Zo, het eten staat te pruttelen, dus ik kan snel even dit blogje bijwerken!
Zo hee, wat hadden we een goede plaatsen! Je weet het nooit van tevoren welke plaatsen je toegekend krijgt als je zo’n abonnement van het stadstheater neemt. Bij de ene voorstelling zit je zowat vooraan, de andere keer zit je op het balkon of soms achterin. Dit keer zaten we op de 4e rij, rij D. En rij D heeft gigantisch veel beenruimte. Jan helemaal blij! Hoefde hij eindelijk eens een keertje zijn benen niet in zijn nek te leggen…. The Nylons is een groep uit Canada, bestaande uit 4 man. De oprichter van de groep maakt nog steeds deel uit van het gezelschap. Ze zingen overwegend a-capella. Soms maken ze gebruik van een geluidsband voor een klein beatbox effect. Onlangs is er een nieuwe bas bijgekomen en oh, wat een heerlijk sexy stem heeft die man! Dat kwam wel even goed bij mij binnen! :-) Nu vind ik toch wel dat de hele groep het eigenlijk van de twee donkeren moet hebben. Zij hebben de beste stemmen en zij bewegen het natuurlijkst. De nummers werden aan elkaar gepraat op een humoristische manier. Eigenlijk zou de show om 22.05 afgelopen zijn, maar ze bleven toegiften geven. Dit was hun laatste show in Nederland na een tour van 2 weken. Vandaag zouden ze weer naar huis vliegen. Vandaar dat ze nog eens flink uitpakten tot bijna 22.45. Het was echt een geslaagde avond. Op naar onze volgende voorstelling: de musical “Hair”, op 12 december. Lijkt me ook erg leuk.
T’is ook elk jaar weer hetzelfde met me. En altijd de periode rond Sinterklaas en daarna weer rond Kerstmis. En ongetwijfeld hebben jullie dat ook wel: dingen waar je over na moet denken, dingen die je moet uitvoeren, dingen die afgehandeld moeten worden. Kortom dingen die op je afkomen in een kort tijdsbestek. Sinterklaaskadootjes moeten verzonnen en gekocht en ingepakt worden. Gedichten moet worden in elkaar geflanst. Er moet bepaald worden wat er gegeten gaat worden op sinterklaasavond, dus boodschappenlijstjes maken. Ik heb een achterstand van tig emailtjes die nog geschreven moeten worden. ( sorry, Suzanne, maar gelukkig las ik dat iemand anders je al heeft geholpen met je Christmas Countdown bannergeval!) Ik had ook nog een eindgesprek met de leidster van Mariska’s assertiviteitscursus. Ze heeft het fantastisch gedaan en ik kan met een gerust hart zeggen dat alles weer prima in orde is! Via school kreeg ik ook goeie berichten te horen, dus dat is een hele opluchting. De moeilijke tijd die ze vorig schooljaar had is nu echt voorbij en ze is er sterker uitgekomen! We zijn hartstikke trots op haar. You go, girl!! Maar goed, een hoop te doen en zo weinig tijd! En dat ligt aan mezelf, hoor! Want wat doe ik als er veel moet gebeuren? Juist, dan stel ik alles uit tot het laatste nippertje! Wedden dat de gedichten pas volgende week dinsdagavond klaar zijn?? En ik weet zeker dat ik volgende week woensdag nog op een holletje naar allerlei winkels moet om nog wat kadootjes te kopen EN nog een extra rol sinterklaaspapier. Wat dan altijd NET op is en ook nergens meer te krijgen! Niet dat ik die vanmiddag alvast ga halen, welnee….da’s te gemakkelijk. En ieder jaar neem ik me voor om een planningslijstje te maken en ook dat doe ik dan weer niet. Wat een eigenwijs mens ben ik eigenlijk, zeg! Ken jezelf, zeggen ze wel eens. :-) En met kerstmis begint het hele verhaal weer opnieuw. De eerste weken na sinterklaas rust ik op mijn lauweren, daarna ga ik eens denken aan kerstkaarten. Moet er dan nog eentje ontwerpen. Gebeurt vast en zeker ook weer op de laatste nipper! Dan nog postzegels halen...In de lange rij staan op het postkantoor (kan ik ook nu alvast kopen, maar doe ik dan weer niet), erachter komen dat ik weer niet genoeg postzegels hebt gekocht, dus nog een keer in de rij. Ok, kaarten in de enveloppen, weer geen enveloppen genoeg, dus WEER in de rij.... Als ik er al aan denk word ik al moe van mezelf! Doe het toch eens anders, meid, denk ik dan. Maar ja, eigenwijs, he? Vanavond gaan Jan en ik naar “the Nylons” in het stadstheater. Misschien dat ik nog tijd heb om er een keertje over te schrijven hoe het was. Dat moet ik dan op mijn planningslijstje zetten (wat ik niet heb). Mijn blog heb ik in ieder geval op dit moment bijgewerkt, dat kan ik afvinken...ALS ik een lijstje had gemaakt :-/
Vandaag is mijn neefje Thierry 24 jaar geworden. Dus nadat we bij mijn schoonmoeder thee hebben gedronken, zijn we naar hem toegegaan om hem van harte te feliciteren. Het was er niet druk, we waren met z’n tienen. Maar oh, oh, wat hebben we gelachen! Tenminste, IK heb gelachen! Ik heb echt de slappe lach gehad! Nou is het toch al in mijn familie zo dat we de neiging hebben om te klagen over onze wederhelften. En we menen er eigenlijk niks van, het overkomt ons gewoon…. het blijft leuk om elkaars echtgenoten te vergelijken. Dit keer kwam mijn Jan er goed af. Het onderwerp was namelijk het avondeten….en oh, wat hebben de andere mannen een hoop commentaar op de kookkunst van hun vrouwen! Ik zal er eens een aantal noemen: Spruitjes horen gekookt te worden tot ze zacht als boter zijn ( zoals hun moeder ze altijd klaar maakte(Jan van Joke en Nico). Als je ’s ochtends tegen Nico zegt dat hij ’s avonds spruitjes te eten krijgt, dan verwacht ie ook spruitjes en vertikt het dan om spitskool te eten als dat op het menu blijkt te zijn gezet. Stamppot is lekker, maar de spekjes moeten ernaast geserveerd worden en niet erdoorheen gestampt zijn. ( Thierry, Nico en Jan van Joke). Waardoor er bij Jos 4 bakjes spek uitgebakken moeten worden, waarvan ze zelf amper de kans krijgt om ook wat te nemen, dan is het al op. Jan van Joke lust geen vla en yoghurt door elkaar. Apart wel, maar niet in 1 bakje. Dus eet hij het niet. Dan krijgt hij van Joke GRUTJES. Toen ik dat hoorde kreeg ik dus een lachbui die maar niet op wilde houden. Grutjes, wie eet er nou grutjes?? Ik zie dan van die klonterige pudding voor me met van die vellen erop. Gatver! Maar ze bleek dus vruchtengriesmeelpudding te bedoelen. Verder was er nog commentaar op lege verpakkingen die in de kast waren teruggezet (klacht van Jos en Joke)…. melk- en vlapakken waarvan er meerdere tegelijkertijd geopend waren, niet gelet op houdbaarheidsdatum, (klacht van Jos en Joke)....sla met yoghurtsaus is geen echte sla, dat MOET met mayonaise ( Jan van Joke)....kaas met groente smaakt niet ( Nico, nadat hij net 2 borden andijviestamppot met kaas erdoor met smaak opgegeten had) Had hij het vantevoren geweten dan had hij het niet gegeten! Ahhhhh, en dan mijn Jan! Hij eet zonder morren wat ik hem voorzet! De enige klacht die HIJ had was dat ik kwaad werd ALS hij eens een beetje kritiek op het eten heeft....:-) Komt niet vaak voor gelukkig. Maar inderdaad dan word ik een tikkie pissig. Ik heb het dus nog niet zo slecht vergeleken met de andere echtgenoten. Is wel eens goed om te vergelijken...toch?? :-) credits hier
Mijn 'Rome' scrap is Challenge Owner's Choice geworden! Dat was in the "It's a small world' wedstrijd. Voor deze wedstrijd is er een 'geheim' panel samengesteld, die onafhankelijk van elkaar de scraps gingen beoordelen en punten gingen geven.Daarna werden de punten bijelkaar opgeteld. Dit alles om vriendjespolitiek uit te sluiten. Ik vind wel dat het beter heeft gewerkt. De scrap die gewonnen heeft WAS ook een goede en mooie scrap. Vaak winnen er scraps die niet eens aan de wedstrijdcriteria voldoen. Maar goed, geen idee of dit soort wedstrijden nu vaker uitgeschreven gaan worden. Ik blijf in ieder geval vrolijk meedoen. Ik vind het veel te leuk om te kijken wat ik ervan kan maken. Soms is het best moeilijk. Neem nou de volgende scrap. De opdracht was om een witte scrap te maken met een winterthema. Maar ja, wit op wit zie je haast niet. Dus is het zoeken naar de juiste elementen en achtergronden. En flink in de weer met kleuraanpassingen. Toch vind ik hem heel mooi geworden. Rustig en stijlvol.
Vanaf 3 uur werden we verwacht in de Nieuwe Kerk aan de Steenvoordelaan in Rijswijk. Ongeveer 35 oud-leden hadden zich vantevoren opgegeven voor de reünie. En het was zo leuk om iedereen weer te zien. Eigenlijk was niemand echt veranderd. Tja, wat grijzer geworden, wat meer rimpeltjes gekregen, wat dikker hier en daar…..maar toch, heel herkenbaar. Herinneringen werden opgehaald, foto’s getoond van kindertjes die ineens puber bleken te zijn… De tijd gaat snel!! Van 4 tot 5 hebben we heerlijk gezongen met z’n allen. Gregor Bak, (onze allereerste dirigent, ook aanwezig), nam plaats achter de piano, speelde een paar noten… en als vanouds vielen we allemaal precies in waar het hoorde! Leuk, hoor, om weer eens wat oude nummertjes te zingen. Ik heb nog altijd goede herinneringen aan het nummer ‘Go Like Elijah’. Toen ik zwanger was van Mariska en we zongen dat specifieke nummer, dan werd ze altijd wakker en begon dan te schoppen. Heel typisch! Geen idee of ze het nou leuk vond, of dat ze er nu juist een hekel aan had….misschien was het teveel herrie aan haar onderontwikkelde oortjes. Maar in ieder geval was het sfeertje van vroeger tijdens het zingen weer helemaal terug. Het was echt genieten. Na het buffet, bestaande uit soep/turks brood/kaasjes/pate/salades/hartige taarten en fruit, was het de beurt aan de huidige leden van Inspirited om hun concert te geven. En dat was ook grandioos. Ze hebben hun best gedaan. Het thema was “True Colours”, en daar hadden ze het décor en hun outfitjes op afgestemd. Fleurig en kleurig! Er was zelfs nieuwe koorkleding aangeschaft. Voor de pauze droegen ze gekleurde t-shirts en na de pauze zwarte blouses c.q. overhemden met gekleurde sjaals c.q. dassen. Toevallig had Jan een vreselijk kleurtje groen aan. Tenenkrommend fel van kleur…niet iets wat ie van mij in het dagelijks leven ooit mag dragen. Het décor zelf bestond ook uit gekleurde blokken en die werden steeds even anders neergezet voor een andere opstelling. Het repertoire was ook voor elk wat wils. Mijn favorieten waren toch wel ‘And so it goes’, ‘Caravan of love’, ‘ Peg o’my heart’, ‘The gods love Nubia’ en een gedeelte uit de musical ‘The Lion King’. Dat laatste was erg verrassend. Vier leden van het koor hadden zich vlak na de pauze tussen het publiek verschanst, waarna ze ons met wilde afrikaanse kreten de stuipen op het lijf joegen! Dat bleek de intro van de Lion King te zijn. Erg leuk! Ze deden het na afloop van het concert als toegift nog eens dunnetjes over en dat heb ik gefilmd. Dat kun je hieronder zien.
Ik heb nog een paar andere nummers opgenomen, en die staan ook op You Tube. Dat zijn: True Colours,Caravan of love,The gods love Nubia en Weep O'mine eyes. Klik hier maar…… Ik zag net ook dat je hierboven op het filmpje op Menu kunt klikken. Dan zie onderin ook de filmpjes staan. De twee aan de rechterkant zijn waarschijnlijk reclame filmpjes, ze zijn er niet door mij op gezet.
De foto’s staan op Mijn Album, wil je ze zien? Klik dan hier…..
Het is alweer 20 jaar geleden dat het koor 'Inspirited' werd opgericht. En dus is het feest! Dat vieren ze morgen 17 november met een jubileumconcert 'True Colours' genaamd, waarin veel nieuwe nummers ten gehore worden gebracht. 's Middags is er voor de oud-leden (waaronder ik dus) een reünie. Gezellig! Gregor Bak, onze eerste dirigent, komt dan ook langs. Het is de bedoeling dat de oudleden ook meezingen met twee 'gouwe ouwen', te weten 'Lean on me' en 'We all stand together'. Dat wordt dus nog wel eventjes oefenen. Ben benieuwd of we de nummers weer zo wegzingen. Ik denk het eigenlijk wel. Ze zaten er zo ingestampt! Ik heb er wel zin in....:-) Ben ook zo benieuwd of het druk wordt kwa publiek. De afgelopen dagen hebben mensen bij ons kaartjes kunnen bestellen in de voorverkoop. Maar ik heb geen idee hoeveel kaarten er verkocht zijn door de leden van Inspirited zelf. Ikzelf hoop dat het lekker vol zit. In ieder geval zit er publiek uit het buitenland. Elizabeth, een kennis uit Dundee,Schotland, logeert samen met een drie andere vrienden van nederlandse les, in een hotel in DenHaag. ZIJ komt in ieder geval wel naar het concert, de rest gaat voetbal kijken in een engelse pub. Kan toch allemaal maar niet! Wie stelt nou voetbal boven een avondje muziek???
Zondagmiddag komt dat schotse clubje bij ons op bezoek om hun nederlands te oefenen. Elizabeth is een aloude kennis van Jan's familie. Dus mijn schoonfamilie komt ook langs. Totaal zijn we dan met 13 personen. De vrienden van Elizabeth wilden nu wel eens weten wat dat voor een familie is, waar zij het zo vaak over heeft.:) 's Avonds vliegen ze weer terug naar Schotland, maar niet voor ik hun gevoederd heb met "hollandse" etenswaren. Stroopwafels, speculaasjes...En ik maak soep. Een GROTE pan soep! Geen hollandse, nee, chinese tomatensoep. Weten zij veel...;-) Het wordt dus een druk weekend. Vanaf maandag ga ik maar eens serieus nadenken over sinterklaasavond. Bedenken welke kadootjes ik voor wie moet kopen....gedichten in elkaar flansen....etc, etc. Ook wel weer leuk.
Gisteravond was het "kijkavond" bij Dansschool Kaptein. Ouders, broers en zussen, oma's en opa's...iedereen was welkom om eens te komen kijken wat de leerlingen tot nog toe hebben opgestoken van de lessen. Mariska doet sinds september de beginnerscursus. Cha cha cha, quick quick slow, naar de muur, naar de muur, stap, sluit, opzij....het bracht wel weer herinneringen naar boven. Er is wel wat veranderd sinds toen. De muziek TOEN was instrumentaal, tegenwoordig is het muziek uit de hitparade. De leraren TOEN zagen er keurig uit, hij in pak, zij in een leuke rok of jurk. NU zijn ze gekleed in een spijkerbroek met een shirtje. OK. De jeugd voelt zich daardoor misschien meer op haar gemak, maar toch....het mist toch een speciale sfeer. In ieder geval deden de leerlingen hun best om hun danspasjes te tonen. Er waren wat teveel meisjes zodat er om de haverklap van partner gewisseld moest worden.
Ik heb nog 2 foto's kunnen nemen. Dat viel nog niet mee. OF Mariska stond helemaal aan de andere kant van de zaal, OF ze kwam zo snel voorbij dat ze er weer niet scherp opstond. Ik heb ook nog een klein filmpje gemaakt.Ik heb nog nooit een filmpje op deze blog gezet, dus ik hoop dat het lukt.
Maar het was leuk om te zien allemaal. Je deed het prima, hoor, Maris! Ga zo door!
