Druk weekend vol emoties

Zaterdag vierde mijn vader zijn 80e verjaardag. En wat moet je dan als kadootje geven? Moeilijk! Van hem hoefde het niet. Hij vond het al leuk dat we kwamen. Maar ja, 80 jaar...da's toch wel een mijlpaal! Mijn zus en ik hebben eens zitten denken. Wat nou als we hem eens een mondharmonica kado doen? Zou ie dat leuk vinden? Vroeger, en dan spreek ik over bijna 50 jaar geleden, speelde hij dat. Dàt kan ik me niet meer herinneren. Maar wel het uitslaan van het opgehoogde spuug in de harmonica. Mijn zus wist weer te herinneren dat hij een harmonica had met een schuifje aan de zijkant en dat zij er nooit aan mocht komen. Mijn moeder wist nog wel te herinneren dat hij vaak op het toilet zat te spelen! Hihihi. Ach ja, de één neemt een boekje mee, de ander maakt muziek tijdens het keutelen! Ook werd er vaak muziek gemaakt met papa en ome Henk op harmonica's en onze oma op een orgeltje. Leuk! Dus ja, een harmonica als kado leek ons wel goed. Ok, volgende vraag: wat voor eentje? Maar eens het internet opgedoken...Jemig, wat zijn er een hoop! Vraag me maar wat, ik weet er nu alles van! Vroeger had mijn vader dus een chromatische met schuif. En mijn oom had een tremelo. Die had een dubbele rij gaten. Die waren wel mooi, maar ook wel aan de prijzige kant. En we wisten niet OF hij het uberhaupt wel leuk zou vinden...Uiteindelijk kwamen we uit bij een gewone Hohner Special 20. Kwam goed uit de bus, iedereen op het internet had er goeie ervaringen mee. Op Youtube hebben we allerlei filmpjes bekeken en gehoord hoe het klonk. Onze voorpret werd steeds groter! Ik krijg er zelf ook zin in om het te leren! (moederdag in zicht...hint, hint!) Dus hop, naar een muziekwinkel in de Haagsche binnenstad om er eentje te kopen. En afgelopen zaterdag dus naar Breda. Mijn zus had zich nog een slag in de rondte zitten knopen aan een grote 8 en een 0. Tweehonderd boterhamzakjes door de helft geknipt en dus vierhonderd knoopjes rond een stramien gemaakt! Maar dan heb je ook wel wat! En dan bedoel ik niet alleen maar kramp in je handen! :-)
Mijn vader schoot helemaal vol toen hij de mondharmonica zag. Dat hadden wij weer niet verwacht. Hij was er echt blij mee! Fijn! :-) En warempel: hij kreeg er nog een deuntje uit ook! 't Is dat hij minder lucht heeft, maar spelen kan hij dus nog. Goh, dat verleer je dus niet!

Vanuit Breda gingen we weer als een speer (lees: 85 km p/u, Jan reed) naar huis. 's Avonds werden we in de dansschool verwacht. Mariska en Alex moesten afdansen! Eerst Jos en Nico naar huis gebracht. Onderweg naar ons huis bedachten we dat mijn moeder misschien wel mee zou willen naar het afdansen... Opgebeld. Ja, hoor, ze wilde wel. Haar opgehaald. Misschien wilden Jos en Nico ook wel komen? Hen gebeld. Ja, die kwamen ook. Thuis snel even een bord rijst met prut naar binnen gelepeld die de kinders hadden klaargemaakt. En hup, naar de dansschool.
We hadden nog net met z'n allen een plekje naast de oma en opa van Alex kunnen bemachtigen. Die kwamen ook kijken hoe ze het er vanaf brachten. Ook Saray, mijn zumba lerares, moest samen met haar man afdansen, dus ik had genoeg te zien! Na afloop heb ik zelfs nog even een rondje quickstep met mijn schoonzoon gedanst! Ik vond het enig! En een poging gedaan om de cha cha met Jan te dansen. Misschien moeten we ook maar weer een cursusje doen??
Ut was me het dagje wel!

En gister gingen we weer van start. Hup, weer de auto in. Nu naar Lutjebroek. Op bezoek bij vriendin Suzanne. Altijd fijn om haar te zien en altijd weer moeilijk om weer afscheid te nemen. Ze woont nou eenmaal niet meer naast de deur, hè? We kennen elkaar al weer 14 jaar, blijkt. Ach ja, als het klikt, dan klikt het. :-)
Daar weer het nodige gegeten, natuurlijk! :-) Kwarktaart, wraps, groentechips (verrassend lekker!), sateetjes, spaanse gehaktballetjes in tomatensaus. Mjammie! Ze heeft me net het recept van de balletjes gestuurd, dus die ga ik ook eens maken.
Jeetje, wat een lang verhaal is het weer geworden! Ik ga er maar eens een eind aan breien. (ik heb trouwens gister op weg naar Lutjebroek lekker zitten breien in de auto!) Dat leidt een beetje af. Gaap, gaap!
Vandaag is het een rustige dag. Die begon al goed, maar niet heus. Ik had al slecht geslapen. En dan wil je de vaatwasser uitruimen. En dan komt er een hele stapel bakjes uit het keukenkastje vallen. Op 1 na allemaal aan duigen! Ravage op de grond, ravage op het aanrecht. Pffffff. 'Blue Monday' was het vandaag, hè? Zo ervaar ik het wel.... Morgen lekker weer gewoon dinsdag!