Van klein naar groot...

Ik heb weer eens een ouderwets 'strontje' op mijn oog. Het ding heeft dagen over mijn oogbol geschuurd. Hoogst irritant en vermoeiend. Hoe kom je eraan, hè? Of liever: hoe kom je er af....
Het internet gaf aan dat ik diverse keren per dag een zo warm mogelijke kompres moest aanbrengen.
Nou, maar gedaan dan. Gedoe, geknoei en gedruip allemaal. Het heeft trouwens wel geholpen. Hij is 'rijp'. Nu maar hopen dat het zo snel mogelijk gedaan is met het onding. Ik heb me al dagen niet opgetut en zie er volgens mensen kaal, pips en ziekelijk uit. Ook vanwege mijn haar, denk ik. Dat is ook veel te lang en zit ook al niet. (wel al een afspraak voor een hakbeurt gemaakt bij de kapper) Een algehele-malaise-hoofd, zeg maar. En weet je, het kan me lekker niet eens schelen. Wat heerlijk toch, deze leeftijd. :-) Het maakt allemaal niet zoveel uit hoe ik eruit zie. Het komt wel weer goed. Ooit.

Ik ben me toch trots op mijn hanging basket! In maart hebben Hennie en ik een hanging basket workshop gevolgd bij een kweker in Kudelstaart. In mei konden we ze weer ophalen. Tot die tijd had de kweker ze bewaard en verzorgd. Dus eigenlijk hebben we ze pas sinds 5 mei thuis. Compleet met ons op het hart gedrukte verzorgingstips. Elke dag 5 liter water met een theelepel speciale mest erbij.
En inderdaad. Tot op deze dag heb ik trouw mijn emmertje water erop los gelaten. En op hete dagen zelfs twee. Ook mijn broekspijpen worden er kleddernat van want ik mors en ik spetter en de mand lekt. Maar je weet niet wat je ziet, zo mooi! Hele bossen worden het. Terwijl het aan het begin van die minuscule plantjes waren. Wat heeft de natuur toch een kracht.