Maandagavond was het tijd voor onze laatste theatervoorstelling van dit jaar: Youp van't Hek.En dat was weer een uitermate leuk avondje. Hij heeft ons weer 'even bijgepraat' over van alles en nog wat. Hoewel hij minder grof dan anders was, was hij nog altijd vlijmscherp. En vooral sommige geschetste situaties bleken heel herkenbaar te zijn. Dat werkt wel op je lachspieren. Je kon ook echt aan hem merken dat hij weer met veel plezier op het podium stond. Geslaagde avond!
Balen, zeg! Een paar jassen van Mariska hadden een jaar lang naast een raampje in de gang gehangen en ze waren totaal verpest. Verkleurd door de zon. Van eentje, een dikke winterjas, baalden we wel heel stevig. Die had ze nog maar een jaar. Tja, wat nu? Het enige wat we nog konden proberen was de jas een verfbad te geven. Weggooien kon altijd nog. Twee pakjes Dylon gehaald en hup, we konden aan de slag. Eerst de jas gewassen. Daarna heeft Mariska het spul in de machine gegooid en gezorgd dat het poeder door de gaatjes van de trommel verdween door hem heen en weer te wiegen. En ja, zoals al in de gebruiksaanwijzing werd aangeraden: zorg dat je rubberen handschoenen aanhebt. En zorg dan ook dat je ze al aan het begin aanhebt. ;-) Nu kreeg ze alsnog blauwe smurfenvingers... :-)De jas erbij en gelijk ook maar mijn zumba-broek. Daar zaten al tijden uitgebeten vlekken op van Vanish Oxi Action. Die rotzooi had ik ooit gebruikt bij een poging om een hardnekkige vlek uit een ander kledingstuk te krijgen. Het spul had op mijn zumba-broek gedrupt en had daar weer vlekken op gemaakt.. Wat een vies spul is dat, dat Vanish.
Machine laten draaien. Wat een blauw spulllll. Kwam dat ooit nog goed?? Na het kleuren nog een keer alles gewassen met gewoon wasmiddel. En verrek: alles kwam er keurig mooi blauw uit! Als nieuw! Helemaal blij. Daarna nog een lege machine gedraaid met een kopje chloor erin. En ook de machine is weer keurig schoon. Dus ik ben laaiend enthousiast over Dylon. En dat opent perspectieven. Ik heb alweer een nieuw pakje verf gekocht voor mijn zwarte broeken. Zwart zal weer echt zwart worden! En ik hoop dat ook mijn bruine broek met chloor spetters dan zwart is. Dan heb ik er nog wat aan....
Over zwart gesproken.... zie ik gisteren Mango op de schuur zitten, samen met haar vriendje/vriendinnetje. Sta ik tegen haar te praten en ze kijkt van boven op me neer. 'Zo hee, ben jij helemaal alleen op de schuur geklommen? Kun je er nu nog wel vanaf komen? Zal je niet vallen? Heb je het niet koud? Kom je zo naar binnen? Bla bla, je kent dat wel. En ik foto's van haar nemen. Mijn kleine pubermeisje, helemaal zelf op de schuur geklommen. Ik was helemaal trots. Ik ga weer naar binnen. En sta nog even voor het raam naar haar te kijken. Ik draai me om en wie komt er de kamer binnenwandelen: Mango! Krijg nou tandjes....Was het de kat van verderop daar boven op onze schuur. Als twee druppels water! Ook zwart, even groot, ook gele ogen, ook een wit vlekje op haar/zijn borst. Ik kan nu alleen nog aan Mango's grote dikke vette rampestamperpoten zien dat zij het is. De foto's maar weer gewist. Behalve deze. Mevrouw stààt altijd voor het raam naar buiten te koekeloeren.
Huidige status der krakkemikken:
Nek... Aan de beterende hand!
Auto...Nieuwe accu, remolie bijgevuld, bandjes opgepompt. Ik kan de winter weer door!
Thermostaat....nog steeds werkend. Lekker warm in huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten