Naar de Turk...

Ik heb ooit, heel lang geleden, eens heel lekker gegeten in een Turks restaurant op Kijkduin. Er was zelfs nog entertainment in de vorm van een buikdanseres. Was gewoon een leuke avond. Met dat in mijn achterhoofd leek het me wel leuk om met mijn jarige Jantje en de kinders te gaan eten bij een onlangs nieuw geopend Turks restaurant hier in Zoetermeer.
Een ruim etablissement dat een beetje kil overkomt. Dat is nou eenmaal zo als je blauwe verlichting toepast. Is niet echt 'gezellig'. En kil in de zin van frisjes was ook al van toepassing. Ik kreeg behoorlijk koude voetjes. Eerst maar eens wat te drinken bestellen. Dat werd redelijk snel gebracht. Maar voor we de voorgerechten konden bestellen was onze Miep (ja, sorry voor de bijnaam, maar dat krijg je nou eenmaal) alweer weg. Even wachten dus. Ah, daar was ze weer. Twee wilden kippensoep. Oei, die was op. Nou ja, dan maar linzensoep. Ik wilde graag Haydari, volgens mij een tapenade van yoghurt, knoflook en munt. Lekker met brood erbij. Maar nee, volgens haar was het een bladerdeeggerechtje gevuld met het goedje. Ok, doe dat dan maar. Dat lust ik ook wel. Vervolgens wachten. En wachten. Nog eens wachten. Nog een beetje wachten. Inmiddels was ik tot de knietjes koud. Haaa, daar kwam het! En ik moet zeggen: het smaakte prima! Ook mijn (toch) Haydari tapenade met brood! Er werd afgeruimd. En Miep kwam niet meer terug! Wachten. Nog even wachten. Er kwam iemand anders langs om te vragen of alles naar wens was. Nouuu, we willen graag het hoofdgerecht bestellen! Hij nam de bestelling op. Van het gerecht dat Alex had uitgekozen wist hij niet of dat voorradig was. Dat zou hij even vragen. Wachten dus. En nog eens wachten. Nog een beetje wachten. Klein beetje wachten nog. Tot boven de knietjes koud! " Is alles naar wens?" kwam er weer eentje vragen. Nouuuuuu, we wachten nog steeds op ons eten! Er werd navraag gedaan. Weer wachten. We maakten ons al zorgen over Alex gerecht. Zou het er wel of niet zijn, want antwoord hadden we nooit gehad! Het maakte het nog een beetje spannend ook. Onze Miep kwam zomaar langs. "Wat hadden jullie nou als drankjes en voorgerechten besteld? Miep bleek haar briefje kwijt te zijn. *zucht* Wachten.
Ons eten kwam uiteindelijk toch nog. En ik moet weer zeggen: het smaakte prima! Helaas was ik inmiddels tot aan de dijtjes koud. We hadden er al twee uur gezeten, dus het nagerecht hebben we maar achterwege gelaten. De tent ging toch bijna sluiten! Denk niet dat we er ooit nog gaan zitten. Daarvoor is het kwa organisatie (nog) niet optimaal. Maar een keertje iets halen aan de balie, ja! We beschouwen het voortaan maar als een soort turkse cafétaria.