Ideetjes te over, maar de uitvoering......

Het is weer zo'n dag. Zo'n dag wanneer, zodra je wakker wordt, allerlei ideeën in je opkomen. Het wordt mooi weer DUS kan ik beter vandaag de ramen even zemen. (zet vast de emmer en wassers klaar) Wat doe ik vandaag aan? (haal zowat alles uit de kast en kan niet beslissen) Een berg kleding op bed, dus maar gelijk even uitzoeken. Kom een nooit gedragen t-shirt tegen. Hou hem omhoog. Ja, mooie kleur, maar zo saaaaiiii. Bedenk dan dat ik hem best kan opleuken. Ik ga op zoek naar attributen (kralen, lintjes, frummeltjes  en dingetjes) Zet óók deze dozen vast klaar in de kamer. Kom ik in een grote doos kralen tegen waar ik nog een ketting van heb hangen. Oh, leuk, daar kan ik oorbellen bij maken! Bedenk me dan dat ik binnenkort ook nog een feest heb. Daar moet ik ook nog iets voor in elkaar draaien. Maar vast ideetjes opdoen op Pinterest. Ik zie van alles en kan weer geen definitieve keuze maken. Want als ik DIT maak dan moet  ik DAT nog even kopen. Weet je wat, ik ga wel even naar de Action om te kijken of ze DAT hebben. Bij de Action hebben ze DAT gelukkig. Maar ze hebben ook DAT en DAT. Ook leuk! Twijfel, twijfel. Weet je wat, als ik DAT en DAT voor de zekerheid meeneem, heb ik alleen DITTE nog nodig. Gooi DITTE ook in mijn mandje. Ik loop nog een rondje en blijft dingen in mijn mandje gooien. Afijn, 25 euro later, met een tas vol dittes en dattes, en ongeplande zussen en zo'en, ga ik maar eens op huis aan.

Daar stond de emmer nog steeds op mij te wachten dus ik ga de ramen maar eens even zemen. Dat was ik van plan, toch? Mijn huishoudtrapje staat klem in de kast, dus ik heb het opstapje nodig. Dat staat in de tuin met een plant erop. Til plant op, en allerlei beestjes kruipen eronder vandaan. IIEEUUWWW. Maar even schoonmaken! Opstapje onder de kraan, sopje erbij. Spitter spetter. Keukenvloer nat. Maar even dweilen. Pffff. Hoe laat is het inmiddels? 11 uur? Nog geen drol gedaan en nu al tijd voor een bakje koffie. Dat staat inmiddels al koud te worden want nu zit ik weer deze blog te schrijven.... Ik geloof niet dat dit mijn dag is. :-/ :-)

Leven in de brouwerij.....

 Oh jee, mijn vorige bericht is van 19 mei en daarin verliet ik jullie met een soort cliffhanger! Jullie dachten vast dat ik inmiddels dood en begraven was? Nee, hoor, de coronatest was negatief. Zoals ik al dacht... Gewoon een verkoudheidje. Die bestaan ook nog. Het leven ging dus gewoon door.

En heerlijk toch dat alles weer redelijk normaal is? Lekker in je blote mond een winkel binnenstappen. Top! Weer onbeperkt visite ontvangen. Top! Zo kunnen er weer verjaardagen gevierd worden. Er waren allerlei achternichtjes en een neefje jarig en ikzelf mocht intussen ook 59 kaarsjes uitblazen. Als ik kaarsjes had gehad dan, hè. Maar ook zonder kaarsjes voelde ik me jarig. Ik vermeld hier even wat receptjes die ik op de visite heb uitgeprobeerd en die ikzelf ook lekker vond. Voor herhaling vatbaar dus. Dat ging om kletskoppen gevuld met geitenkaas. Die moet je wel op het allerlaatste moment vullen, want ze worden al snel zompig. Wat ik ook voor het eerst gemaakt had was tonijnroomkaas voor op een stokbroodje. Smaakte ook prima. Maar goed, mijn verjaardag is alweer voorbij. Mijn verjaardagskadootje van Jan is nog in de maak. Dat is pas rond 10 september klaar.... Daarover na die tijd meer, denk ik. Ik heb wel geduld, hoor. Soms. :-)

Waar ik ook veel geduld mee heb gehad is met de nieuwe tv. De oude (7 jaar geworden, bless him) had ineens een heldere zon in een hoek. Ook vertoonde hij paarsige vlekken. Ahhh, kan ik niet tegen, hoor. Mijn oog word er dan naartoe getrokken en ik erger me dan rot. Jan kijkt er op de een of andere manier omheen ofzo, terwijl hij niet loens is. Hij vond het niet storend. (Hoe is het mogelijk!) Er moest een nieuwe komen. En dan ben ik in mijn  element. Uitzoeken, bestellen, uitpakken, instellen. Dat knijs ik wel. De tv zenders was geen probleem. De surround boxen erop aansluiten, geen probleem. De harde schijf eraan hangen, geen probleem. Netflix, Plex, AppleTV instellen, geen probleem. Maar dan... dan doet Airplay het niet. Tv zag de iPad, iPad zag de tv. Kreeg netjes een code om te koppelen, maar die pakte de iPad alsmaar niet. En ga dan maar een oplossing zoeken. Alle apparaten herstarten werkte niet. Uren gezocht. Op het internet, op een forum. Uiteindelijk dè oplossing gevonden. Ik zet het hier maar even neer...misschien handig voor iemand anders die er ook tegenaan loopt :

Airplay werkend krijgen: Settings > Hulp & feedback > Help > Status en Diagnostiche gegevens > Privacy instelling. Je hoeft alleen de Sony Smart TV services te accepteren.

Volgende probleem: Ik wil natuurlijk bestanden vanaf de PC met 'Play To' naar de TV kunnen casten. Normaal ging dat altijd prima via de verkenner/Mediaspeler/VLC. En vice versa. Nu kon ik (ook weer na een hoop gedoe) de bestanden wel op TV vanaf PC zien, maar vanuit de verkenner een bestand naar de TV sturen ging niet. (Sony TV niet Windows gecertificeerd). Ook daar weer tijden mee bezig geweest. Uiteindelijk ook weer een goeie tip van het internet geplukt. En ik schrijf het hier ook maar weer even neer...

Instellingen/netwerk en internet/thuisnetwerk instellen/renderer/toegangscontrole renderer/ aangepaste instellingen/ naam apparaat onbekend/aan

Nou, dat is niet iets waar je als eerste gaat zoeken, dunkt me. Daar had ik never nooit zelf achter gekomen. Lang leve de fora op internet! Maar goed, alles werkt nu. Ben vanmorgen nog een Chromecast voor een nog domme tv die boven staat gaan halen. Ook die werkt nu als een tierelier. Ben er nu wel klaar mee. Het is weer goed zo, voor de komende jaren.....

Feest en de teststraat.....

Afgelopen zondag was mijn kleine achternichtje Elaine-Mae jarig. Twee jaartjes jong. Het afgelopen jaar hebben we de kinderen maar een stuk of 4 keer gezien. En dan mis je veel, hoor, op die leeftijd. Zeker wat betreft Enrique. Meneer staat inmiddels al en loopt langs de tafel. Mijn moeder en ik zijn even op bezoek geweest. Elaine-Mae is een klein Kaatje. Ziet eruit als een poppetje met haar oogjes en armpjes. Maar dat popperige gezichtje kan me toch boos kijken! :-) Stampend en briesend stiefelt ze dan door de kamer.  Haar kleine broertje is weer heel anders, voor zover ik kan zien. Dat is een vriendelijke, maar ook ernstige onderzoeker. Houdt de boel in de gaten en vergaapt zich aan de eenhoorntaart. De twee grote zussen zijn geduldig met het jonge grut. Leuk om te zien. 

Dinsdagavond kreeg ik keelpijn. 's Nachts werd ik wakker met een snotneus. En 's ochtends kwam daar ook nog hoofdpijn bij. Hè, vervelend. Geen algehele malaise, geen koorts, het voelde gewoon als een verkoudheid. Ik zou juist met mijn moeder op bezoek gaan bij mijn tante. Wat nu? Twijfel twijfel. Toch maar niet gaan. Even uitstellen. Testen dan? Of het aankijken? Mijn zwager Nico ligt al drie weken ziek op de bank. Is drie maal getest, drie maal negatief. Maar blijft maar ziek.... :-/  En nog kan ie niet bij de huisarts terecht. Tja, zal ik dan toch maar gaan testen? Nog nooit gedaan. Moet je toch ook eens meegemaakt hebben? (zo denk ik dan ook wel weer) Dus vandaag ben ik midden in een hoosbui langs de teststraat gegaan. Zo gepiept. Staafje achter in je keel.... Kokhalzen! Deepthroat is niet mijn ding...;-) Het gepor met het staafje in mijn neusgaten vond ik minder erg. Volgens mij heeft ze een gaatje in mijn snot geprikt. Ik kon gelijk weer ademhalen. Nu is het wachten op de uitslag. Ik verwacht gewoon negatief. 

Prik, kaas, computerleed en mandala's.....

Moederdag... Hoe ging ik dat doen? Want op Moederdag had ik ook een afspraak voor een vaccinatie staan. Zou ik er ziekies van worden? Had ik dan nog wel puf om naar mijn eigen moedertje te gaan? Toch maar het zekere voor het onzekere genomen en mijn moeder alvast op zaterdag verblijdt met een grote pannenkoekplant, die ze al een hele tijd wilde hebben.
Zondag om 10 uur ben ik de prik gaan halen. " Bent u moeder?" vroeg de prikzetster. Na mijn beaming vertelde zij dat zij dat ook was. Maar ze had tegen haar kinderen gezegd dat ze vandaag niet op de thee hoefden te komen want zij zou vandaag alle moeders een f.a.n.t.a.s.t.i.s.c.h. kado geven. Ik stond haar zo aan te kijken.... die prik, een fantastisch kado??? Ik vond het zwaar overdreven. Ik zei dat ik liever een bos bloemen kreeg! Maar goed. Prikkie prakkie.... en weg. 

Mariska en Alex kwamen op bezoek. De zaterdag ervoor viel mijn moederdagkado al in de bus. Een kazenproeverij van de firma Kaas. :-) Zo leuk! Vier soorten boerenkazen. Mjammie. Kadootjes die uiteindelijk in mijn maag terecht komen vallen bij mij altijd in goeie aarde. 

's Middags begon mijn bovenarm behoorlijk pijn te doen. Van mijn elleboog tot mijn schouder. 's Nachts kon ik er niet op slapen. Volgende dag ook nog pijnlijk en daarna was het over. Ik ben alleen moe geweest, moest veel gapen. Maar geen koorts of andere bijwerkingen. Mooi. 

Een dag later wilde ik mijn computer aanzetten. Hij startte niet op. Hij poogde wel, maar hij kreeg het niet voor elkaar. Kreun, tik tik tik. Kreun tik tik tik. Geen piepjes. Geen beeld. Jeetje, wat nu weer? Eerst maar eens ontstoffen. Oh hemel, er kwam een halve kat uitgekropen en de ventilatoren waren grijs van het stof. De laatste keer dat de kast open was geweest was al weer wat jaartjes geleden. Ook al hebben we het goede voornemen om de boel eerder schoon te maken... Toen ie weer spik en span was startte hij nog niet op. Kreun, tik tik tik. Nou, dan ga ik al een beetje kijken naar nieuwe computers... Nieuwe Apple, maken we van deze een NAS. Was goed te doen volgens Alex. Per slot van rekening is ie alweer 7 jaar. Zo lang heb ik nog nooit een computer gehad. Maar ja, dat laat Jan niet over zijn kant gaan. Zoeken zoeken zoeken, testen testen testen. Van de vier geheugenmodules waren er twee stuk. Met de kapotte kaarten eruit deed hij het weer. (stiekem vond ik dat een beetje jammer). En nu zitten er weer 4 andere in en draait ie weer als een zonnetje. Hij maakt ook gelijk stukken minder herrie. Toch nog goed gekomen met het oude beest!

Inmiddels heb ik weer twee mandala's af voor op de slaapkamer. De aqua en de zandkleurige. De aqua hangt nu nog even voor het keukenraam. Nu nog een witte maken en dan is dat ook weer klaar. Blijft nog steeds leuk om te doen, dat haken. Draai er nu mijn hand niet meer voor om. Of het patroon nu in het Engels, Pools, Russisch of Japans is. Alleen mijn duim werkt soms niet mee. Volgens mijn vriendin Els is dat een huisvrouwenduim. Hahahaha. Nou, in mijn geval is het een haakduim.

Niet zo snugger....

Zojuist zijn er weer een paar uur van mijn leven nutteloos voorbij gevlogen..... Ik dacht net dat mijn SHIFT toets het niet meer deed op mijn nieuwe keyboardje. Ik wilde een kommaatje, apostrof, ' , typen en kreeg alsmaar een dubbel kommaatje, een aanhalingsteken, ". Hoe kan dat nou?? Wat ik ook deed.... elke keer weer dat dubbele kommaatje. Shift leek niet meer te werken. Mijn Caps gaf wel het goede resultaat. Die werkte nu als mijn Shifttoets. Hoe dan??? En dan ga je zoeken op het internet. Staat die instelling wel goed,  staat deze instelling wel goed? Probeer dit, probeer dat.... Uren ben ik bezig geweest. Ik kreeg het niet voor elkaar. Ik wilde hem alweer in de doos doen om hem naar het toetsenbordenhospitaal te sturen. Een ingreep was echt nodig! Tot ik er ineens, heel lullig, achter kwam dat op dit toetsenbord, de tekentjes waar je normaal de Shifttoets voor nodig hebt, aan de ONDERkant van de toetsen staan. Bij mijn vorige keyboard stonden ze BOVEN. Ohhhhh, hemeltje. Alles werkt dus gewoon naar behoren. Had ik nu eerst maar even gekeken. Nu moet mijn brein er nog aan wennen. Waarom was me dat nou niet eerder opgevallen?? Die verspilde tijd komt nooit meer terug.......... zucht.

Vorige donderdag heb ik weer een eerste sessie gehad bij de huidtherapeute. Ze heeft een half uur lang allerlei plekjes in mijn gezicht, hals en op mijn schouder weggebrand met elektro-coagulatie. Dat voel je wel. En de rest van de dag stond ik in vuur en vlam. Branden! Maar dat geeft niet. Als over pakweg een week alle korstjes eraf zijn gevallen dan is mijn huidje weer zo glad als een aal. Voor de komende zes jaar. Dan moet het vast weer gebeuren. Die krengen komen steeds terug. Mijn rimpels blijven gewoon zitten. Daar doet ze niets aan. Hoort bij mijn leeftijd, vind ik. Is niet erg.

Via Marianne kreeg ik laatst van die AH tuintjes. Ze had er zelfs een tray om de potjes in te zetten bij gedaan. Ik heb ze vanmorgen gezaaid. Ik hoop dat ze opkomen. Altijd wel leuk. Iets dat groeit en misschien ook wel bloeit. Ik zag dat er ook een potje moet zijn met korenbloemen. Dat zou ik graag nog willen hebben. Heeft iemand die liggen en doet er niets mee???

Een pak van mijn hart.....

Oeeeh, kijk me hier eens zitten achter mijn kitcherige keyboardje! Kleurtjes! Ze veranderen in elke kleur van de regenboog. Ik hou er van! Is het nodig? Nee. Is het leuk? Ja! En dat terwijl ik eigenlijk alleen een nieuwe muis nodig had. Tenminste.. Jan had een muis nodig. Dan koop ik dus een nieuwe en krijgt hij mijn oude. Maakt hem niet uit hoe ie eruit ziet, als ie het maar doet. Dus ja, op zoek naar een muis. En dat had ik al heeeeel lang niet meer gedaan. Joh, er is haast geen gewone muis meer te krijgen. Veel meer keus in gamersmuizen. MET kleurtjes dus. Gaaf. En (wist ik veel) dus ook bijpassende toetsenborden. Oehhh. Mijn ogen gaan daarvan glimmen, hoor. Ik ben gewoon een kermisklant. Dus ook maar gelijk besteld. En ja...als je dan toch bezig bent. Ook nog een koptelefoon erbij. Maar die gaat Jan gebruiken voor Jamulus. Een prima programma om online toch samen met je koor te kunnen zingen. Met amper vertraging. Nu zat hij nog met van die oordopjes te rommelen. Die vielen steeds uit zijn oren. Kijken of het met een gewone koptelefoon beter gaat. Ik heb afgelopen dinsdag bij één nieuw nummer even meegeluisterd.... echt geweldig!

Na zes weken heb ik eindelijk de uitslag van de CT scan gehad. De rest van mijn aderen blijken in een keurige conditie. Dat is echt een pak van mijn hart. Ik heb de eerste weken na de scan best in mijn piepzak gezeten. Je houdt toch je hart vast. De laatste twee weken vielen mee. Als ze nu nog niet gebeld hebben dan zal het wel meevallen, dacht ik. En inderdaad. De slagader is nog steeds verwijd. En dat blijft ook zo. Gaat niet over. Maar hij is in ieder geval 3 mm minder verwijd dan uit de echo bleek. Een CT scan is sekuurder. Dus het is nu zaak om het te houden hoe het nu is en het niet erger te laten worden. Inmiddels ben ik al met een tweede soort bloeddrukpillen bezig. Van de eerste soort kreeg ik een hoestje. Dat wil je in deze Covid periode niet als bonus hebben. Mensen kijken dan gelijk met een argwanend oog naar je. Tssss. In ieder geval houden ze mijn slagader vanaf nu jaarlijks in de gaten met een echo. Wel een prettig idee. Klachten heb ik nog wel. Maar niet meer elke dag. 

Verder gebeurt er niet veel. Wandeling hier, wandeling daar. Boodschapje hier, boodschapje daar. Visite-tje hier, visite-tje daar. Ik mis de achternichtjes en neefje. Neefje Enrique heb ik pas 4 à 5 keer in zijn leventje gezien. De knul blijkt al te staan! Volgende maand is Elaine-Mae alweer 2 jaartjes oud. Nou uhhhh. Daar ga ik gewoon naartoe. Maar hopen dat het mooi weer is en het feestje in de tuin kan. Ik kijk er naar uit. :-)

Hou mijn vaten in de gaten!

Tja, die hartecho is inmiddels ook achter de rug. En daar is het niet bij gebleven. Een grote slagader bleek verwijd te zijn. Dus nu echt met spoed aan de bloeddrukverlager om het niet nog erger te maken! En het leek de cardioloog ook wel nuttig om een CT scan te laten maken. Die heb ik gisteren gehad. Ter voorbereiding moest ik de dagen ervoor, Metoprolol, (een hartslagverlagende pil) in nemen. Jemig, wat een ellende was dat. 's Ochtends ging het nog wel, maar 's middags zat ik als een zandzak op de bank. Alles ging zo langzaam, de wereld trok aan me,  ik voelde me net een slome duikelaar. Maar hij deed wel wat ie moest doen, dat kon ik op mijn horloge volgen.... richting de 60 slagen per minuut. Maar ja, ik ben nu gelukkig van die vermaledijde pillen af. Nu maar hopen dat de uitslag van de scan meevalt of dat ik nog meer verrotte aderen heb.... We wachten af. 

Toch wel een raar idee dat de klachten die ik heb dus niet van de stress kwamen. 

Ik heb inmiddels het nieuwste moeilijke (re) haakwerk ook af. Was aan het begin wel afzien. Maar wat is hij mooi geworden! Heb hem geblokt en nu ligt hij veilig in het tafeltje.

Mijn moeder vond hem ook mooi, dus voor haar heb ik er inmiddels ook eentje gehaakt. En dat ging stukken sneller, aangezien ik het patroon al ontcijferd had. Goh, en ik kom nog veeeel meeeeer mooie patronen tegen. Binnenkort maar weer wat extra haakkatoen inslaan. Zolang die lockdown maar door blijft duren is het een favoriet tijdverdrijf. 

Maar de kappers zijn weer open! Vanmorgen heb ik mijn overtollige haar ernaar toe gebracht! Heerlijk! Ik voel me weer een beetje mens.... :-)