maandag 3 april 2017

Knock, knock, who's there....

Het begon vanmorgen alweer lekker: de monitor deed het weer niet. Daar heb ik de laatste tijd steeds last van. Hij gaat niet aan bij het opstarten. En steeds dacht ik dat ik het euvel gevonden had. Een scheef pinnetje in de stekker... hij deed het even tot de volgende dag...daarna niet meer...bleek het dus niet te zijn. Alle drivers van de videokaart geupdatet.... bleek het niet te zijn. Een andere aansluitstekker/snoer...bleek het niet te zijn. Een andere stroomdraad...bleek het niet te zijn. En het gekke was: als we hem aan de laptop hingen, deed hij het wel gewoon. Hoogst irritant is dat. En tussendoor, na elke denkbare oplossing, floepte hij ook netjes aan. Frustrerend! Maar vanochtend dus weer niet. Nu maar weer een ouwetje aangesloten. Kijken wat die morgenochtend doet.... Anders toch maar op zoek naar een nieuw exemplaar (al gevonden, hoor) ;-)

Na 7 repetities zwoegen op de 6 nieuwe Eurovisie songfestival nummers hebben we gisteravond als koor laten horen wat we ervan gebakken hadden. Voor de pauze hebben we eerst nog wat ouder repertoire gezongen. Keurig uit het hoofd. En dat ging best goed, dacht ik. Mijn zus vond 'de Pastorale' erg mooi klinken. Mijn moeder had het even moeilijk bij 'Mag ik dan bij jou'. (dat lied staat nu te boek als ome Nico's lied).
Het was ook de vraag of mijn moeder er deze avond wel bij zou zijn. Ze heeft de laatste tijd nogal pech gehad. Ze heeft een rare plek op haar hand weg laten snijden. Op zich niet erg, maar er kwam een fikse ontsteking bij kijken. Dus naar de huisartspost, aan het infuus, de hechtingen er weer uit, wond schoongemaakt en weer dichtgemaakt en een antibioticakuur. En van die kuur kreeg ze weer allerlei andere klachten. Afijn, algehele malaise. Maar toch was ze er gisteravond bij!...
Na de pauze was het tijd voor de songfestivalliedjes. Allemaal vrolijke liedjes. Leuk om te zingen! Ok, perfect ging het niet, maar we hebben ons best gedaan. Ze staan in een dikke laag grondverf, zeg maar. Nu moeten we ze de komende tijd af gaan lakken. Komt goed. Zeven weken voor zoveel nieuwe nummers is ook wel erg kort.


De rand van mijn zijden omslagdoek is af. Tjonge jonge jonge, wat een ellende is dat geweest. Er zat totaal geen ene logica in het patroon. Geen regelmaat. Noppes. Als ik er te laat achter kwam dat ik een fout had gemaakt, dan was het een crime om terug te steken. Uiteindelijk heb ik maar een 'levenslijn' gebruikt. En dan nog, hè... heb ik hem net eruit gehaald, blijkt het toch niet helemaal goed te zijn. Nou, foutjes moffel ik wel weg. Daar ben ik een kei in! ;-) En net nog, ook zo dom van mezelf... ik was klaar met breien, had afgekant...laat nog even het bolletje eraan hangen, want ik moet nog een rand aan de bovenkant haken.... wil toch die doek even passen natuurlijk.... sla hem om me heen, sta er aan te trekken, draai wat rondjes voor de spiegel.... doe hem af...pak hem bij de punt.... ja, hoor.... weer allemaal losse steken! Zonder levenslijn, want die had ik er heel optimistisch al uit gehaald. En dan kan ik me wel voor mijn kop slaan. Trut! Weer een tijd zitten klooien om het een beetje goed te krijgen. Grrrr. Nou ja, morgen maar weer verder.... Hij moet af! Ik moet de badkamer gaan doen!

Geen opmerkingen: