Kerst en de Top 2000...

Op eerste kerstdag moest Jan al, na een superkort nachtje, om 7.00 uur in Hilversum zijn. Dit was omdat Inspirited een bijdrage mocht leveren tijdens de opening van de Top 2000. (ze komen bij 2.40 uur in beeld) Ok, ze mochten dan alleen maar playbacken en ok, ze waren dan wel geen gospelkoor hoewel hun verstrekte outfitjes dat wel deed vermoeden. En ok, ze kwamen maar een paar keer in beeld, Jan al helemaal niet, maar toch.... Het was een leuke ervaring om dat eens mee te mogen maken.

De rest van de kerstdag hebben we bij mijn moeder doorgebracht. We hebben het rustig aan gedaan met hapjes. Je wilt niet met een al volle maag naar de plaatselijke chinees om daar onze borden weer vol te scheppen. Ik had een simpel receptje gemaakt waar ik erg benieuwd naar was: Paté Brulée. Paté met slagroom en port erdoor, een laagje rietsuiker erover heen en nog even onder de grill om het suikerlaagje te laten karameliseren. Nou, al wat er hard werd...niet de suiker in ieder geval. Het bleef een blubberig goedje. Tegenvaller! Dat recept gaat zo de prullenbak in. (die banketrolletjes van mijn vorige blog waren trouwens wel erg lekker! Die mogen blijven!)
De Kung Po Kai 's avonds ging er bij mij weer prima in. Was trouwens een volle bak, daar bij de chinees. Dan heb ik het niet over mijn schotel maar over het aantal dinerenden. Het gaat weer goed met de economie, da's wel duidelijk.
Op tweede kerstdag hebben we 's middags bij Joke (tante) thee gedronken.  We hadden er ook kunnen eten maar ik wil toch het liefst één kerstdag thuis zijn. Ik wil toch mijn eigen stoofpeertjes niet missen?  's Avonds zijn Mariska en Alex nog even langs geweest.
En zo was kerst ook alweer voorbij voor we het wisten....

Gisterenavond mocht Inspirited na hun bijdrage tijdens de opening van de Top 2000 dan toch ECHT een uurtje zingen in de spiegeltent naast het gebouw van Beeld en Geluid in Hilversum. Uiteraard hun eigen Top 2000 repertoire. EN ze mochten als dank ook nog eens het Top 2000 café in.
's Middags had ik mijn nicht Laura en haar vriend Robin al op de Kissing Cam gezien. Leuk. En 's avonds dus Jan en nog meer leden van het koor. Ik zat aan de buis gekluisterd tot ik ineens in de gaten kreeg dat Kiwi raar deed. Het zag ernaar uit dat ze weer een TIA of zo had. Ze liep alleen maar rondjes en die werden kleiner en kleiner. Eng om te zien. Ik heb haar op schoot genomen tot ze weer rustiger werd. Ze wilde er toch weer af en ja, hoor...weer rondjes draaien. Oh hemel, dat was niet goed.
Intussen was Jan ook weer thuis gekomen en heeft haar ook nog een paar uur op schoot gehad.
Maar vanmorgen...je verwacht toch weer half dat ze overleden is....zat ze weer keurig rechtop op de leuning van de stoel nota bene. Liep ze linea recta (nou ja, linea recta...meer linea indirecta, ze is blind en zoekt haar weg) naar de keuken om haar bakje met voer naar binnen te werken. Ze is een taaie, die lieve Kiwi.

All I want for Christmas...

Kerstavond.... Jan heeft twee optredens met het koor. Dus hij is de hort op. Ik heb eerst naar Carols from King's gekeken. Mee blèrend met de gangbare kerstliederen natuurlijk. Daarna mee zingend met 192TV (kanaal 612, Ziggo, tot 2 januari 2019) op de achtergrond, ben ik de keuken ingedoken en heb voor het eerst van mijn leven zelf amandelspijs gemaakt. Tja, dat krijg je als je het vergeten bent te kopen. Gelukkig had ik alles in huis. Amandelmeel, suiker, ei, citroensap en rasp. Mengen maar. En zo hee, dat is lekker! Veel te lekker. Ik heb er al flink van gesnoept. Ik hoop dat ik nog genoeg heb voor het uiteindelijke doel: gevulde banketbolletjes. Weer eens wat anders dan een kerstkrans.

De kerstboom wilde ik ook eens anders optuigen. Elk jaar hetzelfde, goud met rood, wordt ook een tikkie saai. Ik heb geen hekel aan die kleuren. Ik vind het op zich mooie warme kleuren. Een totaal andere kleur kiezen kan ik ook niet. Ik vind niks leuk genoeg. Ik ben tevreden met de boom. Een mooi maatje. Niet te klein, niet te groot. Hij staat alleen midden in de kamer en dat is even oppassen met passeren. Ik heb Jan een groot plezier gedaan met een snoer nieuwe lampjes. Normaal zitten er zo'n 5 snoeren met van die kaarsjes in de boom. En al die snoeren moeten,( nee, moet niet, maar hij wil dat zelf,) na de kerst weer keurig netjes terug in de dozen gedaan worden. Daar is ie dan uren mee bezig. Nu zit er één snoer in, van 15 meter. Eén snoer, dus maar één stopcontact nodig. En dat snoer zat er ook nog eens binnen een kwartiertje in gedrapeerd. Wat een vooruitgang! Maar ja, die ballen, hè?
Ik kwam op Pinterest een ombre boom tegen. Verlopend van kleur. Dat is het, dacht ik! Van goud, naar rood met goud, naar effen rood. Zelfde kleuren, totaal andere boom! Ik moest nog wel een paar rode ballen, kettingen en rode vogeltjes bijkopen. Eigenlijk wilde ik ook nog een nieuwe gouden piek, maar ik kon de goeie niet vinden. In mijn hoofd zie ik zo'n ouderwetse gouden piek die we vroeger in mijn jeugd hadden. Met zo'n netje eromheen en met twee belletjes aan de zijkant. Gek, hè, dat dat dan ineens weer in je opkomt? Niet te krijgen natuurlijk.....
En dan zit ik verder te denken.... na de kerst: hup, de rode ballen eruit en zilveren erin! Gaaf! Goud met zilver! Dan is ie klaar voor Oud en Nieuw. Dus nu ga ik binnenkort ook maar eens op zoek naar zilveren ballen en een gouden piek. Zo blijf je bezig met kerst...;-)
Hele fijne feestdagen toegewenst. Maak er wat van. Met elkaar....

Van Queen naar kerst....

Ja? Ja? Mag ik het zeggen? Echt? Of krijg ik dan de hele goegemeente over me heen? Laten we eens kijken.... :-)
Ik vond de film Bohemian Rhapsody: ....(tromgeroffel).... wel aardig. Sorry, geen superlatieven van mijn kant. Ik vond hem informatief, dat wel. Nooit geweten van de studies van de andere leden van Queen. Nooit geweten over die vriendin Mary Austin. Ik heb me eigenlijk nooit verdiept in hun achtergrond en hoe het zo gekomen is. Dat vond ik wel interessant. En ook hoe sommige stukjes muziek tot stand kwamen. En echt, de muziek is natuurlijk WEL geweldig! Maar de film op zich.... mwah. Ik had er gewoon meer van verwacht na het horen van alle recensies. Maar ik kan niet zeggen wàt ik er dan meer van verwacht had....Misschien ben ik minder Queen fan dan ik dacht. Zou best kunnen ...:-)

En na maanden instuderen (één nieuw nummertje), oefenen en repeteren en herhalen van de rest van de kerstliederen was het donderdagochtend de beurt aan Enjoy om een concertje neer te zetten. En dat ging niet onverdienstelijk. Een aantal nummers werd opgeleukt met een trommel (of noem je het een drum?) en met van die belletjes. Die jinglebelletjes, zeg maar. Zo kwamen we al aardig in de vrolijke kerststemming. We hebben wat afgerockt tijdens 'Rocking Around The Christmas Tree' en 'While Sheperds Rocked' en 'Jingle Bell Rock'. We hoorden de belletjes ook tijdens 'Silver Bells'. Hoe kan het ook anders? 'The Christmas Song' kwam voorbij....je weet wel... van die chestnuts die liggen te roosteren op het openhaardvuurtje. En omdat het haardvuurtje toch al brandde hebben we ook maar gelijk ' It's Gonna Be A Cold Cold Christmas gezongen.
We zongen ook wat stemmige liederen. Het vierstemmige 'Christmas Tide', 'Away In A Manger', het Estlandse lied 'Muusika' (geen echt kerstnummer, maar gewoon omdat het een mooie boodschap heeft) en mijn favoriet van dit moment 'Walking In The Air', een heel mooi arrangement.
We eindigden met iedereen "a Merry Christmas Everybody' van Slade te wensen en ook maar gelijk 'A Happy New Year' van Abba. (niet mijn favoriet, ik word daar een beetje triest van, van dat nummer....)
Om het publiek ook een kans te geven om lekker mee te blèren hebben we 'Nu Zijt Wellekome' van stal gehaald. Wel ingepakt in een jasje van Mozart's Serenade No.10 in B flat Major K 361 111 Adagio.
Dat lijkt nu heel ingewikkeld, maar in feite is het voor ons een beetje Da Da Da'en op het juiste moment. ;-)
Na nog een samenzang, 'Stille Nacht', konden we lekker met zijn allen koffie drinken met wat erbij. Ik had een cranberry/sinaasappel cake gemaakt. Met een beetje oranjebloesemwater erdoor. Dat vind ik lekker. De rest blijkbaar ook want hij is helemaal op gegaan. Mooi zo.
Het was een geslaagde ochtend. En dat vond het publiek ook. En daar doen we het allemaal voor, toch?

Top 2000 concert

Afgelopen weekend was het zover: de twee Top 2000 concerten van Inspirited in het CulturA theater van Nootdorp. Ze hadden er maanden naartoe gewerkt. Zelfs twee hele zaterdagen hebben ze extra gerepeteerd. Er moesten natuurlijk wel een hoop nummers ingestudeerd worden of in het gunstigste geval opgepoetst als ze al in het repertoire zaten. Maar wat hebben ze hun best gedaan. Ze mogen trots zijn!
Ik had (en met mij nog veel andere Enjoy leden) een kaartje besteld voor zondagmiddag. CulturA bleek een leuk theatertje te zijn met plek voor, pak um beet, een man of 175 aan publiek.
Wat kwam er zoal aan Top 2000 nummers voorbij? Can You Feel The Love Tonight uit de Lion King, Cent Mille Chansons (ik ken alle coupletten nog), Ain't No Mountain High Enough (niet mijn ding), Omarm Me van Bløf (ik loop niet warm voor het origineel, maar de uitvoering van Inspirited vind ik prachtig).
De dames zongen Make You Feel My Love in een ander arrangement dan wij bij Enjoy kennen. U2 kwam voorbij met het nummer I Still Haven't Found, één van mijn favoriete nummers Desperado van de Eagles lieten ze horen. Bij The Rose van Bette Midler zong Hettie de solo.
Als muzikaal intermezzo zongen twee solisten Piana Man, met Peter, de dirigent, aan de piano. Leuk!
Hallelujah, ja, daar is ie weer, die van Leonard Cohen, bwlaaah,... klonk mooi, maar ik heb er niks mee. Ik heb er iets tegen. Ik kan niet uitleggen waarom.
Yesterday van de Beatles, de Pastorale van Ramses en Liesbeth (lappen tekst die Jan nog even moest instuderen) en een Abba Medley.
Love Of My Life en Somebody To Love van Queen. Niks mis mee. Het Dorp van Wim Sonneveld, mooi arrangement! Een ouwetje, Bridge Over Troubled Water (zit nog volledig in mijn geheugen).
Er was nog een samenzang met het publiek door een jongen met gitaar.
Het laatste blokje was Mag Ik Dan Bij Jou (uiteraard), nog Imagine van John Lennon en een nummer van Boudewijn de Groot, de Avond. Overwegend gezongen door de mannen. Poeh, dat refrein blijft dus de hele week in je hoofd zitten, hè? Ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, in jou en mij etc.
Ze eindigden met, hoe kan het ook anders, Bohemian Rhapsody.
Al met al, een fantastisch concert! Ik heb, en ik hoorde het om me heen ook, genoten!
Hier nog een kleine compilatie (met filmbeelden van Manon, waarvoor dank)....

Op jacht naar een boom....

'Ik heb een leuke kant en klare verse kerstboom gezien..kun je ff mee om hem te halen?' Aldus mijn moeder. Ze had dit jaar geen zin om de grote nepper uit de kelder te sjouwen en op te tuigen.
Bij de Driesprong aangekomen bleek haar favoriete kleur opgetuigde boom al verkocht. Maar het bleek geen probleem te zijn voor de medewerkster om er even eentje ter plekke te versieren. Zou ongeveer drie kwartier duren. Prima, wij deden wel even een rondje. Ik heb gelijk zo'n boomschijf en een grote Amaryllis bol aangeschaft. Daar maak ik met mijn Duitse sterretjesmos wel een leuk tafelgevalletje van, denk ik. Netjes op tijd waren we weer terug voor mijn moeders boom. Die haar uit de verte gezien nogal tegenviel, uiteraard. Maar van dichterbij was ie toch wel leuk genoeg, gelukkig. Ik stond daar even te wachten tot ik ineens van achteren bij mijn been werd gegrepen. Wat is dit voor een 'MeToo' actie?? Ik wilde al een mep geven tot ik zag dat het mijn kleine schattige achternichtje Lorelai was. Samen met opa en oma. Ze wilden naar alle lichtjes kijken en wat foto's nemen. Ohh, dat wil ik ook! Dus samen met hen hebben we nog een rondje gemaakt. Ah, die Lorelai. Best wel overweldigend al die geluidjes en lichtjes en poppetjes en kerstglinsters. Opa mocht niet te ver uit de buurt lopen want dan werd ze zenuwachtig. Opaaahhhhh. Een lekker wijfie is het. Maar echt poseren voor een foto blijkt niet haar dingetje te zijn. :-)
Met boom en verdere aankopen gingen we weer huiswaarts. Bij elke bocht viel hij of naar links of naar rechts. Poeh. Maar geen bal is gebroken, daar was ik al blij mee.
Zo, mijn moeder is al klaar voor de kerst. Nu wij nog. Morgen maar eens kijken voor een boom(pje).
Ik wilde graag een grote, maar dat is dit jaar niet slim. Het wordt nu maar een tafelmodelletje. Ik moet me aanpassen aan Kiwi. Ze is nu blind en doof. Haar leven speelt zich nu alleen nog maar af in de woonkamer en de keuken. Alles moet op dezelfde plek blijven staan. Soms is ze toch even de weg kwijt en loopt dan rondjes tot ze ergens tegen aan botst. Dan kan ze zich weer even oriënteren en vervolgt ze haar reis al botsend verder. Heel sneu om te zien. Haar dag bestaat alleen nog uit eten (veel, want wat moet je anders nog?), op- (plassen) en naast de bak poepen (dus rondom allemaal kranten rondom de bak (:-/) Verder slaapt ze veel op haar eigen plekje onder in de krabpaal of op onze schoot. Ze is vol vertrouwen als je haar oppakt, haar knuffelt, haar op schoot zet of haar bij haar etensbakje neerzet. Ook laten we 's nachts de verwarming op 21 graden staan. Lekker warm voor ons Kiwietje. Nou ja, we passen ons nog wel even aan om haar een goed pensioentje te geven. Dat doe je voor de liefste poes in de wereld...

Terug in de tijd...

Gisteren ontving ik een creatief werkje dat mijn achternichtje Joséphine speciaal voor mij had gemaakt. Lief toch? En het bracht heel wat 'Oh jaaa' herinneringen aan vroeger naar boven. Ook ik heb zulke werkjes gemaakt op de lagere school. En dat vond ik heerlijk om te doen. Linoleum snijden! Ik weet nog hoe dat groene stukje linoleum aanvoelde. Het bedenken van het patroon dat ik uit wilde snijden. De guts uitzoeken, een brede en/of een smalle. Het frustrerende als ik weer eens een verkeerde had gepakt die al een beetje bot was. Dan ging het weer niet zoals ik wilde. Eenmaal alles uitgesneden, heel geconcentreerd met het puntje van mijn tong tussen mijn tanden, was het tijd om aan de slag te gaan met de verfrolletjes. Als ik het me goed herinner mocht ik dat met van die potjes Ecoline doen. Dat was DE verf voor mij, want het was gekleurd EN doorzichtig. Zo mooi! Voor mijn gevoel scheen er licht doorheen. (hou ik nu nog van). Daarna werd er een afdruk op papier gemaakt. Dat was heel spannend. Want was het patroon precies zoals ik me had voorgesteld?? Het resultaat kan ik me helaas niet meer herinneren. Hihi, dat zal ik wel verdrongen hebben? Maar leuk dat het nu nog steeds op basisscholen gedaan wordt. Ook Joséphine doet het graag. Zo te zien wordt er nu wel een ander soort materiaal gebruikt....