Jarigen.....hieperdepiep!

We hebben tot nog toe wel een hele mooie zomer, hè? Kwa weer dan. Ik vierde onlangs mijn 60e verjaardag. Jemig, 60! Weet je wel hoe oud dat klinkt.... Ik nu wel. Bedankt voor alle verjaardagswensen en de papieren kaarten. Vind ik altijd net een tikkie fijner om te krijgen, die op de deurmat vallende enveloppen. Ik ben nou eenmaal een beetje ouderwets. ;-)

Mijn verjaardag heb ik twee keer in het klein gevierd. Eenmaal met mijn naaste famielje. En een keer met mijn naaste vriendinnen. En wat stond er zoal op het menu? 

Voor beide keren had ik bowl gemaakt. Altijd lekker fris in de zomer. En een zalmslaatje. De eerste keer ieder twee grote bollen, wat veel te veel was. Daarvan geleerd en de andere keer ieder een bol. Ik had ook weer zo'n Kip in de Hoed taart gemaakt. De helft daarvan ingevroren voor mijn tweede viering. Had nog per ongeluk twee keer te veel kerrie erin gedaan, maar dat viel niet eens op. Is echt een lekkere taart, vind ik. Gemarineerde tomaatjes/kaas had ik ook voor beide keren. Is ook zo makkelijk om vooruit te maken.

In plaats van kleine kaasballetjes te draaien met een korstje van cranberries en uitgebakken bacon had ik er nu een grote bal van gemaakt. Gemak dient de mens, was zo klaar.

Voor de tweede viering had ik een aardbeienkwarktaart gemaakt. Zo hee, dat was toch wel een plaatje.. al zeg ik het zelf. Kletskoppen met geitenkaas met tijm en sinaasappel gaan er ook altijd wel in.

Stokbrood met tapenade/brie en tomaat uit de oven is ook altijd lekker (en makkelijk)

Al met al hebben we het ons weer lekker laten smaken. Zittend in de tuin, zalig weertje.

En ik ben verwend... van de familie kreeg ik, op mijn verzoek, paarse planten. Mijn vriendinnen nemen me in september mee naar een High Tea. Lekkerrrrr. Ik zeg geen nee. Zou eigenlijk wel moeten van mijn diëtiste. Maar zij was er niet bij, hè? ;-) Ik kreeg ook nog een heel leuk fotoboekje met allemaal foto's door de jaren heen van ons gezellige clubje. Lief! Blij mee!

Afgelopen zondag werd mijn achternichtje Lorelai 6 jaar. Het weer zou ook weer prima zijn, dus de viering werd verplaatst naar de dagcamping in Bleiswijk. Was er nog nooit geweest, maar het is er behoorlijk ruim. Veel caravans, veel families die wat te vieren hadden of gingen barbecuen. De kinderen konden lekker spelen in het piepkleine speeltuintje of konden afkoelen in het water. Helemaal goed.

Elaine-Mae, is echt voor de duvel niet bang. Staat rustig tot  haar borst in het water. Brrrr. Maar goed in de gaten houden, dat grietje. :-) 

Jan had helemaal het camping gevoel. Heeft nog staan badmintonnen met Roxanne en Nico. 
Dat voelde hij wel de dag erna... Spierpijn! :-)

Weer een tijdperk voorbij...

Afgelopen zondag vierden Gèneviève en Enrique hun respectievelijke 12e en 2e verjaardag. De tijd vliegt. Géneviève wordt al echt een jongedame en Enrique is een kleine boef. Klimt rustig over de schutting naar de buren als hij de kans krijgt. Zit ook graag op de arm van mama of papa, hoog en droog met ruim uitzicht op de wereld. 

Het weer was goed, dus hebben in de tuin kunnen zitten.

Maandagavond zou Géneviève haar afscheidsmusical hebben. Mijn zus

moet nu zo goed mogelijk haar immuunsysteem op orde houden, dus had ze met pijn in haar hart besloten om niet naar de uitvoering te gaan. De kans is nu eenmaal groot dat je in een gymzaal met zoveel mensen en kinderen een virus oploopt. Er was dus een kaartje over, en ik mocht mee. Het was enig! Een vrolijke musical over een schat op het eiland Albatros. Na afloop was er nog een persoonlijk praatje over elke leerling en een ‘van babyfoto tot nu’ presentatie. Grote hilariteit, want veel kinderen zijn zo veranderd door de jaren heen. Niet meer te herkennen. Zo’n leuke avond gehad. :-)

Dinsdag kreeg ik een telefoontje. Joséphine zou die avond ook haar eindfilm hebben. In eerste instantie mochten er maar twee mensen komen kijken, (speciaal onderwijs), maar later hoorden ze dat ze toch meer mensen mocht meenemen . Of ik mee wilde? Ja, tuurlijk! Dus togen we naar Katwijk. De film hadden de kinderen al eerder opgenomen. Een verhaal over een school die omgebouwd werd tot een zes sterren hotel. Elke keer raakten ze door allerlei gebeurtenissen een ster kwijt. Uiteindelijk kwam alles weer goed. Tijdens het vertonen van de film zat Joséphine samen met haar vriendinnetjes te giebelen op de eerste rij. :-) Het woord ‘beschamend’ viel nogal vaak. Ik denk dat dat een stopwoordje van ze is. :-) Zo knap dat ze die film in één enkele dag hebben opgenomen. 

Na een hapje en een drankje hebben we nog een lied gezongen, kwam er ook weer een persoonlijk praatje voor elke leerling en hebben de leraren een erehaag gemaakt om alle leerlingen onder luid gejoel uitbundig uit te zwaaien. 

Op naar het voorgezet onderwijs! Afscheid en een nieuw begin! Spannend…. weer wennen…. je plekje weer zien te vinden…. Komt goed! Veel succes en plezier, meiden!

Geen goed nieuws en een midweekje weggies....

Helaas kreeg mijn zus geen goede uitkomst na al haar, inmiddels vele, onderzoeken. Ze is ernstig ziek…. Longkanker. Dat hakt er in, in de familie. Gevoelens van verslagenheid, angst, verdriet, bezorgdheid, stress, alles kwam voorbij. Maar inmiddels sprankt er ook weer hoop! Volgende week beginnen de behandelingen. De komende maanden zullen hartstikke zwaar voor haar worden, maar ze gaat ervoor. De medische wereld gaat in ieder geval haar best voor haar doen. We hopen van harte op goede resultaten. Hou je taai, Jos. Heel veel beterschap! Duimen jullie voor haar mee? ❤️

En midden in deze rot tijd stond ook nog een, al eerder gepland en besproken, midweekje weg op stapel. Op zich een hartstikke leuk vooruitzicht, om een tijdje in een gehuurde stacaravan op dezelfde camping in Helden/Noord Limburg, waar ook onze vrienden Els en Antoine met hun eigen caravan neergestreken waren, door te brengen. Maar mijn hoofd stond er niet naar. Toch gegaan. En achteraf maar goed ook. Het heeft de zinnen wat verzet. Het was gezellig. Helemaal alles van me af zetten ging ook weer niet. Ik hield wel de berichten van thuis in de gaten. Maar toch... we hebben het goed gehad. Alle dagen hebben we samen gegeten. Veel gesprekken gehad. Ook over vroeger. Jan en Antoine kennen elkaar al vanaf Antoine's geboorte, dus 60 jaar. Ik ken Els al vanaf mijn 15e. Ook al 45 jaar. Jeetje. We worden oud. Zulke goeie vrienden moet je koesteren. We hebben samen met hen Indy, de hond, uit gelaten. Een flinke wandeling in de bossen rond de camping. En een wandeling langs de Maas bij Arcen gedaan. 

Op andere dagen zijn Jan en ik zelf op pad gegaan. Een dagje naar de Kasteeltuinen van Arcen en een dagje Roermond. Prachtig, zeg, die kasteeltuinen. We hebben daar de mooist aangelegde midgetgolfbaan ter wereld kunnen aanschouwen. Op 'bergen' met watervallen. Het kasteel zelf was ook toegankelijk. Ze hadden daar een mooie trouwzaal, hint hint, Mariska en Alex....;-)

Ik heb er een mooie roos gekocht, Princess Alexandra of Kent. Een mooie geurende gevulde oud Engelse roos. 

In Roermond hebben we een stadswandeling gemaakt. En ja, hoor, het gebeurde weer. Hetzelfde als in Sevilla. Ik loop met mijn telefoon in mijn handen de weg te lezen, ik maak een smak en lig languit, en hopla, weer een scherm naar de gallemiezen. Gelukkig doet de telefoon het nog. Maar ik was er wel ziek van. Pff.

Hier is nog een filmpje:

Franse chansons, haakwerk en onzekerheid

De afgelopen acht weken hebben we met Enjoy tijdens de workshop 'Chansons' zes nummers ingestudeerd. La Mer (Charles Trenet), Pour un Flirt (Michel Delpech), Le Temps des Cathédrales (openingsnummer van de prachtige musical Notre Dame de Paris), Poupée de Cire, Poupée de Son ( France Gall, Eurovisie songfestival), Une Belle Histoire (Michel Fugain) en Les Champs-Elysées (Joe Dassin). Heerlijk, Franse nummertjes! Maar goed dat ik op school zo mijn best heb gedaan met Frans. Als puber was ik hartstikke verliefd op Julien Clerc en ik wilde wel met hem kunnen praten als ik hem ergens tegen zou komen. Wat denk je toch raar, hè, als puber? Alsof ik hem überhaupt ooit ergens tegen zou komen... Ik weet nu (en toen eigenlijk ook wel) dat ik hem sowieso nooit aangesproken zou hebben.  Toèn verlegen (ik bloosde ook nog eens erg) en nu nog steeds verlegen....Ik vind hem nog steeds een knapperd trouwens, maar dit ter zijde. ;-)

Afgelopen zondag was de dag van ons concert. Er was een zaaltje afgehuurd in het CKC. Alle zwarte gordijnen rondom waren dicht. Beetje somber, maar we zouden mooi uitgelicht worden tijdens het concert in de koorkleuren en in de kleuren van de Franse vlag. Tijdens het inzingen bleek dat het allemaal wat dof klonk. De gordijnen open doen hielp ook niet echt. Sfeer weg en een blik op de lelijke muren. Gelukkig was onze eigen repetitieruimte nog vrij en konden we snel de hele boel daar naartoe verhuizen. Alsnog de sfeer weg en een ruime blik op lelijke muren, maar toch...het klonk gelijk veel frisser. Liever zo dus.

We hebben ons best gedaan. En het ging heel goed. We mogen best trots op ons zelf zijn. 

Jan heeft nog video opnames gemaakt. Patricia heeft geluidsopnames gemaakt van het hele concert. Zo konden we na afloop nog eens nagenieten. En zelf ook horen hoe het allemaal klonk. Vaak hadden we daar zelf geen idee van. Ben benieuwd wat de volgende workshop wordt... Spaanstalig? Ik ben voor!

Vandaag zit ik maar weer wat te haken. Ik ben bezig met een keukengordijn. 1.60 cm bij 60 cm hoog. Het patroon wilde ik aan de bovenkant hebben want er staat allemaal rommel op de vensterbank. Het patroon heb ik aangepast en verlengd. Ben benieuwd. Ik heb flink last van mijn duimgewricht. Ik ga toch maar door. Anders is het pas in December af. Zoveel geduld heb ik niet.. Vandaag komt er verder toch niks uit mijn handen. Mijn zus zit in de medische molen en heeft vandaag haar laatste onderzoek. Het is een spannende en onzekere tijd maar we hopen op een goede afloop. Toi toi toi! 

Over moederdag en moeders die foetsie zijn….

Oh mensen, het gaat niet goed met mijn lijn, hoor. Mijn lijn is inmiddels een flinke streep. Ik dij, net als het universum, uit. Expansiedrift heb ik. Ik gooi het op het nieuwe medicijn dat ik voor mijn diabetes heb gekregen. De bijsluiter heeft me als alibi gegeven dat ik aan kàn komen. Dus, in mijn denkwereld ligt het dan niet aan het pond pure bonbons die ik voor mijn moederdag heb gekregen. ;-)  Smikkel, smul!

Moederdag hebben mijn moeder en ik gezamenlijk gevierd. Mariska en Alex kwamen hier en zouden hier lunchen. Zij wilden mijn Kimchi met pittige eieren ook wel eens proeven. Dus zij hebben ‘opoe’ opgehaald zodat zij ook gelijk haar tanden erin kon zetten. We hebben nog eventjes buiten kunnen zitten, maar door de wind werd het snel frisser. 

Vanmorgen had ik met mijn moeder afgesproken bij de bushalte in het stadshart. Ze wilde (weer) een nieuwe bril kopen. Ze grossiert in brillen, lijkt wel. Om 10 uur zou haar bus er zijn. Mijn tram ook een minuutje later. Maar geen moeder te zien… Wat nu? Maar vast een stuk de passage ingelopen tot aan de brillenwinkel. Niemand. Maar weer terug naar de bushalte. Niemand. Haar mobiel bellen. Niet bij zich… ging thuis wel over. Weer terug door de passage, alle winkels ingekeken om te zien of ik haar zag. Niemand. Dan had ze de bus vast gemist. Ik heb maar een strategisch punt ingenomen zodat ik twee richtingen kon uitkijken. En wachten. En toen belde ze me… Jaaaaaa, ik zit hier al bij de Eyewish. Waar ben je??? (Ze mocht daar even bellen gelukkig) €#-@€€€

Maar goed, er is weer een nieuwe bril besteld. Ze kan elke dag een andere kleur op als het moet :-)

Na afloop zijn we nog even wezen winkelen en hebben we geluncht bij ‘bij Daan’. Fijn dat dat allemaal weer mogelijk is!

 

Ik loop achter.... ( of ik ben niet meer zo snel, kan ook)

Ik heb niet meer zo’n zin in mijn blog. Op dit moment dan, hè? Kan zo maar weer veranderen, hoor. Het is maar net hoe mijn pet staat. Het is ook erg onhandig dat ik niet meer zo’n zin heb. Met zijn zoekfunctie is het een uitstekend geheugensteuntje. Laatst nog… Mariska moest voor een workshop naar Schoonhoven. Ik vertelde haar dat Jan en ik daar vorig jaar juni een leuke wandelroute hadden gelopen. Bleek ik dus helemaal niet op mijn blog te hebben gezet. Terwijl het zo’n leuk dagje was geweest. Echt een aardig stadje, dat Schoonhoven. Is ook niet belangrijk voor mijn medemens, maar wel voor mijn naslag mogelijkheden. Nou heb ik al helemaal niks met jaartallen en maanden, dagen, uren. Ik onthou dat niet. Wat achter de rug is, is voor mij geschiedenis. Vond ik  sowieso al een rot vak! Maar goed, laat ik toch maar weer eens wat schrijven….

Pasen! Was gezellig! Was lekker! Was geen tuin 'zit' weer, maar wel ‘eitjes zoeken in de tuin’ weer. Wat stond er allemaal op het paasbuffetmenu? Ten eerste: Kip in de hoed! Zo hee, dat is een blijvertje. Erg smakelijk. Kip met o.a. kersen, kerrie, sambal, erwtjes (zelf aan toegevoegd voor de kleur). Ik ben ook wat scheutiger geweest met de sambal. Pfff, een theelepeltje sambal op een hele quiche…. Grapjassen. 

Een plaattaart met lof, geitenkaas, rode uien had ik al eens eerder gemaakt. Kaasballetjes in een jasje van diverse kruiden/noten/bacon/cranberries bleek achteraf een hoop werk te zijn. Wel lekker, maar een volgende keer rol ik de hele kaassmurrie wel als één grote bal door het goedje heen. Mes erbij en smeren maar! Waarom moeilijk doen als het makkelijker kan?

Jos en Nico kwamen met plakjes eend met een overheerlijke sinaasappelsaus erbij, couscous en zalmrolletjes. Mijn moeder maakte een schaal lekkere eiersalade. Mariska en Alex brachten de, door mij vergeten te bestellen, croissantjes mee. Als toetje hadden we ijs met passievruchten. Ik vind dat altijd het leukste van de Pasen: nieuwe gerechtjes zoeken en uitproberen.

Verder nog een leuk nieuwtje: Mariska en Alex hebben een flat gekocht. Via via, buiten Funda om. Het was wel spannend om de hypotheek rond te krijgen als zzp’er. Ze graven dan nog dieper en dat nam behoorlijk wat tijd in beslag. De molens draaiden langzaam… en de stress liep behoorlijk op. Maar het is zover. De verwachting is dat ze eind juni/ begin juli de sleutel krijgen. Iedereen is opgelucht. Ik ook. Je blijft er toch in je hoofd mee bezig… Ik hoop dat ze het erg naar hun zin zullen hebben. :-)

Wist je dat....

Wist je dat.... één van de tig schijven in mijn computer op instorten staat/stond en dat het moeilijk is/was om uit te vogelen welke het dan is/was, aangezien ze allemaal even groot en van dezelfde fabrikant zijn? Gelukkig had Alex, de schijvenkoning, er nog wel een paar liggen... Die moeten er nu in, alles overzetten en ik kan weer vooruit. Ik kan alleen nu even geen verjaardagskaarten maken. Ik hoop dat hij voordat de eerste jarig is weer in elkaar zit...

Wist je dat.... er weer rabarber is? Ik heb er een lekkere taart mee gemaakt. Met zelfgemaakte amandelspijs. Smaakte weer best. Ik zag ook weer van die grote kersen.... Ik hou er zo van. Maar helaas, die waren nog niet lekker. Nog een paar weekjes wachten. Ik kijk ook weer uit naar asperges. Wat een fijn seizoen is dit toch.

Wist je dat... we inmiddels zo'n robotstofzuiger hebben? Wat een geweldig ding! Het is hier nog nooit zo poezenhaar- en kruimelloos geweest! Ze maakt zelf een map van de kamers, onthoudt waar ze al geweest is en zuigt systematisch de hele boel. Dweilen doet ze ook. Als je eens in de zoveel tijd de vloeren goed schrobt, dan houdt zij de boel verder bij met een natte doek (die ik dan eerst in een sterk sopje heb gedrenkt) Een pakket met reserve onderdelen/dweildoeken is inmiddels ook binnen uit China. Dat scheelt de helft met het pakket dat je hier zou moeten bestellen. Ik ben helemaal tevreden. Het zou mooi zijn als ze ook kon stoffen...

Wist je dat... Patricia en ik een fijne wandeling hebben gemaakt richting het Noord-AA? Thee mee, gevulde koeken mee. Mandarijnen kwamen uit allebei onze tassen. Jammer dat de wind toch wel frisjes was. Maar zodra we weer op de terugweg waren, voelde het uit de wind als lente. Heerlijk! Alles begint weer op te komen, narcissen, krokussen. Ik kan ze wel uit de grond kijken. Op zo'n moment kun je even vergeten wat een akelige wereld het aan het worden is. 

Wist je dat... we EINDELIJK met Els en Antoine naar de griek zijn geweest? Ons plan was al een paar keer eerder in duigen gevallen door Covid besmettingen en lock downs. Nu was het weer mondkaploos en normaal. We hebben het ons lekker laten smaken. En we hebben nog meer plannen gemaakt: Jan en ik gaan een midweekje bij hen op een camping in Limburg vertoeven. We hebben daar een stacaravan gehuurd. Gezellig. :-)

Wist je dat.... er aanstaande donderdag een project start bij het vrouwenkoor Enjoy: Chansons! Wie zin heeft kan mee komen doen. Nummers van o.a. Michel Fugain, Charles Trenet, het begin nummer uit de musical Notre Dame de Paris.... van alles wat. Heb er zin in.