Afscheid oom Chris

Precies op de verjaardag van mijn moeder is een oom van Jan, oom Chris, overleden. Hij mocht 98 jaar oud worden. Op zijn kaart staat dat hij pottenbakker, schilder en levenskunstenaar was. Ik vond hem altijd wel een apart type, ja. Hij kon de meest brutale vragen op je afvuren. En bij een begroeting kreeg je niet alleen een hand en een kus maar hij drukte je ook aan zijn hart. Zo was oom Chris. Jan heeft hele goeie herinneringen aan de logeerpartijen bij tante en oom in zijn jeugd. Zwemmen in het Braassemermeer, helpen in de pottenbakkerij. Met ons trouwen heeft oom Chris poesjes gemaakt. Die gaven we na afloop van het feest als cadeautje aan de gasten mee. Ik heb ze nog steeds. Ook de vaas die hij maakte en die we als cadeau kregen bij ons trouwen. Ik zie tante Els nog een gedicht voordragen waarbij ze elke keer een roos in de vaas deed. Iets over rozen en het 'het minnen en het kozen'. Lief!
Hij hield erg van oude auto's, dus hoe passend was het om hem op deze dag van afscheid te vervoeren in een oude Citroën. Met op het dak een bloemstuk waar grote Magnolia takken als een gewei uit staken.
Tijdens de dienst werden natuurlijk de nodige herinneringen opgehaald door de kinderen en kleinkinderen. Mooi om te horen. En na de dienst is hij begraven bij zijn vrouw met wie hij 70 jaar getrouwd is geweest. Het was mooi. Het was goed.
Jan is nog even bij het vroegere huis aan het Braassemermeer gaan kijken. Ook voor de laatste keer.
In de auto hebben we nog even hartelijk gelachen over een vraag die oom Chris blijkbaar aan Jan had gesteld tijdens onze 25-jarige bruiloftsviering. Dat had Jan nog niet eerder aan mij verteld. Ik ga hier niet vertellen wàt hij vroeg maar het was een, oh zo typische, oom Chris vraag! :-) 

Bijgaand een scrap van deze markante man. Ik was er ooit in 2010 al aan begonnen, maar had hem nog niet afgemaakt. Ik weet ook niet hoe ik aan de foto's gekomen ben. Maar het zijn wel hele mooie!