We zijn net terug uit het stadstheater. We hadden weer kaartjes. Dit keer voor het Requiem van Verdi, uitgevoerd door het Staatsopera Tatarstan. Zo mooi! Een koor van zo'n 60 man, een orkest van zo'n 40 man, en 4 solisten: een sopraan, een alt, een tenor en een heeeele lage bas. Vooral de sopraan had een stem als een klok, nee, als een nachtegaaltje. Ik heb ademloos zitten luisteren. Soms met tranen in mijn ogen. Helaas niet alleen van ontroering, maar ook vanwege het onderdrukken van mijn kriebelhoest. Die is namelijk WEER terug! :-( En WEER geen keelpijn, en WEER geen verkoudheid erbij. Alleen maar die hoest. En je wilt daar niet ongegeneerd zitten rochelen en kuchen, dus ik had me er al iets op voorbereid. Ik had drop en een flesje water in mijn tas gepropt. Maar echt helpen deed het niet. Dan zit je daar dus met een rood aangelopen gezicht, tranen in je ogen en een samenkrampend middenrif! Gelukkig zakt het tussendoor wel weer, maar leuk is het niet. Ik was niet de enige die er last van had. Wel sneu voor het optredende gezelschap. :-) Een hoop gesnotter en gesnuif. Nou ja, ze werden er niet warm of koud van. Er was sowieso niet veel uitdrukking op hun gezichten. Een beetje statisch. Maar wel heel mooi gezongen. Mijn favoriete stukken zijn toch wel het Dies Irae en het Lacrimosa. En dat stuk dat ook op prinses Diana's uitvaart werd gespeeld, Libera Me.
Ja, het was het wel waard om te gaan.
Nu wil ik ook nog een keer naar het Requiem van Mozart. Is ook erg mooi.
Vanmiddag heb ik de laptop op de versterker aangesloten. Van neef Thierry kreeg ik een splitter en Jan had nog een paar meter geluidskabel liggen. Dus vanmiddag gelijk maar even gedaan. HANDIG!! Ik kan nu al mijn muziek (zo'n 6000 nummers) afspelen via mijn surround systeem! Ik hoef nu nooit meer een DVD te branden of te verwisselen! Ideaal! Had ik tig jaar eerder moeten doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten