Zie ik tegen de operatie op? Nee, helemaal niet. Het zal wel goed gaan. Dat neem ik zomaar aan. En als het niet goed gaat...ach, dan merk ik er zelf niks van. Het gaat zoals het gaat. Niet dat ik van plan ben om er tussenuit te piepen, hoor! Begrijp me goed! Maar ik heb er verder geen invloed op, weet je....
Ik maak me meer zorgen om de tijd erna. Voor als ik weer thuis ben. Het zal ongetwijfeld allemaal wel los lopen, maar toch.... Ik MAG zo weinig doen! Jan heeft 3 weken vrij. Maar in die 3 weken moet hij ook zijn hok opruimen om er een thuiswerkplek te realiseren. Ik zie het al voor me: de hele overloop, trap en slaapkamer bedolven onder stapels paperassen! Die moeten allemaal (weer) gelezen worden, beoordeeld worden of ze weg kunnen en weer op andere stapeltjes (ik heb liever mappen!) gelegd/gestopt worden.... En als hij eenmaal bezig is vergeet hij alles! Dan neemt hij geen tijd om te eten en te drinken. Met als gevolg dat ik OOK niks krijg! Heeft er iemand nog een koeiebel te leen, zodat ik zijn aandacht af en toe even kan trekken voor een lekker boterhammetje?? ;-)
Ik vrees ook de dagen dat Mariska bij Alex is of dat ze laat thuis is vanuit Leiden om even te koken. Dat wordt veel soep met stokbrood eten! Dat kan Jan wel opwarmen. Denk ik. En anders hebben we nog een chinees en een snackbar om de hoek. Nog makkelijker!
Maar we zien wel waar het schip strandt! Ik moet me gewoon geen zorgen maken. Daar raakt m'n ziel maar van in de war (zoiets stond op de scheurkalender bij mijn moeder thuis). Was een goeie! Ik zal proberen me er aan te houden!
Zij die onder het mes gaan groeten u! Ik meld me wel weer als ik thuis ben......:-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten