naar het Lake District met Suzanne.....

Daar stond ik dan...(donderdag.. dag 1...), nadat Alex me had afgezet, ruim vier uur van tevoren, op Schiphol om maar niet het risico te lopen mijn vlucht naar Engeland te missen. KLM had me al een, eerder op dag geplande, vlucht door de neus geboord, waardoor ik jammer genoeg al een vakantiedag kwijt was. En zou mijn koffer wel met het vliegtuig meekomen? Was ook best een extra stukje stress. (ik heb er maar een airtag ingestopt) Maar het liep allemaal voorspoedig bij de bagage drop off en de rij voor de security was ook maar een kwartiertje. Ik heb mijn 'heavy duty'  Tena Lady niet nodig gehad! ;-)

Op Leeds Bradford stond Suzanne al op me te wachten. En na pakweg twee uur rijden kwamen we bij de flat van haar vriendin in Bowness-on-Windermere aan. 

Vrijdag (dag 2) hadden we een afspraak staan om ons eens lekker te laten verwennen in Low Wood Bay Spa and Resort in Ambleside. Nou, dat is wel wat, hoor. Heerlijke baden met en zonder bubbels, sauna's met en zonder stoom. Heel relaxed allemaal. Beetje rond dobberen, van het uitzicht genieten, koffie drinken, heerlijk van genoten. Na afloop nog een lunch in het restaurant gehad. We zijn er van 10.00 tot 15.30 onder de pannen geweest. Weer terug zijn we nog even naar het haventje van Bowness gelopen en hebben we onderweg nog wat boodschappen gedaan.

Dag 3...zaterdag... Boodschappen gedaan bij Booths, daarna naar Beetham Nurseries gereden. Koffie met gebak! Jaja. Prachtig weer. Op de terugweg naar Holehird Gardens. Zulke mooie tuinen, hoog op de berg gelegen. En zo mooi bijgehouden en in bloei nog. Suzanne en ik houden beiden van tuinieren, dus dit is altijd wel een uitje voor ons. Daarna weer door naar Ambleside om een plekje voor de auto te zoeken. Dat viel nog niet mee, Ambleside is erg toeristisch en enorm druk. Na een kopje thee in een theehuis was het tijd om ons te melden bij de bioscoop voor een film/diner arrangement. Beneden in de kelder bleek een heel modern restaurant te zitten waar we ons te goed hebben gedaan aan een lekkere vegetarische maaltijd. Het was inmiddels 17.55 dus tijd voor de film! Tja, toen draaide die film in een andere cinema tachtig meter verderop in het stadje. Oeps! Hollen, hollen. Het was een schattig zaaltje. Klein, weinig mensen. Voordat de film begon was er op het scherm natuurlijk weer een eerbetoon aan Queen Elizabeth 11. Na de film (we zagen 'It snows in Benidorm') liepen we stilletjes terug naar de auto. Allebei een beetje beduusd van waar we nu eigenlijk naar hadden zitten kijken. :-) Wat een vreemde en vage film. We keken elkaar aan en kregen er subiet de slappe lach van! Gierend liepen we door de straten. Menigeen zal wel gedacht hebben dat we laveloos waren, hihi.

Dag 4... zondag.... De auto alvast geparkeerd bij het Daffodil Hotel waar we 's middags een High Tea zouden hebben. We hadden 4 1/2 uur de tijd voor een rondwandeling. We hadden er eentje gezien die 2 tot 3 uur zou duren, de Alcock Tarn walk. Zelfs geschikt voor 'babies and toddlers in carriers'. Nou, dat moest lukken, toch?? Wij lopen.... en lopen... en klimmen.... en klimmen.... Hoger en hoger! En dan heb ik het over onze hartslag! Pfff. Elk bankje, elke boomstronk, elke zitbare kei of rots hebben we bezeten om onze ademhaling weer een beetje tot bedaren te krijgen. We werden ingehaald door mensen met wel de juiste schoenen aan. En wel de juiste bijbehorende conditie. :-) Maar hoe hoger we kwamen hoe adembenemender het uitzicht! Zo mooi, joh! Inmiddels waren we al ruim twee en een half uur aan het klimmen  en klauteren en de top was nog steeds niet in zicht. Pffff. We waren moe. We hadden dorst. We moesten plassen. We besloten om weer naar beneden te gaan. We moesten nou eenmaal ook op tijd terug in het hotel zijn. Ik was ervan overtuigd dat naar beneden veel makkelijker zou zijn. Man, wat heb ik me vergist! Bring your babystroller, they said..... Op sommige stukken ging ik op mijn kont naar beneden! Steil! Haast niet te doen. Na anderhalf uur dalen waren we er eindelijk. De High Tea kreeg ik aangeboden van Suzanne, nog voor mijn 60e verjaardag. Lief! Bedankt, Suzanne! Het was heerlijk. Een combinatie van hartig en zoet. We kregen het niet eens allemaal op. Het restant kregen we mee in doosjes.

Teruggekomen in de flat bleek dat het vel van onder mijn grote tenen eraf gestroopt was. Bloed overal! En de volgende dag twee grote bloedblaren....

Dag 5... maandag... De uitvaart van de koningin. We hebben de hele dag gekeken. Bij Suzanne kwamen behoorlijk wat emoties naar boven. Het is ook allemaal wat. Maar wat was het een mooie uitvaart. Respectvol, superstrak georganiseerd, helemaal goed. Het gedeelte waar ze van het centrum van Londen overgebracht werd naar Windsor Castle was een beetje lang. En bij dat eentonige tromgeroffel ben ik toch even in slaap gesukkeld. Dat ging wel tussen veel toiletbezoekjes door. Ik moest maar steeds plassen. Inmiddels weet ik waarom... Ik bleek een blaasontsteking te hebben ontwikkeld! :-/

's Avonds hebben we indiaas gegeten.

Dag 6... dinsdag... Nadat we de flat hadden schoongemaakt zijn we door het mooie landschap van de  Yorkshire Dales naar Grassington gereden. Ook weer zo'n schattig stadje met kleine winkeltjes en restaurantjes. Hier zijn (en worden) de opnames gemaakt van de serie 'All Creatures Great and Small', je weet toch nog wel... James Herriot? Na nog een lunch bij het 'Corner House' heeft Suzanne me weer afgezet bij Leeds Bradford en zat onze tijd er weer op. We hebben het weer leuk gehad, samen. Weer volledig bijgepraat! Zelfs al een beetje plannen gemaakt voor volgend jaar... ;-)

Hier is een filmpje met alle foto's.

naar Avifauna met het koor....

Het was gisteren tijd voor het kooruitje. Normaliter doen we elk jaar wel iets, maar door de Covid periode was dat van de baan. We hebben verzameld bij de ingang van Avifauna. Wat was het druk op die laatste mooie zomerdag van september. Allereerst hebben we van een uitgebreid Live Cooking Brunch Buffet in het Casa Havana genoten. We waren uiteraard niet de enigen. Wat een gekakel in de zaal. We kakelden nog meer dan alle vogels in het park bij elkaar. Maar was lekker! Heb nog wat sushi gegeten ook. Puur en alleen omdat het vissausje dat erbij hoorde in zo'n leuk visvormpje zat. Slaat nergens op, ik weet het...  maar ik ben daar gevoelig voor. :-) Na nog wat bolletjes ijs, geschept door de bovenbuurman van Lenie, hadden we nog wat tijd over voor we aan boord van de rondvaartboot zouden stappen.

Op naar de vogelshow die al snel zou beginnen. We zaten lekker in het zonnetje. Er was een hoop uitleg waar we maar weinig van konden verstaan, we zaten dan ook niet op één van de tribunes. Maar al snel kwamen er al heel wat vogels luid schreeuwend voorbij vliegen. Allemaal blij dat ze even hun hok uit mochten en wat te eten kregen. Vraag me niet welke soorten...we verstonden maar flarden van het verhaaltje erbij. Er zaten wel behoorlijk mooi gekleurden tussen. 

Het eind hebben we niet gezien, we moesten naar de aanlegsteiger. De rondvaart duurde ongeveer anderhalf uur. Het bracht ons over de Heimanswetering, de Woudwetering, het Paddegat, langs de Hemmen, klein stukje Braasemermeer en weer terug. Mooi wonen, zo langs de waterkant daar, zeg!

Rond half vier waren we weer terug. Een aantal koorleden zijn weer terug het park opgegaan om nog even rond te kijken. Ik wilde nog even mijn zus en zwager gedag zeggen voor ze op vakantie gingen, dus ik ben gelijk teruggereden. Goh, ik zat me toch te gapen daar. Moe! Ik kan gewoon niet echt tegen veel drukte om me heen...

Dat gaat wat worden donderdag.... Dan vlieg ik naar Leeds Bradford om samen met Suzanne, die me daar oppikt, naar Bowness- on- Windermere/ Lake District te gaan. Mijn originele ochtendvlucht was al gecancelled, heb nu een vlucht later. Vandaag is het ook weer een piekdag op Schiphol. Mensenmassa's, rijen dik. Jippie! Kijken of ik donderdag mijn vlucht ga halen. Het blijft spannend. Kijken of mijn koffer dan ook meevliegt (ik heb er maar een Airtag ingedaan). Dan weet ik in ieder geval of het zinvol is om op Leeds bij de bagageband te wachten... :-/

Geeft helemaal geen stress, hoor :-) Welnee. :-) En dan is Queen Elizabeth II ook nog eens overleden...

We gaan die maandag uitgebreid naar de uitvaart op tv kijken. Had ik thuis ook voor gaan zitten. Ik hou wel van die eeuwenoude Engelse tradities. 

Op ziekenbezoek en naar een verjaardagsviering

Afgelopen donderdag was een druk dagje. Eerst moest ik naar het ziekenhuis voor een hartecho, daarna haastje repje door naar de eerste koorrepetitie van het nieuwe seizoen en daarna huppetee, samen met mijn zus en zwager, richting Breda om onze vader te bezoeken. Hij zit al een tijd zwaar in de lappenmand. Heeft zijn kuitbeen gebroken en waarschijnlijk zijn enkel ook. De dochter van zijn vriendin heeft hem en haar moeder verzorgd (moeder had zelf al eerder haar pols gebroken) tot hij opgenomen werd in het ziekenhuis. Vanuit het ziekenhuis (hij is uiteindelijk niet geopereerd, ik weet eigenlijk niet waarom) is hij overgebracht naar een revalidatiecentrum. Ze zijn nu op zoek naar een soort van aanleunwoning in of rond Breda of in Eindhoven.Terug naar zijn eigen huis kan hij nu niet (meer). En nu heeft hij ook nog te horen gekregen dat zijn vriendin ernstig ziek is en niet lang meer heeft. Het is allemaal zo triest! Het leven is geen zoete krentenbol....:-/

Afgelopen zondag vierde mijn zus haar 66e verjaardag. In de tuin! Af en toe was het een beetje frisjes, maar als het zonnetje weer doorkwam...Roxanne kwam binnen met allemaal heliumballonnen. Sommigen gevuld met confetti. Een aantal was al snel onder luid geknal geknapt en eentje vloog zijn vrijheid tegemoet, de wijde wereld in. Een ballon, een ballon, een ballonnetje...uitgezwaaid door Elaine-Mae en Enrique.

Toen ik thuiskwam kwam Jan ook net aan. Hij was met zijn koor een weekend wezen kamperen in Roosendaal. Was helemaal bekaf. Tja, hij is ook geen 18 meer, he? Had het 's nachts ook koud gehad. Logisch, als hij willens en wetens alleen maar een plaid en een crash matje mee neemt. Je kunt praten als Brugman...maar hij trekt toch altijd zijn eigen plan. De meest vreemde plannen zijn dat. ;-) Ik kan er niet meer over wakker liggen. :-)

Naar de hei en hoeveel pech kan een mens hebben....

We gingen naar de hei. Het dichts bij zijnde heideveldje vanaf hier. De Kaapse Bossen, dus. Vroeg op pad, want je wilt nog wel kunnen parkeren daar. Best druk op de weg al. Mooi weer, niet te heet. Perfect! En de hei staat er mooi bij. In volle glorie. Ik hou ervan. We hebben een flinke wandeling gemaakt. Weer een andere route genomen dan de vorige keer. Lichtgroene eikeltjes gezocht, het liefst die nog met hun petje op. (Ik weet nog niet wat ik ermee ga doen, ik heb ook nog Limburgse dennenappeltjes liggen...). We kwamen deze keer langs uitkijktoren 'de Kaap'. Die zijn we op geweest. Het ding is 25 meter hoog. Acht trappen met elk vijftien treden op. Dat wist ik niet van te voren. Ik had het bordje niet gelezen... :-) 

Na elke trap keek ik omhoog om steeds 4 andere trappen te ontdekken. En het bleven er hééél lang vier! Hijg, hijg, puf, puf.

Boven hadden we een aardig uitzicht. In de verte zagen we Utrecht liggen. Verder veel bos, overal rond ons. De trappen af ging makkelijker gelukkig. Maar ons tempo was erna wel stukken lager! Twee jonge vrouwen die net boven kwamen toen wij naar beneden gingen, haalden ons even later met soepele tred alweer in op het bospaadje. En dan voelen we ons wel echt een paar bejaarden, hoor! We zijn niet meer zo snel! 

We hebben geluncht bij St Helenaheuvel. Daar is een groot terras met uitzicht op de heide. Na nog een rondje heide en nog even in het zonnetje gezeten te hebben zijn we weer naar huis gereden. 

Thuis hoorden we dat het met mijn zus niet zo lekker ging. De picc lijn was aan het ontsteken. En dat is niet goed! In haar ziekenhuis-loze weekend, waar ze altijd zo naar uitkijkt, moest ze alsnog opgenomen worden. De picc lijn werd er uitgehaald en ze zit nu tot het puntje van haar schedel onder de antibiotica. Ook weer tien dagen lang. Ze heeft zo'n pech elke keer. Aders die te diep liggen en met grote moeite geprikt kunnen worden. (vandaar de picc lijn), Bloeddruk die moeilijk gemeten kan worden, want mag in geen van haar armen ( ene arm heeft geen lymfeklieren meer door een eerdere periode met kanker, en aan de andere arm, die met picc lijn, mag al helemaal niet) Hoewel ze het wel één keer gedaan hebben, om die picc lijn arm! Bloedprikken gaf de laatste keren, zelfs met die picc lijn ook moeite. Hij trok vacuüm, er kwam geen bloed. Dan zijn ze weer een uur met haar bezig. Of ze ligt onder het bestralingsapparaat en het apparaat houdt er mee op. Eén van de bestralingen straalt uit naar haar slokdarm, dus eten werd heel pijnlijk. Het spul dat dat moet verzachten is wekenlang niet te krijgen geweest. Daarvoor heeft ze nu eindelijk morfine gehad. Intussen heeft ze ook twee chemo's achter de rug. De eerste, toen nog zonder picc lijn, werd met een infuus in haar pols geplaatst. Ze heeft 8 uur haar pols krampachtig stil moeten houden, anders ging het alarm steeds af en deed de naald pijn. Toen waren die 8 uren om, (spoelen, chemo, spoelen), bleek een zak chemo niet helemaal leeg te zijn... Dus weer het restje chemo erdoor heen, en weer twee uur spoelen. En nu dus weer die ontsteking. Daardoor kon de derde chemo vandaag niet doorgaan. Die moet i.c.m. de bestralingen en de laatste daarvan is donderdag. Dus de derde is nu geschrapt. Nu volgt er nog immunotherapie. Ik hoop dat dat nog even niet van start gaat. Dat ze nog even op vakantie kan en op adem kan komen. Wat een ellende allemaal! :-/  Wat een rotziekte! 

Op Phloxenjacht....

2022 blijkt een uitstekend Hibiscus jaar te zijn. De blauwe en de roze hier in de tuin bloeien uitbundig. Beter dan in vorige jaren in ieder geval. Mijn Phloxen doen het ook weer prima. Ik heb een grote geurende witte en een wat kleiner blijvende roze. En ik wilde er graag nog een paarse bij. En ga dan maar zoeken. Ik heb alle plantencentra in Zoetermeer binnenstebuiten gekeerd, maar nee. Geen Amethyst, geen Blue Paradise, geen Blue Boy. Alleen maar de geijkte witten en rozen. En dat kan ik dan niet hebben, hè? Grrr. Op het internet kwam ik één van mijn beoogde Phloxen tegen bij de 'Tuinen van Appeltern'. En ook nog eentje bij een kwekerij die er pal in de buurt zat, in Horssen. Nou, dat was dus twee vliegen in één klap! 

Appeltern...we waren er nog nooit geweest. Leuk om eens rond te hebben gelopen. Als je een nieuw huis hebt gekocht en de tuin moet nog aangelegd worden: Daar doe je wel inspiratie voor op! Maar als je tuin al 'klaar' is, (maar wanneer is een tuin nou ooit klaar?), dan is er eigenlijk maar een klein gedeelte van Appeltern  aan plantenborders gewijd. Ondanks dat hebben we behoorlijk wat tijd doorgebracht met het bezichtigen van tuinen. Het is duidelijk dat ik ècht niet van strakke tuinen hou. Ik hou niet van beton. Ik hou niet van strakke lijnen. Ik hou ook niet van hout. Ik hou wel van kweekkasten. Maar die kasten waren al even groot als mijn eigen postzegel-tuintje. Gaat um niet worden. Ik hou van gietijzeren hekken. Ik zag nog een kunstige en erg mooie oplossing voor het kindveilig maken van vijvers en zwembaden: het Bollywood rooster. Maar ja, we hebben geen vijver en/of zwembad. Zo jammer weer! :-) Of zouden ze ze ook kunnen maken voor in teiltjes met water?? 

Het gedeelte met de plantenborders hebben we twee maal aangedaan. Ik had mijn oog al laten vallen op een roze Phlox met donkerder hart, Bright Eyes, en een paarsbloeiende plant die ik niet echt kende. Dat bleek later een Salvia Amistad te zijn.
Die heb ik ook maar gelijk aangeschaft. De paarse en de nieuwe roze Phloxen kon ik niet vinden in hun plantenwinkel. Dus zijn we na afloop nog even doorgereden naar Kwekerij de Vlieren. En daar ben ik goed geholpen en geslaagd. 

Van de Amethyst en de Blue Paradise heb ik er elk twee van kunnen kopen. Van Bright Eyes eentje. En hee, wat een mooie Zonnehoeden staan daar! Ook maar weer meenemen.... Ik hoop dat ze aanslaan. Anders ga ik volgend jaar weer op jacht! 

Jarigen.....hieperdepiep!

We hebben tot nog toe wel een hele mooie zomer, hè? Kwa weer dan. Ik vierde onlangs mijn 60e verjaardag. Jemig, 60! Weet je wel hoe oud dat klinkt.... Ik nu wel. Bedankt voor alle verjaardagswensen en de papieren kaarten. Vind ik altijd net een tikkie fijner om te krijgen, die op de deurmat vallende enveloppen. Ik ben nou eenmaal een beetje ouderwets. ;-)

Mijn verjaardag heb ik twee keer in het klein gevierd. Eenmaal met mijn naaste famielje. En een keer met mijn naaste vriendinnen. En wat stond er zoal op het menu? 

Voor beide keren had ik bowl gemaakt. Altijd lekker fris in de zomer. En een zalmslaatje. De eerste keer ieder twee grote bollen, wat veel te veel was. Daarvan geleerd en de andere keer ieder een bol. Ik had ook weer zo'n Kip in de Hoed taart gemaakt. De helft daarvan ingevroren voor mijn tweede viering. Had nog per ongeluk twee keer te veel kerrie erin gedaan, maar dat viel niet eens op. Is echt een lekkere taart, vind ik. Gemarineerde tomaatjes/kaas had ik ook voor beide keren. Is ook zo makkelijk om vooruit te maken.

In plaats van kleine kaasballetjes te draaien met een korstje van cranberries en uitgebakken bacon had ik er nu een grote bal van gemaakt. Gemak dient de mens, was zo klaar.

Voor de tweede viering had ik een aardbeienkwarktaart gemaakt. Zo hee, dat was toch wel een plaatje.. al zeg ik het zelf. Kletskoppen met geitenkaas met tijm en sinaasappel gaan er ook altijd wel in.

Stokbrood met tapenade/brie en tomaat uit de oven is ook altijd lekker (en makkelijk)

Al met al hebben we het ons weer lekker laten smaken. Zittend in de tuin, zalig weertje.

En ik ben verwend... van de familie kreeg ik, op mijn verzoek, paarse planten. Mijn vriendinnen nemen me in september mee naar een High Tea. Lekkerrrrr. Ik zeg geen nee. Zou eigenlijk wel moeten van mijn diëtiste. Maar zij was er niet bij, hè? ;-) Ik kreeg ook nog een heel leuk fotoboekje met allemaal foto's door de jaren heen van ons gezellige clubje. Lief! Blij mee!

Afgelopen zondag werd mijn achternichtje Lorelai 6 jaar. Het weer zou ook weer prima zijn, dus de viering werd verplaatst naar de dagcamping in Bleiswijk. Was er nog nooit geweest, maar het is er behoorlijk ruim. Veel caravans, veel families die wat te vieren hadden of gingen barbecuen. De kinderen konden lekker spelen in het piepkleine speeltuintje of konden afkoelen in het water. Helemaal goed.

Elaine-Mae, is echt voor de duvel niet bang. Staat rustig tot  haar borst in het water. Brrrr. Maar goed in de gaten houden, dat grietje. :-) 

Jan had helemaal het camping gevoel. Heeft nog staan badmintonnen met Roxanne en Nico. 
Dat voelde hij wel de dag erna... Spierpijn! :-)

Weer een tijdperk voorbij...

Afgelopen zondag vierden Gèneviève en Enrique hun respectievelijke 12e en 2e verjaardag. De tijd vliegt. Géneviève wordt al echt een jongedame en Enrique is een kleine boef. Klimt rustig over de schutting naar de buren als hij de kans krijgt. Zit ook graag op de arm van mama of papa, hoog en droog met ruim uitzicht op de wereld. 

Het weer was goed, dus hebben in de tuin kunnen zitten.

Maandagavond zou Géneviève haar afscheidsmusical hebben. Mijn zus

moet nu zo goed mogelijk haar immuunsysteem op orde houden, dus had ze met pijn in haar hart besloten om niet naar de uitvoering te gaan. De kans is nu eenmaal groot dat je in een gymzaal met zoveel mensen en kinderen een virus oploopt. Er was dus een kaartje over, en ik mocht mee. Het was enig! Een vrolijke musical over een schat op het eiland Albatros. Na afloop was er nog een persoonlijk praatje over elke leerling en een ‘van babyfoto tot nu’ presentatie. Grote hilariteit, want veel kinderen zijn zo veranderd door de jaren heen. Niet meer te herkennen. Zo’n leuke avond gehad. :-)

Dinsdag kreeg ik een telefoontje. Joséphine zou die avond ook haar eindfilm hebben. In eerste instantie mochten er maar twee mensen komen kijken, (speciaal onderwijs), maar later hoorden ze dat ze toch meer mensen mocht meenemen . Of ik mee wilde? Ja, tuurlijk! Dus togen we naar Katwijk. De film hadden de kinderen al eerder opgenomen. Een verhaal over een school die omgebouwd werd tot een zes sterren hotel. Elke keer raakten ze door allerlei gebeurtenissen een ster kwijt. Uiteindelijk kwam alles weer goed. Tijdens het vertonen van de film zat Joséphine samen met haar vriendinnetjes te giebelen op de eerste rij. :-) Het woord ‘beschamend’ viel nogal vaak. Ik denk dat dat een stopwoordje van ze is. :-) Zo knap dat ze die film in één enkele dag hebben opgenomen. 

Na een hapje en een drankje hebben we nog een lied gezongen, kwam er ook weer een persoonlijk praatje voor elke leerling en hebben de leraren een erehaag gemaakt om alle leerlingen onder luid gejoel uitbundig uit te zwaaien. 

Op naar het voorgezet onderwijs! Afscheid en een nieuw begin! Spannend…. weer wennen…. je plekje weer zien te vinden…. Komt goed! Veel succes en plezier, meiden!