Uitgebreid, maar nog niet helemaal....

De muts en das waren al een tijdje klaar. Ik vind ze leuk geworden. Precies in de goede kleur van mijn jas. Helemaal tevreden mee! Tijd voor iets nieuws. Ik had inmiddels al zo'n 150 breiboeken gedownload en doorgespit voor een leuk patroon. Nu nog de goeie wol erbij zoeken. Red Heart Boutique Unforgettable Dragonfly moest het worden. Een hele mond vol voor een knot wol met blauw/groen/turkoois verlopende kleuren. Maar helaas, uitverkocht bij Pera en Pasha. Ik kreeg bericht dat ze de eerste week van december weer voorradig zouden zijn. Tja, wat zal ik dan intussen gaan doen? Even kijken wat ik nog had liggen... rode wolletjes. Mwahhh, zo niet mijn kleur.
Maar een dreumestruitje kon ik nog wel op de pennen zetten. Een leuk gratis patroontje MET de juiste stekenverhouding via Ravelry erbij gezocht. En breien maar..... Ook snoezig geworden, toch? Oh, je ziet zulke leuke patronen op het internet! Als ik niet uitkijk begin ik aan van alles. Het was even wennen dat al die mooie patronen in het engels zijn, maar ook dat went snel. Op den duur weet je precies welke steken ze bedoelen. En ook YouTube staat vol met tutorials voor als je er echt niet uitkomt. Gaat prima. Maar goed, ook dat truitje was klaar. Net op tijd, want donderdagavond kreeg ik een berichtje van Mariska: "Mam, je bolletjes Dragonfly zijn weer op voorraad. Ze hebben er maar negen, dus als je nog wilt hebben mag je niet te lang wachten!" Hopla, vrijdagmiddag dus op weg naar Pijnacker.

Helemaal blij. Komen we daar, (Mariska ging ook mee), géén bolletjes Dragonfly. Wel lagen er allemaal andere kleurtjes. Ook mooi, maar ik wil perse die blauwe. Bleek diezelfde ochtend a.l.l.e  n.e.g.e.n bolletjes verkocht te zijn aan een vrouw, die er een deken van ging breien. Grrrr. Nou, zeg! Wat een pech! Viste ik weer achter het net. Nu kan ik weer 3 à 4 weken wachten voor de volgende batch binnenkomt! Mijn naam en telefoonnummer staan genoteerd. Nu maar hopen dat het werkt......Geduld, Ien, geduld! En ja, ik kan ze natuurlijk ook bestellen, hier in Nederland, Engeland of Duitsland. Maar ik heb een bloedhekel aan portokosten. ;-)
Intussen maar weer eens op zoek naar een haakpatroon. Kijken of dat lukt in ut engels.....

Hot Pot Glass Fusion

Laatst, op Hennie's verjaardag, had een oudcollega van haar een hele leuke ketting om. Zij bleek hem zelf gemaakt te hebben op een workshop Hot Pot Glass Fusion. Dat leek mij ook wel wat! Ik hou van glas. Ik hou van de kleuren en de speling van het licht erdoorheen. Dus toen ik via via een aankondiging kreeg van een nieuwe workshop heb ik mezelf opgegeven. Het leek Mariska en mijn moeder ook wel wat. En ook Hennie wilde wel eens een mooie hanger maken.
Gisteren was het zover. We togen met z'n viertjes naar Delfgauw. We moesten in 'de Kiezel' zijn, op nummer 175. Niemand te bekennen daar. Alles donker, deuren op slot. Huh??
Er kwam nog een vrouw bij. Zij wist te vertellen dat de workshop wel door zou gaan...ze had nog gebeld. Nou moe! Nog maar even wachten dan. Tot er verderop, op nummer 173, een koppie buiten de deur gestoken werd. Dat koppie ging toch maar even kijken waar de rest van haar klantjes bleef. :-) Bleek het verkeerde nummer doorgegeven te zijn.
Na een uitvoerige uitleg over de diverse soorten glas; over welk glas met welk glas gecombineerd kon worden en met welk soort beslist niet, uitleg over het snijden en breken van glas, uitleg over de werking van de hot pot etc. konden we aan de slag. En dan heb je het eerste probleem al: welke kleuren zal ik combineren. Ze had heleboel kant en klare hangers ter bezichtiging. Daar kon je alvast wat ideetjes opdoen. Maar toch....je hebt maar één kans. Ik ben zelf voor een zwart met oranje gegaan. Mariska wilde graag een hanger maken voor bij het groene vest dat ze aan het breien is. Mijn moeder zag een leuke kant en klare hanger met iriserende streepjes en libelles erop en die wilde zij na gaan maken. Hennie ging voor blauw met roze. Ok, de ideetjes waren er. Nu de uitvoering nog.Tja. En ik wist van mezelf al: glas en ik gaan niet zo goed samen. Als ik een reepje wilde snijden werden het brokjes. Als ik al met al een krasje op het glas wist te krijgen, bleek het zelden zo diep te zijn dat ik het in zijn geheel af kon breken. Dus na veel gestuntel had ik eindelijk een werkstukje klaar. Mijn moeder riep al heel snel dat het haar niet lukte waarna ze werd geholpen door een paar andere workshoppers. Ze bleek ook wel weer een heel moeilijk projectje aangegaan te zijn. Miniscule libelletjes moesten uitgesneden worden. Mariska ging haar eigen gangetje. Die is gewoon heel handig en kan mooi klein en fijn werken. :-) Hennie had uiteindelijk ook haar werkje af. Ze konden de magnetron in! Er werd al gezegd: ze worden altijd anders dan dat je denkt! Vooral dat iriserende dichroic glas gedraagt zich zelden als gepland. Denk je groen erin te doen, wordt het roze. In mijn geval bleek oranje groen te worden. Er ging nog wel meer mis met mijn hanger. Hij kwam als een grote uitgelopen blub de magnetron uit!  De doorzichtige bovenlaag glas was over de rand naar beneden gesmolten waardoor mijn hanger een rare bobbel kreeg. Dat werd na afloop weer even door een slijpmachine gehaald. Mijn moeders hanger was helemaal een klein rampje. Daar was de bovenlaag maar gedeeltelijk gesmolten. Die moet nu ook nog bijgewerkt worden. Ze krijgt hem nog thuisgestuurd. Alleen die van Mariska en Hennie zijn goed gelukt! Hartstikke leuke en mooie hangers geworden. Daar kunnen ze trots op zijn! 
Het lijkt me een hele leuke hobby. Zelfs zo leuk dat ik over de aanschaf van zo'n hotpot zit na te denken. Zo duur zijn die dingen niet. Was ik er nou maar wat handiger in, in dat glassnijden. Zou daar trouwens een workshop voor bestaan??

Brunch en kramp...

credits hier

Afgelopen zondag hebben we een heerlijke brunch gehad bij van der Valk in Nootdorp. Allemaal ter ere van het 60- jarig huwelijksfeestje van oom Hans en tante Netty. Dat zijn de ouders van Antoine, een vriend van Jan die met Els, een vriendin van mij, is getrouwd. Zijn ouders en Jan's ouders waren vroeger buren en gingen ook vaak met elkaar op vakantie. De verbondenheid tussen de families is dus al oud. Maar lekker, hoor, zo'n zeer uitgebreid brunch buffet! Het was wel behoorlijk druk. We hebben het ons weer lekker laten smaken. 's Avonds hebben wij in ieder geval niet eens meer gegeten, zo vol zaten we. :-)

Dinsdag, bij het tweede nummer tijdens de zumba, verrekte ik een spier aan de zijkant van mijn rug.  Au! Hihihi, mijn allereerste echte sportblessure! Ik ben gewoon doorgegaan. Had ik misschien beter niet kunnen doen. Ik bleef last houden de volgende dagen. Maar het was nog wel te doen. Met opstaan deed het steeds even pijn, maar zodra ik liep viel het wel weer mee. Paracetamolletjes hielden me wel op de been. Tot donderdagmiddag! 

Ik zat achter de computer te scrappen tot ik ineens verging van de pijn. Kramp! Zo dan! Wat kregen we nu weer....het hield een paar minuutjes aan en dan trok het weer weg tot het 'normale' pijn niveau. En zo is het nog steeds. Soms lig ik even dubbel van de kramp de pijnwee opvangen. Hmmm, ik lig liever dubbel van het lachen eigenlijk. :-) Een kersenpitkussentje is nu ook lekker in mijn rug. Ook inmiddels een, toch maar wel aangeschafte, infraroodlamp erop gezet. Kijken of dat een beetje wil helpen. Ik zit, hang en lig mezelf een beetje in de weg op dit moment.  

Maar ik klaag niet. Wat er gisteren in Parijs is gebeurd, dat is pas erg! Wat een rare wereld is het toch. Nee, de wereld zelf is niet raar.... z'n bewoners! Sommige bewoners! Gelukkig niet allemaal....

Houden zo! Laat je niet gek maken!

Wat een muts...

Oh, oh, wat zijn we intussen weer creatief bezig geweest! Het luistert toch wel heel nauw om de juiste stekenverhouding t.o.v. de wol te hebben. Die was bij mij volkomen zoek. Een goed patroon met de verkeerde wol. Of de goeie wol met een verkeerd patroon. Ligt er maar aan hoe je het bekijkt.
In ieder geval had ik het beginnetje wel goed omgerekend, maar ik kwam in de knoei met de minderingen. Dus na een avondje breien had ik een muts in handen. En ik zag er wat aan. En Mariska zag er wat aan. Ze vond het maar een rommelig bolletje hebben. Ik dacht al: Ga ik hem zo dragen? Neuh... Dus de hele muts weer uitgehaald.
Ik kwam in de kast nog een ander bolletje lintwol (funny yarn) tegen. Ooit eens bij de Action gekocht, geloof ik. Ik kwam op het internet een hartstikke leuk patroon voor een das tegen. Gebreid in een luie wijven steek. Echt een steek voor mij zou je zeggen! Dus ik begon vol goede moed te breien en het werd me toch leuk! Maar ja, ik had 30 centimeter gebreid en mijn bolletje raakte op. En ik had er maar eentje. Oh, zo jammer!! Dus weer het hele zooitje uitgehaald. Toen maar op de eigenlijke manier zo'n sjaaltje gebreid. Met van die gekrulde krulletjes. Op zich best wel leuk geworden, maar ik heb er zo'n 'pas op!: oubollige vrouw in de overgang in aantocht' gevoel bij. :-/  Maar ja, het bolletje is op! En ik heb het zomaar in ene keer afgemaakt!
Terug naar de muts.... Toch maar een ander patroon opgezocht met nu wel de juiste stekenverhouding. En voila, in weer een avondje was de muts klaar en ben ik er tevreden over! Zelfs het haken van de bloemen ging in ene keer goed.Ik ben nu met een bijpassende shawl bezig. Heb ik de eerste keer natuurlijk ook wel weer moeten uithalen. De randen krulden om. Inmiddels weet ik nu dat ik aan de randen rechte steken moet breien en dat scheelt inderdaad een boel. Nu gaat ie goed.

Mariska had een eigen toerenteller nodig en ik wilde nog graag een bolletje effen wol om een randje langs de bloemen op mijn muts te haken. Zo komen ze nog beter uit, denk ik. Dus gewapend met de ceintuur van mijn jas (voor de juiste kleur) zijn we naar Pera en Pasha geweest in Pijnacker. Wowww. Wat een wolletjes walhalla! We hebben onze ogen goed de kost gegeven. Elke keer riepen we: oh, kijk deze eens, wat mooooi! Mariska neigt van nature naar effen kleurtjes met glitter en ik neig naar verlopende en gemeleerde kleurtjes. Binnenkort maar weer eens op zoek naar een nieuw patroon. Eerst deze muts en mijn shawl afmaken! En ik ben nog geslaagd ook voor de wol in de kleur van mijn jas!
En wij gaan zeker weten nog vaak komen daar! :-) Zo'n leuke winkel!

Bol van de wol......

"Ik wil wel wol voor mijn verjaardag", zei Mariska, op mijn vraag wat ze als kadootje wilde voor haar verjaardag. Inmiddels waren onze rondbreinaaldensets (zij heeft er eentje van  Knit Pro en de mijne is van Addi) al via het internet gekocht en bezorgd. Maar om nu wol via het internet te bestellen....neuh. Daar moet eerst naar gekeken en aan gevoeld worden. We zijn dus naar Leiden gegaan. Daar zou in het steegje vlakbij de Pieterskerk een leuk wolwinkeltje zitten. Elk jaar, met de scratch, kwam ik er langs en stond me dan te vergapen aan alle mooie tinten bolletjes wol die in de etalage lagen. Maar dat winkeltje (Ribbels) is inmiddels verhuisd en zit nu aan de Stille Rijn. Wat een leuke winkel, zeg! Er is een wand met alle wolsoorten op kleur gesorteerd. Moeilijk om daar een keuze uit te maken! Je ziet zoooo veel. Mariska had het patroon van het vest dat ze wil breien meegenomen. Dat kwam uit één van de Amerikaans breimagazines (Creative Knitting) dat ik van het internet had gedownload. De in het patroon gebruikte wol is hier niet te krijgen, maar de verkoopster liet allerlei mogelijkheden zien van wol dat ook geschikt zou zijn. Uiteindelijk heeft Mariska een mooie kleur groen uitgezocht. Helaas was er nog maar één bolletje van voorradig. Zul je net zien: een hele wand vol wolletjes en nog kiest ze er net eentje uit die nabesteld moet worden! :-) Nou ja, aan het eind van de week komt het binnen en kan ze beginnen!
En wil ze eerder beginnen, dan kan dat ook... Gistermiddag vierden we haar verjaardag en ook toen kreeg ze o.a. een hele tas vol wol van Alex's oma! Werk aan de winkel dus! Laat de pennen maar tikken! Ikzelf ga morgen ook maar eens beginnen met mijn muts.....voordat dalijk die voorspelde ijskoude winter eraan komt!
En nu is Mariska dus alweer 25 jaar. Wat gaat de tijd toch snel. Wie weet is het nu de laatste keer geweest dat ze het thuis vierde. Zaterdag hebben we het grootste gedeelte van de tijd in de keuken doorgebracht om weer van alles te maken. Dit keer had ik zelfgemaakte heksenkaas gemaakt. Zo hee, lekker! Een aanrader. En makkelijk! En zonder 'rotzooi' erin. Dat is een blijvertje!
Wat er over was aan snoeperijen heeft ze gisteravond meegenomen naar Den Haag. Vanavond komen er een paar studiegenoten om haar verjaardag te vieren en de flat te bezichtigen. En zo pendelt ze heen en weer tussen Den Haag en Zoetermeer. Mijn kleine kindje (zo noem ik haar nog steeds) is allang niet klein meer.....:-)

Herfst.....

Door die wandeling in Clingendael ben ik nu helemaal in de herfststemming! Het sombere weer van de afgelopen dagen heeft daarbij wel meegeholpen natuurlijk. Tijd om de kamer in herfstsfeer te brengen! Een paar foto's van Clingendael heb ik ingelijst en opgehangen. Kastanjes en eikeltjes had ik al verzameld. Ik hoop dat er nu nog genoeg over is voor de eekhoorntjes. Dalijk moeten ze door mij dit jaar naar de voedselbank. *schuldgevoel*...

Bij de Action had ik al zo'n grote bal van piepschuim gekocht. Die heb ik vol geplakt met kastanjes en mos. Dat heeft me wel een flinke blaar opgeleverd. Eén kastanje ging aan de rol en zo greep ik net in een kloddertje kokendhete lijm. Ach ja, het is nogal een risky business, zo'n lijmpistool en mijn persoontje samen. Hij heeft het ook niet overleefd, dat lijmpistool. Ik was net driekwart klaar met lijmen toen er haast geen lijm meer uitklodderde. Nieuw patroon erin, je kent het wel. Knijpen, knijpen. Verrek, de hele voorkant kwam eruit! Er was iets doorgesmolten. Je kon de elektrische draadjes zien zitten. Oei, dit werd toch wel een tikkie gevaarlijk. Ben maar snel op een holletje terug naar de Action gegaan om een nieuwe te kopen. Gelijk gekeken of ze nog een kleinere bal voor mijn eikeltjes hadden, maar helaas. Ook in de stad nergens zo'n losse bal te vinden....
Probeer in de stad ook maar eens een rondbreinaald 7mm van 40 cm te vinden! Gaat je ook niet lukken! Naalden zonder knop dan in maat 5mm?? Neuhhhh, joh, nergens. Dat wordt weer shoppen via het internet! Ik kwam nog wel leuke wol tegen bij de Wibra. Gelijk maar gekocht. Kwam goed bij mijn paarsige jas! Ik heb een leuk patroon voor zo'n jaren 20 muts. Zo'n Downton Abbey muts, zeg maar. Lekker ouderwets. De wol die ik nu heb gekocht klopt natuurlijk weer niet met het patroon. Dus dat moet ik eerst even omrekenen. Komt goed! Maar ja, eerst maar eens een rondbreinaald op de kop zien te tikken. Nu blijken er ook hele mooie sets te bestaan waarbij je 10 verschillende maten pennen op 3 verschillende maten kabel kunt schroeven. Dan heb je gelijk elke rondbreinaald die je ooit nodig hebt in huis. En aangezien ook Mariska voor haarzelf een vest wil gaan breien is het misschien wel handig om in zo'n set te investeren. Dan hebben we er beiden plezier van! Ook van die sets zijn er weer tig verschillende merken en soorten. Heeft iemand goede ervaringen?? Ik ga me maar eens inlezen.....

Clingendael

Zo sta je vrijdag als koor nog in het theater en zo sta je zondagmiddag alweer in woonzorgcentrum Het Anker in Voorburg. We hebben daar gezongen in de brasserie van het huis. Nou, voor het koor was er niks te brassen, hoor! Geen koekjes, cakejes of bitterballen. Maar dus ook geen koffie of thee! Gelukkig nog wel een glaasje fris in de pauze om de droge keeltjes te smeren. Maar ja, we doen het voor de bewoners, hè? En zij waren enthousiast en tevreden, dus laat ik zelf niet zeuren. :-)

En aangezien ik de hele zondag dus binnen heb gezeten, en Jan ook al dagen geen buitenlucht had gehad, (hij neemt het solliciteren uiterst serieus!), heb ik hem maandagochtend ontvoerd naar de Japanse Tuin in Clingendael. Even luchten! Even een frisse neus! In eerste instantie had ik de auto geparkeerd aan de Wassenaarseweg. Maar daar bleek het betaald parkeren te zijn van maandag t/m vrijdag. Tja, dat is tegen Jan's principes. Ik ben alvast naar de Japanse Tuin gelopen terwijl hij een ander kosteloos plekje ging zoeken voor de auto. 

Het blijft mooi, hè, die tuin. Ook nu in de herfst. Hij is nu twee weekjes open voor publiek, daarna sluit hij weer tot in mei 2016. Ik bleek niet de enige bezoeker te zijn. Ik was wel zowat de enige bezoeker met een compactcameraatje. Jemig, wat een apparatuur werd er mee gezeuld. Camera's met grote telelenzen op flinke statieven... Wat een mooie foto's zullen daaruit komen! 

Ik heb meerdere rondjes in de tuin gelopen en heb op mijn gemak wat foto's genomen voor Jan kwam. 

Samen hebben we nog een uitgebreide wandeling over het landgoed gemaakt. Om weer bij de auto te komen (gratis parkeren in de van Mojalenlaan) kwamen we door 'de Bosjes van Zanen'. En daar stond een grote eik. En in een holte van die eik en ook op zijn takken lagen allemaal kinderfrutseltjes. Een wandelaarster vertelde dat dat de kabouterboom was. Kinderen leggen tekeningen en poppetjes erin en soms komt er dan 's nachts een kaboutertje en neemt de spulletjes mee. Dat is toch geweldig! Ik ben gek op sprookjes! :-)

De vrouw vertelde ook dat er onder een lindeboom, vlakbij het landhuis, nog graven liggen van de hondjes van freule Daisy. Vroeger stonden de grafstenen overeind, maar in de tweede wereldoorlog werden ze platgelegd. (Want er kon wel eens een sluipschutter achter zitten....) Leuk om zomaar die verhalen te horen als je het niet verwacht. Volgende keer op zoek naar de hondengraven!

Hier is nog even een filmpje met alle foto's!