Van onderen!

Van onderennnnnn! Dat riepen Els en ik zaterdag toen zij en Antoine gezellig kwamen lunchen. Niet dat de lunch nou zo zwaar op de maag kwam te liggen, hoor. Ik had een citroencake, kippensoep, een gevuld turksbrood (volgende keer geen kipfilet maar rosbief of Surinaams gehakt erop) en broodjes luie-wijven-gehakt gemaakt. Nee, dat was niet de reden dat we 'van onderennnn' riepen.
Nu de gemeente een hoop bomen achter ons huis heeft gerooid, waar we erg blij mee zijn, willen we nu ook onze tuin aanpakken. Eén boom is er al uit. De Gelderse Roos had zelf al het leven gelaten.
Een jarenlange aanval van rupsen had hem, denk ik, uitgeput. Geeft niet, hij maakt weer plek voor een nieuw boompje, misschien een Malus Evereste op stam. Ik moet nog op zoek....
Pal naast de inmiddels prachtig bloeiende Magnolia stond een uit de kluiten gegroeide conifeer. Was vroeger ooit een kamerplantje geweest die ik, na ik hem binnen zat was, met mijn domme kop buiten in had gegraven. Maar hij had het wel erg naar zijn zin in de tuin. Hij werd groter en groter, maar ook lelijker en lelijker. Aan de onderkant bruin en aan de bovenkant erg donker groen. En elke keer ergerde ik me als ik uit het raam keek. Hij moest er uit! Maar ja, als je dat tegen Jan zegt dan duurt het nog jaren. Want 'zonde', en 'weet je het wel zeker 'en zo. En toen waren daar Els en Antoine die nietsvermoedend kwamen lunchen. :-P En Antoine is wel van het aanpakken.
'Heb je een zaag?' werd er gevraagd. Als de wiedeweerga heb ik hem gepakt en binnen een poep en een scheet lag de conifeer op zijn kantje. Zo, hopla. Ook weer gebeurd! Bedankt, Antoine!
Jan heeft de boom nu in stukken gezaagd. Wat blijft er weinig over, zeg. Zo'n grote boom en zo'n zielig hoopje takken en stammetjes. Er is nu weer plek voor wat anders. Heb mijn oog al laten vallen op een Hortensia Harlekijn. Binnenkort ook maar eens naar op zoek.
En ik heb nu zo'n mooi uitzicht vanuit de kamer op de Magnolia. Zonder die storende conifeer voor mijn neus!

Wat was het trouwens een mooi weertje dit weekend, hè? Zomaar al buiten kunnen zitten.
Gister nog een uur door het Balijbos gewandeld met mijn moeder. Halverwege werd ze toch wel moe en hebben we eventjes op een bankje in de zon gezeten. Toch iets van 3,5 km gelopen. Welke 82-jarige kan dat nog? Zijn er niet meer zo veel.... Ik hoop dat ze dat nog lang kan doen.