Gisteren kwam Mariska vervroegd thuis uit Leiden. Snotverkouden, koud/warm, buikpijn. Algehele malaise! Vandaag nog steeds buikpijn en snotverkouden. Maar ja, ze moest wel naar de tandarts EN ze kon haar rijbewijs ophalen! Met een lading paracetamollen achter haar kiezen is het wel gelukt. Tja, wat nu? Wel in onze auto rijden, nog niet in onze auto rijden? Wachten tot ze zich weer lekker voelde? Wat is het plan?? Ja, toch maar wel, mam,...heb mijn rijbewijs en nu wil ik rijden ook! Weer een lading paracetamollen naar binnen geslurpt, snotdoeken mee. We togen naar het parkeerterrein van de Silverdome. Alles van de auto aan haar uitgelegd. Daarna nam ze plaats achter het stuur. Het eerste verschil kwam al snel aan het licht. Wij parkeren de wagen altijd in zijn 1 en niet op de handrem. Zij was gewend in zijn vrij en op de handrem. Weer even wennen dus. Nog een verschil: bij een stoplicht zijn wij gewend om de koppeling ingetrapt te houden en de voet op de rem. Zij houdt de koppeling bij het aangrijpspunt. En dat aangrijpspunt blijkt in onze auto enorm hoog te zitten. De koppelingspendaal moet ze ook veel verder intrappen en de rem ook. Tja, dat zal de ouderdom van de auto wel zijn die opspeelt. :-) Ze had dus behoorlijk wat moeite met wennen! Ze heeft tig rondjes Silverdome gedaan, af en toe even ingeparkeerd. Tot er een grijze auto achter ons kwam rijden. En ons daarna passeerde en naast ons kwam rijden! Dat bleek neef David te zijn, vrolijk zwaaiend! Hij was waarschijnlijk wezen sporten. :-) Toeval!
Tja, wat nu nog.... nog meer rondjes?? Ik moest al aardig plassen....Naar huis dan maar. Wie rijdt?? Mariska reed! Ze durfde! En het ging goed! T'is nu echt een kwestie van de auto leren kennen. Rijden doet ze verder prima! Vanavond wil ze ook nog even gaan rijden. Nog even met Jan erbij en Alex. Ze moet flink oefenen! Want volgende week wil ze samen met Alex naar het verjaardagfeestje van haar vriendin Cindy. In Oosterbeek!!!! *slik*
Donderdagmiddag...eindelijk naar de podotherapeut! Ik heb Maarten, een vrolijke krullenbol al mijn klachten voorgelegd. Ik in de stoel. Hij voelen aan mijn spieren, pezen en botjes van beide voeten. Ik heb hoge wreven, maar wel heel soepele voeten. Alles beweegt naar behoren. Alleen de rechtervoet deed dus wel pijn. Daarna moest ik op een glazen box gaan staan met een spiegelplaat eronder. Zo kon hij precies de drukpunten zien. Mijn enkels staan keurig recht. Was ik blij mee. Mijn rechtervoet blijkt meer doorgezakt te zijn dan mijn linker. Volgens hem heb ik een peesplaatontsteking. Dat is te verhelpen met orthopedische zolen. Althans dat hoop ik dan maar. Als ik zo de verhalen op het internet lees helpt dat ook niet bij iedereen. Om de zolen te maken had hij een 3D foto van mijn pootjes nodig. Dus ik weer op een ander apparaat geklommen. Grappig om je voeten op een beeldscherm te zien!
Nou, om een lang verhaal korter te maken: ze zijn in de maak! Duurt wel weer tot 18 oktober, vanwege zijn vakantie. Had wel een weekje eerder gekund bij een collega, maar ja...het was zo'n leuke knul! :-) Dus ik strompel nog wel een weekje langer door Zoetermeer. Aan die zolen schijn je ook nog wel te moeten wennen. Ben benieuwd. Zumba'n mag ik wel...tot op zekere hoogte. Bij erge pijn, stoppen! Maar dat was ik al van plan.
1 opmerking:
Maris lijkt een hele dame achter het stuur zo met haar kekke brilletje op
Een reactie posten