Oost Kreta... check!

Dag 1:
Na onze aankomst op Heraklion werd ons een bus aangewezen die ons naar Agios Nikolaos zou brengen. Hier en daar zette hij wat vakantiegangers af bij hotels tot we uiteindelijk met z'n tweetjes overbleven. Onderweg moesten we overstappen in een andere, vollere, bus die ons verder zou brengen. Ok. Korte tijd later stopte deze bij een benzinepomp waar een taxi stond te wachten. Wij en nog een stel werden daarin gestopt en we vervolgden onze weg weer tot we bij ons hotel waren. Gelukkig reden alle chauffeurs niet zo eng als de chauffeur op onze eerste rit naar Rethymnon vorig jaar.
Dag 2:
De volgende dag hebben we het stadje Agios Nikolaos (Sint Nikolaas) verkend en wat boodschapjes gedaan. De straatjes lopen steil omhoog, dus het was soms wel even afzien. Er is een leuk binnenmeer, het Voulismeni meer. Daar omheen liggen allerlei terrasjes. In de haven lag er meestal wel een groot cruiseschip aangemeerd. Leuk om die te zien komen en gaan!
Dag 3:
In de ochtend hebben we de wekelijkse markt bezocht. Een beetje gekeken wat er zoal te koop was. Ik zag fludderjurkjes hangen in allerlei leuke printjes voor weinig. Makkelijk voor over je badpak enzo. Maar dan twijfel ik weer zo. Wanneer ga IK nou naar het strand? Wanneer is het in Nederland nou bloedjeheet? Dus niet gekocht....
's Middags was het tijd voor een boottocht naar Spinalonga. Het melaatseneiland. En dat vind ik zo heerlijk, hè...varen! We hadden een plekje op het bovendek bemachtigd. Hij voer langs de kust en liet ook nog even het anker zakken voor mensen die een half uurtje wilden zwemmen in een mooie baai. Daarna voeren we weer verder naar Spinalonga. Onze gids, Dimitri, heeft een heleboel verteld over het eiland. Behoorlijk boeiend. Hij vertelde zelfs zo veel dat we uiteindelijk nog maar 20 minuten over hadden om rond het eiland te lopen voor de boot weer vertrok! Maar wat een heerlijke middag!
Dag 4:
De huurauto werd afgeleverd door een vrouw die precies op Miranda Hart leek! :-) Het was een klein rood Toyota'tje Aygo. We besloten om naar de opgravingen van Lato te rijden. Na de bezichtiging zijn we doorgereden naar het stadje Kritsa. Schattige straatjes, leuke terrasjes. ;-) We reden kilometers verder richting het Plateau van Katharo. Jan had de eerste tijd even moeite met de koppeling waardoor de auto steeds afsloeg. Op zich niet erg, maar als dat gebeurt op rete-steile smalle weggetjes hoog in de bergen, zonder vangrail.... dan zit ik toch wel even naar adem te happen.
Terug in Kritsa hebben we nog twee kerken bezichtigd, de Panagia Odigitria en de Panagia I Kera die helaas na 3 uur al gesloten was. Toen we tegen half 6 terug bij het hotel kwamen was er voor de ingang 'the World Press Cycling 2016' van start gegaan. Gelukkig hadden we de auto op het parkeerterrein bij de haven gezet, want de hele straat was afgesloten. In de omgeving van het hotel was sowieso nooit parkeerplek. Wat een auto's in Agios, niet normaal!
Dag 5:
Deze dag hadden we gepland om naar het palmenstrand van Vai te gaan. Dus extra vroeg op pad, want het zou een lange rit worden. We hebben er twee en een half uur over gedaan. Wel over prachtige wegen, dus dat scheelt. Op Vai hebben we strandstoelen en een parasol gehuurd en hebben de middag heerlijk relaxed doorgebracht. Nu viel de drukte reuze mee, maar ik moet er niet aan denken om daar hartje hoogseizoen te zijn! Ik heb zelfs nog gedobberd in zee. Nou, dat is een unicum! De terugrit, ook weer die twee en een half uur, was ook weer prachtig. Met dat mooie licht van de ondergaande zon over de bergen...
Dag 6:
We reden naar Ierapetra aan de zuidkust, de meest zuidelijke stad van Europa. Een aardig stadje met een fort en een haventje. Jan wilde natuurlijk ook even met de voetjes in de Libische zee. Zo gezegd, zo gedaan. Maar bij het weer aantrekken der sandalen trok hij er eentje helemaal aan gort. Snotverdorie, heeft hij weer. Provisorisch heeft hij een band van zijn hiel over zijn wreef gebonden en zo slofden we weer verder. In een achterafstraatje viel mijn oog ineens op een etalage. Verrek, daar zat een schoenmaker! Jemig, hoe toevallig is dit?? Wij naar binnen. De goede man sprak geen woord Engels, Duits of Frans. Dus het probleem maar laten zien. En voor 3 euro heeft hij een nieuw stukje leer eraan genaaid. Jan liep weer op wolkjes!
We reden door naar Mirtos. Daar hebben we een flinke wandeling langs de kust gemaakt in de richting van Tertsa. Erg mooi daar.
Dag 7:
De Lassithi hoogvlakte stond op het programma. We probeerden om via Neapoli de bergkam over te rijden, maar dat is ons niet gelukt. De hele boel werd daar geasfalteerd dus er waren veel wegen afgezet. Bij Malia hebben we de weg genomen richting Mochos en Kera. Ook weer een prachtig mooi weggetje! De beroemde molens staan alleen nog bij taveernes en het Homo Sapiens Museum. Bij het Museum kregen we van de uitbater, een oude griek met van die pretoogjes, nog een ansichtkaart met molens mee. Lief.
Bij Psychro hebben we de auto geparkeerd om de Dikti grot te bezoeken. De grot waar Zeus geboren zou zijn. Er waren twee routes omhoog, vertelde weer een ander oud griekje met ook weer pretoogjes. Allebei 700 meter klimmen. De ene makkelijker, de andere moeilijker, maar wel met mooiere uitzichten en meer in de schaduw. We namen de laatste.... Pffff. En ik was al zo moe. Ik had al een paar dagen niet goed geslapen door Jan's gesnurk.
Klim, klim, hijg, hijg. De Dikti-grot zelf vond ik een grote tegenvaller. Er zijn mooiere grotten op de wereld! De makkelijkere weg naar beneden ging prima. Maar ja, naar beneden gaat nou eenmaal 10x makkelijker! De hoogvlakte op zich is wel mooi. Vreemd ook, zo'n vlak terrein op 800 meter hoog in de bergen.
Bij terugkomst op de hotelkamer stond er een taartje in de koelkast voor Jan's verjaardag met felicitaties erbij. Een leuke geste!
Dag 8:
Een rustig dagje... Rond 11 uur zijn we naar Monas Selinari gereden. Een byzantijns klooster langs de weg richting Heraklion. Ik hou van kloosters! Zo rustgevend! En zo mooi onderhouden ook.
Vergeleken met het Arkadi klooster was dit maar een kleine. Maar niet minder mooi.
Na afloop zijn we weer teruggereden. Nu richting Elounda. De kustweg vraagt erom om steeds even te stoppen om van het uitzicht te genieten. Toen we daar zo reden hoorden we ineens een stem in de auto. Een vrouwenstem die wat in het Grieks zei. Dus we zaten elkaar zo aan te kijken. Het was niet de radio. Het was niet mijn 'Here We Go' app. We twijfelden aan onszelf. Hadden we het nou wel of niet gehoord. Tot ze ineens weer wat zei! HUH? Wat is dit?? We weten het nu nog niet. Maar we gaan ervan uit dat er een soort van GPS zendertje in de huurauto zit ingebouwd. (ze hoefden de dag erna, na inlevering, ook helemaal niet te weten waar het ding geparkeerd stond...dus) Het was een rare gewaarwording in ieder geval! :-)
Dag 9:
Knossos stond op het programma. Ook nu was ik weer blij dat we er in het naseizoen waren. Moet er niet aan denken hoe druk het in het hoogseizoen zou zijn. Tja, Knossos. Wat zal ik erover zeggen. Jan vond het wel mooi, geloof ik. Zelf had ik het na anderhalf uur wel gezien. Het blijft een boel ouwe meuk, hè? De kleurtjes maakten het voor mij wat interessanter, dat wel.
Dag 10:
Weer eens een dagje in Agios. Eerst nog even bij het zwembad gezeten. Tot ut me te heet werd. Daarna maar weer eens over de markt gelopen. Toch maar zo'n jurkje gekocht! En nog wat andere souvenirtjes. Olie voor Mariska, van die olijfhouten pollepels voor mezelf. Fijn spul, dat olijfhout. Keihard. Blijft mooi.
Dag 11:
Met de bus naar Heraklion! Laat ik eerst nog even een plasje plegen, dacht ik onschuldig, op het busstation. Ging prima, maar niet heus! Breek me de bek niet open over de toiletten op Kreta. Je mag al blij zijn als er een slot op zit. Op het busstation hadden ze natuurlijk weer geen sloten. Zagen er verder wel netjes uit, hoor, dat was geen probleem. Maar ja, geen slot. Dus je zit daar op de pot en je houdt je voet tegen de deur. Want ja, de deur wordt anders gewoon opengegooid. (eerdere ervaring). Maar ja, als je daar zo zit, dan lukt het bij mij niet zo snel. Dus het licht ging uit! Dus ik zwaaien met één arm. Licht weer aan! Maar dan kan ik helemaal haast niet meer. Licht weer uit! Met een poot tegen de deur en mijn arm boven mijn hoofd wapperend kan ik moeilijk plassen..... Snotverdorie, wat een ellende! Ik denk dat ik een 'verlegen blaas' heb. A shy bladder, echt waar, het bestaat! Paruresis. Ik denk dat ik er aanleg voor heb! NU wel!
Maar goed, Heraklion is een leuke stad. We hebben er weer een mooie kerk bezocht. Agio Minas. We hebben gewandeld over de stadsmuren. Dan heb je een leuk uitzicht over de stad. De haven is leuk, met het Koules Fort. Veel gelopen dus. Onze laatste dag in het zonnetje....
Dag 12:
Na de laatste zonsopgang (elke dag weer oogverblindend!) hebben we ons laatste ontbijtje genuttigd. Had ik al verteld hoe lekker het eten was in het hotel? Nou, heel lekker dus! Ik keek er elke dag weer naar uit wat er nu weer op het uitgebreide buffet aanwezig zou zijn! Verrukkelijk!
De bus kwam keurig op tijd om ons naar het vliegveld te brengen. Daarna bijna een uur in de rij gestaan om in te checken.... Mariska en Alex haalden ons af van Rotterdam. En ze had nog een lekkere appeltaart gebakken ook. Mjammie. Maar wat is het hier koud! We moeten er nog even aan wennen. De wassen zijn gedraaid. De zomerkleding en schoenen kunnen weer opgeborgen worden. Dag zomer, hallo herfst.....