We waren met z'n 67-en als ik de namenlijst goed heb geteld. We werden ontvangen met koffie/thee en koekjes. Daarna zochten we een plekje, partij bij partij, ( we oefenden dit keer in een zaaltje) en om 10 uur gingen we van start. Complimenten ook voor onze dirigent, Peter Dingemanse! Hij heeft ons op een leuke manier door alle muzieknoten geloosd. En dat viel op sommige plekken niet mee! Er zaten best lastige stukken tussen. Maar we hielden de moed erin. We bleven positief! Nou ja, behalve dan één mevrouw bij de alten die het een beetje moeilijk met haarzelf en de anderen had....:-)
Na de middagpauze (na een uitgebreide lunch) zijn we weer verder gegaan met zingen, zingen, zingen. De mannen hadden ook een paar solonummers. En wat klonk dat mooi! Achteraf zag ik dat er ook nog een paar leden van 'Mannenkoorts' bij waren. En die kunnen wel zingen dus! Eentje kwam me al zo bekend voor!
Toen alles er zo'n beetje inzat hebben we een plekje gezocht op het podium in de kerk. Dat podium heeft onregelmatige verhogingen en verlagingen. Als je ergens stond kon je geen stap opzij of naar voren doen, anders mieterde je het podium af. Je staat dus een beetje krampachtig. Maar ja.
Het optreden ging best wel redelijk. De moeilijke stukken gingen toch een beetje twijfelachtig. Maar over het algemeen hebben we goed gezongen en klonk het erg mooi. De akoestiek is ook zo mooi in een kerk. Daar hou ik van! Een beetje galm. Al met al was het een hele leuke dag. Vermoeiend, dat wel. Maar zeker voor herhaling vatbaar! De hele avond en de zondag erna liep ik nog steeds te zingen. Zo verslavend, die West Side Story! Mooie muziek!
Nu is het op naar ons jubileumconcert! Zaterdag, 4 oktober is het zover! Er zijn nog kaarten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten