Je hebt zo van die dagen....Dan word je gebeld met de mededeling dat een vriendin een hersenbloeding heeft gehad en in coma in het ziekenhuis ligt. Je schrikt je helemaal de tandjes. Zoiets verwacht je niet, toch?
Die dag heb ik voornamelijk op de bank doorgebracht, uit het veld geslagen en wachtend op verdere berichten. Inmiddels is ze geopereerd en hebben ze d.m.v. een clip het gesprongen bloedvat kunnen hechten. Nu na ruim een week is ze eindelijk van de beademing af en begint ze een beetje te reageren. Het is wel heel erg vermoeiend voor haar allemaal. Het kan nog alle kanten op. In ieder geval gaat ze niet achteruit. En het is een vechter. Dus er is hoop. Elk sprankje is meegenomen.We wachten af.
Bij elke PLINGGG van mijn Whatsapp spring ik op. Blijft spannend....
En dan kom je woensdag thuis. Ligt er een rouwkaart op de mat. Ik schrok me weer een hoedje natuurlijk. Maak hem open. Kon weer mijn ogen niet geloven. Huh? De moeder van een vriendinnetje van Mariska was overleden. Zelf uit het leven gestapt. Onverwacht. Vreselijk toch? Aardig mens was het. Ik snap er niks van. Ze woonde vlak achter ons. En het rare is: we hebben de sirenes van de ambulance en de brandweer (aftakeling persoon) gehoord. We zeiden al tegen elkaar: dat klinkt niet best. Niet wetende dat het voor haar was. Gisteren was de afscheidsdienst. Heel druk bezocht. Zoveel mensen om haar heen die haar mochten. En dan toch zo'n beslissing. Ik kan er met mijn pet niet bij.....
En dan ga je met Kiwi naar de dierenarts om haar nageltjes te laten knippen. Blijkt ze bij haar ene teen een gezwel te hebben. Kanker. Haar teen moet geamputeerd worden. Om te kijken of haar hartje de operatie wel aan kan moet er eerst een echo gemaakt worden. Het wachten is voor een afspraak, dat moet weer een externe arts doen. Nu las ik op het internet over het Feline Lung Digit Syndrome.
Hierbij ontstaan primair tumoren in de longen die uitzaaien naar de pootjes. Daar hebben ze het in de dierenartspraktijk helemaal niet over gehad.
Als dat bij Kiwi het geval is, dan wil ik liever dat ze eerst een foto van haar longen maken. Dalijk maar even bellen of dat het niet kan zijn. Als dat wel zo is dan wil ik niet dat ze nog geopereerd wordt. Dan gaan we voor pijnstilling tot het niet meer gaat. Dan is het einde verhaal. Voorlopig ligt ze nog lekker in het zonnetje. Zucht.
En dan gaat de vaatwasser ook nog stuk. Is wel het minst erge, hoor. Hij is tien jaar geworden. De Miele-man heeft nog gekeken of hij nog opgekalefaterd kon worden, maar dat kostte te duur. Vanmiddag komt de nieuwe. Blij toe. Ik vind afwassen met de hand drie keer niks. Heb de laatste dagen alleen maar makkelijk gegeten, luie-wijven-voer, veel van mijn, wel zelf gekookte, diepvriesmaaltijden. Met zo weinig mogelijk afwas. Bwlaahhh.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten