Ik ben sinds vorige week maandag thuis... Nog net voor de sneeuw begon te vallen! Goh, op deze manier gaat de winter wel aan me voorbij, zeg! Ik voel geen kou, ik hoef niet over gladde wegen...mooi zo!
Maar het is niet alleen maar mooi. Ik heb de eerste week behoorlijk veel pijn gehad. En nu moest ik het opvangen met simpele paracetamollen. Geen morfine meer, geen Naproxen. Nou, ik heb de hoogste dosering aangehouden. Ik, die normaal gesproken een hekel heb aan welke pillen dan ook. Ik had ze gewoon nodig.
Slapen, hoewel stukken rustiger dan in het ziekenhuis, was toch weer een crime. Omdraaien in bed deed natuurlijk ook erg veel pijn. Dus dat nam wel 5 minuten in beslag voor ik een 'lekker' plekje had gevonden. En wat doe je dan? Dan draai je zo min mogelijk, waardoor je ook nog eens pijn in je heup/rug krijgt door het te lang in één houding liggen. Maar ja, het was/is nu eenmaal zo. Komt wel weer goed. Ik kan nu merken dat de binnenwaartse hechtingen beginnen op te lossen. Het trekt wat minder. Ik heb wel last van de onderhuidse hechting aan één kant van mijn jaap. Die begint een beetje op te spelen. Ik hoop dat dat binnenkort ook beter gaat. Anders zal ik volgende week toch even naar de huisarts moeten. Als ik door het huis schuifel voelt het alsof ik twee stenen in mijn buik meezeul. :-) Ook dat komt ongetwijfeld weer goed op den duur. :-) Ja, toch, Nel?? :-)
Mijn hoofd begint in ieder geval weer wat helderder te worden. Jeetje. Afgelopen week kon ik me nergens op concentreren. Ik verkrachtte allerlei doodnormale woorden of kon niet eens op woorden komen. Als er visite was, waarbij de ene helft met mij praatte en de andere helft met Jan, kon ik het ook allemaal niet volgen. Heel raar voelt dat. Maar het begint nu weer een beetje op orde te komen. Gelukkig! :-) Ik weet nu hoe Alzheimer 'light' aanvoelt!
Hier in huis loopt het allemaal boven verwachting! Mariska kookt (lekker), we hebben ook erwtensoep en macaroni gehad van de familie, Jan doet de huishouding en doet de boodschappen. Ik heb een plattegrond voor hem getekend van de C1000, zo 'verdwaalt' ie niet. :-) Hij heeft wel moeite met keuzes maken. Hij zou liever hebben dat er van elk artikel maar één merk zou zijn...
En wat maakt je zoal mee als je hele dagen in bed/bank vertoeft. Niet veel zou je denken...Nou, vergis je niet!
Vorige week dinsdagavond was Jan naar het koor en Mariska en ik waren alleen thuis. Ze kwam net met een kopje thee de slaapkamer in en PATS....stop doorgeslagen! Pfff. Zaten we in het pikkedonker! Heb haar in Jan's rommelkamer op de tast de knijpkat laten zoeken. Daarna voetje voor voetje naar beneden gestrompeld, met mijn hand mijn buik ondersteunend, om de stop te vervangen. Maar goed, kan gebeuren. Nu weet Mariska tenminste ook hoe ze het op moet lossen. :-)
Woensdag ging Jan de nieuwe combinatie-oven ophalen bij BCC. Maakt hij me toch een schuiver over een opgevroren plas! Resultaat: een raar 'ei' op zijn elleboog en een stijve arm. Oh hemel! Gelukkig niets gebroken! Hij kon hem nog bewegen. Maar wel eng. 's Avonds moest hij nog naar een vergadering en ik was erg bezorgd of hij na een paar uur nog wel terug kon rijden met die arm. Door de sneeuw! Ging dus wel. Inmiddels is hij helemaal blauw. Stel je toch voor dat hij hem gebroken zou hebben....ik was er de volgende ochtend helemaal door uit mijn doen.
Maar goed, is ook weer achter de rug!
Zondag moesten Alex en Mariska afdansen! Ahhh, dat moest ik nu missen en dat vond ik helemaal niet leuk! Maar Jan is geweest met de fotocamera om filmjes te maken. Zo was ik er toch nog een beetje bij! :-)
Verder vermaak ik me een beetje met tv kijken. Heb alle 6 afleveringen gekeken van 'Last tango to Halifax' en de nieuwe afleveringen van Miranda en Mrs. Brown's Boys die op BBC te zien zijn.
Overdag slaap ik nu niet meer, dus dat is alweer een vooruitgang! En buiten mijn te verwachte buikpijn gaat het weer prima met me! Nog viereneenhalve week te gaan.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten