De Moezel...

We hadden dus een midweekje op Mont Royal/Landal geboekt. Daar kwamen we vaak toen Mariska nog een klein ukkepukkie was. De laatste keer dat we daar vertoefden was dus iets van 23 jaar geleden.

Na een (voor mij) lange autorit, met een tussenstop in Eindhoven bij vaderlief, een extra rondje op een onoverzichtelijk knooppunt bij Luik en een plas- eet- en drinkstop in de Ardennen, kwamen we rond vijf uur aan. Die dag ben je dus al helemaal kwijt.

Dinsdagochtend hebben we het park verkend (ik herinnerde me amper nog iets) en hebben we twee uur gewandeld in de omgeving. Prachtige uitzichten! Mooie herfstkleuren! 

's Middags zijn we naar Bernkastel Kues geweest. Een schattig stadje aan de Moezel. Maar jee, wat zijn ze overal aan de weg bezig! Of je moet helemaal omrijden of je staat elke keer voor zo'n stoplicht te wachten omdat het eenbaans wordt. We merkten wel dat we er buiten het seizoen waren. Hoewel er genoeg auto's bij het stadje stonden geparkeerd was er zowat geen kip te bekennen in het centrummetje. Toch een beetje ongezelliger zo.

Woensdag stonden we op: mist! Tja, wat nu? Toch maar gaan rijden. We moesten nu toch ook wel erg tanken dus eerst maar eens een tankstation in de buurt opzoeken via Google Maps. Ik had al een beetje met samengeknepen billen gezeten want zoveel tankstations had ik nog niet gezien in de omgeving. Google Maps leidde ons naar de dichts bijzijnde. En ja, hoor: de weg was weer eens afgesloten. Weer helemaal om moeten rijden. En om is dan ook echt om, hè. Ineke niet blij! 

We zijn na het tanken (helemaal opgelucht) eerst op weg gegaan naar de L206, van Hungenroth naar Sankt Goar. Die weg hadden we twintig jaar geleden ook gereden en dat was in zo'n mooie omgeving. Daar wilden we wel een wandelingetje gaan maken. Maar onderweg reden we van de mist, door de zon, door de mist, door de zon. En precies daar was het weer mistig. Jammer! Geen wandeling. Dat had geen zin.

Intussen, op de terugweg, even de live webcam bekeken van de Geierlay Hangbrug. Hee, de zon scheen daar! Hup, er naar toe! Auto geparkeerd (voor drie uur betaald, maar een half uurtje of een uurtje extra had wel prettig geweest, ALS je net als wij per ongeluk het bergpad zou nemen) en de bordjes gevolgd; Hiking Trail, 1,7 km.

Nou, we hadden een beetje spijt dat we onze bergschoenen niet hadden meegenomen. Smalle modderige paadjes, klimmen, dalen, klimmen. Wel heel mooi, dat wel. We vroegen ons al af hoe dat moest met oude mensjes en kleine kinderen. Totaal ongeschikt, dat weggetje. Toen nog niet wetende dat er ook een makkelijk te begane weg was....

Uiteindelijk waren we bij de hangbrug. Gaaf ding. Gelukkig niet druk, dus we konden op ons gemakje de oversteek maken. Goed te doen. Niet eng. Maar we hebben dan ook geen hoogtevrees.

Je voelt hem iets bewegen. Niet veel. Tot iemand voor ons hem expres een paar zwiepers meegaf. Dat kan dus. En dan voel je hem wel. :-) Maar dat maakt het tenminste een beetje spannend. Terug hebben we de 'ouden van dagen' weg genomen, vlak en saai.


's Avonds hebben we nog naar de ondergaande zon staan te kijken in het Moezeldal, waaruit de mist omhoog kolkte. Schitterend! Gewoon mystiek. Dat Kröver torentje dat dan zo parmantig boven de mist uit blijft torenen. Die aanblik hadden we niet willen missen!

Donderdag: geen mist! Jippie! We reden naar Burg Eltz. Daar waren we beiden nog nooit geweest. We wisten al dat ook dat kasteel gesloten zou zijn, maar de wandeling ernaartoe moest al heel mooi zijn. En inderdaad. Een mooi pad door de bossen met de prachtige herfstkleuren. Niet verkeerd. En dan doemt daar ineens het kasteel op. Echt zo'n sprookjeskasteel. Het blijkt nog gedeeltelijk bewoond te zijn, las ik. Op de terugweg heb ik nog flink wat sterretjes-mos meegenomen dat welig tierde langs de paden. Komt weer goed van pas tegen de kerst. ;-)

's Middags zijn we naar Cochem gereden. Ook daar waren zat auto's geparkeerd, maar waar dan alle mensen waren? Niet in het centrum. Was ook weer een beetje minder gezellig. Ik heb wel lekkere mosterd gekocht in het mosterd museum: indiase curry mosterd. Je kunt er alle soorten proeven maar die vond ik het lekkerst, smul. De kip voor vanavond staat nu te marineren in de mosterd/citroen/honing/knoflook/paprika. Ben benieuwd.

Toen we klaar waren met Cochem en maar weer eens naar de auto liepen ging het helemaal mis. Ik zwikte over een putdeksel. Jan kon me nog net overeind houden anders was ik nog gevallen ook.  Ik verrekte gelijk van de pijn in mijn enkel/voet. Oei. Ik kon er nog wel op staan, maar ut dee wel pijn, zeg. 's Nachts ook. Omdraaien in bed was een crime. En gewoon over een drempel stappen deed al pijn. Maar ik klaag niet. Ik was allang blij dat het op de allerlaatste doe dag was en niet op de eerste.

Vrijdag gingen we weer op huis aan. Ik kon de hele dag zitten, dat scheelde. Cruise Control aan, lekker relaxed. Weer een extra rondje bij Luik gemaakt. :-) Jan wilde perse over Geel/ Hasselt/Kasterlee/Baarle Hertog/Nassau en Breda. Uiteraard was het bij Baarle Hertog ook afgesloten. En dan ook nog om de een of andere reden (Jan's reden)  over Breda Noord (lees: stoplichten!) en dan ook bij Rotterdam ook nog via Hilligersberg (opstoppingen en stoplichten).....

Bwlaah. 

Ik zei al: ik GA niet graag op vakantie, maar ik BEN wel graag op vakantie. Zijn dus twee totaal verschillende dingen. 

Het moezelgebied is prachtig in de herfst. Maar een volgende keer maar weer de laatste week van oktober. Als alles nog een beetje open is en in de running.

Hier nog een filmpje....