Januari is begonnen....

En zo zijn we alweer halverwege januari aangekomen. De tijd vliegt. Begin van deze maand zijn we met zijn viertjes naar Top 2000 live geweest. Altijd weer een feestje. Lekker meegeblèrd met een hoop hits. ' Ben' van Michael Jackson en 'Blackbird' van de Beatles werden deze keer ook uitgevoerd. Zulke mooie nummers! Bij sommige nummers was de man met de trombone wel heel overijverig. Hij blies zowat iedereen van het podium af. Als van ouds eindigden ze weer met het rijtje Go like Elijah, Viva la Vida en Hey Jude. Lekkere meezingers. Ik had geen idee dat ze daar elk jaar mee eindigden, maar ik las het terug op mijn blog. :-) De glupen!

Januari begon voor mijn moeder niet zo leuk. Een stevige verkoudheid mondde weer uit in een longontsteking. Gelukkig kreeg ze deze keer vrij snel een antibiotica kuur dus inmiddels is ze weer wat opgeknapt. Dus ja, ze kon best mee naar de markt, hoor. Normaliter lopen we altijd van haar huis naar de markt, maar nu heb ik de auto maar ruim halverwege geparkeerd. Daar was ze achteraf toch wel blij mee. Ze was moe en was blij dat ze weer even kon zitten. Maar ze heeft haar frisse neusje gehaald!

Vriendin Els ligt sinds 30 december voor de tweede keer in het ziekenhuis. Weer met een nieuwe bloeding in haar lever. Volgens de leverarts was het uiterst zeldzaam om twee keer achter elkaar een bloeding te krijgen. Maar zo zie je maar weer. En weer is ze geopereerd. Inmiddels zijn ze erachter dat er ook nog adenomen in haar lever zitten. Daar moet ze later in het jaar nog eens aan geopereerd worden, dan worden ze weg gehaald. Het herstel ging de afgelopen weken erg langzaam. Ze bleef maar koorts houden. En pijn. En misselijkheid. Heel sneu.
Gisteren zijn Jan en ik, na een lunch bij Karin en René, bij haar langs geweest in het ziekenhuis.
Een lekkere lunch trouwens! Twee gangen met liflafjes, mooi opgemaakt en tentoongespreid. Ik hou daar van. Ik heb er zelf het geduld niet voor maar het oogt zo mooi. Een plankje met courgette soep, een toastje met vissalade en een stukje brood met ook iets van vis. Daarna een bordje met een gefrituurd ei, wat garnaaltjes en een, ook met garnalen, gevulde tomaat. Smul.  Daarna diverse broodjes/croissantjes met beleg. En weer een mooi uitziend toetje. Een schattig oud kopje met lemon curdkwark, een potje met citroenvla en een chocoladerolletje erbij. Wat jammer dat ik er geen foto van heb gemaakt! Je zal er ter plekke trek in krijgen... Was erg lekker en gezellig.
Ok, het was tijd om van Montfoort naar het UMC te rijden. Ken je dat, het UMC? Wij waren er nooit eerder geweest. En wij wisten dus ook niet dat het zo'n uitgebreid terrein was. En kun je daar verdwalen? Ja, wij wel. Dat krijg je als je je niet voorbereid. Het was donker en er staan overal borden. Sommigen verlicht, sommigen niet. En we zien beiden niet zo denderend in het donker blijkt nu. Op zoek naar een parkeerplek. En je ziet soms wel P staan met rijen eronder voor wie die P was... Maar daar reden we dan alweer voorbij. Goh, waar we niet allemaal geweest zijn. Uiteindelijk hebben we hem bij het WKZ geparkeerd. Maar hoe moesten we toen naar het UMC komen? We zagen vanuit het WKZ een loopgang over de weg, ongeveer op twee hoog. Maar in de hal zagen we weer dat we met de lift naar -1 moesten voor het UMC. Stappen we in de lift: geen -1 op het bedieningsbord rechts. Huh? Maar aan het eind van de lift, aan de linker kant, zat nog zo'n bord met wèl -1 erop! WTF??? Wat is dit? Gaat de lift aan de ene kant wel naar beneden en aan de andere kant niet??
We kwamen in de kelder uit. In een soort machinekamer-achtig iets. Zitten we wel goed?? En verder geen kip, hè? Er hing een bordje UMC aan de muur: die kant op.We moesten een lange gang door, in de krochten van het gebouw. Beetje eng, vooral als je net de serie 'Stranger Ways' aan het volgen bent op Netflix. ;-) Aan het eind weer een lift in. Tja, waar naartoe? UMC stond er niet meer, wel een andere afkorting. Die maar proberen. Weer een vrij donkere gang in. Niemand te zien. Nu maar richting de uitgang, want als er een uitgang is, is er dus ook een ingang! Ja, toch? Jippie, we waren bij de hoofdingang! Verder zoeken naar D4 oost. Dat stond wel redelijk netjes aangegeven gelukkig. De juiste kamer gezocht en ja, hoor, daar zat Els. In haar privékamer. Ik schat dat we er zo'n 20 minuten eerder hadden kunnen zijn dan nu, na onze expeditie Robinson....
Ah, die Els. Gelukkig ging het alweer wat beter met haar. Ze was net die dag voor het eerst koortsvrij. Ze zat flink op haar praatstoel. Ze hoopt aanstaande woensdag weer naar huis te mogen, als het goed blijft gaan. Dat hopen we dan maar. Het jaar begint niet echt goed voor haar. En het is ook niet leuk om te horen dat je nog een keer geopereerd moet worden. Maar ja, die adenomen moeten er gewoon uit. Die kunnen voor nog meer bloedingen zorgen. Weg ermee! Komt goed, Els, komt goed!