
Op de terugweg had ik nog ruzie met mijn navigatie. Die probeerde ik via de spraakherkenning aan te zetten, maar dat ging behoorlijk mis. We begrepen elkaar niet. Zij dacht dat ik in Griekenland wilde rondrijden. Op mijn toch wel heel duidelijke NEE probeerde ze nog wat opties die in de verste verte niet leken op wat ik haar zei. We werden het niet eens en zij gaf het op. Toch gek dat het de ene keer wel lukt en de andere keer niet. En ik had niet te diep in het glaasje gekeken. Ik sprak echt niet met dubbele tong. Misschien moet ik maar eens naar een logopediste. Of naar een psycholoog: mijn auto begrijpt me niet. :-/
Zondag... Jan had zijn dag volgepland met de boekenmarkt in Deventer, een reünie met een neef uit Nieuw Zeeland en een bezoekje aan een zieke collega...dus ik heb weer de naaste familie opgetrommeld om...ja, daar gaan we weer....te komen eten. Deze keer een Grieks buffet. Ik had laatst van de ouders van Alex een grote doos met groente gehad. Vol met tomaten, courgettes, aubergines, bietjes en snijbiet. Daar weet ik altijd wel raad mee. Voor het eerst in mijn leven heb ik nu snijbiet gegeten. Heb er een eenpansgerecht met couscous van gemaakt. Lekker!
Van een boel tomaten heb ik verse soep gemaakt. Eerst de berg tomaten met paprika's en al geroosterd. Daarna met de staafmixer alles fijn gemaakt. Zelfgebakken kaas/uienbrood erbij gegeten. Was ook smul.

Uiteraard weer veel te veel, dus Mariska en mijn moeder hebben nog een doggybag meegekregen. Vanavond eten Jan en ik de restjes wel op.
Weet je trouwens dat je echt met de deur in huis kan vallen? Is al twee keer gebeurd! Eerst mijn moeder die ineens met een losse hordeur in haar handen stond. En gisteren mijn zus. Hup, ook weer die deur eruit. Hij hangt op twee scharnieren met een los pinnetje erin. En aangezien er aan de onderkant een giga kabelgoot onderdoor loopt, moet je de deur een tikkie optillen en opendoen. Ja, Jan en ik weten hoever omhoog. Maar de rest geeft hem een zwieper en dan vliegt ie zo uit zijn scharnieren en door de lucht. Nu zit er heel handig (waarom bedenken wij dat nou niet?) een spijkertje boven het scharnier. Scheelt een hoop gedoe. Bedankt, Nico! :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten