Afgelopen donderdag was een druk dagje. Eerst moest ik naar het ziekenhuis voor een hartecho, daarna haastje repje door naar de eerste koorrepetitie van het nieuwe seizoen en daarna huppetee, samen met mijn zus en zwager, richting Breda om onze vader te bezoeken. Hij zit al een tijd zwaar in de lappenmand. Heeft zijn kuitbeen gebroken en waarschijnlijk zijn enkel ook. De dochter van zijn vriendin heeft hem en haar moeder verzorgd (moeder had zelf al eerder haar pols gebroken) tot hij opgenomen werd in het ziekenhuis. Vanuit het ziekenhuis (hij is uiteindelijk niet geopereerd, ik weet eigenlijk niet waarom) is hij overgebracht naar een revalidatiecentrum. Ze zijn nu op zoek naar een soort van aanleunwoning in of rond Breda of in Eindhoven.Terug naar zijn eigen huis kan hij nu niet (meer). En nu heeft hij ook nog te horen gekregen dat zijn vriendin ernstig ziek is en niet lang meer heeft. Het is allemaal zo triest! Het leven is geen zoete krentenbol....:-/
Afgelopen zondag vierde mijn zus haar 66e verjaardag. In de tuin! Af en toe was het een beetje frisjes, maar als het zonnetje weer doorkwam...Roxanne kwam binnen met allemaal heliumballonnen. Sommigen gevuld met confetti. Een aantal was al snel onder luid geknal geknapt en eentje vloog zijn vrijheid tegemoet, de wijde wereld in. Een ballon, een ballon, een ballonnetje...uitgezwaaid door Elaine-Mae en Enrique.
Toen ik thuiskwam kwam Jan ook net aan. Hij was met zijn koor een weekend wezen kamperen in Roosendaal. Was helemaal bekaf. Tja, hij is ook geen 18 meer, he? Had het 's nachts ook koud gehad. Logisch, als hij willens en wetens alleen maar een plaid en een crash matje mee neemt. Je kunt praten als Brugman...maar hij trekt toch altijd zijn eigen plan. De meest vreemde plannen zijn dat. ;-) Ik kan er niet meer over wakker liggen. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten