Gooi hier maar neer en feest!

In de nacht van zaterdag op zondag, 00.45, lag ik diep in slaap. Ineens een KLAP. Ik zat met een bonzend hart rechtop in bed. Iets in de tuin. Ik kijk uit het raam. Ligt er een ikea opklapstoel. Zomaar door iemand over de schutting gegooid! Met een flesje limonade erbij. Alsjeblieft. Je schrikt je het apezuur. En je slaapt gelijk de rest van de nacht niet lekker meer. Heel onrustig. Wat leven we toch in rare tijden. We zijn wel wat gewend aan rotzooi in de tuin. Pakjes brood, lege zakken chips, lege pakjes drinken. (er fietst nogal wat jeugd door de poort)  Maar een opklapstoel zat daar nog nooit bij. Hij had wel door het raam kunnen vliegen.....

Zondag, of officieel vandaag, waren Els en Antoine 25 jaar getrouwd. Dat vierden ze met een lunch in Restaurant de Roskam in Houten. Onderweg ernaartoe werden we ingehaald door honderden motorrijders die de linker twee banen voor zichzelf claimden. Ik heb er nog nooit zoveel tegelijk gezien! Geen idee waar ze vandaan kwamen, geen idee waar ze naartoe op weg waren. Het was wel spectaculair om te zien. Het leken wel gonzende bijen....

Wat een leuk en gezellig plein heeft het oude dorp van Houten. Allemaal terrasjes, helemaal vol met mensjes vanwege het mooie weer. In dat gedeelte waren we nog nooit geweest. 

Els en Antoine hadden dezelfde bruidstaart laten maken als 25 jaar geleden. Leuk idee! We kregen allen een enorme punt schuimgebak. Lekker, hoor. Maar toen moest het boerenlunchbuffet nog komen, hè? 

Tot tweemaal toe viste ik achter het net om een kroket te bemachtigen. De ene keer pakte degene voor me de laatste en bij de tweede batch stond ik te lang te kletsen en hupperdepup: weer op. Toen heb ik die van Jan maar afgebietst. :-) Maar jeetje, ze zijn ook alweer 25 jaar getrouwd. Wat snelt het leven toch voort. 

We hebben de trouwalbums weer ingezien. Aardig wat mensen op de foto's zijn ons al ontvallen. Er zijn er ook weer veel bijgekomen. The circle of life. Het gaat maar door.....