Oh heideroooooosje.....

De hei staat in bloei! En we houden van de hei, dus daar wilden we wel eens even onze blik op werpen. Niet in het weekend want dan is het zo druk. Jan nam woensdag vrij. We besloten om deze keer naar de Ginkelse Heide te gaan. We waren er best vroeg, half elf. En we bleken niet als enigen op het idee gekomen te zijn. We konden nog net het laatste parkeerplekje bij Natuurcentrum 'de Veluwe' bemachtigen. Poeh. Vandaar uit loop je zo de Eder hei op. Prachtig weer, het zonnetje erbij. Da's genieten. Hoe verder we van de parkeerplaatsen weg liepen hoe rustiger het werd. Bijtjes zoemden. Er landde een lieveheersbeestje op de neus van Jan en bleef gezellig zitten. (Als je goed kijkt kun je um zien zitten op de foto) Twintig minuten heeft hij meegelift. De luilak. De Eder heide bestaat meer uit een en dezelfde soort hei. Vraag me niet welke. De pimpelpaarse kleur was toch al een klein beetje op zijn retour vonden we. Maar misschien kwam dat omdat de zon toen nog zo fel scheen. We hebben onze looproute vervolgd aan de andere kant van de N224, zo de Ginkelse Heide op. Ook hier, hoe verder je van de grote weg en de parkeerterreinen afliep hoe minder mensen je tegenkwam. We hebben er uren geslenterd. Foto's genomen, video's gemaakt. Langs een plek waar je modelvliegtuigjes kon laten vliegen. (wij zagen dit al meteen als een nieuwe hobby voor Mariska en Alex, mochten ze in deze omgeving een huis kunnen vinden) De heide hier was van een ander soort. Nog veel meer in bloei, juist op z'n hoogtepunt met heldere paarse kleuren. Erg mooi. De Ginkelse Heide is natuurlijk ook een historische locatie. Tijdens operation Marketgarden landden hier tijdens de Tweede Wereldoorlog honderden geallieerde parachutisten. En dat was duidelijk aangegeven. Je hoefde het grote monument en de massa mensen maar te zien en je wist dat je goed zat. Bwlaah. 

Maar goed, we hebben een prachtige wandeling gemaakt. Daarna zijn we nog even langs een huis aan de noordoever van de Waal in de Neder-Betuwe gereden, waar Mariska en Alex die middag een bezichtiging voor hadden gepland. Ze zijn al lange tijd op zoek naar een leuk huis, maar hier in de randstad is het gewoon niet meer te betalen voor starters. Ze houden beiden van rust dus zij gedijen ook wel elders op het platteland. We kennen de streek niet echt, dus we hebben eens goed om ons heen gekeken. Veel boomkwekerijen, tuinders, rust! Heeeeel rustig! We stonden net met de auto geparkeerd om hen een berichtje te sturen dat het huis er leuk uitzag, toen ze pal achter ons parkeerden. Zij waren te vroeg. Ten tijde dat zij het huis bekeken en met de makelaar spraken zijn Jan en ik alvast naar van der Valk in Tiel gereden en hebben daar wat gedronken. Na afloop kwamen zij ook en hebben we daar ook nog even gezamenlijk gegeten. En ieder ging weer op huus an. Het was een mooie dag. Een lange dag. 11.580 stapjes gezet. Moe, maar voldaan!

Paella en turen door monturen....

Nou, nou, wat een zomertje hebben we toch. Echt zo'n 'blijft ut droog of krijgen we weer een bui op onze kop' zomer. En afgelopen zondag leek het zomaar ineens een mooie dag te worden. Zouden we wel of niet in de tuin kunnen skottel braaien? Wel afspreken of niet afspreken? Dub dub. Met twee scenario's (voor binnen en buiten) in mijn achterhoofd toch maar de boodschappen in huis gehaald. Maar wat was het mooi weer! En wat deed mijn paella pan het goed! Door de hogere rand slaat niet alles over boord als ik wild aan het omscheppen ben. Heel prettig. En hij was makkelijk schoon te maken na afloop. Laten we hopen dat ie dit seizoen nog een keertje van stal gehaald kan worden.....

Gistermiddag ben ik weer op stap geweest met mijn paar reserve ogen, Mariska genaamd, Door weer en wind en regen hebben we drie opticiens aangedaan. Brilletjes op, brilletjes af. Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Ik kan geen bril meer zien! Letterlijk. Op het laatst ging het nog om één model in twee leverbare kleuren. Ik vond ze beiden leuk. Wikken wegen, wikken wegen. Foto's nog eens bekijken. Foto's hier en daar laten zien. Stemmen tellen... En vanmorgen heb ik de knoop doorgehakt. Het montuur is gereserveerd en een oogmeting staat ingepland. Kan weer even duren, 2 september pas. Waarom duurt alles tegenwoordig zo lang overal?? Weten ze dan niet dat ik soms heel ongeduldig kan zijn???

Op jacht naar dé bril

Je moet altijd de kleine lettertjes lezen, toch? Ja, maar, als je ze niet meer kunt lezen??? Dat is in mijn geval al een hele tijd. Vorig jaar begon ik het al te merken. Turen, bril op, bril af, nog eens turen, tranende ogen (vooral 's avonds bij kunstlicht), moeie ogen. Bwlaah. Ik was hard toe aan een nieuwe bril. Maar toentertijd was het nog mondkapjesplicht. En als ik door zo'n oogmeetapparaat moet kijken beslaan de lensjes in het apparaat gelijk al. Blijkbaar heb ik zwetende oogballen? Bestaat dat.. oogballendeodorant? Laat staan dat ik met zo'n voddenlap over mijn neus en mond mijn sterkte moet laten meten.. Dat ging hem toen niet worden.

Nu is het leven weer gewoon. Dus Mariska en ik reden dinsdag in de stromende regen naar Delft. Mariska is mijn tweede paar ogen, want zonder bril zie ik met mijn kippige ogen natuurlijk niet hoe een bril me staat. Zij kan dan foto's maken die ik met mijn eigen bril op dan kan bekijken. Aan een spiegel heb ik toch niks. Ik zie het gewoon niet. Dus ik heb o.a. monturen gepast van mijn lievelingsmerken Anne Et Valentin en Face à Face. Die zitten bij mij altijd erg fijn. Ik was op zoek naar de kleuren grijs (haarkleur) met bruin (kleur van mijn ogen) en nog een extra kleurtje (groen zou leuk zijn, zit ook in mijn irissen). Graag met een leuk detail. Mag best opvallend zijn. En zonder van die losse neusvleugels! Daar is mijn neus niet geschikt voor. Nou, dat is toch niet teveel gevraagd allemaal?? :-) Ik heb er, denk ik, wel 25 op mijn neus gehad. Het was het allemaal nèt niet. Tot ze er eentje tevoorschijn toverde.... een geweldig model. Was er helemaal weg van! Helaas, ze had hem alleen in het bruin. Ik zat te twijfelen.... zal ik de komende jaren maar weer mijn haar gaan verven dan?? Maar daar heb ik juist helemaal geen zin meer in. Ik ben juist blij met mijn makkelijke grijze dakduifkleur. Ze kon wel de firma bellen en een andere kleur bestellen. Was dat een idee?? Zeker! Over twee tot drie weken komt ie binnen. Dus na anderhalf uur passen verlieten we het pand weer. Inmiddels scheen het zonnetje. We hebben er een winkeldagje van gemaakt. Mariska had nog broeken nodig. En ze is geslaagd. Nog een lekker broodje, (in het zonnetje!), op het terras van 'Willem van Oranje' gegeten. Leuk dagje in het, oh zo gezellige, Delft!

En net werd ik gebeld door de optiek: de bril is niet meer te bestellen in een andere kleur..... AAARRRGGHHHH. Dacht ik klaar te zijn...

Dinsdagmiddag begint de nieuwe jacht op een bril. *zucht* Maar eens bij René en Casper buurten...

Ideetjes te over, maar de uitvoering......

Het is weer zo'n dag. Zo'n dag wanneer, zodra je wakker wordt, allerlei ideeën in je opkomen. Het wordt mooi weer DUS kan ik beter vandaag de ramen even zemen. (zet vast de emmer en wassers klaar) Wat doe ik vandaag aan? (haal zowat alles uit de kast en kan niet beslissen) Een berg kleding op bed, dus maar gelijk even uitzoeken. Kom een nooit gedragen t-shirt tegen. Hou hem omhoog. Ja, mooie kleur, maar zo saaaaiiii. Bedenk dan dat ik hem best kan opleuken. Ik ga op zoek naar attributen (kralen, lintjes, frummeltjes  en dingetjes) Zet óók deze dozen vast klaar in de kamer. Kom ik in een grote doos kralen tegen waar ik nog een ketting van heb hangen. Oh, leuk, daar kan ik oorbellen bij maken! Bedenk me dan dat ik binnenkort ook nog een feest heb. Daar moet ik ook nog iets voor in elkaar draaien. Maar vast ideetjes opdoen op Pinterest. Ik zie van alles en kan weer geen definitieve keuze maken. Want als ik DIT maak dan moet  ik DAT nog even kopen. Weet je wat, ik ga wel even naar de Action om te kijken of ze DAT hebben. Bij de Action hebben ze DAT gelukkig. Maar ze hebben ook DAT en DAT. Ook leuk! Twijfel, twijfel. Weet je wat, als ik DAT en DAT voor de zekerheid meeneem, heb ik alleen DITTE nog nodig. Gooi DITTE ook in mijn mandje. Ik loop nog een rondje en blijft dingen in mijn mandje gooien. Afijn, 25 euro later, met een tas vol dittes en dattes, en ongeplande zussen en zo'en, ga ik maar eens op huis aan.

Daar stond de emmer nog steeds op mij te wachten dus ik ga de ramen maar eens even zemen. Dat was ik van plan, toch? Mijn huishoudtrapje staat klem in de kast, dus ik heb het opstapje nodig. Dat staat in de tuin met een plant erop. Til plant op, en allerlei beestjes kruipen eronder vandaan. IIEEUUWWW. Maar even schoonmaken! Opstapje onder de kraan, sopje erbij. Spitter spetter. Keukenvloer nat. Maar even dweilen. Pffff. Hoe laat is het inmiddels? 11 uur? Nog geen drol gedaan en nu al tijd voor een bakje koffie. Dat staat inmiddels al koud te worden want nu zit ik weer deze blog te schrijven.... Ik geloof niet dat dit mijn dag is. :-/ :-)

Leven in de brouwerij.....

 Oh jee, mijn vorige bericht is van 19 mei en daarin verliet ik jullie met een soort cliffhanger! Jullie dachten vast dat ik inmiddels dood en begraven was? Nee, hoor, de coronatest was negatief. Zoals ik al dacht... Gewoon een verkoudheidje. Die bestaan ook nog. Het leven ging dus gewoon door.

En heerlijk toch dat alles weer redelijk normaal is? Lekker in je blote mond een winkel binnenstappen. Top! Weer onbeperkt visite ontvangen. Top! Zo kunnen er weer verjaardagen gevierd worden. Er waren allerlei achternichtjes en een neefje jarig en ikzelf mocht intussen ook 59 kaarsjes uitblazen. Als ik kaarsjes had gehad dan, hè. Maar ook zonder kaarsjes voelde ik me jarig. Ik vermeld hier even wat receptjes die ik op de visite heb uitgeprobeerd en die ikzelf ook lekker vond. Voor herhaling vatbaar dus. Dat ging om kletskoppen gevuld met geitenkaas. Die moet je wel op het allerlaatste moment vullen, want ze worden al snel zompig. Wat ik ook voor het eerst gemaakt had was tonijnroomkaas voor op een stokbroodje. Smaakte ook prima. Maar goed, mijn verjaardag is alweer voorbij. Mijn verjaardagskadootje van Jan is nog in de maak. Dat is pas rond 10 september klaar.... Daarover na die tijd meer, denk ik. Ik heb wel geduld, hoor. Soms. :-)

Waar ik ook veel geduld mee heb gehad is met de nieuwe tv. De oude (7 jaar geworden, bless him) had ineens een heldere zon in een hoek. Ook vertoonde hij paarsige vlekken. Ahhh, kan ik niet tegen, hoor. Mijn oog word er dan naartoe getrokken en ik erger me dan rot. Jan kijkt er op de een of andere manier omheen ofzo, terwijl hij niet loens is. Hij vond het niet storend. (Hoe is het mogelijk!) Er moest een nieuwe komen. En dan ben ik in mijn  element. Uitzoeken, bestellen, uitpakken, instellen. Dat knijs ik wel. De tv zenders was geen probleem. De surround boxen erop aansluiten, geen probleem. De harde schijf eraan hangen, geen probleem. Netflix, Plex, AppleTV instellen, geen probleem. Maar dan... dan doet Airplay het niet. Tv zag de iPad, iPad zag de tv. Kreeg netjes een code om te koppelen, maar die pakte de iPad alsmaar niet. En ga dan maar een oplossing zoeken. Alle apparaten herstarten werkte niet. Uren gezocht. Op het internet, op een forum. Uiteindelijk dè oplossing gevonden. Ik zet het hier maar even neer...misschien handig voor iemand anders die er ook tegenaan loopt :

Airplay werkend krijgen: Settings > Hulp & feedback > Help > Status en Diagnostiche gegevens > Privacy instelling. Je hoeft alleen de Sony Smart TV services te accepteren.

Volgende probleem: Ik wil natuurlijk bestanden vanaf de PC met 'Play To' naar de TV kunnen casten. Normaal ging dat altijd prima via de verkenner/Mediaspeler/VLC. En vice versa. Nu kon ik (ook weer na een hoop gedoe) de bestanden wel op TV vanaf PC zien, maar vanuit de verkenner een bestand naar de TV sturen ging niet. (Sony TV niet Windows gecertificeerd). Ook daar weer tijden mee bezig geweest. Uiteindelijk ook weer een goeie tip van het internet geplukt. En ik schrijf het hier ook maar weer even neer...

Instellingen/netwerk en internet/thuisnetwerk instellen/renderer/toegangscontrole renderer/ aangepaste instellingen/ naam apparaat onbekend/aan

Nou, dat is niet iets waar je als eerste gaat zoeken, dunkt me. Daar had ik never nooit zelf achter gekomen. Lang leve de fora op internet! Maar goed, alles werkt nu. Ben vanmorgen nog een Chromecast voor een nog domme tv die boven staat gaan halen. Ook die werkt nu als een tierelier. Ben er nu wel klaar mee. Het is weer goed zo, voor de komende jaren.....

Feest en de teststraat.....

Afgelopen zondag was mijn kleine achternichtje Elaine-Mae jarig. Twee jaartjes jong. Het afgelopen jaar hebben we de kinderen maar een stuk of 4 keer gezien. En dan mis je veel, hoor, op die leeftijd. Zeker wat betreft Enrique. Meneer staat inmiddels al en loopt langs de tafel. Mijn moeder en ik zijn even op bezoek geweest. Elaine-Mae is een klein Kaatje. Ziet eruit als een poppetje met haar oogjes en armpjes. Maar dat popperige gezichtje kan me toch boos kijken! :-) Stampend en briesend stiefelt ze dan door de kamer.  Haar kleine broertje is weer heel anders, voor zover ik kan zien. Dat is een vriendelijke, maar ook ernstige onderzoeker. Houdt de boel in de gaten en vergaapt zich aan de eenhoorntaart. De twee grote zussen zijn geduldig met het jonge grut. Leuk om te zien. 

Dinsdagavond kreeg ik keelpijn. 's Nachts werd ik wakker met een snotneus. En 's ochtends kwam daar ook nog hoofdpijn bij. Hè, vervelend. Geen algehele malaise, geen koorts, het voelde gewoon als een verkoudheid. Ik zou juist met mijn moeder op bezoek gaan bij mijn tante. Wat nu? Twijfel twijfel. Toch maar niet gaan. Even uitstellen. Testen dan? Of het aankijken? Mijn zwager Nico ligt al drie weken ziek op de bank. Is drie maal getest, drie maal negatief. Maar blijft maar ziek.... :-/  En nog kan ie niet bij de huisarts terecht. Tja, zal ik dan toch maar gaan testen? Nog nooit gedaan. Moet je toch ook eens meegemaakt hebben? (zo denk ik dan ook wel weer) Dus vandaag ben ik midden in een hoosbui langs de teststraat gegaan. Zo gepiept. Staafje achter in je keel.... Kokhalzen! Deepthroat is niet mijn ding...;-) Het gepor met het staafje in mijn neusgaten vond ik minder erg. Volgens mij heeft ze een gaatje in mijn snot geprikt. Ik kon gelijk weer ademhalen. Nu is het wachten op de uitslag. Ik verwacht gewoon negatief. 

Prik, kaas, computerleed en mandala's.....

Moederdag... Hoe ging ik dat doen? Want op Moederdag had ik ook een afspraak voor een vaccinatie staan. Zou ik er ziekies van worden? Had ik dan nog wel puf om naar mijn eigen moedertje te gaan? Toch maar het zekere voor het onzekere genomen en mijn moeder alvast op zaterdag verblijdt met een grote pannenkoekplant, die ze al een hele tijd wilde hebben.
Zondag om 10 uur ben ik de prik gaan halen. " Bent u moeder?" vroeg de prikzetster. Na mijn beaming vertelde zij dat zij dat ook was. Maar ze had tegen haar kinderen gezegd dat ze vandaag niet op de thee hoefden te komen want zij zou vandaag alle moeders een f.a.n.t.a.s.t.i.s.c.h. kado geven. Ik stond haar zo aan te kijken.... die prik, een fantastisch kado??? Ik vond het zwaar overdreven. Ik zei dat ik liever een bos bloemen kreeg! Maar goed. Prikkie prakkie.... en weg. 

Mariska en Alex kwamen op bezoek. De zaterdag ervoor viel mijn moederdagkado al in de bus. Een kazenproeverij van de firma Kaas. :-) Zo leuk! Vier soorten boerenkazen. Mjammie. Kadootjes die uiteindelijk in mijn maag terecht komen vallen bij mij altijd in goeie aarde. 

's Middags begon mijn bovenarm behoorlijk pijn te doen. Van mijn elleboog tot mijn schouder. 's Nachts kon ik er niet op slapen. Volgende dag ook nog pijnlijk en daarna was het over. Ik ben alleen moe geweest, moest veel gapen. Maar geen koorts of andere bijwerkingen. Mooi. 

Een dag later wilde ik mijn computer aanzetten. Hij startte niet op. Hij poogde wel, maar hij kreeg het niet voor elkaar. Kreun, tik tik tik. Kreun tik tik tik. Geen piepjes. Geen beeld. Jeetje, wat nu weer? Eerst maar eens ontstoffen. Oh hemel, er kwam een halve kat uitgekropen en de ventilatoren waren grijs van het stof. De laatste keer dat de kast open was geweest was al weer wat jaartjes geleden. Ook al hebben we het goede voornemen om de boel eerder schoon te maken... Toen ie weer spik en span was startte hij nog niet op. Kreun, tik tik tik. Nou, dan ga ik al een beetje kijken naar nieuwe computers... Nieuwe Apple, maken we van deze een NAS. Was goed te doen volgens Alex. Per slot van rekening is ie alweer 7 jaar. Zo lang heb ik nog nooit een computer gehad. Maar ja, dat laat Jan niet over zijn kant gaan. Zoeken zoeken zoeken, testen testen testen. Van de vier geheugenmodules waren er twee stuk. Met de kapotte kaarten eruit deed hij het weer. (stiekem vond ik dat een beetje jammer). En nu zitten er weer 4 andere in en draait ie weer als een zonnetje. Hij maakt ook gelijk stukken minder herrie. Toch nog goed gekomen met het oude beest!

Inmiddels heb ik weer twee mandala's af voor op de slaapkamer. De aqua en de zandkleurige. De aqua hangt nu nog even voor het keukenraam. Nu nog een witte maken en dan is dat ook weer klaar. Blijft nog steeds leuk om te doen, dat haken. Draai er nu mijn hand niet meer voor om. Of het patroon nu in het Engels, Pools, Russisch of Japans is. Alleen mijn duim werkt soms niet mee. Volgens mijn vriendin Els is dat een huisvrouwenduim. Hahahaha. Nou, in mijn geval is het een haakduim.