: houden zo!
Op naar de Veluwe! Naar Landal Coldenhove/Eerbeek om precies te zijn. Waar je tegenwoordig met een digitale sleutel op je mobiel het huisje moet betreden. Op zich niet erg, maar wel wat onhandig hier en daar. Ten eerste moet je verplicht hun app geïnstalleerd hebben. Dat geldt dan voor elke mede-vakantievierder die ook een sleutel wil. Verder moet je dus altijd je mobiel bij je hebben en je moet zorgen dat de batterij nog een beetje in leven is na een dag van foto's en filmpjes maken. Anders kun je ut huisje dus niet meer in. Verder sta je elke dag te sweepen met het ding voor het slot. De ene keer krijg je hem in ene keer open, de andere keer sta je te klooien. Gedoe! Ik snap niet waarom ze geen code aanmaken in de wallet. En dan de deur open doen met je iWatch... Veel praktischer! Dan maakt het niet uit of je telefoon leeg of bijna leeg is. Of al geven ze je maar de keuze: normale sleutel/kaart of wallet code.. Hoe ze dat willen doen met de 80-plus generatie met de, door hun kinderen afgedankte mobieltjes met slechte batterijen, is me een raadsel. In dat geval raad ik Coldenhove ten sterkste af.
De omgeving is wel heel prachtig! We hadden een huisje aan de rand vlak bij een uitgang waar je zo het bos in liep. We zijn twee volle dagen aan de wandel geweest. Een paar routes gelopen. Onder andere over de Loenermark. Zo rustig. Zo mooi. Dat was echt genieten. Het weer was ook geweldig. Ik heb zelfs een aantal keer in mijn vestje kunnen lopen.
Op een dag dat er wat spetters regen werd verwacht zijn we naar Garderen gereden. Ik had op het internet gelezen dat daar het Veluws Zandsculpturen Festival was met als thema: de vaderlandse geschiedenis. Dat leek me wel interessant voor Jan. Was het ook.... alleen moet ik dat soort dingen niet met Jan doen. *zucht* Elk kaartje werd gelezen. Op zich niet erg, maar volgens mij las ie alles drie keer. Ik heb zelfs het donkerbruin vermoeden dat hij de zandkorrels ook nog geteld heeft. Het schoot allemaal niet op. Ik kreeg het steeds kouder. Op het laatst heb ik mijn eigen plan maar getrokken en de bezichtiging op mijn eigen tempo gedaan. Het restaurant had een goeie klant aan me. ;-)
Verder zijn we nog naar Doesburg gegaan om mosterd te halen en honing bij de Posbank.
En dan krijg je op de laatste avond een berichtje in de app van Coldenhove: 'Klaar voor vertrek? Er staan nog een aantal taken open. WTF Landal Coldenhove?? Mogen we eerst nog een nachtje slapen hier?? (wel goede bedden trouwens) Dat berichtje vroeg in de ochtend van vertrek zou netter zijn! Nu kwam het over als: 'En nu ophoepelen jullie!' :-)
Na inmiddels 4 dagen keelpijn begon donderdag mijn neus te lopen. Verkouden! Hè bah. Als ik Jan maar niet aan zou steken. Hij had het afgelopen weekend twee concerten met Inspirited. Gelukkig had ik geen kaartje voor zaterdagavond. Dat had met de hoestbuien die ik inmiddels had/heb echt niet gegaan. Op zich ook wel weer jammer, want op zaterdag trad mijn neefje Thierry en zijn vriend Dani op als één van de muzikale intermezzo's. Heb ik nu gemist. Zondagmiddag heb ik het alsnog mee kunnen maken. Ik stond wel stijf van de paracetamollen en ik was ook gewapend met een zak pepermunt. Ging goed! Tot ik thuis kwam... :-) Hoest, hoest.
Het was een mooi concert met goede nummers. Mijn favorieten waren toch wel 'In This Heart', And So It Goes', 'Desperado', 'Fix You', en 'Gethsamene' (uit Jesus Christ Superstar) Indrukwekkend! Ze hebben zo hun best gedaan en ons als publiek een fijne middag bezorgd.
Wist je dat.... mijn vader inmiddels in een woonzorg-complex in Breda woont? Voorlopig nog even in de kort-durende-opvang, maar als er een plek vrij komt krijgt hij in dat huis een permanente kamer. Het complex is in dezelfde wijk waar ook zijn vriendin woont, dus dat is heel fijn voor hem. Dat betekende wel dat zijn eengezinswoning in Eindhoven opgezegd werd. En dat huis moest leeg! Voor november! Dat heeft wel even wat kopzorgen gegeven. Ten eerste is het natuurlijk niet naast de deur. En het moest ook nog tussen de immunotherapie van mijn zus ingepland worden. Chantal, een dochter van zijn vriendin heeft een hoop geregeld; de opzegging van het huis, het regelen van een container om de boel in te gooien, de spullen ophalen (o.a. zijn grote tv) die opgeslagen moesten worden voor als mijn vader zijn permanente plek krijgt etc. Wij wisten toen nog niet dat Peter (onze 'stiefbroer') toen ook al een heleboel werk had verzet. Goh, wat waren we blij met hem! De overgebleven boel hebben de mannen in de container gegooid. Ook weer gebeurd! Maar toen kwam de inspectie van de woningbouwvereniging... Er moest nog wel wat gedaan worden in de woning. Anders zou het mijn vader bijna 3000 euro kosten....
Oei! Zwager Nico (de klusser) en Peter hebben zich nog een extra dag uit de naad gewerkt om de lijst af te werken. Inmiddels kwam het bericht dat alles goed was bevonden. Poeh. Mijn vader blij (hoop ik) en wij ook blij! Raar om nu nooit meer naar Eindhoven te gaan...
Wist je dat.... Jan en ik laatst een Ierse avond in het CKC hebben bijgewoond? Het blijkt dat er daar speciaal voor 55-plussers twee maal per jaar thema-weken worden georganiseerd. Wisten we niet... Dit keer dus lezingen, workshops en concerten met als thema 'het Verenigd Koninkrijk en Ierland'. Ja, en als wij over muziek van Ierland horen.... dan zijn we van de partij. De band Pickleweed trad op. Op zich wel aardig. Maar we zeiden al tegen elkaar: het zijn niet de Kilkenny's, hè?! Die zijn toch wel een tikkie beter. Maar al met al was het toch wel leuk om er weer eens een avondje uit te zijn.
Wist je dat... Lenie zondag jarig is en dat gistermiddag voor ons kluppie alvast vierde? Na lange tijd waren we zelfs weer eens compleet! We zijn op de thee geweest bij haar thuis in Boskoop. Daarna hebben we een wandeling in de omgeving gemaakt. Over houten bruggetjes, parkjes en handbediende pondjes. We maakten soms wat water wat een hoop gegil opleverde. Ook zijn we nog met de auto's naar tuincentrum Esveld gereden. Daar trakteerde ze ons nogmaals op thee met cake.
Was een gezellige middag. We gaan in februari ook weer meedoen met de Scratch dagen in Leiden. En er zijn al weer plannen gemaakt voor etentjes en concerten. Heb er zin in!
Zo heb je zelden een High Tea en zo heb je er twee redelijk vlak achter elkaar. Maar hoor je mij klagen? Me dunkt van niet! De laatste High Tea, in de Bakkerwinkel in de Dorpstraat, was nog ter ere van mijn 60e verjaardag. Aangeboden door mijn vriendinnenclubje. We hebben het ons weer lekker laten smaken. Broodjes, scones met jam of lemoncurd, hartige taarten, zoetigheidjes. Mjammie. Je kunt me er altijd voor wakker maken. En weer kregen we niet alles op. Het restant hebben we meegenomen voor onze echtgenoten. De bofkonten!
Zaterdag was de dag van het Gouds Korenfestival. Er traden iets van 30 koren op, op zo'n 10 lokaties in de Goudse binnenstad. En ons koor(tje... we waren met zijn 15'nen) Enjoy was één van de deelnemers. Ons eerste optreden was in een kerkje aan de Hoge Gouwe. Fijne akoestiek. We waren om 12.30 aan de beurt om onze 6 nummers te laten horen. We stonden al klaar op het podium toen onze dirigent gestremd bleek te staan bij een wegafsluiting. Spannend! Zou hij nog op tijd zijn?? Ja, hoor! Met 1 minuut vertraging kwam hij binnenhollen, nam plaats achter de piano en zetten we het eerste nummer 'Walking in the Air'in. Ik denk ook wel dat hij met vliegende vaart in the Air gewalked heeft. :-) Ons optreden viel in goede aarde bij het publiek. De arrangementen werden alom geprezen. Ook het franse nummer 'La Mer' vonden ze leuk. Ik sprak een lid van een ander koor erover. Zij had al vaker een frans nummer aangedragen bij haar koor, maar kreeg het er niet door. Ze was onder de indruk van het feit dat wij binnen 8 weken 6 franse nummers hadden ingestudeerd.
Ons tweede optreden (nu met 13 leden) was om 14.30 in de Gouda Studio. Totaal ander geluid weer. Het koor dat voor ons optrad deed dat met een muziekband. Ben ik niet zo dol op. Is al snel zo hard.
Ons eigen optreden ging best lekker. I'm gonne be (van de Proclaimers) had een klein hick-upje, maar dat mocht de pret niet drukken. Ook daar was het publiek enthousiast. We kregen zelfs nog een compliment van een dirigent van een ander koor, dat wij, van de 6 koren die hij had gehoord, het zuiverst hadden gezongen! Leuk, toch?
Om 16.00 was de afsluiting van de dag in de St Jan kerk. Samen met alle andere koren en publiek hebben we ritmes geoefend en canon gezongen. Al met al een hele leuke dag. Wel druk aan mijn hoofd. Anderen krijgen er energie van, ik word er juist heel moe van. Maar dat ging weer over toen ik eenmaal 's avonds in alle rust met mijn voetjes omhoog op de bank zat.
Daar stond ik dan...(donderdag.. dag 1...), nadat Alex me had afgezet, ruim vier uur van tevoren, op Schiphol om maar niet het risico te lopen mijn vlucht naar Engeland te missen. KLM had me al een, eerder op dag geplande, vlucht door de neus geboord, waardoor ik jammer genoeg al een vakantiedag kwijt was. En zou mijn koffer wel met het vliegtuig meekomen? Was ook best een extra stukje stress. (ik heb er maar een airtag ingestopt) Maar het liep allemaal voorspoedig bij de bagage drop off en de rij voor de security was ook maar een kwartiertje. Ik heb mijn 'heavy duty' Tena Lady niet nodig gehad! ;-)
Op Leeds Bradford stond Suzanne al op me te wachten. En na pakweg twee uur rijden kwamen we bij de flat van haar vriendin in Bowness-on-Windermere aan.
Vrijdag (dag 2) hadden we een afspraak staan om ons eens lekker te laten verwennen in Low Wood Bay Spa and Resort in Ambleside. Nou, dat is wel wat, hoor. Heerlijke baden met en zonder bubbels, sauna's met en zonder stoom. Heel relaxed allemaal. Beetje rond dobberen, van het uitzicht genieten, koffie drinken, heerlijk van genoten. Na afloop nog een lunch in het restaurant gehad. We zijn er van 10.00 tot 15.30 onder de pannen geweest. Weer terug zijn we nog even naar het haventje van Bowness gelopen en hebben we onderweg nog wat boodschappen gedaan.
Dag 3...zaterdag... Boodschappen gedaan bij Booths, daarna naar Beetham Nurseries gereden. Koffie met gebak! Jaja. Prachtig weer. Op de terugweg naar Holehird Gardens. Zulke mooie tuinen, hoog op de berg gelegen. En zo mooi bijgehouden en in bloei nog. Suzanne en ik houden beiden van tuinieren, dus dit is altijd wel een uitje voor ons. Daarna weer door naar Ambleside om een plekje voor de auto te zoeken. Dat viel nog niet mee, Ambleside is erg toeristisch en enorm druk. Na een kopje thee in een theehuis was het tijd om ons te melden bij de bioscoop voor een film/diner arrangement. Beneden in de kelder bleek een heel modern restaurant te zitten waar we ons te goed hebben gedaan aan een lekkere vegetarische maaltijd. Het was inmiddels 17.55 dus tijd voor de film! Tja, toen draaide die film in een andere cinema tachtig meter verderop in het stadje. Oeps! Hollen, hollen. Het was een schattig zaaltje. Klein, weinig mensen. Voordat de film begon was er op het scherm natuurlijk weer een eerbetoon aan Queen Elizabeth 11. Na de film (we zagen 'It snows in Benidorm') liepen we stilletjes terug naar de auto. Allebei een beetje beduusd van waar we nu eigenlijk naar hadden zitten kijken. :-) Wat een vreemde en vage film. We keken elkaar aan en kregen er subiet de slappe lach van! Gierend liepen we door de straten. Menigeen zal wel gedacht hebben dat we laveloos waren, hihi.
Dag 4... zondag.... De auto alvast geparkeerd bij het Daffodil Hotel waar we 's middags een High Tea zouden hebben. We hadden 4 1/2 uur de tijd voor een rondwandeling. We hadden er eentje gezien die 2 tot 3 uur zou duren, de Alcock Tarn walk. Zelfs geschikt voor 'babies and toddlers in carriers'. Nou, dat moest lukken, toch?? Wij lopen.... en lopen... en klimmen.... en klimmen.... Hoger en hoger! En dan heb ik het over onze hartslag! Pfff. Elk bankje, elke boomstronk, elke zitbare kei of rots hebben we bezeten om onze ademhaling weer een beetje tot bedaren te krijgen. We werden ingehaald door mensen met wel de juiste schoenen aan. En wel de juiste bijbehorende conditie. :-) Maar hoe hoger we kwamen hoe adembenemender het uitzicht! Zo mooi, joh! Inmiddels waren we al ruim twee en een half uur aan het klimmen en klauteren en de top was nog steeds niet in zicht. Pffff. We waren moe. We hadden dorst. We moesten plassen. We besloten om weer naar beneden te gaan. We moesten nou eenmaal ook op tijd terug in het hotel zijn. Ik was ervan overtuigd dat naar beneden veel makkelijker zou zijn. Man, wat heb ik me vergist! Bring your babystroller, they said..... Op sommige stukken ging ik op mijn kont naar beneden! Steil! Haast niet te doen. Na anderhalf uur dalen waren we er eindelijk. De High Tea kreeg ik aangeboden van Suzanne, nog voor mijn 60e verjaardag. Lief! Bedankt, Suzanne! Het was heerlijk. Een combinatie van hartig en zoet. We kregen het niet eens allemaal op. Het restant kregen we mee in doosjes.
Teruggekomen in de flat bleek dat het vel van onder mijn grote tenen eraf gestroopt was. Bloed overal! En de volgende dag twee grote bloedblaren....
Dag 5... maandag... De uitvaart van de koningin. We hebben de hele dag gekeken. Bij Suzanne kwamen behoorlijk wat emoties naar boven. Het is ook allemaal wat. Maar wat was het een mooie uitvaart. Respectvol, superstrak georganiseerd, helemaal goed. Het gedeelte waar ze van het centrum van Londen overgebracht werd naar Windsor Castle was een beetje lang. En bij dat eentonige tromgeroffel ben ik toch even in slaap gesukkeld. Dat ging wel tussen veel toiletbezoekjes door. Ik moest maar steeds plassen. Inmiddels weet ik waarom... Ik bleek een blaasontsteking te hebben ontwikkeld! :-/
's Avonds hebben we indiaas gegeten.
Dag 6... dinsdag... Nadat we de flat hadden schoongemaakt zijn we door het mooie landschap van de Yorkshire Dales naar Grassington gereden. Ook weer zo'n schattig stadje met kleine winkeltjes en restaurantjes. Hier zijn (en worden) de opnames gemaakt van de serie 'All Creatures Great and Small', je weet toch nog wel... James Herriot? Na nog een lunch bij het 'Corner House' heeft Suzanne me weer afgezet bij Leeds Bradford en zat onze tijd er weer op. We hebben het weer leuk gehad, samen. Weer volledig bijgepraat! Zelfs al een beetje plannen gemaakt voor volgend jaar... ;-)
Het was gisteren tijd voor het kooruitje. Normaliter doen we elk jaar wel iets, maar door de Covid periode was dat van de baan. We hebben verzameld bij de ingang van Avifauna. Wat was het druk op die laatste mooie zomerdag van september. Allereerst hebben we van een uitgebreid Live Cooking Brunch Buffet in het Casa Havana genoten. We waren uiteraard niet de enigen. Wat een gekakel in de zaal. We kakelden nog meer dan alle vogels in het park bij elkaar. Maar was lekker! Heb nog wat sushi gegeten ook. Puur en alleen omdat het vissausje dat erbij hoorde in zo'n leuk visvormpje zat. Slaat nergens op, ik weet het... maar ik ben daar gevoelig voor. :-) Na nog wat bolletjes ijs, geschept door de bovenbuurman van Lenie, hadden we nog wat tijd over voor we aan boord van de rondvaartboot zouden stappen.
Op naar de vogelshow die al snel zou beginnen. We zaten lekker in het zonnetje. Er was een hoop uitleg waar we maar weinig van konden verstaan, we zaten dan ook niet op één van de tribunes. Maar al snel kwamen er al heel wat vogels luid schreeuwend voorbij vliegen. Allemaal blij dat ze even hun hok uit mochten en wat te eten kregen. Vraag me niet welke soorten...we verstonden maar flarden van het verhaaltje erbij. Er zaten wel behoorlijk mooi gekleurden tussen.
Het eind hebben we niet gezien, we moesten naar de aanlegsteiger. De rondvaart duurde ongeveer anderhalf uur. Het bracht ons over de Heimanswetering, de Woudwetering, het Paddegat, langs de Hemmen, klein stukje Braasemermeer en weer terug. Mooi wonen, zo langs de waterkant daar, zeg!
Rond half vier waren we weer terug. Een aantal koorleden zijn weer terug het park opgegaan om nog even rond te kijken. Ik wilde nog even mijn zus en zwager gedag zeggen voor ze op vakantie gingen, dus ik ben gelijk teruggereden. Goh, ik zat me toch te gapen daar. Moe! Ik kan gewoon niet echt tegen veel drukte om me heen...
Dat gaat wat worden donderdag.... Dan vlieg ik naar Leeds Bradford om samen met Suzanne, die me daar oppikt, naar Bowness- on- Windermere/ Lake District te gaan. Mijn originele ochtendvlucht was al gecancelled, heb nu een vlucht later. Vandaag is het ook weer een piekdag op Schiphol. Mensenmassa's, rijen dik. Jippie! Kijken of ik donderdag mijn vlucht ga halen. Het blijft spannend. Kijken of mijn koffer dan ook meevliegt (ik heb er maar een Airtag ingedaan). Dan weet ik in ieder geval of het zinvol is om op Leeds bij de bagageband te wachten... :-/
Geeft helemaal geen stress, hoor :-) Welnee. :-) En dan is Queen Elizabeth II ook nog eens overleden...
We gaan die maandag uitgebreid naar de uitvaart op tv kijken. Had ik thuis ook voor gaan zitten. Ik hou wel van die eeuwenoude Engelse tradities.
Afgelopen donderdag was een druk dagje. Eerst moest ik naar het ziekenhuis voor een hartecho, daarna haastje repje door naar de eerste koorrepetitie van het nieuwe seizoen en daarna huppetee, samen met mijn zus en zwager, richting Breda om onze vader te bezoeken. Hij zit al een tijd zwaar in de lappenmand. Heeft zijn kuitbeen gebroken en waarschijnlijk zijn enkel ook. De dochter van zijn vriendin heeft hem en haar moeder verzorgd (moeder had zelf al eerder haar pols gebroken) tot hij opgenomen werd in het ziekenhuis. Vanuit het ziekenhuis (hij is uiteindelijk niet geopereerd, ik weet eigenlijk niet waarom) is hij overgebracht naar een revalidatiecentrum. Ze zijn nu op zoek naar een soort van aanleunwoning in of rond Breda of in Eindhoven.Terug naar zijn eigen huis kan hij nu niet (meer). En nu heeft hij ook nog te horen gekregen dat zijn vriendin ernstig ziek is en niet lang meer heeft. Het is allemaal zo triest! Het leven is geen zoete krentenbol....:-/
Afgelopen zondag vierde mijn zus haar 66e verjaardag. In de tuin! Af en toe was het een beetje frisjes, maar als het zonnetje weer doorkwam...Roxanne kwam binnen met allemaal heliumballonnen. Sommigen gevuld met confetti. Een aantal was al snel onder luid geknal geknapt en eentje vloog zijn vrijheid tegemoet, de wijde wereld in. Een ballon, een ballon, een ballonnetje...uitgezwaaid door Elaine-Mae en Enrique.
Toen ik thuiskwam kwam Jan ook net aan. Hij was met zijn koor een weekend wezen kamperen in Roosendaal. Was helemaal bekaf. Tja, hij is ook geen 18 meer, he? Had het 's nachts ook koud gehad. Logisch, als hij willens en wetens alleen maar een plaid en een crash matje mee neemt. Je kunt praten als Brugman...maar hij trekt toch altijd zijn eigen plan. De meest vreemde plannen zijn dat. ;-) Ik kan er niet meer over wakker liggen. :-)
