En daar is ze dan! Onze Mango. Want inmiddels voelt het als ONZE Mango. Haar vorige baasjes noemden haar 'het Zoetermeertje'. Nou zeg, met die naam wil je als poes toch niet door het leven gaan?? Toen ze maandag uit haar mand bevrijd werd trilde ze van angst en klopte haar hartje in haar keel. Achgoss, ut wurm. En we vonden haar zo kleinnnnn. Veel kleiner dan we dachten dat ze zou zijn. Weten wij veel. We hebben nog nooit een kitten in huis gehad. Nou, nu weten we wel hoe dat is!
Alsof je dus een peutertje in huis hebt rondlopen. Maar dan wel eentje die als een raket op pootjes door de kamer schiet. Hurricane Annie noem ik haar ook wel eens. Gelukkig heeft ze toch ook wel een aantal rustpuntjes. En ik verbaas me erover hoe volkomen ontspannen ze kan slapen. Totaal van de wereld en geen ene spier aangespannen. Als een slappe vaatdoek ligt ze dan op je schoot. En wat doe je dan? Juist! Helemaal niks! Je kunt sowieso niet veel doen. Je moet haar constant in de gaten houden. Voor je het weet neemt ze een aanloop, springt op de stoel (gaat ook niet altijd even goed, krrggggg, hangt ze met met haar nagels eraan) en springt zo met haar hele lijf (uiteraard ook met al haar nagels uit!) in het gordijn. Of ze loert naar de zebravinkjes en klimt ineens langs de boeken omhoog richting de vogelkooi. Dat zijn eigenlijk de twee 'ergste' dingen die ze af en toe doet. En alleen als ze in zo'n gekke wervelwindbui is.... Verder is ze gewoon speels en superlief en knuffelig. Ze vind alles wat maar beweegt leuk.
Tussen Kiwi en Mango gaat het ook prima. Kiwi blikt of bloost niet. Ze kijkt het aan, denkt haar het hare van en gaat door met haar eigen leven. Mango daarentegen zette de eerste dagen, zodra Kiwi maar naar haar keek, een hoge rug op en begon te sissen en te spugen. Goh goh, wat voelde ze zich stoer! Maakte trouwens totaal geen indruk op Kiwi. Inmiddels gaat dat stukken beter. Mango daagt Kiwi soms ook uit. En daarvoor krijgt ze gewoon een klap voor haar kop. Pats! Is het gelijk over. Mooi zo. :-) Bij Kiwi zit totaal geen agressie. Dat is gewoon een lief beest, blijkt maar weer.
Maar ja, met zo'n kitten in huis... En met die rare ren-je-rot momenten.... En boven een OPEN trap met gladde treden..... Poeh, ik voorzag al 4 meter naar beneden stortende Mango's. Doodeng! Dus nu hebben we, met behulp van tig punaises, een paar lakens aan de achterkant van de treden vastgemaakt. Kan ze in ieder geval niet doorschieten. Ze is nog zo klein. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten