Wat een muts...

Oh, oh, wat zijn we intussen weer creatief bezig geweest! Het luistert toch wel heel nauw om de juiste stekenverhouding t.o.v. de wol te hebben. Die was bij mij volkomen zoek. Een goed patroon met de verkeerde wol. Of de goeie wol met een verkeerd patroon. Ligt er maar aan hoe je het bekijkt.
In ieder geval had ik het beginnetje wel goed omgerekend, maar ik kwam in de knoei met de minderingen. Dus na een avondje breien had ik een muts in handen. En ik zag er wat aan. En Mariska zag er wat aan. Ze vond het maar een rommelig bolletje hebben. Ik dacht al: Ga ik hem zo dragen? Neuh... Dus de hele muts weer uitgehaald.
Ik kwam in de kast nog een ander bolletje lintwol (funny yarn) tegen. Ooit eens bij de Action gekocht, geloof ik. Ik kwam op het internet een hartstikke leuk patroon voor een das tegen. Gebreid in een luie wijven steek. Echt een steek voor mij zou je zeggen! Dus ik begon vol goede moed te breien en het werd me toch leuk! Maar ja, ik had 30 centimeter gebreid en mijn bolletje raakte op. En ik had er maar eentje. Oh, zo jammer!! Dus weer het hele zooitje uitgehaald. Toen maar op de eigenlijke manier zo'n sjaaltje gebreid. Met van die gekrulde krulletjes. Op zich best wel leuk geworden, maar ik heb er zo'n 'pas op!: oubollige vrouw in de overgang in aantocht' gevoel bij. :-/  Maar ja, het bolletje is op! En ik heb het zomaar in ene keer afgemaakt!
Terug naar de muts.... Toch maar een ander patroon opgezocht met nu wel de juiste stekenverhouding. En voila, in weer een avondje was de muts klaar en ben ik er tevreden over! Zelfs het haken van de bloemen ging in ene keer goed.Ik ben nu met een bijpassende shawl bezig. Heb ik de eerste keer natuurlijk ook wel weer moeten uithalen. De randen krulden om. Inmiddels weet ik nu dat ik aan de randen rechte steken moet breien en dat scheelt inderdaad een boel. Nu gaat ie goed.

Mariska had een eigen toerenteller nodig en ik wilde nog graag een bolletje effen wol om een randje langs de bloemen op mijn muts te haken. Zo komen ze nog beter uit, denk ik. Dus gewapend met de ceintuur van mijn jas (voor de juiste kleur) zijn we naar Pera en Pasha geweest in Pijnacker. Wowww. Wat een wolletjes walhalla! We hebben onze ogen goed de kost gegeven. Elke keer riepen we: oh, kijk deze eens, wat mooooi! Mariska neigt van nature naar effen kleurtjes met glitter en ik neig naar verlopende en gemeleerde kleurtjes. Binnenkort maar weer eens op zoek naar een nieuw patroon. Eerst deze muts en mijn shawl afmaken! En ik ben nog geslaagd ook voor de wol in de kleur van mijn jas!
En wij gaan zeker weten nog vaak komen daar! :-) Zo'n leuke winkel!

Bol van de wol......

"Ik wil wel wol voor mijn verjaardag", zei Mariska, op mijn vraag wat ze als kadootje wilde voor haar verjaardag. Inmiddels waren onze rondbreinaaldensets (zij heeft er eentje van  Knit Pro en de mijne is van Addi) al via het internet gekocht en bezorgd. Maar om nu wol via het internet te bestellen....neuh. Daar moet eerst naar gekeken en aan gevoeld worden. We zijn dus naar Leiden gegaan. Daar zou in het steegje vlakbij de Pieterskerk een leuk wolwinkeltje zitten. Elk jaar, met de scratch, kwam ik er langs en stond me dan te vergapen aan alle mooie tinten bolletjes wol die in de etalage lagen. Maar dat winkeltje (Ribbels) is inmiddels verhuisd en zit nu aan de Stille Rijn. Wat een leuke winkel, zeg! Er is een wand met alle wolsoorten op kleur gesorteerd. Moeilijk om daar een keuze uit te maken! Je ziet zoooo veel. Mariska had het patroon van het vest dat ze wil breien meegenomen. Dat kwam uit één van de Amerikaans breimagazines (Creative Knitting) dat ik van het internet had gedownload. De in het patroon gebruikte wol is hier niet te krijgen, maar de verkoopster liet allerlei mogelijkheden zien van wol dat ook geschikt zou zijn. Uiteindelijk heeft Mariska een mooie kleur groen uitgezocht. Helaas was er nog maar één bolletje van voorradig. Zul je net zien: een hele wand vol wolletjes en nog kiest ze er net eentje uit die nabesteld moet worden! :-) Nou ja, aan het eind van de week komt het binnen en kan ze beginnen!
En wil ze eerder beginnen, dan kan dat ook... Gistermiddag vierden we haar verjaardag en ook toen kreeg ze o.a. een hele tas vol wol van Alex's oma! Werk aan de winkel dus! Laat de pennen maar tikken! Ikzelf ga morgen ook maar eens beginnen met mijn muts.....voordat dalijk die voorspelde ijskoude winter eraan komt!
En nu is Mariska dus alweer 25 jaar. Wat gaat de tijd toch snel. Wie weet is het nu de laatste keer geweest dat ze het thuis vierde. Zaterdag hebben we het grootste gedeelte van de tijd in de keuken doorgebracht om weer van alles te maken. Dit keer had ik zelfgemaakte heksenkaas gemaakt. Zo hee, lekker! Een aanrader. En makkelijk! En zonder 'rotzooi' erin. Dat is een blijvertje!
Wat er over was aan snoeperijen heeft ze gisteravond meegenomen naar Den Haag. Vanavond komen er een paar studiegenoten om haar verjaardag te vieren en de flat te bezichtigen. En zo pendelt ze heen en weer tussen Den Haag en Zoetermeer. Mijn kleine kindje (zo noem ik haar nog steeds) is allang niet klein meer.....:-)

Herfst.....

Door die wandeling in Clingendael ben ik nu helemaal in de herfststemming! Het sombere weer van de afgelopen dagen heeft daarbij wel meegeholpen natuurlijk. Tijd om de kamer in herfstsfeer te brengen! Een paar foto's van Clingendael heb ik ingelijst en opgehangen. Kastanjes en eikeltjes had ik al verzameld. Ik hoop dat er nu nog genoeg over is voor de eekhoorntjes. Dalijk moeten ze door mij dit jaar naar de voedselbank. *schuldgevoel*...

Bij de Action had ik al zo'n grote bal van piepschuim gekocht. Die heb ik vol geplakt met kastanjes en mos. Dat heeft me wel een flinke blaar opgeleverd. Eén kastanje ging aan de rol en zo greep ik net in een kloddertje kokendhete lijm. Ach ja, het is nogal een risky business, zo'n lijmpistool en mijn persoontje samen. Hij heeft het ook niet overleefd, dat lijmpistool. Ik was net driekwart klaar met lijmen toen er haast geen lijm meer uitklodderde. Nieuw patroon erin, je kent het wel. Knijpen, knijpen. Verrek, de hele voorkant kwam eruit! Er was iets doorgesmolten. Je kon de elektrische draadjes zien zitten. Oei, dit werd toch wel een tikkie gevaarlijk. Ben maar snel op een holletje terug naar de Action gegaan om een nieuwe te kopen. Gelijk gekeken of ze nog een kleinere bal voor mijn eikeltjes hadden, maar helaas. Ook in de stad nergens zo'n losse bal te vinden....
Probeer in de stad ook maar eens een rondbreinaald 7mm van 40 cm te vinden! Gaat je ook niet lukken! Naalden zonder knop dan in maat 5mm?? Neuhhhh, joh, nergens. Dat wordt weer shoppen via het internet! Ik kwam nog wel leuke wol tegen bij de Wibra. Gelijk maar gekocht. Kwam goed bij mijn paarsige jas! Ik heb een leuk patroon voor zo'n jaren 20 muts. Zo'n Downton Abbey muts, zeg maar. Lekker ouderwets. De wol die ik nu heb gekocht klopt natuurlijk weer niet met het patroon. Dus dat moet ik eerst even omrekenen. Komt goed! Maar ja, eerst maar eens een rondbreinaald op de kop zien te tikken. Nu blijken er ook hele mooie sets te bestaan waarbij je 10 verschillende maten pennen op 3 verschillende maten kabel kunt schroeven. Dan heb je gelijk elke rondbreinaald die je ooit nodig hebt in huis. En aangezien ook Mariska voor haarzelf een vest wil gaan breien is het misschien wel handig om in zo'n set te investeren. Dan hebben we er beiden plezier van! Ook van die sets zijn er weer tig verschillende merken en soorten. Heeft iemand goede ervaringen?? Ik ga me maar eens inlezen.....

Clingendael

Zo sta je vrijdag als koor nog in het theater en zo sta je zondagmiddag alweer in woonzorgcentrum Het Anker in Voorburg. We hebben daar gezongen in de brasserie van het huis. Nou, voor het koor was er niks te brassen, hoor! Geen koekjes, cakejes of bitterballen. Maar dus ook geen koffie of thee! Gelukkig nog wel een glaasje fris in de pauze om de droge keeltjes te smeren. Maar ja, we doen het voor de bewoners, hè? En zij waren enthousiast en tevreden, dus laat ik zelf niet zeuren. :-)

En aangezien ik de hele zondag dus binnen heb gezeten, en Jan ook al dagen geen buitenlucht had gehad, (hij neemt het solliciteren uiterst serieus!), heb ik hem maandagochtend ontvoerd naar de Japanse Tuin in Clingendael. Even luchten! Even een frisse neus! In eerste instantie had ik de auto geparkeerd aan de Wassenaarseweg. Maar daar bleek het betaald parkeren te zijn van maandag t/m vrijdag. Tja, dat is tegen Jan's principes. Ik ben alvast naar de Japanse Tuin gelopen terwijl hij een ander kosteloos plekje ging zoeken voor de auto. 

Het blijft mooi, hè, die tuin. Ook nu in de herfst. Hij is nu twee weekjes open voor publiek, daarna sluit hij weer tot in mei 2016. Ik bleek niet de enige bezoeker te zijn. Ik was wel zowat de enige bezoeker met een compactcameraatje. Jemig, wat een apparatuur werd er mee gezeuld. Camera's met grote telelenzen op flinke statieven... Wat een mooie foto's zullen daaruit komen! 

Ik heb meerdere rondjes in de tuin gelopen en heb op mijn gemak wat foto's genomen voor Jan kwam. 

Samen hebben we nog een uitgebreide wandeling over het landgoed gemaakt. Om weer bij de auto te komen (gratis parkeren in de van Mojalenlaan) kwamen we door 'de Bosjes van Zanen'. En daar stond een grote eik. En in een holte van die eik en ook op zijn takken lagen allemaal kinderfrutseltjes. Een wandelaarster vertelde dat dat de kabouterboom was. Kinderen leggen tekeningen en poppetjes erin en soms komt er dan 's nachts een kaboutertje en neemt de spulletjes mee. Dat is toch geweldig! Ik ben gek op sprookjes! :-)

De vrouw vertelde ook dat er onder een lindeboom, vlakbij het landhuis, nog graven liggen van de hondjes van freule Daisy. Vroeger stonden de grafstenen overeind, maar in de tweede wereldoorlog werden ze platgelegd. (Want er kon wel eens een sluipschutter achter zitten....) Leuk om zomaar die verhalen te horen als je het niet verwacht. Volgende keer op zoek naar de hondengraven!

Hier is nog even een filmpje met alle foto's!

Bizar, chaotisch, vreemd.....Op z'n Schipperiaans dus.

Zo'n avond als gisteravond moet je na afloop even laten bezinken. Je moet eerst even je gedachten herschikken en ordenen, omdat ze in een paar uur tijd totaal overhoop zijn gehaald tijdens het theaterstuk 'Hoogwater voorheen Laagwater' van Wim T. Schippers. Wat een typische avond hebben wij als koor achter de rug!
Toen de voorstelling begon zaten wij als koor gewoon verspreid in de zaal. Het begon al een beetje vreemd en het bleef ook een beetje vreemd. Ik noem maar even wat....
Schippers komt op en stort gelijk ter aarde. Wordt opgekalifaterd en begint aan een ellenlang pianostuk vol fouten. Net als je denkt: 'nu is het wel genoeg', rijdt Titus Muizelaar met een Segway een zinloos rondje over het podium. Mooie afleiding. Titus komt op en houdt o.a. een tirade over het wel of niet gebruiken van de tussen N in panneNkoek. Zwaar kut met appelmoes dus (zijn woorden!).
Hij wordt afgevoerd door inmiddels gearriveerd ambulance personeel. Het hele podium is leeg en blijft lang leeg. Er gebeurt niks. Net als je denkt: 'nu is het wel genoeg' wordt er een stukje decor opgebouwd. Uiteraard  is iedereen dan naakt. (Op dit moment verwacht je eigenlijk ook niks anders meer) Het stuk gaat verder. Er ontstaat ruzie. Voor ons, als koor, hèt teken om het podium op te gaan om verhaal te halen en ons er eens lekker mee te gaan bemoeien. We zingen samen met Schippers het nummer 'Credo du Paysan'. Wij verdwijnen achter de coulissen en komen weer op met tafels en stoelen. We vormen het decor: een café. We hebben dorst en we krijgen niks te drinken. We doen een toonoefening met Schippers. Wie kan het langst een toon aanhouden. We verdwijnen weer achter de coulissen om de rommel op te bergen en komen dansend terug het podium op. Er wordt weer een toonoefening met ons en het publiek gedaan. Het publiek wordt door Schippers weggezonden: 'Dan hebben jullie nog wat aan je avond'. Het publiek begint op te staan en wegtelopen, maar wacht: wij zingen nog het nummer 'Days' samen met Titus! :-) En dan ben je dus twee uur verder.
In de foyer zingt Enjoy nog drie eigen nummers, Mr. Blue Sky, Love Of My Life en Tonight.
Als ik dit stukje teruglees lijkt het wel of ik een rare droom heb zitten vertellen! En zo voelt het ook wel! Wat een te gekke bizarre avond! :-) Wat leuk om hieraan meegewerkt te hebben! :-)
Gelukkig hebben we de foto's nog!

Het theater in....Zal de chaos regeren?

Nou zeg, het verkoudheidsvirus heeft me weer danig te pakken gehad. Zaterdag begon het al met keelpijn en zondag, (we waren in Wassenaar waar nichtje Roxanne haar verjaardag vierde), begon mijn neus te lopen. Jemig, wat een mooi weer was het toen nog! We hebben zelfs in de tuin kunnen zitten. In oktober! Lekker, hoor!
Maandag en dinsdag droop het mijn neus uit. Toch nog naar de Zumba geweest, wel onder invloed van een paar paracetamollen. Ook onze dansles kwam ik wel goed door. Inmiddels heb ik wel weer lucht, maar nu barsten er steeds hoestbuien los. Ach, dat gaat wel weer over. Ik hoop een beetje snel want voor morgen staat ons Enjoy optreden tijdens de theatershow van Wim T. Schippers, 'Hoogwater voorheen Laagwater', hier in het stadstheater, op het menu. Absoluut GEEN idee wat ik me erbij voor moet stellen. De afgelopen weken hebben we als koor twee nummers ingestudeerd waarbij het de bedoeling is dat wij als achtergrondkoor meezingen met de acteurs. Maar op welke manier dat gaat gebeuren horen we morgen. Wij zijn daar al vroeg aanwezig om nog even te oefenen. Ook na afloop zingen we nog drie nummers uit ons eigen repertoire in de foyer. Het belooft een ludieke show te worden. Of zoals een personage uit de show al aangeeft: Als gevolg van entropie zal alles wat ooit geordend is uiteindelijk vervallen tot chaos. Nou, we zullen zien of chaos inderdaad de rode draad in het stuk is! :-) Ik heb er zin in! Ben gewoon heel nieuwsgierig en vind het leuk om zoiets een keertje mee te maken. Ondanks dat ik zelf eerder iemand van orde en regelmaat ben!

Bovenstaand een scrap van mijn achternichtjes. Maandag hadden ze een dagje vrij van school en mochten ze met opa en oma een dagje uit naar het Plaswijckpark in Rotterdam. Daar zijn de foto's ook genomen. Maar in mijn scrap zijn ze in een betoverd sprookjesbos. Komen ze daar ook nog eens! Wie wil dat nou niet als kind?

Naar de Turk...

Ik heb ooit, heel lang geleden, eens heel lekker gegeten in een Turks restaurant op Kijkduin. Er was zelfs nog entertainment in de vorm van een buikdanseres. Was gewoon een leuke avond. Met dat in mijn achterhoofd leek het me wel leuk om met mijn jarige Jantje en de kinders te gaan eten bij een onlangs nieuw geopend Turks restaurant hier in Zoetermeer.
Een ruim etablissement dat een beetje kil overkomt. Dat is nou eenmaal zo als je blauwe verlichting toepast. Is niet echt 'gezellig'. En kil in de zin van frisjes was ook al van toepassing. Ik kreeg behoorlijk koude voetjes. Eerst maar eens wat te drinken bestellen. Dat werd redelijk snel gebracht. Maar voor we de voorgerechten konden bestellen was onze Miep (ja, sorry voor de bijnaam, maar dat krijg je nou eenmaal) alweer weg. Even wachten dus. Ah, daar was ze weer. Twee wilden kippensoep. Oei, die was op. Nou ja, dan maar linzensoep. Ik wilde graag Haydari, volgens mij een tapenade van yoghurt, knoflook en munt. Lekker met brood erbij. Maar nee, volgens haar was het een bladerdeeggerechtje gevuld met het goedje. Ok, doe dat dan maar. Dat lust ik ook wel. Vervolgens wachten. En wachten. Nog eens wachten. Nog een beetje wachten. Inmiddels was ik tot de knietjes koud. Haaa, daar kwam het! En ik moet zeggen: het smaakte prima! Ook mijn (toch) Haydari tapenade met brood! Er werd afgeruimd. En Miep kwam niet meer terug! Wachten. Nog even wachten. Er kwam iemand anders langs om te vragen of alles naar wens was. Nouuu, we willen graag het hoofdgerecht bestellen! Hij nam de bestelling op. Van het gerecht dat Alex had uitgekozen wist hij niet of dat voorradig was. Dat zou hij even vragen. Wachten dus. En nog eens wachten. Nog een beetje wachten. Klein beetje wachten nog. Tot boven de knietjes koud! " Is alles naar wens?" kwam er weer eentje vragen. Nouuuuuu, we wachten nog steeds op ons eten! Er werd navraag gedaan. Weer wachten. We maakten ons al zorgen over Alex gerecht. Zou het er wel of niet zijn, want antwoord hadden we nooit gehad! Het maakte het nog een beetje spannend ook. Onze Miep kwam zomaar langs. "Wat hadden jullie nou als drankjes en voorgerechten besteld? Miep bleek haar briefje kwijt te zijn. *zucht* Wachten.
Ons eten kwam uiteindelijk toch nog. En ik moet weer zeggen: het smaakte prima! Helaas was ik inmiddels tot aan de dijtjes koud. We hadden er al twee uur gezeten, dus het nagerecht hebben we maar achterwege gelaten. De tent ging toch bijna sluiten! Denk niet dat we er ooit nog gaan zitten. Daarvoor is het kwa organisatie (nog) niet optimaal. Maar een keertje iets halen aan de balie, ja! We beschouwen het voortaan maar als een soort turkse cafétaria.