Kiwi

Achgoss, onze Kiwi. Er is inmiddels heel wat gebeurd in haar normaliter zo kalme leventje.

Vorig weekend... zag ik ineens bloedspetters overal. Het gezwelletje aan haar poot was opengesprongen. Dat duurde gelukkig maar kort. Maar ze had wel haar sporen achtergelaten. We hebben het wollen vloerkleed voorlopig maar even opgerold en achter de bank gelegd.

Afgelopen dinsdag laat... Verrek. Kiwi loopt overal tegenaan. Ze zag niks meer! Blind! Wat is dit dan? Jeetje, wat nu? Ze stiefelde wel op haar gemak overal naartoe, maar alles op gevoel. Botste met haar kop tegen de kast, kon haar etensbakje niet vinden. Wij waren meer in paniek dan zij. We hebben nu maar een kattenbak in de huiskamer gezet. Dan kan ze in alle rust in de kamer vertoeven. We hebben natuurlijk ook nog een Mango die vaak op Kiwi's rug springt. Als ze niks ziet schrikt ze zich dalijk het apelazarus. We houden de poesjes voorlopig maar even uit elkaar. Weer een aanpassing in huis. Geeft niks.
Maar onze zorgen groeiden alleen maar.

Woensdag...We hadden al een afspraak staan voor een longfoto om het Feline Lung Digit Syndrome aan te tonen of uit te sluiten. Ze kon gelijk blijven voor een aantal bloeddrukmetingen.
Daar kwam inderdaad een veel te hoge bloeddruk uit. Ze is nu aan de medicatie daarvoor. Ze hadden ook bloed geprikt om te kijken of het aan haar schildklier lag. Maar daar kwam niets uit, was goed.
Toen we haar op gingen halen besprak de dierenarts ook de longfoto. Daarop was een massa naast haar hartje te zien waarvan ze niet precies wist wat het was. Ook haar hart had een rare vorm, plat.
De longfoto hebben we naar een specialist door laten sturen voor een second opinion.

Donderdag... Tijd voor een echo van haar hartje. Daarvoor kwam er een externe specialist met eigen apparatuur die toevallig die middag ook in de praktijk was. Kiwi kon erbij ingepland worden. We moesten wel met zijn tweetjes komen om te helpen want er waren geen assistentes beschikbaar op dat tijdstip. Achgoss, ut beestje. Ze is zo lief, hè? Liet alles in eerste instantie zomaar toe. Buikje scheren, gel erop, elektrodes aan haar (zweet)voetjes. Jan hield haar armpjes vast, ik haar beentjes. Ze gaf zich helemaal over. Dat duurde drie kwartier. Haar hartje lag inderdaad plat, ze heeft een galopritme en het slaat soms even over. De hartspier was verdikt. Er werden foto's en filmpjes gemaakt. Ook van haar bijnieren. Die zagen er goed uit, geen verdikkingen. Het was klaar en ze mocht haar mand weer in. Totdat de specialiste een paar foto's over wilde maken. Pff. Beestje weer uit haar mand, weer vasthouden. Nou, toen had Kiwi het helemaal gehad! Begrijpelijk. Ik voelde zo de stress door haar beentjes gaan. Zo sneu.
Maar goed, de echospecialiste zou die avond de foto's doorkijken en haar bevindingen doorspelen naar de dierenarts.

En die belde net op. De longspecialist had goed nieuws. Geen tumoren in haar longetjes. De massa naast haar hart was een ietwat opgezette lymfklier. Was verder geen probleem.
De echospecialiste voorzag ook geen probleem voor een eventuele operatie. Nu is het dus alleen zaak om haar bloeddruk naar beneden te krijgen. Toch nog wel goed nieuws dus...
Volgende week woensdag wordt ze weer een dagje opgenomen voor een paar bloeddrukmetingen. Dan kan eventueel de medicatie nog wat aangepast worden.
We hebben het idee dat ze 's ochtends nog wel wat ziet, maar dat het in de loop van de dag slecht wordt. Hoe groter haar pupillen, hoe slechter ze ziet. En ze heeft ook nog staar, dus ze kunnen niet door haar oog kijken of haar netvlies losgelaten is. Het kan nog herstellen als haar bloeddruk lager wordt, maar het kan ook zo blijven.
Nou ja, als zij zich aanpast, dan doen wij dat ook. Dat doen we gewoon voor het liefste poesje van de wereld.
Het gezwelletje moeten we voorlopig in de gaten houden. Eerst even rust in de tent. Kiwi is vandaag ook een beetje van slag. En Jan en ik hebben het ook wel eventjes gehad nu. We zijn moe. Het zijn al genoeg rottige weken geweest!