vrijdag 4 maart 2016

Dag lieve Cloris....

Zo zit je nog feest te vieren en een week later is het kommer en kwel.
Zo is het leven, dat weet ik. Maar leuk is anders.
Eerst kreeg ik het bericht dat een aangetrouwde achterneef (was ook op het feestje) een acute hartstilstand had gekregen en in coma in het ziekenhuis lag/ligt.
Maar afwachten hoe dat af gaat lopen. De tijd zal het leren. :-/
Intussen zakte, precies een week geleden, vrijdagavond, onze Cloris ineens door zijn achterpootjes. Vreselijk om dat te zien. Hij was gewoon op.
Maris en ik hebben de afgelopen week bij hem gewaakt. Eten deed hij na vrijdag al steeds minder. Eerst nog een beetje blikvoer, daarna alleen het sap. Water drinken deed hij niet meer. Gelukkig lustte hij nog wel een paar likjes melk. Daarna ook niet meer. Een paar stukjes kaas kregen we er de eerste dagen nog in. Dat is zijn favoriete voedsel. Daarna ook niet meer. Een geklutst eitje dan? Jaaaa, dat vond hij lekker! Tot hij ook dat niet meer nam. Je ziet hem achteruit gaan. Hij lag hele dagen op zijn stoel beneden. En soms kwam hij even overeind, zwabberde een rondje door de kamer en ging maar weer liggen. Hij was wel heel rustig. En hij was al die tijd ook blij als ie je zag. Maar toch gaat het niet in je koude kleren zitten. Die spanning en die stress. Er zijn bij voorbaat al heel wat traantjes geplengd voor het naderende einde. En je weet ook niet hoe lang het nog zou duren. En je weet ook niet of het nog wel zo kalmpjes als nu zou blijven verlopen. Zou hij geen pijn krijgen? Zou hij niet benauwd worden, zoals onze Droppie was... En als je dan ook nog op het internet leest dat als ie niet meer poept en plast dat dan zijn nieren het op zouden geven en dat hij zichzelf dan vergiftigd....Dat wilde ik voor zijn. Dus toch donderdagochtend de dierenarts maar thuis laten komen.
Moeilijke beslissing zoiets. Maar we zijn er, nu achteraf, blij en opgelucht om. We zullen hem gaan missen. Onze lieve oude Cloris. Jan heeft hem vanmorgen een mooi plekje in de tuin gegeven. Dalijk nog even wat witte narcisjes planten.
En verder blijkt mijn moeder waarschijnlijk huidkanker te hebben. Gelukkig kan ze dinsdag al geholpen worden. Ah, dat loopt wel goed af. Dat voel ik gewoon.
Het wordt nu wel weer tijd voor wat leuke dingen! Iemand nog leuke nieuwtjes???

Geen opmerkingen: