Feest en de teststraat.....

Afgelopen zondag was mijn kleine achternichtje Elaine-Mae jarig. Twee jaartjes jong. Het afgelopen jaar hebben we de kinderen maar een stuk of 4 keer gezien. En dan mis je veel, hoor, op die leeftijd. Zeker wat betreft Enrique. Meneer staat inmiddels al en loopt langs de tafel. Mijn moeder en ik zijn even op bezoek geweest. Elaine-Mae is een klein Kaatje. Ziet eruit als een poppetje met haar oogjes en armpjes. Maar dat popperige gezichtje kan me toch boos kijken! :-) Stampend en briesend stiefelt ze dan door de kamer.  Haar kleine broertje is weer heel anders, voor zover ik kan zien. Dat is een vriendelijke, maar ook ernstige onderzoeker. Houdt de boel in de gaten en vergaapt zich aan de eenhoorntaart. De twee grote zussen zijn geduldig met het jonge grut. Leuk om te zien. 

Dinsdagavond kreeg ik keelpijn. 's Nachts werd ik wakker met een snotneus. En 's ochtends kwam daar ook nog hoofdpijn bij. Hè, vervelend. Geen algehele malaise, geen koorts, het voelde gewoon als een verkoudheid. Ik zou juist met mijn moeder op bezoek gaan bij mijn tante. Wat nu? Twijfel twijfel. Toch maar niet gaan. Even uitstellen. Testen dan? Of het aankijken? Mijn zwager Nico ligt al drie weken ziek op de bank. Is drie maal getest, drie maal negatief. Maar blijft maar ziek.... :-/  En nog kan ie niet bij de huisarts terecht. Tja, zal ik dan toch maar gaan testen? Nog nooit gedaan. Moet je toch ook eens meegemaakt hebben? (zo denk ik dan ook wel weer) Dus vandaag ben ik midden in een hoosbui langs de teststraat gegaan. Zo gepiept. Staafje achter in je keel.... Kokhalzen! Deepthroat is niet mijn ding...;-) Het gepor met het staafje in mijn neusgaten vond ik minder erg. Volgens mij heeft ze een gaatje in mijn snot geprikt. Ik kon gelijk weer ademhalen. Nu is het wachten op de uitslag. Ik verwacht gewoon negatief. 

Prik, kaas, computerleed en mandala's.....

Moederdag... Hoe ging ik dat doen? Want op Moederdag had ik ook een afspraak voor een vaccinatie staan. Zou ik er ziekies van worden? Had ik dan nog wel puf om naar mijn eigen moedertje te gaan? Toch maar het zekere voor het onzekere genomen en mijn moeder alvast op zaterdag verblijdt met een grote pannenkoekplant, die ze al een hele tijd wilde hebben.
Zondag om 10 uur ben ik de prik gaan halen. " Bent u moeder?" vroeg de prikzetster. Na mijn beaming vertelde zij dat zij dat ook was. Maar ze had tegen haar kinderen gezegd dat ze vandaag niet op de thee hoefden te komen want zij zou vandaag alle moeders een f.a.n.t.a.s.t.i.s.c.h. kado geven. Ik stond haar zo aan te kijken.... die prik, een fantastisch kado??? Ik vond het zwaar overdreven. Ik zei dat ik liever een bos bloemen kreeg! Maar goed. Prikkie prakkie.... en weg. 

Mariska en Alex kwamen op bezoek. De zaterdag ervoor viel mijn moederdagkado al in de bus. Een kazenproeverij van de firma Kaas. :-) Zo leuk! Vier soorten boerenkazen. Mjammie. Kadootjes die uiteindelijk in mijn maag terecht komen vallen bij mij altijd in goeie aarde. 

's Middags begon mijn bovenarm behoorlijk pijn te doen. Van mijn elleboog tot mijn schouder. 's Nachts kon ik er niet op slapen. Volgende dag ook nog pijnlijk en daarna was het over. Ik ben alleen moe geweest, moest veel gapen. Maar geen koorts of andere bijwerkingen. Mooi. 

Een dag later wilde ik mijn computer aanzetten. Hij startte niet op. Hij poogde wel, maar hij kreeg het niet voor elkaar. Kreun, tik tik tik. Kreun tik tik tik. Geen piepjes. Geen beeld. Jeetje, wat nu weer? Eerst maar eens ontstoffen. Oh hemel, er kwam een halve kat uitgekropen en de ventilatoren waren grijs van het stof. De laatste keer dat de kast open was geweest was al weer wat jaartjes geleden. Ook al hebben we het goede voornemen om de boel eerder schoon te maken... Toen ie weer spik en span was startte hij nog niet op. Kreun, tik tik tik. Nou, dan ga ik al een beetje kijken naar nieuwe computers... Nieuwe Apple, maken we van deze een NAS. Was goed te doen volgens Alex. Per slot van rekening is ie alweer 7 jaar. Zo lang heb ik nog nooit een computer gehad. Maar ja, dat laat Jan niet over zijn kant gaan. Zoeken zoeken zoeken, testen testen testen. Van de vier geheugenmodules waren er twee stuk. Met de kapotte kaarten eruit deed hij het weer. (stiekem vond ik dat een beetje jammer). En nu zitten er weer 4 andere in en draait ie weer als een zonnetje. Hij maakt ook gelijk stukken minder herrie. Toch nog goed gekomen met het oude beest!

Inmiddels heb ik weer twee mandala's af voor op de slaapkamer. De aqua en de zandkleurige. De aqua hangt nu nog even voor het keukenraam. Nu nog een witte maken en dan is dat ook weer klaar. Blijft nog steeds leuk om te doen, dat haken. Draai er nu mijn hand niet meer voor om. Of het patroon nu in het Engels, Pools, Russisch of Japans is. Alleen mijn duim werkt soms niet mee. Volgens mijn vriendin Els is dat een huisvrouwenduim. Hahahaha. Nou, in mijn geval is het een haakduim.

Niet zo snugger....

Zojuist zijn er weer een paar uur van mijn leven nutteloos voorbij gevlogen..... Ik dacht net dat mijn SHIFT toets het niet meer deed op mijn nieuwe keyboardje. Ik wilde een kommaatje, apostrof, ' , typen en kreeg alsmaar een dubbel kommaatje, een aanhalingsteken, ". Hoe kan dat nou?? Wat ik ook deed.... elke keer weer dat dubbele kommaatje. Shift leek niet meer te werken. Mijn Caps gaf wel het goede resultaat. Die werkte nu als mijn Shifttoets. Hoe dan??? En dan ga je zoeken op het internet. Staat die instelling wel goed,  staat deze instelling wel goed? Probeer dit, probeer dat.... Uren ben ik bezig geweest. Ik kreeg het niet voor elkaar. Ik wilde hem alweer in de doos doen om hem naar het toetsenbordenhospitaal te sturen. Een ingreep was echt nodig! Tot ik er ineens, heel lullig, achter kwam dat op dit toetsenbord, de tekentjes waar je normaal de Shifttoets voor nodig hebt, aan de ONDERkant van de toetsen staan. Bij mijn vorige keyboard stonden ze BOVEN. Ohhhhh, hemeltje. Alles werkt dus gewoon naar behoren. Had ik nu eerst maar even gekeken. Nu moet mijn brein er nog aan wennen. Waarom was me dat nou niet eerder opgevallen?? Die verspilde tijd komt nooit meer terug.......... zucht.

Vorige donderdag heb ik weer een eerste sessie gehad bij de huidtherapeute. Ze heeft een half uur lang allerlei plekjes in mijn gezicht, hals en op mijn schouder weggebrand met elektro-coagulatie. Dat voel je wel. En de rest van de dag stond ik in vuur en vlam. Branden! Maar dat geeft niet. Als over pakweg een week alle korstjes eraf zijn gevallen dan is mijn huidje weer zo glad als een aal. Voor de komende zes jaar. Dan moet het vast weer gebeuren. Die krengen komen steeds terug. Mijn rimpels blijven gewoon zitten. Daar doet ze niets aan. Hoort bij mijn leeftijd, vind ik. Is niet erg.

Via Marianne kreeg ik laatst van die AH tuintjes. Ze had er zelfs een tray om de potjes in te zetten bij gedaan. Ik heb ze vanmorgen gezaaid. Ik hoop dat ze opkomen. Altijd wel leuk. Iets dat groeit en misschien ook wel bloeit. Ik zag dat er ook een potje moet zijn met korenbloemen. Dat zou ik graag nog willen hebben. Heeft iemand die liggen en doet er niets mee???

Een pak van mijn hart.....

Oeeeh, kijk me hier eens zitten achter mijn kitcherige keyboardje! Kleurtjes! Ze veranderen in elke kleur van de regenboog. Ik hou er van! Is het nodig? Nee. Is het leuk? Ja! En dat terwijl ik eigenlijk alleen een nieuwe muis nodig had. Tenminste.. Jan had een muis nodig. Dan koop ik dus een nieuwe en krijgt hij mijn oude. Maakt hem niet uit hoe ie eruit ziet, als ie het maar doet. Dus ja, op zoek naar een muis. En dat had ik al heeeeel lang niet meer gedaan. Joh, er is haast geen gewone muis meer te krijgen. Veel meer keus in gamersmuizen. MET kleurtjes dus. Gaaf. En (wist ik veel) dus ook bijpassende toetsenborden. Oehhh. Mijn ogen gaan daarvan glimmen, hoor. Ik ben gewoon een kermisklant. Dus ook maar gelijk besteld. En ja...als je dan toch bezig bent. Ook nog een koptelefoon erbij. Maar die gaat Jan gebruiken voor Jamulus. Een prima programma om online toch samen met je koor te kunnen zingen. Met amper vertraging. Nu zat hij nog met van die oordopjes te rommelen. Die vielen steeds uit zijn oren. Kijken of het met een gewone koptelefoon beter gaat. Ik heb afgelopen dinsdag bij één nieuw nummer even meegeluisterd.... echt geweldig!

Na zes weken heb ik eindelijk de uitslag van de CT scan gehad. De rest van mijn aderen blijken in een keurige conditie. Dat is echt een pak van mijn hart. Ik heb de eerste weken na de scan best in mijn piepzak gezeten. Je houdt toch je hart vast. De laatste twee weken vielen mee. Als ze nu nog niet gebeld hebben dan zal het wel meevallen, dacht ik. En inderdaad. De slagader is nog steeds verwijd. En dat blijft ook zo. Gaat niet over. Maar hij is in ieder geval 3 mm minder verwijd dan uit de echo bleek. Een CT scan is sekuurder. Dus het is nu zaak om het te houden hoe het nu is en het niet erger te laten worden. Inmiddels ben ik al met een tweede soort bloeddrukpillen bezig. Van de eerste soort kreeg ik een hoestje. Dat wil je in deze Covid periode niet als bonus hebben. Mensen kijken dan gelijk met een argwanend oog naar je. Tssss. In ieder geval houden ze mijn slagader vanaf nu jaarlijks in de gaten met een echo. Wel een prettig idee. Klachten heb ik nog wel. Maar niet meer elke dag. 

Verder gebeurt er niet veel. Wandeling hier, wandeling daar. Boodschapje hier, boodschapje daar. Visite-tje hier, visite-tje daar. Ik mis de achternichtjes en neefje. Neefje Enrique heb ik pas 4 à 5 keer in zijn leventje gezien. De knul blijkt al te staan! Volgende maand is Elaine-Mae alweer 2 jaartjes oud. Nou uhhhh. Daar ga ik gewoon naartoe. Maar hopen dat het mooi weer is en het feestje in de tuin kan. Ik kijk er naar uit. :-)

Hou mijn vaten in de gaten!

Tja, die hartecho is inmiddels ook achter de rug. En daar is het niet bij gebleven. Een grote slagader bleek verwijd te zijn. Dus nu echt met spoed aan de bloeddrukverlager om het niet nog erger te maken! En het leek de cardioloog ook wel nuttig om een CT scan te laten maken. Die heb ik gisteren gehad. Ter voorbereiding moest ik de dagen ervoor, Metoprolol, (een hartslagverlagende pil) in nemen. Jemig, wat een ellende was dat. 's Ochtends ging het nog wel, maar 's middags zat ik als een zandzak op de bank. Alles ging zo langzaam, de wereld trok aan me,  ik voelde me net een slome duikelaar. Maar hij deed wel wat ie moest doen, dat kon ik op mijn horloge volgen.... richting de 60 slagen per minuut. Maar ja, ik ben nu gelukkig van die vermaledijde pillen af. Nu maar hopen dat de uitslag van de scan meevalt of dat ik nog meer verrotte aderen heb.... We wachten af. 

Toch wel een raar idee dat de klachten die ik heb dus niet van de stress kwamen. 

Ik heb inmiddels het nieuwste moeilijke (re) haakwerk ook af. Was aan het begin wel afzien. Maar wat is hij mooi geworden! Heb hem geblokt en nu ligt hij veilig in het tafeltje.

Mijn moeder vond hem ook mooi, dus voor haar heb ik er inmiddels ook eentje gehaakt. En dat ging stukken sneller, aangezien ik het patroon al ontcijferd had. Goh, en ik kom nog veeeel meeeeer mooie patronen tegen. Binnenkort maar weer wat extra haakkatoen inslaan. Zolang die lockdown maar door blijft duren is het een favoriet tijdverdrijf. 

Maar de kappers zijn weer open! Vanmorgen heb ik mijn overtollige haar ernaar toe gebracht! Heerlijk! Ik voel me weer een beetje mens.... :-)

Doei doei, sneeuw!

En? Heeft iedereen de sneeuwperiode overleefd? Wat was het de eerste dagen KOUDDD. Tenminste.... dat heb ik me laten vertellen. Ik ben niet zo van de kou met harde wind erbij. 

Ik zat uiteraard lekker te haken. En inmiddels heb ik weer een haakwerk af. Best een grote... Super makkelijk ook. Hij zit in een ring van 65 cm. Hij ziet er goed uit, maar hij is niet geworden zoals ik hoopte. Ik weet nu wel wat ik aan het patroon moet veranderen zodat hij er meer 3D uit komt te zien. Volgende keer beter.

Inmiddels heb ik alweer een nieuwe aan mijn haaknaald hangen. De moeilijkste tot nog toe. Met steken voor en achter. Met clusters in eerdere toeren. Een geschreven patroon in het Engels en geen diagram om het te controleren. Pfff. Inspannend. Hier moet ik echt mijn aandacht bij houden. Elke toer moet ik eerst ontcijferen en bedenken wat nu eigenlijk de bedoeling is...

Ik ben al op de helft en ik ben er nu al apetrots op. Deze nieuwe komt in mijn tafeltje met glasplaat. Goh, wie had gedacht dat ik haken zo leuk zou vinden!

Ik ben heus niet alleen aan de haak, hoor. Ik loop ook nog steeds veel. Vorige week had ik met Patricia afgesproken voor een wandelingetje. Vorig jaar had zij ooit wat foto's genomen van een gebiedje precies tussen onze woonadressen in. Daar was een paadje wat zij toen niet ingeslagen was. Ikzelf had dat paadje ook nooit gelopen, dus dat was een mooie aanleiding om dat nu eens te doen. Nou, dat hele paadje stelde dus geen ene moer voor. :-) Geen mooie uitzichten, niks bijzonders. Maar geeft niks, we zijn gewoon verder gelopen en maar gekeken waar het pad ons bracht. We kwamen uiteindelijk bij het van Tuyllpark uit. Daar hebben we op een boomstam de koffie gedronken die Patries in haar rugzak mee had gezeuld. Met een paar appelkoeken van mij erbij. Was goed toeven daar. Allerlei vogeltjes kwamen kijken of we misschien wat lieten vallen. Op den duur begon het toch wat kil te worden dus zijn we via Palenstein weer richting het beginpunt gekluund. Het was een lekkere wandeling. Ik heb de verdere dag rozige wangetjes gehad. 

En gisteren is mijn moeder 85 jaar geworden. Daar ben ik 's middags op visite geweest. Goh, 85. En wat ziet ze er goed uit! Als een jonge blom. Op naar de 90! 

Gesluierde dames....

Er waren weer allemaal nieuwe bruidsshows op het internet te vinden, jurken voor 2021. Zouden daar weer mooie nieuwe tussen zitten? Wat wordt de mode? Tijd om weer een middagje jurken te kijken met dochterlief. Als lunch stond, op speciaal verzoek van Mariska, broodjes met luie-wijven gehakt op het menu. Om in de stemming te komen had ik voor ons bij AliExpress voor een habbekrats sluiers met tiara's besteld. Dus toen ze arriveerde zat ik al helemaal pontificaal opgetooid op de bank. Hi hi, je had haar gezicht moeten zien.... Moet dat nou???? Ja, dat moet! :-p .Ik weet dat ze niet van die gordijntjes houdt, maar ze heeft hem wel heel lief de hele tijd opgehad. Zo heb ik haar toch een keer met een sluier gezien. Tijdens het bekijken van de shows ging de bel. DHL stond voor de deur. De verbaasde blik in de mans ogen om door een bruid begroet te worden....  Bij buurman Ed, die later zijn pakje kwam ophalen, toverde ik ook een glimlach op zijn gezicht. Aan hem heb ik wel even uitgelegd dat het om een themamiddagje ging. Ja, dag, voor hij de GGZ belt en mij in een dwangbuis af laat voeren... Je weet het niet!

Maar goed, jurken te over. Keuze te over, zou je zeggen. Ik heb zowat een overdosis aan jurken gehad. Het bleken vooral shows te zijn voor de herfst/winter. Wel mooi, hoor. Van die Frozen jurken, met prachtige hoofdtooien met glitters en ijskristallen. Heeft wel wat, vind ik. Disney heeft ook best mooie jurken. Maar dat is meer voor piepjonge bruidjes. Ach, het komt heus wel goed. Er is toch nog geen datum....

Ik ben nog steeds druk met haken. In een ring waarin sneeuwvlokjes zaten zit nu een andere mandala. Dat was wel een heel makkelijke en hij was binnen twee dagen af. Alleen dat in de ring bevestigen vind ik echt een $#@#$ baan. Daar ben ik niet goed in. Vind het ook totaal niet leuk. Achteraf zie ik altijd dat ik het echt moet uitmeten allemaal, en dat doe ik dan weer niet. Ik haak liever. Ben inmiddels alweer met een andere bezig. Die 'lijkt' 3D. Wordt ook mooi.

Jan is de komende vrijdagen tot eind april vrij. Hij had nog zoveel wettelijke vakantiedagen staan. Die moeten op voor ze komen te vervallen! 

Hij is nu bezig met de tuinslang te ontmantelen en de buitenkraan in te pakken. Die hangt precies op het oosten. Op de valreep voor het winterweer morgen losbarst. Nou, ben benieuwd. Mango voelt het verschil in luchtdruk al dagen aan. Ze rent en vliegt door het huis met wilde ogen. Zodra de sneeuw valt zal dat wel over zijn, hoop ik. 

Morgen dus code ROOD.... Mocht je naar buiten gaan.... doe het op de manier van deze katten. Knus, en warm.