zondag 10 februari 2019

Grijs!

'Jij kleurt je haar niet meer, hè?'... Dat vragen hoe langer hoe meer mensen aan me. 'Hoe oud ben je dan?'... Nog zo'n vraag die er vaak vlak achteraan wordt gesteld. Tja, heeft leeftijd ermee te maken? Neuh. Mag je pas na een bepaalde respectabele leeftijd als een zilveren vos door het leven gaan? Neuh. Nog zo iets... als man word je een zilveren vos (silver fox) genoemd als je mooi zilvergrijs bent geworden. Als vrouw is daar geen naam voor in het Nederlands. Ik wil mezelf ook geen zilveren moervos noemen. Klinkt toch niet? Een grijze duif dan maar? Of een grijze muis? Zo voel ik me (nog) niet. Of toch maar de Engelse benaming: a silver vixen? Daar kan ik wel mee leven, denk ik.
De beslissing om mijn haar niet meer te kleuren kwam ook zo maar aangewaaid. Ik heb niet eens gewikt en gewogen. De kapster had tien weken terug mijn haar anders gesneden. Een beetje a-symmetrisch, zeg maar. En daar kwam ineens een heel stuk grijs bovendrijven. Aan één kant maar. Heel typisch. Ik had natuurlijk gelijk mijn haar weer kunnen verven, maar ik vond het eigenlijk wel grappig. Ik werd nieuwsgierig. En nu ben ik heel benieuwd hoe het eruit gaat zien als ik donderdag weer voor een hakbeurt ga. Steeds een beetje grijzer en misschien ook wel steeds een beetje wijzer? Neuh, dat laatste niet, vrees ik.
En tja, als je eenmaal grijs haar hebt moet je ook je garderobe en je bril weer aan de nieuwe kleuren aanpassen. Toch? Ook niet erg. Een helderdere kleur lippenstift misschien, andere ogenschaduw. Ik vermaak me wel. :-) Back to my roots. Letterlijk!

Nog zoiets waar aan je merkt dat je een dagje ouder wordt... die generatiekloof. Die wordt ook hoe langer hoe breder. Dat voel je als je hoort dat de kinders een 3D printer hebben gekocht. Huh? Waarom?? Voor de leut om poppetjes voor Dungeons and Dragons te printen. Ok.
Of als je hoort dat ze hun auto's hebben laten stomen! Laten stomen?? Huh?? Ik wist van het bestaan niet eens af. Maar blijkbaar kan dat tegenwoordig,  met hele goeie resultaten. Nou, het zal me aan mijn achterwerk roesten of de auto kraakhelder is door te stomen of gewoon te wassen. Het kan me al niet schelen of ie überhaupt kraakhelder is. ;-)
Dan maar een beetje ouderwets. Maar ook weer niet zo ouderwets als Jan kan zijn. Die was laatst in de weer met floppydisks! Ja, echt, hè! Ik herkende het gekraak ervan nog. Wie gebruikt dat nou nog? Hij heeft er zelfs ooit in een grijs verleden nog een losse floppydisk-drive voor moeten aanschaffen. Vraag me niet waarom. Zo stokoud voel ik me nog niet in ieder geval. Ook al word ik al aardig grijs... ;-)

Gister lekker wezen wandelen bij het Noord-Aa. In de storm. Maar het was droog. En niet koud. En er was mooi licht. En blubber in het Prielenbos.
Vandaar de foto's.

Geen opmerkingen: