credits hier
Weer een episode afgesloten: mijn schoonmoeders flat is nu helemaal leeg. De huur is opgezegd en de sleutels worden vrijdag ingeleverd. En aangezien er nog geen nieuwe bewoners zijn moest al de vloerbedekking, een balk met verlichting en de ingebouwde keramische kookplaat met oven er uit gesloopt worden. Zonde, hoor, t'was allemaal goed spul. Maar ja, het komt toch wel terecht want het is naar mijn neef Thierry gegaan. Hij en Jessica hebben kans op een nieuwbouw woning waarvoor ze eerst uitgeloot waren. ( ze stonden op de reservelijst) Vrijdag horen ze meer, dus da's best spannend voor ze. Ik hoop dat ze de hypotheek rond kunnen krijgen.
De rest van mijn schoonmoeders meubelen is verdeeld onder degenen die het konden gebruiken. Er hoefde alleen maar een boekenkast met boeken op Marktplaats gezet worden en die was binnen een half uur weg!
Mijn schoonmoeder zelf heeft al helemaal geen herinnering meer aan deze flat. Ze heeft het idee dat ze rechtstreeks uit haar eerste huis in Amsterdam naar het verzorgingstehuis waar ze nu verblijft is verhuisd. Haar gedachten lopen erg door elkaar. Maar op zich is ze goed te spreken. En ook niet zo somber. Hoewel ze wel altijd zegt dat het voor haar allemaal niet meer hoeft. En dat kan ik me best voorstellen. Het valt ook allemaal niet mee als je zo oud bent.
Zij is aan het eind van haar leven en Joséphine is nog zo aan het begin. En het is zo'n schatje! Gisteren heb ik zowat 3 kwartier met haar op mijn arm gezeten. Ze lag heerlijk te slapen. En dan zit ik almaar naar haar te kijken. Naar haar haartjes, naar haar oogjes en wenkbrauwtjes. Zo mooi. Echt een beeld van een meisje. Ik heb nu WEER spierpijn in mijn ene elleboog, waarschijnlijk van het in één houding zitten! :-) Maar dat had ik er graag voor over.
Els en Antoine zijn gisteren ook nog geweest. De details voor de uitnodigingen voor hun 12½ huwelijksfeestje zijn nu ook doorgesproken. Ik heb al een aantal dingen ingescand die ik voor het ontwerp kan gebruiken. Dus daar ga ik binnenkort ook mee aan de slag. Ik vind het toch altijd weer moeilijk om iets voor een ander te maken. Maar ja, ik doe mijn best :-) Ik heb in ieder geval al een idee, dat scheelt.
Gisteravond is een neefje van Sean, m'n vriend uit Noord-Ierland, verongelukt. Op slag dood! Vreselijk toch? Ciaran was pas 17 jaar en had nog maar net een paar weken zijn rijbewijs. Hij had nog twee andere jongens in de auto waarvan eentje er slecht aan toe is. De ander overleeft het wel. Ze weten nog niet precies hoe het gebeurd is, het onderzoek loopt nog.
Het lijkt me je reinste nachtmerrie als dat je als ouders overkomt. Ik moet er niet aan denken!
Ik ga maar eens een kopje thee zetten. Als jullie nog de weg op moeten: kijk goed uit, hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten