Naar het theater...

Gisteren vierde kleine Ilena haar 4e verjaardag in Maarssen. Zo lief, hoe ze voor haar verjaardagsfoto's geduldig zat te poseren. Was ook weer zo'n mooie en lekkere Minnie Mouse taart die Laura had gemaakt. Leuk, hoor.
Op de terugweg naar Zoetermeer hebben we alleen maar regen en regen gezien. Yakkie. Zo saai.
Maar gelukkig, om ons weer een beetje optevrolijken, stond ons 's avonds een theatervoorstelling te wachten: The Rhythm of Dance. Een ierse dansshow. Deze keer in kerstsfeer.
De zaal was goed gevuld. Het ging beginnen. Muziek, mooi decor, dansers...tippietoe, tippetoe. Maar wat een chagrijnige smoelen! Hadden ze er wel zin in?? En moesten we dan ook nog meeklappen?? Tja, dat ging hem niet worden aan het begin. En ze dansten goed, hoor. Geen kwaad woord over hun voetenwerk. Poeh, je moet ze niet als bovenburen hebben! Tussendoor werd het opgeleukt door een orkestje en/of twee zangers. De man met de Bodhran speelde de sterren van de hemel. Opzwepend. Daar ben ik wel gevoelig voor. ;-) De piepjonge jongen op de fluit deed ook zijn best. De gitarist en de harmonicaman speelden prima. Maar dan die violiste. Ik hoorde er wat aan. Net of ze met twee stokken tegelijk speelde. Het was het net niet! Het was net niet een show van Michael Flatley en het was zeker niet de Kilkenny's waar we 15 november naartoe zijn geweest. Hee, dat had ik het hier nog helemaal niet over gehad. Ha, dat was zo'n leuke avond! Ik kende de band niet. Nooit van gehoord ook. Maar toch maar eens kaartjes gekocht. Nou zeg, zij waren steengoed! Ze hebben er een nieuwe fan bij. Wat zijn die gasten muzikaal,zeg. Ze speelden allemaal meerdere instrumenten. En ze zongen ook nog eens uitstekend. Dat was echt een verrassende avond. Mochten ze weer een keertje komen, dan gaan we weer. Alsof je ergens in een ierse pub zat. Helemaal leuk.
Maar goed, inmiddels is het zondag. We hebben net de boom opgetuigd. Kerstmis mag komen. We zijn er klaar voor! Jullie ook? :-)

Van Sint naar Kerst....

Zo! Iedereen is de deur uit! Mariska is naar Den Haag en Jan naar een verlaat sinterklaasdobbelavondje van zijn koor. Dus het is even Ineke-tijd. Even de kans benutten dat ik overal bij kan. Wat dingen inscannen, wat kadootjes inpakken, nu de eettafel vrij is. Ook gelijk maar even mijn haar in de kleur 'Virginie' gekwast. Vanmiddag is het mes er al doorheen gegaan. Ik kan weer uit mijn doppen kijken zonder dat er gordijntjes voor hangen. Dan ben ik gelijk klaar voor de kerstdagen. Nou, klaar...de boom moet ook nog opgetuigd worden. Zondag maar eens aan beginnen.
Ik zie er een beetje tegenop, want het is zo'n sta-in-de-weg. Gewoon veel te breed aan de onderkant. Zeker nu de meubels anders staan. Misschien zet ik er gewoon de nijptang in. Gaat ie ook naar de kapper!
Sinterklaas is ook goed verlopen. Wel grappig, dat spel. Alleen gaan we de volgende keer wel de spelregels aanpassen. Het kwam wat langzaam opgang aangezien nog niemand een kadootje had. Dus eer dat je eindelijk op het goede vakje draaide (wij hebben een draaischijf i.p.v. een dobbelsteen) om een kadootje te kunnen pakken duurde mij al veeel te lang. En ook het feit dat je achteraf pas alle kadootjes die bij jouw stoel stonden mocht uitpakken, om te kijken wat er nou eigenlijk inzat, moet m.i. ook veranderd worden. Het lijkt me leuker om te weten waarvoor je speelt. Ach, op het internet staan tig verschillende soorten spelregels, dus dat komt goed. Oeps, ik had eigenlijk geen rekening gehouden met de al wat oudere medespelers onder ons. Dat je om de haverklap van stoel moet verwisselen (wat natuurlijk wel spannend en hilarisch was) ging niet echt in de koude kleren zitten van eentje met knie/voet problemen. Het ging steeds moeizamer. En dat vond ik toch wel een beetje zielig. Wat dat betreft volgend jaar misschien ook een kleine aanpassing maken. Op zich was het wel een leuke avond. We hebben wel gelachen. Zoals om mijn moeder die aan het begin dacht dat, ondanks dat ze allang van stoel was verwisseld, de kadootjes van haar vorige zitplaats nog steeds haar eigendom waren. Ze ging nog net niet met de nieuwe eigenaar op de vuist.... (nu overdrijf ik, of toch niet?..) ;-) Uiteindelijk was het spel afgelopen en waren de pakjes verdeeld. Ik had maar één pakje. Vond ik zelf totaal niet erg want het bleek een doos met bonbons te zijn. *Smul* Maar toch vonden mijn moeder en haar vriend het behoorlijk zielepieterig voor me dat ik er van hen nog drie kadootjes bij kreeg. Achgossss, heeft mijn trieste snoetje en mijn pruillip toch geholpen! ;-)
Heb tijdens het spel helemaal vergeten wat foto's te nemen, maar achteraf hebben we nog even de jaarlijkse familiefoto genomen. Toch nog iets....

Hoor de wind waait door de bomen....

Hoor de wind waait door de bomen, hier in huis zelfs waait de wind! Ja, ècht, hè! En volgens Jan en Mariska bleek die hier al jaren te waaien. Nooit geweten. Nou, nooit ondervonden. Ze zeiden het altijd wel, maar ik dacht altijd dat ze overdreven..... ;-) Ik zat altijd op mijn eigen plekkie op de bank, blijkbaar volledig uit de tocht.... :-) Nu weet ik waarom Jan altijd de tussendeur dicht wilde. Maar ja, dan kon ik weer niet zien of er misschien iemand voor de deur stond. Vanwege die ook al jaren kaduke deurbel! Maar sinds we de bank en de stoelen hebben verplaatst (vanwege mijn rug) voel ik nu ook de tocht langs mijn benen gieren als ik me genesteld heb op de nietdoorgezakte kant van de bank. Oeps. En nu ik dat ook voel moet er natuurlijk wèl gelijk wat aan gedaan worden! ;-) Althans, we zijn ermee gestart. En het moet af zijn voor de winterse kou eraan komt. De voordeur ligt nogal op de wind, en boven heb ik ook vaak een raam openstaan. Een kier aan de bovenkant van de voordeur is inmiddels getochtstript. Dat scheelt al heel wat. Maar ik voel nog steeds een windje door de brievenbus komen. Dat moet nog verholpen worden. Er moet ook nog een tochtstrip langs de onderkant van de slaapkamerdeur komen. Komt goed. 

De originele deurbel is ook gemaakt! Jazeker! Heeft Jan wel uren gekost, maar nu kan er weer gedrukt worden! T' is even wennen, zo'n bel, maar het scheelt weer geklepper. 

Maar eerst gaan we sinterklaas vieren! Alles is klaar. Er staat een grote pan bruinebonensoep in de tuin. Er staan lekkernijen. De toetjes zijn voorbereid. De kadootjes zijn ingepakt. Sinterklaasmuziek schalt er uit de boxen. Mijn favoriet is een CD die ik ooit bij een zak Mars heb gehad. Liedjes op house muziek. Die staan standaard in mijn sinterklaasspeellijst. Ik ben er klaar voor. Vol verwachting klopt mijn hart. Tralalali, tiralalala. 

Vol van mijn wol!

Hoe blij kan een mens zijn met wat bolletjes wol? Heel blij dus! Op zoek op de website van Pera en Pasha naar haakringetjes toch nog maar eens gekeken bij mijn favoriete wolletje. Huh? Ineens weer 7 op voorraad?? Huh? En ik ben niet gebeld?? Klopt dit wel? Ze zouden toch over 3 à 4 weken pas binnenkomen?? Zelf maar eens bellen... Ja, hoor, ze hadden ze onverwacht weer binnengekregen. Dus hup, in de auto gesprongen en ernaartoe. Werkelijk prachtige kleurnuances! Ben er helemaal een beetje verliefd op. En zeker toen ik in de la nog een pauwenveerclip vond. In exact dezelfde kleurtjes. Oeeeh, dat zal gaaf staan op mijn muts/hoed!! Na sinterklaas ga ik eraan beginnen. Eerst moet er nog een gehaakte ketting af. Wordt ook leuk. Denk ik. Gemaakt met een beetje van Mariska's donkerrode glitterwolletje dat ze met haar verjaardag kreeg.

En? Zijn jullie al klaar voor Sinterklaas? Ik wel.
Dit jaar gaan we voor het eerst dat dobbelspel doen. Kijken hoe dat is/gaat. Ik weet wel dat het een stuk relaxter is als je maar 3 kadootjes hoeft te verzinnen en te kopen! Gauw klaar, zeg! Het scheelt ook dat je geen gedichten hoeft te maken. Alleen een kwestie van bruinebonensoep maken en klaar is Ineke. Ook wel eens prettig! :-)
Vanmorgen, gelukkig VOOR sinterklaas en kerst, is mijn bloedsuikerspiegel (6,7) en mijn bloeddruk gemeten (125/75). Kan het nog mooier?? Dacht ut niet! Hier zit een tevreden mens! :-) Laat de feestdagen maar komen!

Uitgebreid, maar nog niet helemaal....

De muts en das waren al een tijdje klaar. Ik vind ze leuk geworden. Precies in de goede kleur van mijn jas. Helemaal tevreden mee! Tijd voor iets nieuws. Ik had inmiddels al zo'n 150 breiboeken gedownload en doorgespit voor een leuk patroon. Nu nog de goeie wol erbij zoeken. Red Heart Boutique Unforgettable Dragonfly moest het worden. Een hele mond vol voor een knot wol met blauw/groen/turkoois verlopende kleuren. Maar helaas, uitverkocht bij Pera en Pasha. Ik kreeg bericht dat ze de eerste week van december weer voorradig zouden zijn. Tja, wat zal ik dan intussen gaan doen? Even kijken wat ik nog had liggen... rode wolletjes. Mwahhh, zo niet mijn kleur.
Maar een dreumestruitje kon ik nog wel op de pennen zetten. Een leuk gratis patroontje MET de juiste stekenverhouding via Ravelry erbij gezocht. En breien maar..... Ook snoezig geworden, toch? Oh, je ziet zulke leuke patronen op het internet! Als ik niet uitkijk begin ik aan van alles. Het was even wennen dat al die mooie patronen in het engels zijn, maar ook dat went snel. Op den duur weet je precies welke steken ze bedoelen. En ook YouTube staat vol met tutorials voor als je er echt niet uitkomt. Gaat prima. Maar goed, ook dat truitje was klaar. Net op tijd, want donderdagavond kreeg ik een berichtje van Mariska: "Mam, je bolletjes Dragonfly zijn weer op voorraad. Ze hebben er maar negen, dus als je nog wilt hebben mag je niet te lang wachten!" Hopla, vrijdagmiddag dus op weg naar Pijnacker.

Helemaal blij. Komen we daar, (Mariska ging ook mee), géén bolletjes Dragonfly. Wel lagen er allemaal andere kleurtjes. Ook mooi, maar ik wil perse die blauwe. Bleek diezelfde ochtend a.l.l.e  n.e.g.e.n bolletjes verkocht te zijn aan een vrouw, die er een deken van ging breien. Grrrr. Nou, zeg! Wat een pech! Viste ik weer achter het net. Nu kan ik weer 3 à 4 weken wachten voor de volgende batch binnenkomt! Mijn naam en telefoonnummer staan genoteerd. Nu maar hopen dat het werkt......Geduld, Ien, geduld! En ja, ik kan ze natuurlijk ook bestellen, hier in Nederland, Engeland of Duitsland. Maar ik heb een bloedhekel aan portokosten. ;-)
Intussen maar weer eens op zoek naar een haakpatroon. Kijken of dat lukt in ut engels.....

Hot Pot Glass Fusion

Laatst, op Hennie's verjaardag, had een oudcollega van haar een hele leuke ketting om. Zij bleek hem zelf gemaakt te hebben op een workshop Hot Pot Glass Fusion. Dat leek mij ook wel wat! Ik hou van glas. Ik hou van de kleuren en de speling van het licht erdoorheen. Dus toen ik via via een aankondiging kreeg van een nieuwe workshop heb ik mezelf opgegeven. Het leek Mariska en mijn moeder ook wel wat. En ook Hennie wilde wel eens een mooie hanger maken.
Gisteren was het zover. We togen met z'n viertjes naar Delfgauw. We moesten in 'de Kiezel' zijn, op nummer 175. Niemand te bekennen daar. Alles donker, deuren op slot. Huh??
Er kwam nog een vrouw bij. Zij wist te vertellen dat de workshop wel door zou gaan...ze had nog gebeld. Nou moe! Nog maar even wachten dan. Tot er verderop, op nummer 173, een koppie buiten de deur gestoken werd. Dat koppie ging toch maar even kijken waar de rest van haar klantjes bleef. :-) Bleek het verkeerde nummer doorgegeven te zijn.
Na een uitvoerige uitleg over de diverse soorten glas; over welk glas met welk glas gecombineerd kon worden en met welk soort beslist niet, uitleg over het snijden en breken van glas, uitleg over de werking van de hot pot etc. konden we aan de slag. En dan heb je het eerste probleem al: welke kleuren zal ik combineren. Ze had heleboel kant en klare hangers ter bezichtiging. Daar kon je alvast wat ideetjes opdoen. Maar toch....je hebt maar één kans. Ik ben zelf voor een zwart met oranje gegaan. Mariska wilde graag een hanger maken voor bij het groene vest dat ze aan het breien is. Mijn moeder zag een leuke kant en klare hanger met iriserende streepjes en libelles erop en die wilde zij na gaan maken. Hennie ging voor blauw met roze. Ok, de ideetjes waren er. Nu de uitvoering nog.Tja. En ik wist van mezelf al: glas en ik gaan niet zo goed samen. Als ik een reepje wilde snijden werden het brokjes. Als ik al met al een krasje op het glas wist te krijgen, bleek het zelden zo diep te zijn dat ik het in zijn geheel af kon breken. Dus na veel gestuntel had ik eindelijk een werkstukje klaar. Mijn moeder riep al heel snel dat het haar niet lukte waarna ze werd geholpen door een paar andere workshoppers. Ze bleek ook wel weer een heel moeilijk projectje aangegaan te zijn. Miniscule libelletjes moesten uitgesneden worden. Mariska ging haar eigen gangetje. Die is gewoon heel handig en kan mooi klein en fijn werken. :-) Hennie had uiteindelijk ook haar werkje af. Ze konden de magnetron in! Er werd al gezegd: ze worden altijd anders dan dat je denkt! Vooral dat iriserende dichroic glas gedraagt zich zelden als gepland. Denk je groen erin te doen, wordt het roze. In mijn geval bleek oranje groen te worden. Er ging nog wel meer mis met mijn hanger. Hij kwam als een grote uitgelopen blub de magnetron uit!  De doorzichtige bovenlaag glas was over de rand naar beneden gesmolten waardoor mijn hanger een rare bobbel kreeg. Dat werd na afloop weer even door een slijpmachine gehaald. Mijn moeders hanger was helemaal een klein rampje. Daar was de bovenlaag maar gedeeltelijk gesmolten. Die moet nu ook nog bijgewerkt worden. Ze krijgt hem nog thuisgestuurd. Alleen die van Mariska en Hennie zijn goed gelukt! Hartstikke leuke en mooie hangers geworden. Daar kunnen ze trots op zijn! 
Het lijkt me een hele leuke hobby. Zelfs zo leuk dat ik over de aanschaf van zo'n hotpot zit na te denken. Zo duur zijn die dingen niet. Was ik er nou maar wat handiger in, in dat glassnijden. Zou daar trouwens een workshop voor bestaan??

Brunch en kramp...

credits hier

Afgelopen zondag hebben we een heerlijke brunch gehad bij van der Valk in Nootdorp. Allemaal ter ere van het 60- jarig huwelijksfeestje van oom Hans en tante Netty. Dat zijn de ouders van Antoine, een vriend van Jan die met Els, een vriendin van mij, is getrouwd. Zijn ouders en Jan's ouders waren vroeger buren en gingen ook vaak met elkaar op vakantie. De verbondenheid tussen de families is dus al oud. Maar lekker, hoor, zo'n zeer uitgebreid brunch buffet! Het was wel behoorlijk druk. We hebben het ons weer lekker laten smaken. 's Avonds hebben wij in ieder geval niet eens meer gegeten, zo vol zaten we. :-)

Dinsdag, bij het tweede nummer tijdens de zumba, verrekte ik een spier aan de zijkant van mijn rug.  Au! Hihihi, mijn allereerste echte sportblessure! Ik ben gewoon doorgegaan. Had ik misschien beter niet kunnen doen. Ik bleef last houden de volgende dagen. Maar het was nog wel te doen. Met opstaan deed het steeds even pijn, maar zodra ik liep viel het wel weer mee. Paracetamolletjes hielden me wel op de been. Tot donderdagmiddag! 

Ik zat achter de computer te scrappen tot ik ineens verging van de pijn. Kramp! Zo dan! Wat kregen we nu weer....het hield een paar minuutjes aan en dan trok het weer weg tot het 'normale' pijn niveau. En zo is het nog steeds. Soms lig ik even dubbel van de kramp de pijnwee opvangen. Hmmm, ik lig liever dubbel van het lachen eigenlijk. :-) Een kersenpitkussentje is nu ook lekker in mijn rug. Ook inmiddels een, toch maar wel aangeschafte, infraroodlamp erop gezet. Kijken of dat een beetje wil helpen. Ik zit, hang en lig mezelf een beetje in de weg op dit moment.  

Maar ik klaag niet. Wat er gisteren in Parijs is gebeurd, dat is pas erg! Wat een rare wereld is het toch. Nee, de wereld zelf is niet raar.... z'n bewoners! Sommige bewoners! Gelukkig niet allemaal....

Houden zo! Laat je niet gek maken!