Een afscheid...

Een blog bijhouden kan heel rustgevend zijn. Rustgevend in de zin van: je gaat er speciaal voor zitten en doet dan alleen dàt, zonder afleiding. Een blog bijhouden kan handig zijn: het is een gigantische geheugen backup voor als je zelf een geheugen als een zeef hebt. Een blog bijhouden kan heel bevrijdend zijn. Zeker als de woorden zomaar komen. En meestal is dat ook wel zo. Als ik begin te schrijven dan rollen ze zo van het keyboard af.
Maar op dit moment even niet. Ik zit er nu tegen aan te hikken. Wat wil het geval... vriendin Thea is overleden.  Twee jaar geleden kreeg ze al een gigantische hersenbloeding, lag lange tijd in coma, maar heeft het uiteindelijk overleefd. Maar het is nooit meer goed gekomen met haar. Ze woonde erna in een woon-zorgcentrum.
En toen kwam er een virus..... Na al vier weken verstoken te zijn geweest van bezoek (hoe moeilijk moet dat wel niet geweest zijn voor haar man en kinderen) werd ook zij ziek. Net als zeven anderen op haar gang. En nu is ze overleden. Net als die andere zeven bewoners. Gelukkig dat ze in de laatste 72 uur toch nog bezoek heeft mogen ontvangen. Elke dag eentje...volledig in zo'n beschermingspak. Het is allemaal niet te bevatten wat deze Corona periode doet.
Zo is volgende week de begrafenisdienst. Ook aangepast naar de geldende richtlijnen. Weinig personen, op anderhalve meter afstand, heel onwerkelijk. Maar het is niet anders. Gelukkig komt er een live stream wat we kunnen volgen. Het moet maar.
Die Thea... Wat hebben we vroeger gelachen. (Ken haar al vanaf mijn vijftiende, jemig) Ze was zo adrem. Een woordenwaterval. Wat hebben we vroeger veel gespijbeld. Echt erg. Soms waren we al in de klas en besloten we alsnog weg te gaan. Ze was ook een felle. Hield van gerechtigheid. Kon hoog op de barricades staan. (een echte schorpioen?) Maakte zich snel druk om dingen. Onze vriendschap was vroeger hecht, in de loop van de 43 jaar wat minder... maar toch. Nooit volledig uit het oog, en zeker nooit uit het hart. Ik zal haar nooit vergeten.
De foto is uit de nog goede tijd, tijdens ons 25 jarig huwelijksfeestje. Rust zacht, Thea!