dinsdag 22 september 2020

Over gestrande moesjes en virtuele brillen......

Pffff, zijn eindelijk de dakdekkers met hun herrie opgehoepeld, zijn ze even verderop weer de tuin aan het betegelen en de tegels vast aan het trillen. De scholen zijn nu ook uit, het jonge grut is weer buiten aan het spelen. Het grut van tegenwoordig krijst. Echt KRIJSEN met hoofdletters, ja. Niet gewoon naar elkaar roepen of zo. Niet uit enthousiasme tijdens een spelletje. Nee, gewoon in het wilde weg krijsen. Eentje begint, de rest volgt. Volkomen nutteloos. Deden ze dat vroeger nou ook of word ik gewoon oud? Weet je, ik wil het niet eens weten! :-)


Maar wat hebben we nog een mooie nazomer, he? Zondag nog lekker in de tuin bij mijn zus kunnen zitten. Tot de zon begon te zakken. Binnen hebben we nog een foto gemaakt van moeder met haar dochters. Oh oh, die moeder van ons.... Die had zondag weer wat. Ze was op de bus gestapt richting mijn zus. Die bus verandert op het station van nummer en rijdt dan rechtstreeks door naar de wijk van mijn zus. Ze kan dan blijven zitten. Ze vraagt nog speciaal aan de chauffeur of hij door zou rijden en ja, dat zou ie doen. Mooi niet. Hij rijdt weg, weer richting mijn moeders huis met mijn moedertje er nog in! :-) Mijn moesje boos naar de chauffeur toe: wat doet u nu??? #$%&% Ohhhh, hij had het verkeerd begrepen. Nu wist hij wat ze bedoelde. Tja, daar had ze niks aan. Bij de eerstvolgende halte is ze uitgestapt. Aan de kant van een grote weg, waar ze geen kant op kon. Wat nu? Paniek! En nooooit heeft ze haar telefoontje bij zich en nu toevallig gelukkig wel. Whatsapp gaf aan geen bereik te hebben. Toen maar gebeld. Gelukkig kwam Nico als redder in nood op de proppen. Ze maakt wat mee, ut besje.:-) Als ze haar telefoontje niet had gehad, had ze er nu nog gestaan :-) Voortaan toch maar meenemen, hè, mam??

Ook zondag, voor we naar mijn zus gingen, kwamen Mariska en Alex langs. Zij wilden ons trouwboek en ons album met trouw-, geboorte- en rouwkaarten doorkijken. Ze zijn gewoon ideetjes aan het opdoen. Zelf hebben ze nog niet zoveel trouwerijen meegemaakt. Volgens mij duizelt het ze op dit moment. Zoveel mogelijkheden! Nou ja, komt tijd, komt raad, komt goed! Ze hadden ook zo'n Oculus Quest bril meegenomen. Zo'n virtuele bril. Ik hoorde dat ze die hadden, dus dat wilde ik ook wel even proberen. Ik hou wel van die nieuwe gadgets. Maar dat viel nog niet mee, zeg. Ik heb twee spellen gedaan, Beat Saber en ' oh, ik ben de naam alweer kwijt'. Maar je waant je in een hele grote ruimte. Zo mooi gemaakt. Je bent al een tijd bezig om die handdingen onder bedwang te krijgen zodat ze doen wat jij wil. En je wordt er nog moe van ook. En dan deed ik nog maar de 'easy level'. Pfff. Leuk om een keertje gedaan te hebben... 




Geen opmerkingen: