Scratch en schroeven....

Mijn tas, met muziekmap en wat snoeperijen, is gepakt. Mijn (paarsige) kleding is bijelkaar gezocht. De accu van mijn fototoestel is opgeladen. Ik heb gedoucht en moet dalijk alleen nog even mijn haar föhnen. En dan vroeg naar bed! Want morgen is het heel vroeg dag. Om kwart over acht verzamelen we ons (Patricia, Paulien, Hennie, Marjan, Lenie en ik) bij de bushalte om naar Leiden te gaan. Het is de dag van de Musical Scratch. Een hele dag musicalnummers oefenen, met nog iets van 800 andere zangers en een groot orkest, om 's avonds een geweldig concert neer te kunnen zetten! We hebben er weer zin in! De afgelopen weken hebben we flink geoefend. Nou ja, flink.... Aan het begin nog wel. Maar afgelopen woensdag bij Paulien thuis hebben we niet eens onze muziekbladen open gehad. Ut is een schande! We hebben gewoon de hele middag gezellig zitten kleppen onder het genot van een kopje thee met appeltaart. Op de appeltaart was nog wel een grote letter S van ' Scratch ' meegebakken. Het was gewoon een kunststukje! :-)
We doen al heel wat jaartjes mee met de Scratch. En eigenlijk begint het een beetje te vervelen. Niet de dag zelf. Maar de musicalnummers. We denken erover om eens de switch te maken naar Mozart of naar de Messiah. Dat zal een flinke uitdaging zijn voor ons. En dat lijkt me wel eens goed. Ook mooie muziek! Maar we beslissen daarover pas nadat we het repertoire van volgend jaar hebben bekeken.
Morgen dus een lange dag.... En morgen is mijn moedertje ook nog jarig! Ze wordt 78 jaar! Alvast gefeliciteerd, mam!
Gelukkig viert ze het mijnentwille (Jemig, wat een ouderwets woord komt er ineens naar boven drijven!) zondags. Nu ik het toch over mijn moeder heb..... heb ik dat nog verteld over haar badkamerlamp die laatst stuk was? Ik zou wel even het lampje vervangen.... Trap erbij. En dat is zo'n enge wiebeltrap met zo'n lage steun waar je tegenaan moet staan. Ik vragen om een schroevendraaier.... Komt ze toch met een schroevendraaier aan! Alsof ie jaren op de zeebodem heeft gelegen, rechtsteeks van de Titanic afgevallen ofzo. H.e.l.e.m.a.a.l verroest! Schroef, schroef.... dat ging nog redelijk goed. Ik had een nieuwe gloeilamp nodig. Die liggen in de la, zei ze. Ik zoeken... ja, hoor, zat doosjes. Ah, daar hebben een doosje met een lamp van 60 watt, grote fitting. Mooi, die had ik nodig! Oh, maar daar zaten twee peertjes van 25 watt in. Nou moe! Nog een doos van 60 watt! Huh? Daar zat een lamp in van 40 watt, kleine fitting. Een doosje dan maar met een lamp van 40 watt. Verrek, daar zit een lampje in van 25 watt. Grrrr... Doosje van 25 watt, kleine fitting....heeee, daar zat een lamp in van 40 watt met grote fitting! Eureka! Dan die maar! En dat is echt mijn moeder ten voete uit.! Ut luistert niet zo nauw bij haar! Ik zou gillend gek worden als er niet in het doosje zit wat erin hoort te zitten!
Maar goed, met een hoop bloed, zweet en tranen heb ik de plafonnière er weer op kunnen schroeven. Trapje op, trapje af om de steeds gevallen schroeven weer op te rapen....Wat een onding is dat toch. En het erge is...ik heb precies dezelfde. :-(